டிசம்பர் 21 ஆம் நாள் , வானம் வசப்பட்டுவிட்ட பிரபஞ்சன் அவர்களின் மறைவுக்கு குவிகத்தின் அஞ்சலி !

புதுச்சேரியின் அரசு மரியாதையுடன் இறுதி மரியாதை நடைபெற்றது! 

வாழ்க அவர் புகழ் !!

திருச்சியில் ஒரு சாலை ஓர நூலகம். வரவேற்போம்! 

கண்ணாடி மேனி முன்னாடி போக 

தள்ளாடி உள்ளம் பின்னாடி போக

பூவிழி என்ன புன்னகை என்ன ஓவியம் பேசாதோ..

பேசாதோ.. ஓவியம் பேசாதோ.. உயிரோவியம் பேசாதோ..

பயிற்சி மையத்தின் முதல் அனுபவத்தில் சந்தித்த பலரை அதற்குப்பிறகு சந்திக்க நேர்ந்ததில்லை.  வாழ்க்கையில்  நன்றாகச் சாதித்த  கோபதியை ஒருமுறை அலுவலக நண்பர் ஒருவர் திருமணத்தில் பார்த்தேன். அந்த நண்பர் தொழிற்சங்கத்தில் ஒரு முக்கியப் பதவியில் இருந்தார்.  அப்போதுதான் கோபதி எங்கள் நிறுவனத்திலிருந்து  ராஜினமா செய்துவிட்டு ஐ.ஏ.எஸ்.பயிற்சிக்கு முஸ்ஸோரி  செல்லவிருந்தான். அதற்குமுன் இயன்றவரை பழைய நண்பர்களைப் பார்ப்பதற்காக  சென்னையிலிருந்து வந்திருந்தான்,

அடுத்தமுறை அவனைப் பார்த்தது  மாவட்டத்  தலைநகரில் ஒரு பெரிய அரங்கத்தில். அரசாங்கத்தால்  மாவட்ட அளவிலான செயலாக்க  மற்றும் திட்டங்கள் எந்த அளவிற்குச்  செயலாக்கப்பட்டுள்ளன என்பதினை  மதிப்பிடும் கூட்டம்.  எல்லாத் துறைகளையும் மற்றும் அரசு சார்ந்த நிறுவனங்களையும் சேர்ந்த மாவட்ட அளவிலான தலைமை அதிகாரிகள் கலந்து கொள்ளவேண்டிய கூட்டம்.. அந்தத் தலைமை அதிகாரியுடன் சில உதவியாளர்களும் தேவைப்படுவார்கள். எங்கள் நிறுவனத்தின் மாவட்டத் தலைமை அதிகாரி மூன்று உதவியாளர்களுடன் கலந்து கொள்ள ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.

எங்கள் நிறுவனத்திற்காக அந்த வரிசையில் நான்கு இருக்கைகள் ஒதுக்கி இருந்தார்கள். அதுபோன்ற கூட்டங்களில் தலைமை அதிகாரிமட்டுமே பேசுவார் என்றாலும், விவாம் தெரிந்த இரண்டு மூன்று உதவியாளர்கள் உடன்  சென்று   தேவைப்பட்ட  புள்வி விவரங்களையோ , திட்டங்களின் தற்போதைய நிலவரத்தையோ எடுத்துக் கொடுக்க தயாராக இருப்பார்கள். விவரங்களை விரல் நுனியில் வைத்திருக்கும் உதவியாளர்கள் அதற்குத் தேவைப்படுவார்கள். என்னை அது போன்ற முக்கியமான வேலைகளுக்குத் தகுந்தவனாக யாரும், நான் உட்பட, கருதவில்லை.

இம்முறை ஒரு நெருக்கடி நேர்ந்துவிட்டது.  எல்லோரும் கிளம்புவதற்குக்  கார்கூட வந்துவிட்டது. கூடப் போகவேண்டிய மூவரில் ஒருவருக்கு வயிறு சரியில்லாமல் போய்விட்டது. அவரால் இருக்கையில்  ஒரு பத்து நிமிடம் உட்காரக்கூட முடியவில்லை. கூட்டத்திற்கு அவர் போவதற்கு வாய்ப்பே இல்லை.  அதேசமயம் ஒதுக்கப்பட்ட இருக்கைகளில் ஒன்றை காலியாக விட்டால் பலர் கேள்விகளுக்குப் பதிலளிக்க வேண்டிவரும். காரணத்தைச் சொல்லவும் முடியாது. கடுமையான விமர்சனம் வருமோ என்று பயம் வேறு.

துரதிஷ்ட வசமாக வேறு யாரும் இல்லாததால், உப்புக்குச் சப்பாணியாக என்னை அழைத்துப்போகும்படி ஆகிவிட்டது. காலி இருக்கையை நிரப்புவது ஒன்றுதான் என்னால் உபயோகம்.

கூட்டம் தொடங்கியது. எங்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட இருக்கைகளில்  முதலில்  மாவட்ட அதிகாரி,   அடுத்து மற்ற இரு உதவியாளர்கள் , கடைசி  இருக்கையில் நான். எனக்கு முன்னாலும் ஓரிரு கோப்புகள் வைக்கப்பட்டன.

கூட்டம் தொடங்கியது. கூட்டத்தை நடத்தியவர் மாவட்ட ஆட்சித் தலைவர். சென்னையிலிருந்து வருவாய் துறை உறுப்பினர் வந்திருந்தார்.  ஒவ்வொரு துறையாக, ஒவ்வொரு நிறுவனமாக ‘ரெவ்யூ’ நடந்தது.

மாவட்ட ஆட்சித் தலைவர் சில கேள்விகள் கேட்பார். சென்னை அதிகாரி குறுக்கிட்டு, சில கேள்விகள் கேட்பார். பதில் சொல்லும் அதிகாரி மிகுந்த கவனத்துடன் பதிலளிப்பார். புள்ளி விவரங்கள்  தேவைப்படும்போது உதவியாளர்களில் ஒருவர் ஒரு காகிதத்தைக் கொடுப்பார். அதிலிருந்து துறைத் தலைவர் பதிலளிப்பார். திருப்திகரமான பதில் இல்லாவிட்டால்  சிலசமயம் மாவட்ட ஆட்சித் தலைவர்  திட்டாத குறையாகக் கடுமையாகப் பேசுவார்.  சென்னை மேலதிகாரி  வருவாய்துறை போர்ட் உறுப்பினர் என்று சொன்னார்கள். அவரும் ஏதேனும் கண்டனம் தெரிவிப்பார்.

தங்கள்முறை அதிக பிரச்சினைகள் இல்லாமல் போகவேண்டுமே என்று கவலையோடும் இறுக்கத்தோடும் இருந்தார்கள். எங்கள் நிறுவனம் நேரடியாக ஆட்சித்  தலைவரின் அதிகார வரம்பில் கிடையாதாம்.  எங்கள் தலைவர்  கேட்கப்பட்ட கேள்விகளுக்குப்  பதில்களை அளித்தார். அதிகக் கடுமையோ, கண்டனமோ இல்லாமல் அது முடிந்தது. ஆனாலும்,  அவர்  அமரும்போது அந்த  ஏர் கண்டிஷன் அரங்கிலும் அவருக்கு வியர்த்துப் போய்விட்டது.

“நெக்ஸ்ட்” என்றார் ஆட்சித் தலைவர். அடுத்து பதில் அளிக்க வேண்டியர்   எனக்கு அடுத்த இருக்கைக்காரர். இன்னொரு முக்கியமான  துறையின்  தலைவர். போர்டு உறுப்பினர் பார்வை அவரை அடையும் முன்பு என்னைக் கடந்து சென்றது. ஒருகணம் எங்கள் இருவர் கண்களும் சந்தித்தன.

அப்போது ஒரு அதிசயம் நேர்ந்தது.  அதிகாரப்  படிகளில்  எங்கோ உயரத்தில் இருந்த  அந்த சென்னை அதிகாரி  என்னைப் பெயரிட்டுக் கூப்பிட்டு, “ஹவ் ஆர் யூ?” என்றார். 

கோபதி….

வந்திருந்த அதிகாரி கோபதி. வெகு நாட்களுக்கு முன் எங்கள்  நிறுவனத்தில் வேலையில் இருந்த, என்னோடு பயிற்சி மையத்தில் பழகிய, திருமணத்தில் சந்தித்த அதே கோபதி.

அசட்டுச் சிரிப்புடன் தலையை அசைத்தேன். எழுந்திருக்க வேண்டும் என்றுகூடத் தோன்றவில்லை.  முழுக் கூட்டமும் என்னைப் பார்வையால் துளைத்தது.  கூட்டம் தொடர்ந்தது. என்றாலும் நூற்றுக் கணக்கான கண்கள் என்னைத் துளைத்த அந்த நொடி … இன்று நினைத்தாலும் உடல் பதறுகிறது.

