என்னை ஈர்த்திடும்அந்த இரண்டு – நல்ல பொன்னைப்பழித்து வருகுது உருண்டு
பொன்னையேஉருக்கிடும் அந்த இரண்டு – தினம் என்னையே மயக்கும் நெருப்பிடைத் துண்டு
மூடித் திறந்தஅந்த இரண்டு – எந்தன் நாடி எகிறுது
அழகினைக் கண்டு
கருப்பு
வண்டினம் அந்த இரண்டு – என்னை விருப்புடன்
அழைத்து மிரளுது மருண்டு
தனம் தனம்
என்ற அந்த இரண்டு – என்னை தினம் தினம்
கொஞ்சி நெகிழ்ந்திடும் திரண்டு
இரும்பிடைக்
காந்தமோ அந்த இரண்டு – என்னை துரும்பென
மாற்றி சுழலுது அரண்டு
சிலையென
நிற்கும் அந்த இரண்டு – பெரும் மலைதனில்
வெடித்திடும் நாட்டுவெடிக் குண்டு
கண்ணைப்
பறித்திடும் அந்த இரண்டு – -மணப் பெண்ணைப்
போல் நாணிக் கோணுது மிரண்டு
கொள்ளை அடித்திடும் அந்த இரண்டு –நல்ல கொள்கைப்
பிடிப்பில் பொங்கிடும் வண்டு
சூரிய சந்திரனோ
அந்த இரண்டு – நல்ல நேரிசை வெண்பாபோல்
அழகிய செண்டு
துள்ளிக்
குதிக்குது அந்த இரண்டு – என்னை அள்ளிச்
சொருகிடும் பெருங்கடல் நண்டு
அகத்தைக்
காட்டிடும் அந்த இரண்டு – உன் முகத்தின்
இருவிழிகள் தான்அந்த இரண்டு !
அன்பு கொஞ்சும் விழி இரண்டு ஆசை காட்டும் விழி இரண்டு இன்ப மூட்டும் விழி இரண்டு ஈகை தரும் விழி இரண்டு உண்மை பேசும் விழி இரண்டு ஊஞ்சல் ஆடும் விழி இரண்டு என்னை ஈர்க்கும் விழி இரண்டு ஏக்கம் தரும் விழி இரண்டு ஐயமில்லா விழி இரண்டு ஒற்றிக் கொள்ளும் விழி இரண்டு ஓங்கார விழி இரண்டு ஔவை கண்ட விழி இரண்டு முருகா உனக்கு விழி
பன்னிரண்டு !
“‘அட ராவணா ’ – ஷாலு இது மட்டும் வேண்டாம் . இது ஆபத்தில் கொண்டு போய் விடும்” என்று அலறினேன்.
‘ஏன் இப்படி நான் கொலை செய்யப் போவது போல் துடிக்கிறீர்கள்?’ என்று அமைதியாகக் கேட்டாள்.
இந்த குருஜினியிடம் போக ஆரம்பித்த பிறகு ஷாலு ரொம்பவே மாறிப் போய் விட்டாள். முன்னை மாதிரி அவள் எதற்கும் அதிகமாக உணர்ச்சி வசப் படுவதில்லை. முன்பெல்லாம் சின்னச் சின்ன விஷயத்துக்கெல்லாம் அவள் தான் ‘அட ராவணா ’ என்று அடிக்கடி கத்துவாள்.
பால் பொங்கி வழிந்தால் – ‘அட ராவணா ‘
தோசை கரிஞ்சு போனால் ‘அட ராவணா ’
ஹிந்து பேப்பர் காலையில் வரலை என்றால் ‘அட ராவணா ’ ’
பையன் மூன்றாவது ரேங்க் வாங்கி வந்தால் ‘அட ராவணா ’
நான் பல்தேய்க்காம பெட் காபி கேட்டால் ‘அட ராவணா ’
கரண்ட் கட் ஆனா ‘அட ராவணா ’ அதைவிட, கரண்ட் திரும்ப வந்தாலும் அதே ‘அட ராவணா ’ தான்.
இந்த மாதிரி ராம நவமி அன்றைக்குப் பானகம் பண்ணீயிருந்தாள். கொஞ்சம் பக்கத்து வீட்டு மாமிக்கும் மிச்சம் வையுங்கோ என்று அவள் சொல்ல ஆரம்பிக்கறதுக்குள்ளே நான் வழக்கம் போல் எல்லாத்தையும் காலி பண்ணிட்டேன். ‘அட ராவணா ’ என்று சொல்லிவிட்டு வேலையைக் கவனிக்கப் போய்விட்டாள்.
அதை மறந்து போய் என் நண்பன் வீட்டுக்கு வந்திருந்த சமயம் ‘கொஞ்சம் பானகம் கொண்டுவாயேன் ’. என்று குரல் எழுப்பினேன். அவளுக்கு செம கோபம் . நான் வேண்டுமென்றே கேட்கிறேன் என்று எண்ணி ‘அட ராவணா ’ ‘அட ராவணா ’ ‘அட ராவணா ’ என்று கத்திக் கொண்டு அடுப்படியிலிருந்து ஓடி வந்தாள். என் நண்பன் பதறிப் போய் விட்டான். அவன் பேர் ராவணன். அப்பக் கூட மாறாமல் ‘அட ராவணா ’ ராவணன் சார் வந்திருக்கிறார் என்று சொல்ல வேண்டாமோ? நான் காபி எடுத்து வருகிறேன் என்று போய் விட்டாள்.
ஆனா இப்போ ரெண்டு மாசமா அந்த ‘அட ராவணா ’ வார்த்தையைச் சொல்வதேயில்லை. அதைக் கேட்காமல் எனக்கு அவள் கூட பேசினமாதிரியே இல்லை. நான் சிலசமயம் வேண்டுமென்றே அந்த மேஜிக் வார்தையைச் சொல்லிக் காட்டுவேன். டெலிபோன் அடித்து அதை எடுக்கப் போகும் முன் நின்றுவிட்டால் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே ‘அட ராவணா ’ என்று சொல்வேன். அவள் என்னைப் பார்த்து அமைதியா ஒரு புன்னகை பூப்பாள். எனக்கு ’ ஏ! அற்பப் பதரே"’ ன்னு சொல்ற மாதிரி இருக்கும் .
தாங்க முடியாமல் அவளிடமே கேட்டேன் ’ நீ எப்படி ‘அட ராவணா ’ வை விட்டு விட்டாய்?’ என்று.
