சின்னஞ்சிறு கண்மலர் செம்பவள வாய்மலர்  

நல்ல பொழுதையெல்லாம் தூங்கிக்  கெடுத்தவர்கள் நாட்டைக் கெடுத்ததுடன் தானும் கெட்டார்

திருடனாய்ப் பார்த்து திருந்தாவிட்டால்
திருட்டை ஒழிக்க முடியாது

சித்திரப் பூப்போலே சிதறும் மத்தாப்பு
தீயேதும் இல்லாமல் வெடித்திடும் கேப்பு
முத்திரைப் பசும் பொன்னே ஏனிந்த சிரிப்பு ?

நான் கருங்கல்லு சிலையோ – காதல் எனக்கு இல்லையோ
வரம்பு மீறுதல் முறையோ

துன்பக்கடலைத் தாண்டும் போது  தோணி யாவது கீதம்

இலங்கை நகரத்திலே இன்பவல்லி நீயிருந்தால்
இந்து மகா சமுத்திரத்தை  இங்கேயிருந்து தாண்டிடுவேன்

 இரைபோடும்  மனிதற்கே இரையாகும் வெள்ளாடே

காடு விளஞ்சென்ன மச்சான்  – நமக்கு
கையும் காலும் தானே மிச்சம்

சின்ன சின்ன இழை பின்னி பின்னி வரும்
சித்திரக் கைத்தறி சேலையடி