கூட்டம் முடிவடைந்ததும் கோபதி என்னைக் கூப்பிட்டனுப்பினா(ன்)ர்.  என் அண்ணன் பற்றிக் கூட விசாரித்தார். ஏதோ பதில் அளித்தேன் என்று நினைக்கிறேன்.

என் வாழ்க்கையிலேயே நாடகத்தனமான நிகழ்ச்சி இதுதான் என்று நினைக்கிறேன்.

நான் சொல்ல நினைத்தது பயிற்சி மையத்தில் சந்தித்த இன்னொருவனைப்பற்றி. பேச்சுவாக்கில் பிற்கால நிகழ்ச்சிக்குப் போய்விட்டேன்.

நமது நண்பன் சற்று வித்தியாசமானவன். நிறையப் பொய்கள்.  சொல்லும்போதே அது உண்மையல்ல என்று கண்டுபிடித்துவிடக் கூடிய பொய்களைக் கூட அஞ்சாமல் ஒரு சஞ்சலமும் இன்றி சொல்வான்.     

அவனது தந்தை ஒரு பிரபலம். பேரைச் சொன்னாலும் ஊரைச் சொல்லக் கூடாது என்பார்களே அது இவர் விஷயத்தில்  மிகவும் பொருத்தம்.  அரியக்குடி, செம்மங்குடி என்று  சங்கீத வித்வான்கள் மட்டுமே ஊரின் பெயரால் விளிக்கப்பட்டு வந்திருந்த காலத்தில், இவன் தந்தை ஊரின் பெயரால் விளிக்கப்பட்டு வந்த எழுத்தாளர்.  (ஆங்கரை, விம்கோ நகர், திசையன்விளை , இரணியல்  என்று சில ஊர்கள் பிற்காலத்தில் துணுக்கு எழுத்தாளர்களால் பிரபலமானது வேறு விஷயம்.)    பல புனைபெயர் கொண்டவர். பொதுவான வார மாத இதழ்களில் எழுதிய  குடும்பப்பாங்கான கதைகள் இவரது  பலம்.

சென்னையிலேயே வசித்துவந்த நமது நண்பன்  வீட்டுக் கட்டுப்பாடுகள் இல்லாமல் ஐந்து நாட்களுக்காவது வெளியே தங்க இந்தப்  பயிற்சிக் காலத்தைப் பயன்படுத்திக்கொண்டான். உள்ளூர் ஊழியர்கள் வீட்டிலிருந்தே வரலாம் என்று இருந்தது. இவன் ஏதோ பொய்யைச் சொல்லி எங்களுடன் அந்த லாட்ஜில்  ஒரு அறையில் தங்கினான்.

மதுவிலக்கு தளர்த்தப்பட்டு மீண்டும் அமல்படுத்தப்பட்ட நேரம்.    எங்கிருந்தோ பாட்டில் வாங்கிக்கொண்டு தினம் ஒரு நண்பன் வருவான். சற்றுநேரத்தில் அங்கு நான்கைந்து பேர்  வந்து சேர்ந்துகொள்வார்கள். இரவு 12 மணிக்குமேல்தான் கலைவார்கள்.

முதல் நாளன்றே எப்படி இந்த ஏற்பாடுகள் செய்தான் என்பதுதான் ஆச்சரியம். நண்பர்களில் யாரோ ஒருவர் கேட்கவும் செய்தார். எங்கே கிடைக்கும் என்பது பழக்கம் உள்ளவர்களுக்குத் தெரியும். யார் வீடு  ஃப்ரீ  என்றோ அல்லது எங்கே யார் இதற்காக அறை எடுத்திருக்கிறார்கள் என்றோ  செய்தி இரண்டு மணி நேரத்தில் போய்ச்சேர வேண்டியவர்களுக்கு சேர்வது கடினம் இல்லையாம்.

கேள்விகேட்ட நண்பரிடம் “உங்கள் ஊரில் சரக்கு எங்கே கிடைக்கும் என்று உங்களுக்குத் தெரியுமா?”  என்று  கேட்டான்.. தெரியாது என்று தலை அசைத்தார்.

“நான் உங்கள் ஊருக்கு வருகிறேன். ஒரு மணிநேரத்தில் இடத்தைச் சொல்கிறேன் .”  என்றான் சவாலாக. தொடர்ந்து “இதில் ஒரு தொழில் ரகசியம் இருக்கிறது”  என்றான்.

கிடைக்கும் இடத்திலும், எங்கே கிடைக்கும் என்கிற தகவல் சொல்லக்கூடிய கடைகளிலும்  முட்டை விளக்கு என்று சொல்லப்படுகிற ஒரு விளக்கு இரவு பகல் எல்லா நேரமும் எரியுமாம்.  இது எல்லா ஊரிலும் பொதுவான விதியாம்.

எட்டுமணிக்கு மேல்தான் அந்த ஜமா கூடும். ஒருநாள் பயிற்சி மையத்திலிருந்து  லாட்ஜிற்குப் போக நான் கிளம்பியபோது  கொஞ்சம் காலார நடந்துவிட்டுப் போகலாம் என்று அவன் கூப்பிட்டான்.

நேராகச் சென்றால்  பத்து நிமிட தூரத்தில் இருந்த இடத்திற்கு ஊரைச் சுற்றி நாற்பது நிமிடங்கள் நடந்தோம்.  திடீரென ஒரு கடை முன் நிற்பான். கடைக்காரரிடம் ஏதோ சொல்லிவிட்டு வருவான். ஒரு அலுவலகத்தில் நுழைந்தான். வரவேற்பில் இருந்த பெண்மணி இவனைப் பார்த்துவிட்டு இன்டர்காமில் யாருடனோ பேசினாள்.  இவன் நன்றி சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பிவிட்டான்.  தகவல் பரப்பும் முறை கொஞ்சம் புரிந்தது.

அவனுடன் நடந்த அந்த நாற்பது நிமிடங்களில் உதை வாங்காமல் அறையை அடைந்ததே  எந்தச் சாமியாரின் ‘அற்புதங்க’ளுக்கும்  குறைவில்லை  என்றுதான் தோன்றுகிறது. வழியில் எந்தப் பெண்ணைப் பார்த்தாலும் முதலில் சொன்ன பாட்டைக்  கீழ் ஸ்தாயியில்  விசிலடிப்பான். சில பெண்கள் திரும்பி முறைப்பார்கள்.  ஒன்றுமே நடக்காததுபோல்  இவன் அவளைத்தாண்டிப் போய்விடுவான்.  பெரும்பாலான பெண்கள் வேகமாக நடந்து போய்விடுவார்கள்.  

அந்த ‘பக் பக்’ அனுபவத்திற்குப் பிறகு அவன் இருக்கும் பக்கமே நான் போவதில்லை. அவன் ஒய்வு பெறும்வரை அவனைப்பற்றிய வம்பு தும்பு  சேதிகள்  அவ்வப்போது காற்றுவாக்கில் வரும். பெரிய பிரச்சினையாக  ஏதும் ஆகவில்லை.

எல்லோராலும் மதிக்கப்படும் ஒருவருக்கு இப்படி ஒரு மகன் இருப்பது சற்று வினோதம்தான் என்று நினைப்பேன். வெகு நாட்கள் கழித்து கேள்விப்பட்ட விஷயம் இன்னும் வினோதம். இவனது தந்தையான எழுத்தாளர்  நிழலான பத்திரிகைகளில் ‘பலான’ கதைகளை வேறு பெயரில் எழுதிவந்தது அம்பலமாகி சலசலப்பு ஏற்பட்டது.

வீட்டிலே ராமன் வெளியிலே கிருஷ்ணன் என்பார்களே. அதுபோல  இவன் சகோதரன் சாதுவாம்  இவன்  அந்தக்கால வகைப்பாட்டில் ‘தறுதலை’யாம். பெயர் மாற்றிவைத்து  விட்டார்களோ என்று சொல்லும்படி சாது அண்ணன் பெயர் லீலாகிருஷ்ணன். ‘தறுதலை’ இவனோ சீதாராமன்.

இன்னும் ஒரு முரண். ஒரு கெட்ட பழக்கமும் இல்லாத லீலாகிருஷ்ணன் நாற்பது வயதிலேயே போய்ச் சேர்ந்துவிட்டான். ரிட்டையர் ஆகி வாட்ஸ்ஆப்பில் நண்பர்களுக்குத் தினமும் ‘குட் மார்னிங்’ அனுப்பும்  சீதாராமன் சௌக்யமாக இருக்கிறான் .

(இன்னும் எவ்வளவோ இருக்கு )

கோமல் சுவாமிநாதன் அவர்களின் நினைவலைகளான பறந்துபோன பக்கங்கள் குவிகம் பதிப்பாக  16 – 1 – 19 அன்று சென்னை புத்தகக் காட்சி சிற்றரங்கத்தில் வெளியிடப்பட்டது.