எல்லாம் குருஜினியின் பயிற்சி! "ஏதாவது தப்பு நடந்து விட்டால் ஷாக் அடிச்சா மாதிரி அலறக் கூடாது. – ‘நோ மோர் (க்)நீ ஜெர்க் ரியாக்ஷன்!’ என்று குருஜினி மாதிரியே சொல்லிவிட்டு ‘அந்த மாதிரி சமயத்தில் மனுசுக்குள் ஒரு வித்தியாசமான பூவை நினைத்துக் கொள்ளவேண்டும்’ என்றும் சொல்லியிருக்கிறார். நான் எருக்கம் பூவை நினைத்துக் கொள்கிறேன். பிள்ளையாருக்கு பிடிச்ச பூ இல்லையா?“
எருக்கம் பூவா/ இதுக்கு ‘அட ராவணா ’ வே தேவலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டேன் இருந்தாலும் அவளிடம் சொல்லி அவள் சாபத்தை வாங்கிக் கொள்ளும் தைரியம் எனக்கு அப்போது இல்லை.
ஆனால் இந்த மாதம் அவள் செய்யப் போகும் வேலையைச் சொன்னதும் என்னை மீறி உணர்ச்சி வசப்பட்டு ‘அட ராவணா ’ என்று அலறினேன்.
"ஷாலு , இது ஆபத்தில் கொண்டு போய் விடும். போலீஸ் வந்து நம்மை அரெஸ்ட் செய்தாலும் செய்வார்கள்..”
நீங்கள் எப்பவும் இப்படித் தான் எல்லாத்துக்கும் நெகட்டிவ் வைப்ஸ் காட்டுகிறீர்கள்.உங்கள் ‘ஆனால்’ ‘முடியாது’ ,’ஏன்’ , ‘நாளைக்கு’ ‘வேண்டாம் ‘என்ற வார்தைகளை உங்கள் வீட்டு பாத் ரூம் பிளஷ்ஷில் போட்டுத் தண்ணீரைத் திறந்து விடுங்கள் ! (உபயம் குருஜினி)
‘லுக் ஷாலு! இந்த லெக்சர் எல்லாம் ஓகே . கொஞ்சம் பிராக்டிகலா யோசிச்சுப் பாரு. நாம இருக்கிறது நாலாவது மாடி. இங்கே வந்து அந்த பூஜையெல்லாம் பண்ணனும்னா முடியுமா? ’ ஏற்கனவே இந்த செக்ரட்டரி நம்மை விரட்ட பிளான் போட்டுகிட்டிருக்கார். இத மட்டும் பண்ணினோம்னா போலீஸ் கிட்டே போட்டுக் கொடுத்திடுவார் – சந்தேகமேயில்லை.’
செக்ரட்டரி பத்திக் கவலைப் படாதீங்கோ! அவர் வைஃப் கிட்டே அனுமதி வாங்கிட்டேன். செக்ரட்டரி ஏதாவது சொல்வாரோ என்று கேட்டதுக்கு அந்த மாமி என்ன சொன்னா தெரியுமா? ’ அவர் கிடக்கார்! அச்சு பிச்சு! இந்த மாதிரி காரியம் செய்யறது காசி ராமேஸ்வரம் போறது போல நீங்க செய்யுங்கோ! ஏதாவது பிரச்சனைன்னா நான் பாத்துக்கறேன்.’
அந்த மாமிக்கு ஏற்கனவே பார்வை மட்டு. என்னத்தைப் பாத்துக்கப் போறா? ஷாலு! வேணும்னா காசி ராமேஸ்வரம் பத்ரி கேதார்நாத் எல்டிசி போட்டு போயிட்டு வருவோம். இதை விட்டிடலாமே?
‘நீங்க கொஞ்சமும் கவலைப் படாதீங்கோ! குருஜினி எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செஞ்சு தருவாங்க. ஒரே நாள் பூஜை!“
அதென்ன ஆமாதா பூஜை?
கோமாதா பூஜை தான். கோ என்றால் மாடு. அதை இங்கிலீஷிலே ‘போ” என்று சொல்ற மாதிரி நெகடிவா இருக்கும். அதனாலே அதைத் தமிழ்ப் படுத்தி ‘ஆமாதா’ அப்படின்னு குருஜினி சொன்னாங்க! தமிழில் ‘ஆ’ என்றால் பசு. மணிமேகலையில ஆபுத்திரன் கேள்விப் பட்டதில்லே?
அதெல்லாம் சரி! இந்த கோமாதா பூஜை வீட்டுக்குள்ளே தான் வைச்சுக்கணுமா? நம்ம காம்பவுண்ட் கிட்டே ஒரு ஷெட் இருக்கே அதிலே வைச்சுக்கிட்டா என்ன?
அது சரி. பசுக்கு எங்கே போறது? அது எப்படி லிப்டிலே ஏறி நம்ம நாலாவது மாடிக்கு வரும்? பசுக்கு ஏதாவது ஆச்சுன்னா நம்மளை மிருகவதை தடைச் சட்டதில போட்டு சல்மானுக்குப் பக்கத்தில கூண்டில ஏத்திடுவாங்க!
“மறுபடியும் எதிர்மறை எண்ணங்கள்! நல்லா கேளுங்க! குருஜினியின் சொந்தக்காரர் ஒரு பசுவை இந்த பூஜைக்கென்றே வளர்க்கிறாராம். போன வாரம் மைலாப்பூரில பூஜை நடந்ததாம். ஒரு அதிசயம் தெரியுமா? அன்னிக்கு ஒரு பெரிய கட்சி ஊர்வலம் . எப்படி கோமாதாவை பூஜைக்கு அழைத்துச் செல்வது என்று பயந்த போது கட்சித் தலைவரே வந்து கோமாதா போன வண்டிக்கு வழி விடச் சொல்லி உத்தரவு போட்டாராம்."
"இவளை மாற்ற முடியாது! ஆபீஸ் வக்கீல் கிட்டே கலந்து ஏதாவது ‘ஆன்டிசிபேடரி பெயில்’ கிடைக்குமான்னு பாக்கச் சொல்லணும்.
வழக்கம் போல் எங்கள் ஆபீஸ் காலிக் கும்பல் ( ஷாலு என் ஆபீஸ் நண்பர்களுக்கு வைத்த செல்லப் பெயர்) கூட கலந்து ஆலோசித்தேன்.. அன்றைக்கு ஆபீஸில் இன்ஸ்பெக்ஷன் இருக்கிறது என்று சொல்லி தப்பித்துக் கொள்ளவேண்டியது-நண்பர்களும் அதற்கு ஒத்துப் பாடுவது என்று தீர்மானம் போட்டோம். அப்போது மேனேஜர் கூப்பிடுவதாக இண்டர்காம் ஒலித்தது.
"வர்ற வெள்ளீக்கிழமை உங்களுக்கு ஒரு முக்கியமான வேலை இருக்கு.” ‘யெஸ் சார்’ என்று ரொம்ப சந்தோஷத்துடன் சொன்னேன். என் குரலில் தனி உற்சாகம் தெரிந்தது. அன்னிக்குத் தான் கோமாதா -சாரி – ஆமாதா பூஜை.
