மழலைக் குரலில்  துளிர்தேனை
     மாந்தக் காதைத் திறக்கவில்லை
குழலைக் குயிலும் இசைக்கையிலே
     குளிர்ந்து நெஞ்சம் பறக்கவில்லை
விழலைப் பயிராய்ப் பார்த்திட்டேன்
     வீணாய்ச் செருக்கைச் சேர்த்திட்டேன்
நிழலைத் தேடி அலைந்திட்டேன்
      நிலைத்த உண்மை களைந்திட்டேன். 

ஆடல், பாடல்,  அருங்கலைகள்,
     அறிவைக் கடந்து  ஞானத்தைத்
தேடல், தெளிதல் இவையெல்லாம்
       சிறிதும் அறிய விழையவில்லை.
பீடு    யர்ந்த   பண்பாட்டின்
     பெருமை, அருமை, தொன்மையெலாம்
கூடும்   மூப்பும்  நோயதுவும்
     கூறும்  முன்னே விளங்கவில்லை
      
       
கிண்ணம்  நிரம்ப   நீரிருக்கக்
     கேணி  சென்றேன் நீரிறைக்க.
எண்ணும் எழுத்தும் கற்றென்ன?
     எண்ணம் அறியக் கற்கவில்லை.
கண்ணும், காதும்  இருந்தென்ன?
     காண, கேட்கப் பழகவில்லை..
மண்ணில் மற்றோர் உயிரென்றே
     வாழ்ந்து மறைந்தே போவேனோ?