இது குவிகம் பதிப்பகத்தின் 25 வது பெருமைமிகு பதிப்பு.

கோமல் அவர்களின் குடும்ப நண்பரும் அமுதசுரபி ஆசிரியருமான திருப்பூர் கிருஷ்ணன் அவர்கள் வெளியிட்டார்.

பெற்றுக்கொண்டவர்கள்  கோமல் அவர்களுடன் நாடக உலகில்  பயணம் செய்த கவிஞர் வைதீஸ்வரன், நாடகத்துறை எழுத்தாளர் T V ராதாகிருஷ்ணன், சுபமங்களா இணையாசிரியராக ஐந்தாண்டுகள் உடன் பயணித்த குடந்தை கீதப் பிரியன் மற்றும் தமுஎகச வைச் சேர்ந்த இரா தெ முத்து ஆகியோர்.

பேசிய அனைவரும் கோமல் அவர்களின் பன்முக ஆளுமையையும் மாற்றுக் கருத்து உள்ளவர்களையும் மதிக்கும் பண்பினையும் நாடகம் மற்றும் இலக்கியத் துறைகளில் செய்த நிகரற்ற பங்களிப்பையும் நினைவு கூர்ந்தார்கள்.

அவரது பரந்துபட்ட அனுபவங்களின் பதிவான பறந்துபோன பக்கங்கள் நடனம் அவர்களின் படங்களுடன் வருவது வரவேற்கத் தக்கது என்று அபிப்பிராயப்பட்டார்கள்.

தாரிணி கோமல் நாடகத்துறையிலும் இலக்கியத் துறையிலும் தந்தையின் பணியைத் தொடர்வதையும் எல்லோரும்  பாராட்டினார்கள்

சுரேஷ் சீனு  வரைந்த  அட்டைப்பட ஓவியம் அனைவரின் கவனத்தையும் கவர்ந்தது.

அரியதொரு மனிதரின் சிறந்ததொரு படைப்பிற்கு நல்லதொரு விழா.

ராகு கதை சொல்லி முடித்தபின்   அவனைத் தண்டிக்கவேண்டும் என்று விஷ்வகர்மா தீர்மானித்து யோசித்து முடிக்குமுன் ஆயிரக்கணக்கான பாம்புகள் அறைக்குள் வருவதை அறிந்து திடுக்கிட்டார்.  ராகுவைத்  தான்  சற்றுக் குறைவாக எடை போட்டுவிட்டோமே என்று  வருந்தினார். அதுமட்டுமல்லாமல் மிகவும் சக்திவாய்ந்த நாகலோக இளவரசிகள் நாகவல்லியும் , நாககன்னியும் இருப்பதைப்பார்த்து கொஞ்சம் கலக்கத்திலும் ஆழ்ந்தார்.

இருப்பினும் விஷ்வகர்மா எதற்கும் கலங்காதவர். எதையும் சமாளிக்கும் ஆற்றல் படைத்தவர். பிரும்மரையே எதிர்த்துத் தான் நினைத்ததைச்  சாதிக்க முயன்றவர். தேவ சிற்பி என்பதால் தேவர்களாலும் மிகவும் மதிக்கப்பட்டவர். அதனால் அவருக்கு அதீதமான சக்திகளையும் வரங்களையும் வாரி வாரி வழங்கி இருந்தனர் ! அவரும் அநாவசியமாக யார் வம்பிற்கும் போகமாட்டார். அதேசமயம் தான் நினைத்த காரியங்களைச் சத்தமில்லாமல் முடித்துக்கொள்ளும் சாமர்த்தியம் அவரிடம் நிறைய இருந்தது.

ராகுவை சமாளிப்பது அவருக்குப் பெரிய சவாலாகத்  தோன்றவில்லை.  அந்த அறையின் ஒவ்வொரு இடுக்கிலும் பாம்புகள் புகுந்து இருக்கின்ற இடத்தையெல்லாம் அடைத்துக்கொள்ள முயலுவதையும் பார்த்தார்.  ராகுவின் கண்களிலும் நாக இளவரசிகளின் கண்களிலும் தெரியும் குரூரப் புன்னகையைக் கண்டார்.

ராகுதான் முதலில் பேச்சை ஆரம்பித்தான்.

” விஷ்வகர்மா அவர்களே ! “

“என்ன ராகு ! மீண்டும் ஒரு புனைவுக்  கதையா?” – விஷ்வகர்மாவின் குரலில் தெரிந்த ஏளனம் ராகுவை என்னவோ செய்தது.

” புனைவுக் கதை இல்லை, விஷ்வகர்மா அவர்களே!, நினைவைவிட்டு என்றும் மறக்க முடியாத கதை! உங்களுக்கு” என்றான் ராகு.

” உண்மைதான் ராகு! என்னை இந்த அளவிற்கு ஏமாளியாக்க யாரும் நினைத்ததில்லை. “

“அது கடந்த காலம், விஷ்வகர்மா அவர்களே , நிகழ் காலத்திற்கு வருவோம்”

” வந்துதானே ஆக வேண்டும்.  முதலில் உன்னைத் தண்டிக்க உன்னிடமே யோசனை கேட்டேன். இப்போது இந்த ஆபத்திலிருந்து தப்பிக்க என்ன வழி ராகு?”

” சரியாகக் கேட்டீர்கள்! எனக்கு இரண்டு வரங்கள் நீங்கள் தரவேண்டும்”

“இது என்ன புதுமையான வரம் கேட்கும் வித்தையாக இருக்கிறது? நீ தவமும் செய்யவில்லை, நானும் தேவன் இல்லை”

” வரம் என்ற சொல் தவறான பிரயோகம் என்றால் சத்தியம் என்று வைத்துக் கொள்ளலாம்”

” சத்தியமா ?  எதற்காகச் செய்யவேண்டும்?”

” உங்களுக்கு வந்துள்ள  ஆபத்து சரியாகப் புரியவில்லை என்று நினைக்கிறேன் “

” ஆபத்தா?  எனக்கா? நீ கோபக்காரன் என்றுதான் நான் நினைத்திருந்தேன். ஆனால் இவ்வளவு வேடிக்கையாகப் பேசக் கூடியவன் என்பது எனக்கு இவ்வளவு நேரம் தெரியவில்லை”

” உங்கள் வேடிக்கைப் பேச்சைக் குறைத்துக் கொள்ளுங்கள் ! நாக இளவரசிகளும் அவளுடன்  வந்திருக்கும் இந்த ஆயிரக்கணக்கான தோழிப் பாம்புகளும் உங்களுடன் விளையாட வரவில்லை. அவர்கள் அனைவரும் அக்கினி தேவனின் மானசீகப் புதல்விகள். அவர்களின் திறமையைப் பார்க்கிறீர்களா? ” என்று சொல்லி அப்போதுதான் சாளரம் வழியாக வரும் ஒரு சிறிய பாம்பைப்பார்த்து ராகு ஏதோ கட்டளையிட்டான். .அந்தப் பாம்பும் சாளரத்தில் நின்றவாறு வானத்தைப் பார்த்து சீறியது. வானத்தில் மிகப்பெரிய நெருப்புக் கோளம் ஒன்று  உருவாகி அரண்மனைக்கு வெளியில் வெடித்துச் சிதறியது.

” அடேடே! அந்தச் சின்ன அக்கினிக் குஞ்சிற்கே இத்தனை வலிமை இருக்கிறதென்றால் இங்கிருக்கும் பெரிய பாம்புகளுக்கும் நாக இளவரசிகளுக்கும்  ஏன் உனக்கும்கூட எத்தனை சக்தி இருக்கக்கூடும்? “

“இப்போதுதான் உங்களுக்கு விவரம் புரிய ஆரம்பித்திருக்கிறது விஷ்வகர்மா அவர்களே!”

” இவற்றிலிருந்து என்னையும் இந்த அரண்மனையையும் காப்பாற்றிக்கொள்ள நான் உனக்கு இரண்டு வரம் அல்லது இரண்டு  சத்தியம் செய்துதர வேண்டும். அப்படித்தானே ராகு?”

” நீங்கள் புத்திசாலி விஷ்வகர்மா அவர்களே”

” என்னைப் பாராட்டுவதை விட்டுவிட்டு அந்த இரண்டு சத்தியம் என்னவென்று சொல்லலாமே?”

” ஆஹா!   சொல்கிறேன் கேளுங்கள்! இந்திரனுக்கு நீங்கள் கட்டிக்கொடுத்த தேவேந்திரப் பட்டணம்போல நாகலோகத்தில் ஒரு மாபெரும் பட்டிணத்தை உருவாக்கித் தரவேண்டும்”

” அது மிக எளிது. அடுத்தது?”