‘யெஸ் சார் சொல்லுங்க முடிச்சிடலாம்’ என்றேன்.
அன்னிக்கு நானும் என் வைஃபும் உங்க வீட்டுக்கு கோமாதா பூஜைக்கு வருகிறோம். உனக்குத் தான் தெரியுமே! எனக்கு இரண்டு பசங்க! அடுத்தது பொண்ணு பிறக்கணும்னு வேண்டிக் கிட்டிருக்கோம்.ஆமாதா பூஜையில தம்பதி சமேதரா கலந்துகிட்டா அது நிச்சயம் நடக்குமாம். உன் வைஃப் இப்பத்தான் போன் பண்ணி சொன்னா.’
ஷாலு எந்தக் கல்லையும் எறியத் தயங்க மாட்டாள் என்பது புரிந்தது. எனக்கு சாய்ஸே இல்லாமல் பண்ணிவிட்டாள்.
‘யெஸ் சார்’என்று சொல்லி விட்டு மனதுக்குள் அழுதுகொண்டே வெளியே வந்தேன். என் காலிக் கும்பலும் கட்சி மாறி விட்டது. அத்தனை பேரும் குடும்பத்தோட வரத் தயாராகி விட்டார்கள். மச்சினி கல்யாணம், குழந்தைக்கு பேச்சு வரலை, குழந்தை இல்லை, தாத்தாவுக்கு காது கேட்கலை , மாமியாருக்கு மூட்டு வலி -இது அததனைக்கும் சகல ரோக நிவாரணி ஆமாதா பூஜையாம். பசு மாட்டைக் கூட சமாளிச்சடலாம் இந்த எருமை மாடுகளை எப்படி சமாளிப்பது? அன்னிக்கு எங்க ஆபீசுக்குப் பொது விடுமுறையே விட்டுட்டாங்கன்னா பாத்துக்கங்க!
அப்புறம் என்ன? நானும் பஞ்சகச்சம் கட்டிக்கிட்டு வாசலில் நின்னேன்.எல்லாரும் கோமாதா கோமாதா .. என்று சொல்ல அவசர அவசரமாக ஓடி வந்தோம். ஸ்வாமினி என்று சொல்கிற குருஜினி தான் வந்தார்கள். நல்ல உயரம் . நல்ல கலர். காவி கலர் புடவை தலையை முடிந்து நெற்றியை முழுதும் அடைத்து மாபெரும் குங்குமப் பொட்டு. கொஞ்சப் அசப்பில் பார்த்தால் கே பி சுந்தராம்பாள் மாதிரி இருந்தார்கள். விடு விடுவென்று நடக்கும் போது காஞ்சனா சரத் மாதிரி . கொஞ்சம் பயமாகவும் இருந்தது.
அவரது சிஷ்ய கோடிகள் ஐந்தாறு பேர் கூடவே வந்தார்கள். அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு ஷாலு வீட்டிற்குச் செல்வாள் என்று எதிர்பார்த்தால் அவர்கள் அப்பார்ட்மெண்ட் வாசலில் நின்று கொண்டு யாருடைய வருகைக்காகவோ காத்துக் கொண்டிருந்தனர்.
ஒருவேளை குருஜினியின் பாசினி (BOSS இன் பெண்பால்) வருகிறார்களோ என்று எட்டிப் பார்த்தேன். ஒரு பெரிய வேன்! அமெரிக்காவின் ரிக்ரியேஷன் வெகிகில் என்று சொல்வார்களே அந்த மாதிரி பெரிய வண்டி அத்துடன் ஒரு டிரைலர். அதில் ஒரு கன்டைனர். அந்த வேன் அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் நின்றது.
வண்டியை ஒட்டி வந்தவர் வினோதமாக இருந்தார். நார்த் இந்தியர் மாதிரி பஞ்சகச்சம் ஜிப்பா .தோளில் காவி கலர் துண்டு தலையில் சிகப்பு கலர் துணித் தொப்பி புருவ மத்தியில் ஆரம்பித்து தலையின் பாதி வரை நீண்ட ஒரு இன்ச் அகலமான குங்குமப் பொட்டு. கீழே இறங்கியதும் “தாயே ” என்று அழைத்துக் கொண்டு இன்னும் குப்பை வாராமல் இருந்த எங்கள் அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் குருஜினி காலில் . தடாலென்று 90 டிகிரி கீழே விழுந்து நமஸ்காரம் பண்ணினார் – அவர் வெள்ளை ஜிப்பா கருப்புக் கலர் ஆவதைப் பற்றிக் கூட கவலைப்படாமல்.
ஷாலுவும் மற்ற பிளாட் பெண்களும் அவர் விழுந்த தோரணையைப் பார்த்து பயத்தில் துள்ளிக் குதித்தனர். ’ உனக்கு மங்களம் உண்டாகட்டும் ஆனந்தா ’ என்று சொல்லியும் அவர் எழுந்திருப்பதாக் காணோம். அவருடைய உதவியாளர்கள் வந்து தூக்கி நிறுத்தியதும் தான் தெரிந்தது – அவரால் தனியே எழு ந்திருக்க முடியவல்லை என்று.
“தாயே என்ன இது! மற்றவர்கள் என்னை ஆனந்தா என்று அழைக்கலாம்! நீங்கள் என்னை அப்படி அழைக்கலாமா ? பழைய பெயரைச் சொல்லி அழைத்தால் தான் என் ஜென்மம் சாபல்யம் அடையும் ”
என்னடா சேட்டு இவ்வளவு அழகா மகாபாரதம் சீரியல் மாதிரி தமிழ் டப்பிங் பேசராறேன்னு ஆச்சரியப் பட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.
குருஜினியும் ‘ஆயுஷ்மான் பவ’ ஸ்டைலில் “வா ஆனந்தக் கோனாரே! உன் வரவு நல் வரவாகுக! நம் அன்னையை அழைத்து வந்திருக்கிறாய் அல்லவா? ’ என்று கேட்டார்.
அட நம்ம மாதவரம் கோனார். அதானே எங்கேயோ பார்த்தது மாதிரி இருக்கேன்னு யோசிச்சேன். என்ன ஸ்டைல்! என்ன பந்தா!
பின்னாலிருந்த ஷாலுவின் அண்ணா ’ இவர் தான் கோனார் நோட்ஸ் போட்டவரா? நான் கேள்விப்பட்டிருக்கேன்!; என்று என் காதில் ஓதினார். இவர் மாட்டுக்குப் புல் போடற கோனார் நோட்ஸ் போடற கோனார் இல்லை என்று மெதுவாகச் சொன்னேன்.
