ஞாயிறு     போற்றுதும்  ஞாயிறு     போற்றுதும்
சுட்டெரிக்கும் சூரிய       கண்ணே !
கதகதப்பூட்டும்     காந்தச்      சுடரே !

மேகத்       திரையில்    முடி விலகித் தாபமூட்டுகிறாய் !
கோடையில் வியர்வை   ஆற்றைப்    பெருக்குகிறாய் !
சூட்டைப்    போட்டு     என்         சூட்டைக்    கிளப்புகிறாய் !
உனக்கென்ன ஆசை       என்னை     நிர்வாணப்   பக்கிரியாக்க
உன் கரங்கள் என் மேனி  தழுவ  வருவது     D வைட்டமினோ

வாடையில்  உன் கிரணம் பட மேனி   தவிக்கிறதே !
மார்கழிப்    பனித்       துளியில்    வைரமென  மின்னுகிறாய் !
பார்வையில் பனிப்       போர்வை    விலக்கும்   கண் உனக்கு !

காலையில் கன்னம் சிவந்து  குழந்தையாய்      கொஞ்சுகிறாய்
மாலையில்  கன்னம்     கனிந்து      குமரியாய்         ஒளிகிறாய்
இடையில்   மட்டும்      ஏன் இப்படி  சுட்டு              எரிக்கிறாய் !

அண்ட      வெளியின்   பழம்        பெரும்      பூதமே !
பாரதி       தொட்ட     சுட்டும்      விழிச்       சுடரே !

பூமி ராதை  உன்னைக்   கொஞ்ச     சுற்றிச் சுற்றி    வருகிறாள் !
கண்ணன்  நீயோ  கோபியர் கிரகங்களுடன்  நடனமாடுகிறாய் !

உன் கண்ணின்     பிரதிபலிப்பு  தானே       சந்திர       ஒளி !
அவள் மீது        உனக்கு     ஏன்         தனிப்பட்ட   ஆசை !
மாதம்  ஒரு நாள்   உன்   நெஞ்சில்    ஒளித்து     வைக்கிறாய்!
மலை முகட்டில்   கடற்        கரையில்    வயல்       வெளியில்  
நீ துயில் கொள்ளும்   துயில்  எழும்       காட்சியே    சாட்சி !

மூன்று  வேளையும்  உணவு      உண்ண நீ   அடுப்பூட்டுகிறாய் !
மூன்று   வேளையும்  செய்ய வேண்டும்   உனக்கு     வந்தனம்  

நீ     ஒரு  உருளும்    சக்கரம் !
உன்  கிரணமே    சரணம் 

பக்கம்  24/25