” உங்கள் மகள் ஸந்த்யாவின் மூன்று குழந்தைகளில் ஒன்றை என்னிடம் தந்துவிடவேண்டும். அதுவும் அந்தப் பெண்குழந்தையை”

” அது மிகவும் கடினம். அதற்கு என் சம்மதம் மட்டும் போதாது. சூரியனுடைய  சம்மதமும் ஸந்த்யாவின் சம்மதமும் வேண்டுமே?”

” எப்படியாவது கொண்டுவருவது உங்கள் பொறுப்பு”

” அது சரி, இந்த இரண்டு சத்தியங்களையும் செய்யமறுத்தால் ? “

” மறுக்கும் நிலையில் நீங்கள் இல்லை. இந்த விஷ்வபுரி – உங்களுடைய இந்த அழகிய நகரம் -அதில் உள்ள மாந்தர்கள் – எங்கள் கணவர் ராகுதேவனைக் கத்தியால் வெட்டினார்களே ! உங்கள் மனைவி- ஏன் நீங்கள் உட்பட அனைவரும் எம்முடைய  நெருப்புக் கோளங்களால் அழிந்துபடுவீர்கள்”  – நாக இளவரசிகள்  இருவரும் ஒருமித்துக் கூறினார்கள்.

ராகு அவனுக்கே உரிய கவர்ச்சிகரமான புன்னகையுடன் விஷ்வகர்மாவின் பதிலுக்காகக் காத்திருந்தான்.

விஷ்வகர்மா தொண்டையைக்  கனைத்துக்கொண்டு மெதுவான குரலில்  பேசஆரம்பித்தார்.

” அதில் பெரிய சிக்கல் இருக்கிறது ! நாக இளவரசிகளே !” 

” என்ன சிக்கல்?” ராகு உண்மையான கோபத்துடன் கேட்டான்.

” அந்த அக்கினிதேவன் உங்களுக்கு மானசீக பிதாவாக இருக்கலாம் ! ஆனால் அவன் என் மானசீக சிஷ்யன். அவனுக்கு யாரும் மாளிகை கட்டித் தர இயலவில்லை. அவனுக்கு அவன் நெருப்பிலிருந்தே எரியாத மாளிகை கட்டிக்கொடுத்தவன் நான். அன்றிலிருந்து அவன் என்  சிஷ்யனாகி விட்டான். அது மட்டுமல்ல அக்கினியினால் எனக்கு எந்தவித கஷ்டமும் வராது என்று வரம் இல்லை சத்தியம் இல்லை இல்லை  குரு தக்ஷிணை  கொடுத்தான். “

ராகுவின் முகம் மாறத் தொடங்கியது. 

” இன்னும் சொல்கிறேன் கேள் ! அதையும் மீறி  அக்னியால்   ஏதாவது ஆபத்து வருவதாக இருந்தால் அந்த நெருப்பை ஏற்படுத்தும் காரணியைக் கட்டுப்படுத்தும் மந்திரத்தையும்  சொல்லிக்கொடுத்திருக்கிறான்.  அதைச் சொல்லட்டுமா  ?”  என்று சொல்லி விஷ்வகர்மா  சிரித்துக்கொண்டே தன்னிடமிருந்த சிறிய சிப்பி ஒன்றை எடுத்து ஊதத்தொடங்கினார். மெல்லிய இசையுடன் பலத்த காற்று வந்தது. நின்ற இடத்திலிருந்தே அந்த அறையைச் சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டே ஊதினார். 

“இந்த தேவ சிற்பி ஏதோ சூழ்ச்சி செய்கிறான்! நெருப்புக் கோளங்களைக் கக்கிவிடுங்கள்” என்ற சீறிய ராகுவின் உடல்  தடுமாறியது.

அவன் கழுத்துக்குக் கீழே இருந்த பாம்பு உடலில் விஷ்வகர்மாவின் காற்றுபட்டதும் அது அப்படியே பனிக்கட்டிபோல் மாறி உறைந்துவிட்டதை உணர்ந்தான். அவனால் முகத்தைமட்டும் அசைக்க முடிந்தது. ஆனால் அவன் மனைவிகளுக்கோ அறையில் இருந்த மற்ற  பாம்புகளுக்கோ அந்தப் பாக்கியம்கூட இல்லை. அனைவரும் அப்படியே பனிக்கட்டியில் செய்த பாம்புகள்போல் உருமாறி உறைந்து கிடந்தனர்.  சாளரத்தில் நின்று கொண்டிருந்த அந்தக் குட்டிப்பாம்பும் அதை தொடர்ந்து வர முயற்சித்த அத்தனை பாம்புகளும் பனிக்கட்டிபோல் உறைந்துகிடந்தன. 

ராகுவால் எல்லாவற்றையும் உணரமுடிந்தது. விஷ்வகர்மாவின் பலமும் புரியஆரம்பித்தது. 

“இப்போது நீ எனக்கு இரு வரம் தரவேண்டும்” என்று விஷமத்துடன் பேச்சைத் துவங்கினார் விஷ்வகர்மா 

(தொடரும்)  

(இரண்டாம் பகுதி)

நாரதர் எமியைப் பார்க்க  எமி நாரதரைப் பார்க்க  முப்பெரும் தேவியரும் ஓருவரை ஒருவர் பார்க்க அங்கே ஒரு கனவு சீன் டூயட் ஆரம்பிப்பதற்கான சரியான வேளை தயாராகிக்கொண்டிருந்தது.

ரஹ்மான் இசையில்  நீல மலைச் சாரல்  மாதிரி ஒரு பாடல்   ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. நடு நடுவே அவர்கள் இருவரும் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

நீ எமிதானே ! உன்னை நான் வேறு எங்கோ சில மாதங்கள்  முன்பு பார்த்திருக்கேனே!

நீங்கள் நாரதர்தானே ! உங்களை நானும் ஒரு விழாவில் பார்த்துப் பேசிய ஞாபகம் வருகிறது !

ஆம்! டில்லியில் நடந்த உலகக் கலாசார விழாவில்தானே நாம் சந்தித்தோம் !

“உண்மை!  ஸ்ரீ ஸ்ரீ ரவிஷங்கர் நடத்திய  விழாவாயிற்றே ! நீ ஒரு ராஜஸ்தானிய இளவரசிமாதிரி வந்து நடனமாடி முதல் பரிசு பெற்றவள்தானே !

உண்மை. என்னுடைய இடத்தில் அதாவது யமுனை ஆற்றின் கரையில் நடைபெற்ற விழா ஆயிற்றே! நான் மாறுவேடத்தில் கலந்துகொண்டேன்.  நீங்கள் அங்கே வயலினில்  விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம் இசைத்து அனைத்துலக மக்களின் மதிப்பைப்  பெற்றவர்தானே ?

” உண்மைதான். நானும் அந்த விழாவில் கலந்துகொள்ளவே  வந்தேன்.  மாறுவேடம் பூண்டு வயலினில் வித்தை காட்டினேன். “

” பரிசுபெற்ற நாம்  இருவரும் அப்படியே என் கரை ஓரமாக  ஆக்ரா சென்று தாஜ்மஹால் பார்த்தோம்.   அந்தப் பௌர்ணமி இரவில் தாஜ்மகாலின் பளிங்கு மண்டபத்தில் ஒருவரை ஒருவர் விழுங்கி விடுவதுபோல் சில நிமிடங்கள் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம்”

” சில நிமிடங்கள்தானா? ? ஆயிரம் ஆயிரம் வருடங்கள் இருந்தமாதிரி நினைவு.”

” திடீரென்று ஒரு மின்னல் ! நாம் இருவரும் மறைந்துவிட்டோம்.  நீங்கள் ஆகாயத்தில் சென்றீர்கள். நான் நதியாய்த் தவழ்ந்தேன்

“இப்போது உன்னை சந்திக்கும்வரை அந்த எண்ணங்கள் எல்லாம் என் மனத்திலிருந்து யாரோ பறித்து எறிந்ததுபோல ஒரு உணர்வு”

” எனக்கும் அதே உணர்வுதான். என் மனதிலிருந்த உங்கள் நினைவை யாரோ ஒளித்துவிட்டதுபோன்ற உணர்வு. என் அப்படி ஆயிற்று நம் இருவருக்கும் ?”

” அது என் தந்தை பிரும்மர் செய்த சதி என்பதை இப்போதுதான் உணருகிறேன். “

” உண்மையைச் சொல்லுங்கள் ! அந்த கலாசார விழாவினால்  என் யமுனைக் கரைக்கு பங்கம் விளைந்துவிட்டது என்று முதல்நாள் கிளப்பிவிட்டதே தாங்கள்தானே ?”