கோனாரோட உதவியாளர் ஒரு தாமிரப் பாத்திரத்தையும் வெள்ளிப் பேலாவையும் கொண்டு வந்ததை கோனார் வாங்கி குருஜினிக்குக் கொடுத்தார். கங்கா ஜலமும் சந்தனமும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். குருஜி அவற்றை வாங்கி அனைவருக்கும் வழங்கினார். எல்லோரும் அவற்றை வாங்கிக் குடித்து நெற்றியில் இட்டுக்கொண்டனர். அப்போது தான் தெரிந்தது அவை கோமீயமும், பசுஞ்சாணியும் என்று.
"அன்னையை அழைத்து வா கோனார் ” என்று குருஜினி உத்தரவிட்டதும் பின்னால் உள்ள கன்டைனர் கதவைத் திறந்தார். ஏர் கண்டிஷன் செய்த அறை போல் இருந்தது. முதலில் அதிலிருந்து ஒருவர் இறங்கி ஒரு சிவப்புக் கம்பளத்தை விரித்துக் கொண்டே அபார்ட்மெண்ட் உள்வரை சென்றார். அதற்குப்பின் ஐந்தாறு பேர் இறங்கினார்கள். அவர்கள் கையில் நாதஸ்வரம் தவில் கஞ்சீரா பேண்ட் , கிளாரினட் .இவர்கள் இறங்கி ரத்னக் கம்பளத்துக்கு இரு பக்கமும் நின்று வாசிக்க ஆரம்பித்தார்கள். டெல்லி கல்யாண ‘பராத்’ பாணியில் இருந்தது. கோனார் கஞ்சீராவை வாங்கி அவரே உடுக்கு மாதிரி அடிக்க ஆரம்பித்தார். நடுநடுவில் ‘அம்மா.. தாயே.. ’ என்று வசனம் வேற. பிறகு கோனார் உள்ளே சென்று ஜல் ஜல் என்ற சத்தத்துடன் கோமாதாவை அழைத்துக் கொண்டு கீழே இறங்கினார். ‘கெட்டி மேளம்’ கெட்டி மேளம்’ என்று ஒருவர் சொல்ல வாத்யக் கோஷ்டி உச்ச நிலைக்குப் போயிற்று. குருஜினி மட்டும் அதன் அருகில் போய் அதை மூன்று முறை வலம் வந்தார்.
சும்மா சொல்லக்கூடாது ! கோமாதா மிகவும் அழகாக இருந்தார். நல்ல பட்டு போன்ற வெள்ளை உடம்பு. கொம்புக்கு வர்ணம். கழுத்தில் தங்கச் சங்கிலி. காதில் வைரத் தோடு ! உடம்பைச் சுற்றி ஒரு வெல்வெட் கோட்டு! கால்களுக்கு கொலுசுடன் சலங்கை. கழுத்தில் மணி. வால் பகுதிக்கு மஞ்சள் பட்டுத் துணி.
நெற்றியில் சந்தனம் மற்றும் குங்குமம்.குளம்புக்கு வர்ணம்.
“அன்னையை மேலே அழைத்து வா கோனார்” என்று சொல்லிவிட்டு குருஜினியும் சீடர்களும் மெல்ல நடக்க வாத்யங்கள் தொடர்ந்து முழங்க கோமாதா மெல்லத் தலையாட்டிக்கொண்டே நடந்து வர ஆரம்பித்தார். பார்க்கக் கண் கொள்ளாக் காட்சியாக இருந்தது.
நீங்களும் ஆனந்தாவும் கோமாதாவை பத்திரமாக நான்காம் மாடிக்கு அழைத்து வாருங்கள் -நாங்கள் பூஜைக்கு தயார் செய்கிறோம் என்று சொல்லி விட்டு ஷாலுவும் குருஜினியும் படியில் ஏறிச் சென்றுவிட்டனர்.
நானும் கோனாரும் கோமாதாவும் லிப்டில் தனியாகவா என்று எனக்கு உள்ளூர நடுக்கம் தான். லிப்டில் ஏதாவது கோமாதாவுக்கு ஆகிவிட்டால் என்ன செய்வது! மகாராஷ்ட்ராவிலிருந்து பசு காப்போர் சங்கம் வந்து நம்மை உண்டு இல்லையென்று ஆக்கிவிடுவார்கள் என்று பயத்துடன் மூவரும் லிப்டில் எறினோம். கோனார் கொம்புப் பக்கம் இருந்தார். நான் வாலருகே இருந்தேன். லிப்ட் புறப்படும் பொது ஒரு ஜெர்க். கோமாதா ‘அம்மா’ என்ற உரத்த குரலிட்டார். எனக்கு உடம்பெல்லாம் மயிர்க் கூச்செரிய ஆரம்பித்தது. எனது இஷ்ட தெய்வங்களையெல்லாம் வேண்டிக்கொண்டேன். இரண்டாவது மாடி அடையுமமுன்னே சட்டென்று பவர்கட். லிப்ட் நின்றது. முதல் முறையாக கோனார் குரலில் நடுக்கம் தெரிந்தது. ஜெனரேட்டர் இருக்கிறது ஐந்து நிமிடத்தில் வந்துவிடும் என்று நான் சொன்னதும் தான் அவருக்கு உயிர் வந்தது. அதற்குள் கோமாதா ஏழு முறை “அம்மா” என்று அழைத்தார்.
ஜெனரேட்டர் ஆன் செய்வதற்கு முன் கரண்டே வந்து லிப்ட் நான்காம் மாடிக்குச் சென்றது. ஒரு வழியாக கோமாதாவை அழைத்துக் கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும் பயத்தில் எனக்கு பாத் ரூம் போகவேண்டும் போலிருந்தது. கோமாதாவும் வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும் ஹாலில் கோமீயத்தையும் பசுஞ்சாணியையும் இறக்கினார். “ஆஹா! அருமையான சகுனம்! யாருக்கும் கிடைக்காத பாக்கியம்! இந்த வீட்டுக்குக் கோடி புண்ணியம் கிடைக்கப் போகிறது ” என்று குருஜினி மனமுருகிக் கூறினார். எல்லோரும் கோமீயத்தைப் பிடித்துத் தலையில் தெளித்துக் கொண்டார்கள்.
அதற்குப் பிறகு அந்த இடத்தை சுத்தம் செய்து “ஆமாதா பூஜை” கொண்டாடினார்கள்.குருஜினி கோமாதாவுக்கு ஒன்பது கஜத்தில் காஞ்சிபுரம் பட்டுப் புடவையைக் கட்டி விட்டார். குருஜினி வேத மந்திரங்கள் சொல்ல கிட்டத்தட்ட அரை மணி நேரம் பூஜை நடைபெற்றது. நல்ல பழக்கப்பட்ட கோமாதா! அமைதியாக அனைத்தையும் ரசித்தது. வெள்ளிப் பாத்திரத்தில் சக்கரைப் பொங்கலும் வாழைப்பழங்களும் பெண்மணிகள் தந்தவண்ணமே இருந்தனர்.