” உணமைதான். ஏதாவது கலாட்டா செய்யவில்லை என்றால் எனக்குத் திருப்தியே கிடையாது.  மாசு வாரியத் தலைவரிடம் கொஞ்சம் போட்டுவாங்கினேன். விஷயம் காட்டுத்தீ மாதிரி பரவி ரவிஷங்கருக்குப் பெரிய பிரச்சினையில் கொண்டுபோய் விட்டது. கடைசியில் நமது கலகம் நன்மையில்தான் முடிந்தது. அதன்பின்தான் கங்கை யமுனை போன்ற நதிகளில் குப்பைகளைக் கொட்டக்கூடாது என்று சட்டம் கொண்டுவந்தார்கள். “

” இங்கே எப்படி வந்தீர்கள்? உங்களுடன் வந்த முப்பெரும் தேவியர்கள் எங்கே? உங்களைப் பார்த்த மகிழ்ச்சியில் அவர்களை மறந்துவிட்டேன். அண்ணன் வந்தால் கோபித்துக் கொள்வார்.”

” அவர்கள் எங்கும் போகவில்லை. வாசலில் தோட்டத்தில் அமர்ந்து ஒரு அழைப்பிதழைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். நம்மையெல்லாம் சுத்தமாக மறந்துவிட்டு அவர்கள் மறைந்து  போய்விடுவார்கள் பாரேன். “

அதேபோல் முப்பெரும் தேவியரும் சட்டென்று மறைந்துபோனார்கள்.

அதற்குக் காரணம் நாரதர் பையிலிருந்து  கீழே விழுந்த  அந்த அழைப்பிதழ்.

அது விவாத நிகழ்ச்சிக்கான   அழைப்பிதழ் .

எது பெரியது? ஆக்கலா? காத்தலா ? அழித்தலா? சாலமன் பாப்பையா தலைமையில் நடைபெறப்போகும் விவாத மேடையின் அழைப்பிதழ்.

” எங்கே போனார்கள் அவர்கள்?

” என்னை அறியாமலேயே நானே ஒரு  புது கலகத்திற்கு வழி  வகுத்துவிட்டேன். நாராயணன் சொன்னது சரியாகிவிட்டது. இனி இவர்களுக்குள் நடக்கப்போகும் பூசலை சமாளிப்பது மிகமிகக் கடினம். வா! நாமும் அந்த விவாத மேடைக்குச் செல்வோம்” என்று நாரதர் எமியிடம் கூறினார்.

(தொடரும்)

தை மாதம் முதல் நாள் !

அதற்கான குறிச் சொற்கள்:

பொங்கல் –  அறுவடை – விழா – நெல் – கரும்பு – வாழை –  பானை – இஞ்சி-மஞ்சள் – பூளைப்பூ -செழிப்பு – உழவர் – உத்தராயணம் –  புண்ணியம் – மகரசங்கராந்தி – தர்ப்பணம் – சூரியன் – காளை – நன்றி- ஜல்லிக்கட்டு – விடுமுறை – சர்க்கரைப்பொங்கல், வெண்பொங்கல், வாழ்த்து, போகி,  புகை, சுண்ணாம்பு – புத்தாடை- திருவள்ளுவர்தினம் – காணும்பொங்கல் – மாட்டுப்பொங்கல் – கணுப்பொங்கல் -பொங்கலோ பொங்கல் 

சங்க காலத்திலேயே  இவ்விழா கொண்டாடப்பட்டது என்பதற்கு ஆதாரமான வரிகள்:

“தைஇத் திங்கள் தண்கயம் படியும்” என்று நற்றிணையும்

“தைஇத் திங்கள் தண்ணிய தரினும்” என்று குறுந்தொகையும்

”தைஇத் திங்கள் தண்கயம் போல்” என்று புறநானூறும்

“தைஇத் திங்கள் தண்கயம் போல” என்று ஐங்குறுநூறும்

“தையில் நீராடி தவம் தலைப்படுவாயோ” என்று கலித்தொகையும்

கூறுகின்றன.

சிலப்பதிகாரத்தில் வரும் இந்திர விழாவின் துவக்கத்தில், காவல்பூதத்திற்கு, புழுக்கலும், நோடையும், விழுக்குடை மடையும், பூவும் புகையும் சேர்த்து  வழிபட்டதாக, குறிப்பிடப்படுகிறது. இதில் புழுக்கல் என்பதுதான் பொங்கல்.

சம்பந்தர், தன் மயிலாப்பூர் பதிகத்தில், ‘நெய்பூசும் ஒண்புழுக்கல் நேரிழையார் கொண்டாடும் தைப்பூசம்’ எனக் கூறுகிறார் ,

திருப்பாவை, அதை சற்றே வேறுபடுத்தி, ‘பாற்சோறு மூட நெய்பெய்து முழங்கை வழிவார’ என்கிறது.

முதல் ராஜேந்திரனின், காளஹஸ்தி கல்வெட்டில், மகர சங்கராந்தி அன்று, பெரும் திருவமுது படைக்கப்பட்ட தகவல் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதாம்.

தஞ்சை மராட்டியர் காலத்தில், மகர சங்கராந்தி அன்று, வாழை கட்டி, பொங்கல் விட்டு கொண்டாடியதாக, ஆவணங்கள் குறிப்பிடுகின்றன.

17ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த வலங்கை இடங்கை வரலாறு என்ற நூலில், மகர சங்கராந்தி அன்று, சுவாமி புறப்பாடும், தேவதாசியர் நடனமும் நடந்ததாக குறிப்பு உள்ளது.

இருபதாம் நூற்றாண்டில், பெண்ணாகடத்தைச் சேர்ந்த விவசாயி ஒருவர், முதன் முதலாக, பொங்கல் வாழ்த்து அட்டை தயாரித்து அச்சிட்டார்.

23-1-2008 அன்று கலைஞர் கருணாநிதி அவர்கள் ஆட்சியில் தமிழகச் சட்டப்பேரவையில் “திருவள்ளுவர் ஆண்டு பிறக்கும் தை முதல் நாள்தான் தமிழ்ப் புத்தாண்டுத் தொடக்கம் என்பது, தமிழ் அறிஞர்கள்  ஒப்புக்கொண்டுள்ள உண்மை என்பதால்; தை முதல் நாளையே தமிழ்ப் புத்தாண்டுத் தொடக்கம் என அறிவித்து நடைமுறைப்படுத்திட இந்த அரசு முடிவு செய்துள்ளது’ என்று அறிவிக்கப்பட்டது.

தமிழக முதலமைச்சராக இருந்த ஜெயலலிதா 23-8-2011 அன்று பேரவையில் கூறும்போது, “தமிழ்ப் புத்தாண்டை தை மாதம் தொடங்க எந்த ஆதாரமும் இல்லை. ஆனால் சித்திரையில் தொடங்குவதற்கு பல ஆதாரங்கள் உள்ளன. கருணாநிதி தன் சுய விளம்பரத்துக்காக, மக்கள் மன உணர்வைப் புண்படுத்தும்வகையில் கொண்டுவரப்பட்ட சட்டம் ரத்து செய்யப்பட்டு விட்டது” என்றார்.

ஒரு புராணக் கதை :

சிவபெருமான் ஒருமுறை நந்தியிடம் பூலோகம் சென்று மக்களை மாதம் ஒருமுறை சாப்பிடும்படியும் , தினமும் எண்ணை தேய்த்துக் குளிக்கும்படியும் சொல்லுமாறு கூறினாராம்.

நந்தி தவறுதலாக அதை உல்டா செய்து – தினமும் சாப்பிடும்படியும் மாதம் ஒருநாள் எண்ணைதேய்த்துக் குளிக்கும்படியும் கூறிவிட்டாராம்.

அதனால் கோபம் கொண்ட சிவன்  பூலோக மக்கள் அதிக உணவு தயாரிக்க நிலத்தை உழவேண்டி, நந்திக்கும் அதன் சந்ததியருக்கும் ஆணையிட்டாராம்.

இது புதிதாக இருக்கிறதல்லவா?

↑

ராகேஷ் மற்றவர்களைப்பற்றிய சிந்தனை உள்ளவன். பலமுறை என்னைச் சந்தித்து ஆலோசனை கேட்பதுண்டு. அவன் படிக்கும் பள்ளியில் நான் மனநலம் மற்றும் கல்வி ஆலோசகராக இருந்தேன். மாணவர்கள், ஆசிரியர், ஆசிரியைகளுக்கு உணர்வு-உறவாடல் ஆற்றல்கள் (social emotional learning) பயிற்சி தருவது என் பொறுப்புகளில் ஒன்று. இதுவே என்னுடைய “வரும் முன் காப்போம்” கருவி. இதை ஏன் சொல்கிறேன் என்றால், இந்தக் கண்ணோட்டம் உள்ளதால்தான் எங்களால் ராதிகாவின் இன்னல்களைப் புரிந்து, அணுகி சீர் செய்ய முடிந்தது.