பூஜை முடிந்ததும் அனைவருக்கும் பேட்ஜ் பேட்ஜாக இலைபோட்டு சாப்பாடு போடப்பட்டது. முதல் பந்தியிலே கோமாதாவுக்கும் கோனாருக்கும் இலை போட்டு சாப்பாடு போட்டார்கள். இலையோடு எதையும் விடாமல் கோமாதா அழகாகச் சாப்பிட்டது கண் கொள்ளக் காட்சி! பிறகு கோனாரும் சாப்பிட்டுவிட்டு தக்ஷிணை ( பத்தாயிரம் ரூபாய்) வாங்கிக் கொண்டு குருஜினிக்கு மூணு முறை நமஸ்காரம் செய்துவிட்டு கோமாதாவை அழைத்துக் கொண்டு லிப்டில் போனார். ‘அவர் தான் எக்ஸ்பர்ட் அவரே கூடப் போகட்டும்’ என்று குருஜினி சொல்ல நான் பழையபடி கோமாதாவுக்குத் துணையாகச் சென்றேன்.லிப்டில் போகும் போது தான் கோனார் சொன்னார். இந்த கோமாதா நாலைந்து தமிழ் தெலுங்குப் படங்களிலும் நடித்திருக்கிறாராம். சினிமா உலகில் இவருக்குப் பெயர் ஜோதிலட்சுமியாம். அதைத் தவிர ரஜினிகாந்த், கமலஹாசன், அஜீத் , ஜோதிகா இவர்களுக்கெல்லாம் பூஜைக்கு பசும் பால் சப்ளை செய்கிறாராம். அதைக் கேட்டதும் எனக்கு ஒரு மாதிரி இருந்தது.
அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் கோமாதாவைப் பார்க்க பெரிய கூட்டம். சினிமா ஷூட்டிங் என்று நினைத்துவிட்டார்கள். கூட்டத்தை ஒழுங்கு படுத்த போலீஸ் கூட வந்துவிட்டார்கள் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.
பூஜை முடித்து குருஜினியும் மற்றவர்களும் கிளம்பிப் போனார்கள்.
திருவனந்தபுரத்தில்
வசிக்கும் திரு ஆ.மாதவன், ஐம்பதுகளிலிருந்து சிறுகதைகளும் நாவல்களும் படைத்துவரும்
எழுத்தாளர். இவரது ‘கிருஷ்ணப்பருந்து’ நாவல் பெரிதும் பேசப்பட்ட நாவலாகும். இவரது
சிறுகதைகளில் பெரும்பாலும் திருவனந்தபுரம் சாலைத்தெரு என்னும் கடைத்தெருவைக் களமாகக்
கொண்டு இருக்கும். இவரை ‘கடைத்தெருவின்
கதைசொல்லி’ என்று குறிப்பிடுவார்கள்.
இவரது கதை மாந்தர்கள், ‘எங்கோ
இது போன்ற ஆளைப் பார்த்திருக்கிறோமோ’ என்று தோன்றவைப்பார்கள்.
இவரது ‘விருந்து’ கதை
தினசரிப்பாடே தகராறில் இருக்கும்போது இலக்கிய நண்பர்களுக்கு விருந்தோம்பல்
செய்யும் ஒருவரின் கதை.
****
**** **** ****
குருவிற்கு பட்டணத்திலிருந்து இலக்கியமேதையும், சிந்தனையாளருமான திரு ஆனந்தனிடமிருந்து,
திருவனந்தபுரத்திற்கு வந்து இவருடன்
நான்கைந்து நாட்கள் தங்கவிருப்பதாகக் கடிதம் வருகிறது.
(‘நீங்கள் முன்னைப்போல
பெரிய விவசாயம், அறுவடை அது இதுன்னு
பிரமாதமாக இன்னும் இருப்பதாக உங்கள்
இலக்கிய நண்பர் நினைத்துக் கொண்டிருப்பார் . இங்கே, வந்து பார்க்கும் போதல்லவா
தெரியும் அய்யா சண்டை பிரசண்டம்’ – இது குருவின் மனைவி பார்வதி)
சிநேகிதம், விருந்தாளி,
கதை, கண்ட கண்ட புஸ்தகம் என்று சரியாகத்
தொழிலைக் கவனிக்காமல், வீட்டைக்
கவனிக்காமல், வெளியூரில் வேலையிலிருக்கும் மகன் அனுப்பும் கொஞ்சம்
பணத்தில் ஒப்பேற்றிக்கொண்டு
இருக்கிறார்கள். அந்த மகனுக்கு திருமணமானதும் என்னவாகுமோ என்ற கவலையும் உண்டு.
ஏதோ காலம் ஓடிக்கொண்டு
இருக்கும்போது மிகுந்த தெளிவும் ஞானமும் கொண்ட பல பரிசுகள் பெற்ற அந்த நண்பர்
வருகிறாரே, எப்படியாவது சமாளித்துக் கொள்ளலாம் .
வந்தும் விடுகிறார்
அந்த நண்பர். சிறப்பாக அதையும் இதையும் செய்து விருந்து உபசாரம் நடக்கிறது. இலக்கிய
கர்த்தாவின் தத்துவ விசாரங்களும் ,
இலக்கியச் சர்ச்சையும் என்று ஆனந்தமாக
பொழுது கழிகிறது.
(என்னதான் தங்கரேக்கிலே
முகப்பட்டமும் , முதுகு மேல அம்பாரியும், பரிவட்டமும் வச்சாலும், யானைங்கறது அந்த
அலங்காரங்கள் இல்லையே. அப்போ, உண்மை என்ற அமைப்பின் முன்னால் தொங்கு தோரணம் எல்லாம் சும்மா)
பேச்சு மும்மரத்தில்
இருக்கும் இருவரையும் உணவு வேளைகளில்
பார்வதி தான் வந்து அழைக்க வேண்டியிருக்கும். வழக்கம் போல,
இரவு உணவிற்கு தோசை சாப்பிட
பார்வதி அழைக்கிறாள்.
இருவரும்
திருப்தியாகச் சாப்பிட்டபிறகு
தற்செயலாகத்தான் மனைவிக்கு சாப்பிட ஒன்றுமில்லை என்று கவனித்து திடுக்கிடுறார் குரு.
(நாளைக்கு ஊர்
திரும்புற மனுஷனுக்கு காதிலெ விழப் போவுது, இன்னைக்கு ஒரு நாள் ஏகாதசி விரதம்னு
நினச்சுண்டாப் போச்சு)
பேச்சு, தத்துவ விசாரம், ஆச்சாரக்கலை,
ரியலிசம் அது இது என்று யாருக்கு எடுத்துக்காட்டி என்ன பிரயோசனம் ? வீட்டு வட்டத்தில் நடக்கும் ரியலிசம் மறந்து
போவது என்னவொரு மடத்தனம்? என்ன அசகாய
காரியங்கள் செய்து மனைவி இந்த நாலைந்து நாட்களை ஒப்பேற்றினாளோ? இன்று இரவு அவள்
பட்டினி. என்றெல்லாம் யோசிக்கிறார் குரு.
மறுநாள் காலையில்
ஊருக்குப் புறப்பட்டுப் போகிறார் நண்பர். ஒரு மழை மேக மறைப்பு விலகியது போன்று
தோன்றுகிறது பார்வதிக்கு.
கணவர் திரும்பிவருவதைப்
பார்க்கும் அவளுக்கு ஒரு பேரதிர்ச்சி. கூடவே நண்பரும். ரயில் புறப்படும் நேரம் மாறிவிட்டதால் இவர்கள்
போவதற்குள் வண்டி போய்விட்டது மறுநாள் இரவு வண்டிக்குத்தான் போக முடியும்.
சமையற்கட்டில்
நுழைகிறார் குரு.
(சோற்றுப்பானை,
குழம்புப் பாத்திரம், கிண்ணங்கள், கரண்டிகள்..
பாத்திரங்கள் ஒவ்வொன்றாகத் திறந்து பார்த்த ‘ஆதிதேயன்’ குருவிற்கு உண்மை
பயங்கரமாக உருவெடுத்து – அடிவயிற்றையே ஓங்கி உதைத்தது – அய்யோ!)
நண்பர்கள் இருவரின்
உரையாடலில் இலக்கியச் சர்ச்சைகளும் தத்துவ
விசாரங்கள் ஏராளம். பார்வதியின் சங்கடமும்
சமாளிப்பும் படம் பிடித்துக் காட்டப்
படுகிறது. கணவன் மனைவி இருவரின் பாத்திரப்படைப்பும் குறிப்பிடும்படியாக உள்ளது
பாடகர் உன்னிகிருஷ்ணனின் மகள் உத்ராவுக்கு சிறந்த பின்னணிப் பாடகிக்கான விருது -சைவம் படத்தில் பாடியதற்காக! அந்தக் குட்டிப் பெண்ணின் பேட்டியையும் பாடலில் சில வரிகளையும் மேலே உள்ள லிங்கில் கேளுங்கள்!
அந்தப் பாடலை எழுதிய நா.முத்துக்குமாருக்கு சிறந்த பாடலாசிரியர் விருது! போன வருடமும் “ ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்” என்ற பாடலுக்கு பரிசு வாங்கியவர்!
ஜிகிர்தண்டாவில் நடித்த பாபி ஸிம்கா சிறந்த துணை நடிகர் விருது!
சிறந்த தமிழ்ப் படமாக “ குற்றம் கடிதல்” என்ற படத்தையும் சிறந்த குழந்தைகள் படமாக “காக்கா முட்டை” ( தயாரிப்பு – நம்ம தனுஷ்) என்ற படமும் தேர்ந்து எடுக்கப் பட்டிருக்கின்றன.
விமானம் தரை தட்டிற்று. ஓடி நின்றது. ‘இங்கு ஐம்பது நிமிஷம் நிற்கும். தொடர்ந்து பிரயாணம் செய்பவர்கள் இறங்கி, ட்ரான்ஸிட் கூடத்தில் இளைப்பாறி திரும்பி வரலாம். ‘ என்று பெண் குரல் அறிவித்தது. அவர் வெள்ளைகாரர் படிக்கட்டில் இறங்கினார். நடந்து ‘ட்ரான்ஸிட் ‘ கூடத்திற்குப் போனார்.
இன்று என்ன விசேஷம் இந்த ஊரில் ? ஏன் இவ்வளவு இரைச்சல். ‘ ஏன் இத்தனை கூட்டம் ?
கண்ணாடிச் சுவர் வழியாகப் பார்த்தார் வெள்ளைக்காரர். தலை, தலை, எங்கும் தலைகள் ‘
பத்தாயிரம் தலைகள். ஆமாம் பத்தாயிரம் பேருக்குக் குறையாது. மேலும் மேலும் கார்கள் வந்து கொண்டிருந்தன. சின்னக்கார்கள், பெரிய கார்கள், உள்நாட்டு கார்கள். வெளிநாட்டு கார்கள் கதவுகள் திறந்தன. மனிதர்களைக் கொட்டிவிட்டு அப்பால் கார் கூட்டத்தோடு சேர்ந்து நின்றன.
பத்தாயிரம் பேர் கூட்டத்தின் முன் வரிசையில் ஒரு முந்நூறு பேர் ரோஜா மாலைகளும் கைகளுமாக நிற்கிறார்கள். ஒரு மொத்தமான மனிதரின் கழுத்தில் மாலையைப் போட்டு கும்பிடுகிறார்கள். பின்னே போகிறார்கள். மாலைகளுக்குள் உடல் மறைந்தது, முகம் மறைந்தது, சுமை தாங்காமல் போனதும், மொத்தமான மனிதர் மாலைகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றுகிறார்.
பக்கத்திலிருப்பவர்களிடம் பார்க்காமலேயே கொடுக்கிறார். பக்கத்திலிருப்பவர் இன்னொருவர். மாலைகளை மூன்று அல்லது நான்காகச் சேர்த்துக் கழற்றிக் கழற்றி உதவுகிறார். இன்னொரு குழு முன்னால் வருகிறது. மாலைகளைப் போடுகிறது. மீண்டும் மாலைகளுக்குள் உடல் மறைகிறது. தோள் தாங்க முடியவில்லை. மொத்தமான மனிதர் தானாகவும், பக்கத்திலிருப்பவர்கள் உதவியுடனும் மாலைகளை எடுத்து கொடுக்கிறார். அவர் முகத்தில் மாறாத புன்னகை, கை குலுக்கல், கும்பிடுகள். சிலர் குழந்தைகளிடம் மாலையைக் கொடுத்து, குழந்தைகளையே உயரத் தூக்கி மாலைகளை அணி விக்கச் செய்கிறார்கள்.
போலீஸ்காரர்கள் தடியும் கையுமாகக் கூட்டத்தை ஒழுங்குபடுத்துகிறார்கள். எம்பிஎம்பியும் குதித்துக் குதித்தும் கூட்டத்தின் நடுவில் உள்ளவர்கள் மொத்தமான மனிதரைப் பார்க்க முயலுகிறார்கள். மாலைகள் வந்து கொண்டேயிருக்கின்றன. போட்ட வண்ணமும் கழன்ற வண்ணமும் இத்தனை மாலைகளையும் போட இன்னும் இரண்டு மணி நேரமாவது ஆகுமே என்று கணக்குப் போடுகிறார் வெள்ளைக்காரர். அரைமணி ஆகிவிட்டது. அவர் கைக் கடிகாரத்தைப் பார்க்கிறார். படபட வென்றும் சடசட வென்றும் விறுவிறு வென்றும் கூட்டம் நகர்ந்து நகர்ந்து வேகமாக, விரைவாக, நொடிக்கொன்றாக மாலைகளைப் போட்டுவிட்டது.