புதிதாகச் சேர்ந்த ராதிகா எட்டாவது வகுப்பு மாணவி. அவளுடைய அப்பாவிற்கு இந்த ஊருக்கு மாற்றலானது. மேலாளர். பெரிய பதவியில் இருந்ததால் மாளிகைபோன்ற வீடு. அவருக்குக் கீழே வேலை செய்பவர்களின் பிள்ளைகள் ராதிகாவின் வகுப்பில் இருந்தனர். இவர்களில் பலருக்கு அவளிடம் பேசுவதற்கோ, பழகுவதற்கோ தயக்கமாக இருந்தது. அதனால் அவள் தனியாகப் பள்ளிக்கு நடந்து வருவாள், சாப்பிடுவாள்.

இவளைப்போல ஆறு மாணவர்கள் புதிதாக எட்டாம் வகுப்பில் சேர்ந்திருந்தார்கள். அவர்கள் எந்தவித கஷ்டமும் இல்லாமல் வகுப்பு மாணவர்களுடன் பழகினார்கள், ஒருவேளை அவர்கள் எல்லோரும் அக்கம்பக்கத்தில் இருந்ததாலோ, அல்ல பெற்றோர்கள் சமநிலை வேலையில் இருப்பதாலோ என்னவோ. ஆனால் ராதிகாவிடம் மற்ற மாணவர்கள் மேலோட்டமாகவே பழகினார்கள்.

இதை ராகேஷ் கவனித்துவந்தான். அவனும் அதே வகுப்பில் படிப்பவன். யாரையும் என்றுமே துச்சமாகப் பேசாதவன், அவரவர் சூழ்நிலை புரிந்து அனுசரித்துப்போவான். இவற்றால், சக மாணவர்களுக்கும் இவனிடம் பழக எளிதாக இருந்தது. உதவி தேவை என்றால் ஆண் மாணவர்களும், பெண்களும் அவனை அணுகுவார்கள். தன்னால் முடிந்தவரை உதவி செய்வான்.

அந்த வருட ஆரம்பத்தில் முதல் இரண்டு மாதத்திற்கு நான் பள்ளிக்கு வரமுடியாத சூழ்நிலை. நான் திரும்பிய முதல் நாளே ராகேஷ் என்னைச் சந்திக்க ஓடோடிவந்தான். வந்ததும் ராதிகாவைப்பற்றி விவரித்தான், தான் கூர்ந்து கவனித்ததைப் பகிர்ந்தான். ராதிகா ஆசிரியர்களுக்குப் பதில் அளிக்கும்போது வியர்வை அதிகம் ஊற்ற, சொல்லவந்ததை முடிக்கத் தடுமாறுவதைப் பார்த்து பரிதாபப்பட்டான், ஆனால் என்னசெய்வதென்று தெரியவில்லை. அவளுடன் மற்றவர்கள் பழகத் தயங்குவதையும் விவரித்தான். வகுப்பில் எல்லோரும் அவளுடைய அப்பாவின் பதவிக்கு பயந்தே பேசத் தயங்குகிறார்கள் என்று தன் கணிப்பைப் பகிர்ந்தான்.

“ஸோஷியல்-எமோஷனல் லர்னிங்” பயிற்சி அளிக்க ராதிகாவின் வகுப்பிற்கு வந்தபோது நானும் அவளைச் சந்தித்தேன். அவளுடைய பதிமூன்றாம் வயதிற்குச் சரியான உயரம். பயம் அவளுடைய கயல்விழியில் தாண்டவம் ஆடியது. அவள் போட்டிருந்த கூன் அவள் வெட்கப்படுவதை மேலும் காட்டியது.

எப்படி உதவலாம் என்று ராகேஷும் நானும் யோசித்தோம். எளிதான ஒன்றைத் தொடங்க முடிவெடுத்தோம். எங்கள் யுக்தி, ராதிகா பள்ளிக்கு வரும் வழியில் செல்வதென்று. ராகேஷ் பலருடன் சைக்கிளில் போவது பழக்கம். ராதிகாவைக் கடந்து போகையில் அவளிடம் ஹலோ சொன்னான். நாளடைவில் தோழர்களும் செய்தனர். அடுத்த கட்டத்தில் ஐந்து ஆறு அடி அவளுடன் அவர்கள் நடந்து சென்றார்கள். செய்யச்செய்ய, பரிச்சயம் ஆரம்பமானது. இப்படி, பழக்கம் வளர, சில நாட்களுக்குப்பிறகு அவளையும் சைக்கிளில் வரப் பரிந்துரைத்தான். வியப்புடன் அவளும் வர ஆரம்பிக்க, மெதுவாகப் பலருடன் முதல்கட்ட சினேகிதம் தொடங்கியது.

வகுப்பு ஆசிரியர்களும், அவர்களுக்கு நான் பயிற்சி அளிக்கும்பொழுது, ராதிகாவின் இந்நிலைகளைப்பற்றி தாங்களும் கவனித்ததாகப் பகிர்ந்தார்கள். ஆங்கில ஆசிரியையும், பூகோள ஆசிரியரும், பதில் அளிக்கும்போது, குறிப்பாக தன்னைப்பற்றியோ, இல்லை பாடங்களைப்பற்றிய கேள்விகளாக இருந்தாலோ ராதிகாவின் கால்கள் நடுங்குவதை கவனித்ததாகச் சொன்னார்கள். பதில் சொல்லச்சொல்ல சரியாகிவிடும் என்ற ஒரு நம்பிக்கையில் அவளிடம் கேள்விகளை அதிகமாகத் திருப்பினார்கள் என்று ஒப்புக்கொண்டார்கள்.

ராதிகா போன்றவர்களுக்கு எப்படி ஆசுவாசப்படுத்த முடியும் என்று கணக்கு வாத்தியாரும் தமிழ் டீச்சரும் கேட்டார்கள். ஒரு வழியை விவரித்தேன். கேள்வி கேட்டதும் சில மாணவர் பெயரைச் சொல்லி, அதிலிருந்து யார் வேண்டுமானாலும் பதிலைச் சொல்ல அழைக்கலாம் என்றேன். அப்போது, ராதிகாபோன்ற பதட்டம் உள்ளவர்கள் தங்களைத் தயாராக்கிக்கொண்டு பதில் அளிக்கக்கூடும். வகுப்பு அமைப்பே, பாடங்களைப் படிக்கையில் நம்மை முழு மனிதனாக்கவும்தான்.

சில நாட்களுக்குப்பிறகு அவளுடைய அம்மா விமலா என்னைச் சந்தித்தார். புதிய மாணவர்களின் குடும்பச் சூழல் புரிந்துகொள்ள பெற்றோரைச் சந்திப்பது என் பழக்கம். அதனாலும் ராதிகாவின் நிலையைப்பற்றி ஆலோசிக்கவும் அவள் வந்திருந்தாள்.

தான் அவளுடைய மாற்றாந்தாய் என்றாள். என்னை ஆலோசித்துச் சிலவற்றை சரிசெய்ய விரும்புவதாகப் பகிர்ந்தாள். தன் வளர்ப்பில் எந்தவித குறையும் இருந்துவிடக்கூடாது என்பதால், ராதிகாவை எல்லாமே சரியாகச் செய்யவேண்டும் என்று தான் எப்பொழுதும் திருத்திச் சொல்வதாகப் பகிர்ந்தாள். கூடவே, தான் இவ்வளவு கவனித்துச்செய்தும் ராதிகாவிற்குப் பதட்டம் உண்டாகிறது என்று தெரிவித்தார். தன்மேல் ஏதோ குறையினால் ராதிகாவிற்கு இப்படியோ என்று எண்ணி, அது தனக்குக் கோபத்தை ஏற்படுத்துகிறது என்று கூறினாள்.

இதை மையமாக வைத்து அடுத்த சில ஸெஷன்களில் ஆராய்ந்தோம். விமலாவின் எண்ணம், தன்னால் பிள்ளைகள் நல்ல நிலைக்கு வரவேண்டும் என்பது. இது வரவேற்கப்பட வேண்டிய ஒன்று. ஆனால் என்னேரமும் தானே வழிகாட்ட வேண்டும் என்று நினைப்பதினால் ஏற்படும் இடையூறுகளைப்பற்றிப் பேசினோம். ராதிகாவிற்கு எப்போதும் தன்னை ஒரு பூதக்கண்ணாடியில் கண்காணிப்பதைப்போல் தோன்றுவதால்தான் அவளுக்குப் பதட்டம் ஏற்படுகிறது என்பதை எடுத்துச் சொன்னேன். அதாவது நல்ல எண்ணத்தில் செய்தாலும், ஒவ்வொன்றுக்கும் சொல்வதால் ராதிகா தன்னம்பிக்கை இழந்துவிடும் நிலையானது. எங்கே முடியவில்லை என்று சொன்னால் அம்மாவின் மனம் தளருமோ எனப் பயந்து பதட்டமாகிவிடுகிறது. இதனால்தான் அவளின் சலனமும் பயமும்.