‘உலகம் காணும் உத்தமனே சென்று வா. ‘
‘திருமகனே வெற்றி கொண்டு திரும்பி வா ‘
‘அயல் நாடு காணும் ஆண்டகையே
புயல் பிரயாணம் கண்டு வா ‘
நாடு போற்றும் நாயகா
நீடு புகழ் பரப்பி வா. ‘
இப்படி நூற்றுக் கணக்கான வெவ்வேறு வகை கோஷங்கள் விமான நிலைய வெளியை நிரப்ப, போலீஸ்காரர்கள் பாதை விலக்க மக்கள் கூட்டம் முண்டி முண்டிப் பின் தொடர, மொத்தமான மனிதர், காக்கி உடை பாதுகாப்பாளர் உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை தடவிவிடும் பரிசோதனையினின்றும் விலக்குப் பெற்று விமானத்தை நோக்கி நடந்தார். அவர் பின்னால் போக ஐந்தாறு பேர்தான் அனுமதிக்கப்பட்டார்கள்.
வெள்ளைக்காரரும் மற்றவர்களும் உடலைத் தடவும் பாதுகாப்பாளரிடம் உடலைக் காட்டி அனுமதி பெற்று விமானத்திற்குத் திரும்பினார்கள். அதே கோஷங்கள் விமானம் வரையில் வானைப் பிளந்தன. மொத்தமான மனிதர் உடல் முழுதும் ரோஜா இதழ்கள். கோட்டு கால் சட்டை தலை–முகம்–காது மேல் இமை தோள்–எங்கும் ரோஜா இதழ்கள். இரண்டு மாலைகளை மட்டும் கழற்ற விடாமல் அணிந்து கொண்டே இருக்குமாறு கூட்டம் வற்புறுத்திற்று.
‘யார் இந்த ஜென்டில்மேன் ? ‘ என்று பக்கத்தில் நடந்து வருபவரிடம் கேட்டார் வெள்ளைக்காரர்.
‘தெரியவில்லை யாராவது மந்திரியாக இருக்கலாம். ‘
‘என்ன தெரியவில்லை ? இவர் ரொம்ப பெரிய வி.ஐ.பி. போலிருக்கிறதே ? ‘ என்று கேட்டார் வெள்ளையர்.
‘அதான் சொன்னேனே. மந்திரியாக இருக்கலாம் ‘ என்று.
‘மந்திரி என்றால் நிச்சயமாகத் தெரிந்திருக்க வேண்டுமே ‘
‘இந்த் நாட்டில் பல ராஜ்யங்கள் உள்ளன. சில ராஜ்யங்களில் முப்பது நாற்பது மந்திரிகள் உண்டு. மொத்தம் கணக்குப் பார்த்தால் ஐந்நூறு மந்திரிகளுக்கு மேல் இருக்கலாம். நான் எண்ணியதில்லை. அந்தக் காலத்தில் படிப்பு முடிந்ததும் பப்ளிக் சர்வீஸ் கமிஷன் பரீட்சைகள் எழுதுவதற்காக காபினெட் மந்திரிகள், ராஜ்ய மந்திரிகள், உதவி மந்திரிகள், ஏழு உலக அதிசயங்கள் —என்றெல்லாம் பெயர்களை மனப்பாடம் பண்ணியதுண்டு. இப்போது யார் எதற்கு மந்திரி என்றெல்லாம் தெரிந்து கொள்ள நேரம் இல்லை. ‘
‘வாஸ்தவம், இந்தியா மிகப் பெரிய நாடுதான். ‘
இப்படி அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே ஒரு ஐயாயிரம் ஜனங்கள் போலீஸ் பந்தோபஸ்துகளை மீறி உள்ளே திமுதிமுவென்று ஓடி வந்தார்கள்.
‘செல்வமே சென்று வா ‘
‘பாரதத்தின் திருமணீ ‘
வான் ரதம் ஏறிவா ‘
என்றெல்லாம் கூட்டம் மீண்டும் கோஷங்கள் எழுப்பிற்று. இளைஞர்கள் குரல் கம்ம, கழுத்து புடைக்க உரக்க உரக்க கோஷமிட்டனர். சில இளைஞர்கள் பூமியிலிருந்து எம்பி எம்பிக் குதித்து கோஷம் எழுப்பினார்கள்.
வெள்ளையர் படிக்கட்டில் ஏறி தன் இருக்கையில் அமர்ந்தார். ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்தார். விமான நிலைய அதிகாரிகள் கூட்டத்துக்கு நல்ல வார்த்தை சொல்லி விமானம் புறப்பட வசதி செய்து கொடுக்குமாறு வேண்டிக்கொள்வதைப் பார்த்தார். கடைசியில் ஒருவழியாக மொத்தமான மனிதர் மூன்று மாலைக் கழுத்தும் மேனிமுழுதும் பூவிதழ்களுமாக உள்ளே வந்தார். விமான அழகி, வழிகாட்டி இடம் காட்ட இருக்கையில் உட்கார்ந்து கொண்டார்.
வெள்ளையருக்கு ஆச்சரியமாகி விட்டது. அவருக்குப் பக்கத்து இருக்கையில் உட்கார்ந்து கொண்டார் மொத்தமான பிரமுகர்.
விமானம் புறப்பட்டது. தரையை விட்டு எழும்பிற்று.
‘ரொம்ப அழகான மணமான ரோஜாக்கள் ‘ என்று பூமணத்தை முகர்ந்து பாராட்டினார் வெள்ளையர். இந்தியப் பிரமுகர் சிரித்தார். தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார்.
‘நான் பசுபதிநாத். பாலிடிக்ஸில் பதிமூன்று வருஷமாக இருக்கிறேன். தேசிய உளுந்து வாரியத்தின் தலைவனாக சென்ற வாரம் நியமித்தார்கள் என்னை ‘
‘உளுந்து ? ‘
‘உளுந்து என்பது ஒருவகைப் பருப்பு, கறுப்பு நிறம் ‘ என்று ப்ரீஃப்கேஸைத் திறந்து ஏழெட்டு பொட்டலங்களைக் காண்பித்தார் பசுபதிநாத். ஒரு பொட்டலத்தை கிழித்து ஒரு தேக்கரண்டி யளவு உளுந்தை வெள்ளையர் கையில் போட்டு வாயில் போட்டு மெல்லச் சொன்னார். வெள்ளையர் மென்றார்.
‘மொட்டுக் மொட்டுக்…. ப்சப் சப்சப்சப் ‘ என்று ருசி பார்த்தார். ‘ம்…குட் ‘ என்றார்.
‘இது அப்படியே ப்ரொட்டான். கோழி, முட்டை, மாமிசத்தில் உள்ள புரதம் எல்லாம் இதில் உண்டு. தோசை, இட்லி, வடை, அடை, கொழுக்கட்டை என்ற பெயர்களைக் கேட்டிருக்கிறீர்களா ? ‘
‘அப்படி என்றால் ? ‘
‘பரவாயில்லை ‘ என்று உளுந்து தேன் குழல் ஒன்றை ஒரு பையை கிழித்து எடுத்துக் கொடுத்து சாப்பிடச் சொன்னார் பத்ரிநாத்.
‘கரக், கரக் கரக் கரக் ப்சப் சப்சப் ? ‘ என்று வெள்ளையர் ருசி பார்த்தார். ‘நைஸ், தாங்க்யூ ‘ என்றார்.
‘எங்கள் ஊரில் தென்னாட்டு சைவர்கள் வட நாட்டு வைஷ்ணவர்கள் என்ற சாகபட்சிணிகள் இதைத் தான் புரதத்துக்காக உண்பார்கள். இந்த உளுந்தை எந்தெந்த நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யலாம் என்று பார்க்கத்தான் நான் இப்போது பல மேல் நாடுகளுக்குப் பயணம் தொடங்கியிருக்கிறேன். ‘
‘நல்லது. அதிருக்கட்டும், நீங்கள் மிகமிகப் பெரிய பிரமுகர் என்பதை அறிந்து கொண்டேன் பல்லாயிரக்கணக்கில் வந்து மக்கள் வழி அனுப்புகிறார்களே ‘ என்ன கூட்டம் என்ன கூட்டம் ‘ எத்தனை நூறு மாலைகள். ‘
‘ஹி ஹி ஹி. என்ன பிரயோசனம் ? பதிமூன்று வருஷம் ஆச்சு, அரசாங்கம் இதைப் புரிந்து கொள்ள. பத்து லட்சம் தேர்தலுக்கு கொடுத்தேன். ஒன் மிலியன் டாலர். இல்லாவிட்டால் இந்த உளுந்து போர்டு தலைமை கூடக் கிடைத்திராது. ‘
‘ஓ….வாட் எ பிட்டி ‘ ‘
எட்டு மணி நேரம் இறங்காமல் பறந்தது விமானம். பிறகு இறங்கிற்று. இறங்குகிற வரையில் ஷாம்ப்பேன் விஸ்கி பீர் எல்லாம் வாங்கிச் சாப்பிட்டார் பசுபதிநாத். வெள்ளையருக்கும் உபசாரம் செய்தார். ஒரு பெக் விஸ்கி சாப்பிட்டு நன்றி கூறி விட்டுத் தூங்கினார்.
பசுபதிநாத் இன்னும் தொடர்ந்து பறக்க வேண்டும். வெள்ளைக்காரர் ‘நான் இறங்க வேண்டிய இடம் வந்து விட்டது. ‘ என்று விடை பெற்றுக் கொண்டார்.
பசுபதிநாத் ‘நானும் ட்ரான்ஸிட் லெளஞ்சிலிருந்தே உங்கள் நாட்டை பார்க்கிறேன் ‘ என்று இறங்கி கூடவே வந்தார். திடீரென்று ‘நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள் ? பிஸினஸா. சர்க்கார் வேலையா ஒன்றும் கேட்கவில்லை. கேட்கலாம் என்றிருந்தேன். தூங்கிவிட்டீர்கள். ஸாரி. நீங்கள்…. ? ‘
‘நான் இந்நாட்டின் உதவிப் பிரதம மந்திரி ‘
‘ஆ ‘ இந்த நாட்டுக்கு உதவிப் பிரதம மந்திரியா ? ‘
‘ரொம்ப ஆச்சரியப் படாதீர்கள். உங்கள் இந்தியாவில் எட்டில் ஒரு பங்குதான் எங்கள் நாடு. ஜனங்கள் ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கு கூட இராது. ‘
‘அது சரி. நீங்கள் உதவிப் பிரதமர் என்கிறீர்கள்: உங்களை யாரும் வரவேற்க வரவில்லையா ? ‘
‘அதோ என் மனைவி — அதோ பாருங்கள் — அப்புறம் என் செக்ரட்டரி. பக்கத்தில் நிற்கிறார் பாருங்கள் ‘
‘போலீஸ் கீலீஸ் ஒன்றும் வர வில்லையா ? ‘
‘போலீஸ் எதற்கு ? — வரவேற்கவா ? ‘
‘உங்கள் நாடு ஜனநாயகம் இல்லையா ? ‘
‘ஜனநாயகம் தான் ‘
‘பின்னே மக்கள் யாரும் வரவேற்க வரவில்லையா ? ‘
‘ஜனநாயக நாடல்லவா ? அதனால்தான் யாரும் வரவேற்க வரமாட்டார்கள்…. நான் வருகிறேன். ஹாப்பி லாண்டிங்க்ஸ்… அப்புறம் மறுமடியும் ஒரு தாங்க்ஸ். உங்களோடு டிரிங்ஸ் சாப்பிடும் வாய்ப்பை அளித்ததற்கு. ஓ ‘ இவர் என்னுடைய பர்சனல் அஸிஸ்டண்ட் — இவர் மிஸ்டர் பசு….. ‘ என்று விமானத்தின் பின்பக்கத்திலிருந்து இறங்கி பின்னால் வந்த ஒரு இளைஞனை அறிமுகப் படுத்தி விட்டு மறுபடியும் ‘ஹாப்பி ‘ லாண்டிங்ஸ் மிஸ்டர் பசு ‘ சொல்லிவிட்டு நடந்தார் வெள்ளையர் ‘
‘ஜனநாயகமா…. பூ ‘ என்று மனதுள் சிரித்துக் கொண்டு ட்ரான்ஸிட் கூடத்துக்குள் நுழைந்தார் ‘ தேசீய உளுந்து வாரியத்தலைவர்.
கண்ணதாசன் வரிகளுக்குக் கொஞ்சமும் இளைத்ததல்ல என்று வாலி அவர்கள் எழுதிய நயம் மிக்க வரிகள்! வாலி என்றுமே வாலிப வாலி. எம்ஜிஆருடன் அவரது புகைப் படத்தைப் பாருங்கள்.
இவற்றின் முதலடியையும் அமைந்த திரைப்படங்களையும் கண்டுபிடியுங்கள்!