இதன் இன்னொரு நேர்விளைவு – இங்கு சேர்ந்ததுமுதல் ராதிகாவின் படிப்பு சரிந்துகொண்டே போவதைப்பற்றியும் விமலா கவலைப்பட்டார். அவர்கள் மதிப்பெண் வராததைப்பற்றிக் கூடக் கவலைப்படவில்வை. ராதிகா படிக்க உற்சாகம் காட்டாதது சங்கடப்படுத்தியது. அவளுக்குத் தெளிவுபடுத்தினேன், ராதிகா போன்றவர்கள், முன் பரிச்சயம் இல்லாத, பழகாத, புது இடத்தில், மற்றவர்களுடன் பழகிக்கொள்ளச் சங்கடப்படும்போது உண்டாகும் சஞ்சலத்தினால் பாதிக்கப்படுவது: படிப்பு-உணர்வு- மற்றவர்களுடன் உறவாடுவது. இந்த மூன்றும் தான் ராதிகாவிடமும் ஊசலாடிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கிறோம் என்றேன். இதைச் சரிசெய்யும் வழிகளை அடுத்த ஸெஷன்களில் பேசி, வழிமுறைகளை வகுத்தோம்.

மேலும் ராதிகா இருக்கும் பருவநிலையில் தானாகச் சிந்தித்து முடிவு எடுக்க எடுக்க, நல்லது-கெட்டதைத் தேர்ந்தெடுக்கும் திறன்களை வளர்த்துக்கொள்ளும் பருவம் இது என்றும் விளக்கினேன். விமலா இதைச் செயல்படுத்தப் பல வழிமுறைகளை நாங்கள் யோசித்தோம். நான் வகுப்பில் நடத்திவரும் “ஸோஷியல் எமோஷனல் லர்னிங்” பற்றியும் விவரித்தேன். தன் சந்தேகங்கள் தெளிவாக, முகம் மலர்ந்து விமலா பெருமூச்சுவிட்டாள்; தனக்குத் தெம்பு வந்ததைத் தெரிவித்தாள்.

வகுப்பில் மற்றவர்களுடன் நன்றாகப் பழக ஒன்றைச் செய்யச் சொன்னேன். எல்லோரும் வகுப்பில் ஒவ்வொருவரிடமும் இதுவரை மற்றவர்களுக்குத் தெரியாத ஒரு திறனைக் கண்டுபிடித்து அடுத்த வாரம் வகுப்பில் பகிர்ந்துகொள்ள வேண்டும் என்று.

நான் கணித்தபடி, இதிலிருந்து ராதிகாவை வகுப்பில் ஏற்றுக்கொள்வது ஆரம்பமானது! ஒவ்வொருவரிடமும் ஏதோ ஒன்றைக் கண்டுபிடித்தாக வேண்டும்! ராதிகாவிற்கும் அதே கதி, மற்றவருக்கும் அதே நிலை. எப்படியாவது மற்றவருடன் பேசவேண்டிய சூழ்நிலையைத் தெரிந்தே உருவாக்கினேன்.

ராதிகா சோப்பை விதவிதமாக செதுக்குவதை ஸௌதா கண்டுபிடித்தாள். வகுப்பில் எல்லோருக்கும் இது வியப்பைத் தந்தது. ஆச்சரியப்பட்டார்கள். எப்படிச் செய்வது எனக் கேட்டார்கள். ராதிகா அப்படியே வெட்கப்பட்டுச் சொல்ல முயன்றாள், முடியவில்லை. உடனே ராகேஷ் எழுந்து, “ராதிகா நாளை மேடத்தை வரச்சொல்லிக் கேட்டுக்கொள்வோம். நீ செஞ்சு காமிக்கறியா?” அவள் திகைத்தபடி அவனைப் பார்த்தாள். புன்னகையுடன், “ம்..என்ன?” என்றான். மெதுவாகத் தலையை அசைத்தாள், உடனே முழு வகுப்பும்,  ஒரே குரலில், “யெஸ், டூ இட்” என்றார்கள். ராதிகாவின் கண் கலங்கியது. அருகில் இருந்த சித்ரா அவள் கைகளைத் தழுவினாள். சமாதானம் செய்தாள்.

இந்தத் தருணத்தைப் பயன்படுத்தி ராதிகாவிற்கு “பியர் பட்டி” (peer buddy) அதாவது அவளுக்கென்று தோழர் ஒருவர் என்று தேர்ந்தெடுத்தேன். இதற்குத் திறமை, மனதிடம் உள்ள ஸௌதாவையே சேர்த்துவைத்தேன். ராகேஷ் எப்படியும் தன் பங்கைச் செய்துவந்தான். அதனால் இன்னொருவரைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். இவளே ராதிகாவின் கவசமும்.  இந்த புது இடத்தில் பழகிக்கொள்ள, துணிச்சல், எடுத்துச் செய்யும் தன்மை எனப் பலவற்றை அவளிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள வாய்ப்பாகும். இந்த வயதில் நண்பர்களின் பரிந்துரைகளைக் கேட்டுக்கொள்வது, அவர்களிடமிருந்து கற்பது பீயர் சப்போர்ட் என்ற ஒரு மேஜிக்கை நான் உபயோகித்தேன்!

ஸௌதாவுடன் வந்து என்னை அழைத்துச் சோப்பு செதுக்குவதைச் செய்துகாண்பித்தாள். மற்றவர்கள் கேள்வி கேட்க, விளக்கம் தர, மற்றவருடன் இன்னும் பேசத்தொடங்கினாள். எல்லோரும் செய்யவிரும்பியதால் அடுத்த வகுப்பில் சோப்பை எடுத்துவர, ராதிகா தயக்கம் கலந்த பரவசத்துடன் விளக்கினாள். பல அழகான வடிவங்களை அமைத்தார்கள். ஒவ்வொரு நாழிகையும் மிகச் சுகமாக இருந்தது!

கலந்து பேசிச்செய்வதென்று பலவகையான பாடங்களை, ப்ராஜெக்ட்களில் பீயர் ஸப்போர்ட்டை (peer support) தாராளமாக உபயோகிக்க ஆசிரியர்களுக்குப் பரிந்துரைத்தேன். ராதிகாவுக்கும் உதவும், மற்றவருக்கும் திறன்களை வளர்த்துக்கொள்ள நல்ல சூழலாக இருந்தன.

ராதிகா கைப்பந்து விளையாட்டில் பரிசுபெற்றவள் என்பதால் அவளை மற்றவருக்குப் பீயர் பட்டி ஆக்கினேன். முரளியும், ஹனீபாவும் கைப்பந்து வீரர்கள். அவர்கள் ஸ்கோர் பண்ணமுடியவில்லை என்றால் மனம் தளர்ந்துவிடுவார்கள். தன் மனோ தைரியம் வளர்த்துக்கொள்ள, இந்த இருவரை ராதிகாவுடைய பொறுப்பில் நியமித்தேன். அவர்களைத் தேர்ச்சி செய்வதிலிருந்து ஆரம்பித்தாள். தன் நிலையைமீறி அவர்களின் பயிற்சியில் கவனம் செலுத்தினாள். மிகமிக மெல்ல ராதிகாவிடம் மாற்றம் தெரிய ஆரம்பித்தது. ஸோஷியல் எமோஷனல் திறமைகள் வளர, நண்பர்கள் கூடின!

அவளுடைய முன்னேற்றத்தை வகுப்பில் வெளிப்படையாகப் பகிர்ந்தேன். எப்படி அவர்கள் ஒவ்வொருவரின் பங்களிப்பால் இது நேர்ந்தது என்று.  ஏற்பு எந்த அளவிற்கு முக்கியம் என்பதையும், அதனால் புது நபர்களுடன் பழக உதவுவதையும் அவர்கள் செய்ததை வைத்தே உதாரணங்கள் கொடுத்து விவரித்தேன். அவர்களால்தான் ராதிகா திரும்பவும் பாடங்களில் கவனம் செலுத்தினாள் என்பதையும் வலியுறுத்தினேன்.  இதன் சிறந்த விளைவு, ராதிகாவை ஊக்குவித்து, கணக்கு ஒலிம்பியாடிற்குப் பயிற்சி ஆரம்பமானது!

ஆசிரியர்களுடன் கூடும்போது அவர்களுக்கும் பீயர் ஸப்போர்ட்டையும், பீயர் பட்டியினால் தெரியும் நன்மைகளையும் உதாரணங்களுடன் விவரித்தேன்.

மாலைவேளையில் ராதிகா வீட்டிற்கு ராகேஷ், சொளதா எனப் பல வகுப்பு மாணவர்கள் போகத்தொடங்கினார்கள். இதிலிருந்து இந்த வயதிற்குப் பொருத்த வரம்பாக, ஐந்து பேர்கள் கூட்டானது. இது ஆண்-பெண் கலந்த குழுவாக இருந்தது. இவர்கள் மாலை நேரம் இரண்டு கிலோமீட்டர் நடப்பது, இல்லை கைப்பந்து, கேரம் போர்ட், செஸ் விளையாடுவது, சில நாட்கள் தோட்டத்தில் உட்கார்ந்து பேசுவது வழக்கம். ஆரோக்கியமானது! தங்களை அறிந்துகொள்ள வாய்ப்பானது, உடலின் உணர்வைப் புரிந்துகொள்ள நல்ல வாய்ப்பானது.

கடந்த பதினைந்து வருடமாக ஒவ்வொரு வருடமும் இந்த ஐவர் சந்தித்து வருகிறார்கள், எனக்கும் அழைப்பு வந்துவிடும்! ஒவ்வொருமுறையும் இவர்களின் பெற்றோருக்கு மனதுக்குள் சபாஷ் சொல்வேன். ஆண்-பெண் குழுவை ஆமோதித்து, பழகச் சந்தர்ப்பம் அளித்தற்கு, நம்பிவிட்டதற்கு மிகப் பெரிய சபாஷ். நம்பிக்கை இல்லையேல் வாழ்க்கை ஒரு சுமையாகும்!

இந்த ஆண்டு (2018) மார்கழி மாதம் ஒரு மாபெரும் செயல் புரிந்ததற்காக எனக்குள் ஒரு மகிழ்ச்சி அலையே ததும்புகிறது. 

குவிகம் -திருப்பாவை என்ற ஒரு வாட்ஸப் குழு அமைத்து அதில் தினம் ஒரு பாடலாக ஆண்டாள் எழுதிய திருப்பாவையின் மூலத்தையும் அத்துடன் நான் எழுதிய  திருப்பாவையின் எளிய பதம்  கொண்ட பாடலையும் ‘அழகிய பெண்ணே’ என்ற தலைப்பில்  அனுப்பினேன். 

கிட்டத்தட்ட 200 நண்பர்களுடன் நானும் தினமும் திருப்பாவையைப் படித்துக் கலந்து உரையாட முடிந்தது நான்செய்த பாக்கியம்.  

கூடிய விரைவில் இவற்றைத் தொகுத்து ஆண்டாளின் பாடல், என்னுடைய எளிய பாடல் மற்றும் ஒவ்வொரு பாடலுக்கும் தனித்தனிப் படங்கள் ஆகியவை சேர்த்துப் புத்தகமாக வெளியிட எண்ணியுள்ளேன். படங்கள் திருப்பாவையின் ஒவ்வொரு பாடலின் முழு அர்த்தத்தையும் பிரதிபலிக்கவேண்டும். அதற்காகக் காத்திருக்கிறேன். 

ஒருபானை சோற்றுக்கு ஒருசில பதங்கள்!  

முதல் பாடல்: 

அழகிய பெண்ணே -1 

மார்கழி மாதம் ஒளி நிறைந்த நல்லநாள்
நீராடப் போவோம் வாருங்கள் தோழிகளே !
சீரான ஆய்ப்பாடியின் செல்வச் சிறுமிகளே !
கூர்வேல் போன்றவன் நந்தகோபன் குமரன்
பார்வைக்கு இனியவன் யசோதாவின் இளஞ்சிங்கம்
கார்மேகக் கண்ணன் கதிர்போன்ற முகமுடையான்
நாராயணன் அவனே நல்லருள் தந்திடுவான்
ஊரார் பாராட்ட வாருங்கள் பாவையரே !!

திருப்பாவை -1 

மார்கழி(த்) திங்கள் மதி நிறைந்த நன்னாளால்
நீராட(ப்) போதுவீர் போதுமினோ நேரிழையீர்
சீர் மல்கும் ஆய்ப்பாடி(ச்) செல்வ(ச்) சிறுமீர்காள்
கூர்வேல் கொடுந்தொழிலன் நந்தகோபன் குமரன்
ஏரார்ந்த கண்ணி யசோதை இளம் சிங்கம்
கார் மேனி செங்கண் கதிர் மதியம் போல் முகத்தான்
நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான்
பாரோர் புகழ(ப்) படிந்தேலோர் எம்பாவாய்

அழகிய பெண்ணே -30

பால்கடலைக் கடைந்த மாதவனை கேசவனை
பால்நிலா போன்ற முகத்தானை துயிலெழுப்பி
பாமாலை பாடி பரிசில் பெற்றவற்றை
பூமாலை சூட்டிய பெரியாழ்வார் சுடர்க்கொடி
கோதை சொன்ன திருப்பாவை முப்பதையும்
வேதப் பொருளென தப்பாது தினம் சொன்னால்
திருத்தோளும் திருக்கண்ணும் திருமுகமும் உருக்கொண்ட
திருமாலின் திருவருள் தினம்கிட்டும் பாவையரே !!

திருப்பாவை -30 

வங்கக் கடல் கடைந்த மாதவனை கேசவனை
திங்கள் திருமுகத்து சேய் இழையார் சென்று இறைஞ்சி
அங்கப் பறை கொண்ட ஆற்றை அணி புதுவைப்
பைங்கமலத் தண் தெரியல் பட்டர் பிரான் கோதை சொன்ன                                                                                                                                            சங்கத் தமிழ் மாலை முப்பதும் தப்பாமே
இங்கு இப்பரிசுரைப்பார் ஈரிரண்டு மால் வரை தோள்
செங்கண் திருமுகத்துச் செல்வத் திருமாலால்
எங்கும் திருவருள் பெற்று இன்புறுவர் எம்பாவாய்.

தமிழில் ஒலிப்புத்தகங்கள்  தற்போது நிறைய வரத்தொடங்கிவிட்டன.

நண்பர் பாம்பே கண்ணன் அவர்களின் பங்கு இதில் மிக மிக முக்கியமானது.

பொன்னியின் செல்வனை இவர் 78 மணிநேரம்  கேட்கக்கூடிய ஒலிப்புத்தகமாக மாற்றி வெற்றி கண்டது இவரது சிறப்பு. மேலும் எண்ணற்ற ஒலிப்புத்தகங்களை வெளியிட்டிருக்கிறார். இன்னும் நிறைய புத்தகங்களை ஒலி வடிவில் கொண்டுவருகிறார்.

https://www.audible.in/  இல் நிறைய ஒலிப்புத்தகங்கள் ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் இருக்கின்றன. அதற்கு சந்தாதாரராக வேண்டும். அதிகமில்லை மாதம் ரூபாய் 200 மட்டுமே. உங்கள் ஸ்மார்ட் போனில் இதற்கான செயலியை பதிவிறக்கம் செய்துகொண்டால் எங்கேயும் எப்போதும் கேட்கலாம்.  அசோகமித்திரன்,( வாசித்தளிப்பவர் திருப்பூர் கிருஷ்ணனாமே ?)   இந்திரா பார்த்தசாரதி ( குரல் அனுராதாவாம்) , கல்கி ,ஜெயகாந்தன்,புதுமைப்பித்தன் போன்றவை இருக்கின்றன.

இதோ இரண்டு ஒலிப்புத்தகங்கள் ! பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர் மற்றும் வாண்டுமாமாவின் புத்தகங்கள். கேட்டு மகிழுங்கள் !

அம்மாவின் கை உணவு எழுதிக்கொண்டு வரும் திரு சதுர்புஜன் ( உண்மைப் பெயர் பாஸ்கர் ) அவர்களுக்கு பிப்ரவரியில்        ஸ்வீட் 60 .

வாழ்த்துக்கள் ! வாழ்த்துக்கள் !

நம் வீடுகளில் அன்றாடமோ அல்லது விசேஷ நாட்களிலோ தயாரிக்கும் உணவு வகைகளை வரிசைப்படுத்தி அவற்றின் மகிமைகளை வியந்து எளிய தமிழில் பாடப்படும் கவிதைப் பாடல்கள் இவை. இது ஒரு அறுசுவைத் தொடர். ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு கவிதைப் பாடலை வாசகர்களுக்கு வழங்கி மகிழ்கிறேன்.

இதுவரை .வந்தவை :

1.  கொழுக்கட்டை மஹாத்மியம் , 2. இட்லி மகிமை, 3. தோசை ஒரு தொடர்கதை, 4. அடைந்திடு சீசேம், 5. ரசமாயம்

6. போளி புராணம் , 7. அன்னை கைமணக் குறள்கள் , 8. கலந்த சாதக் கவிதை , 9. கூட்டுக்களி கொண்டாட்டம்

10. சேவை செய்வோம்

இப்போது

 பஜ்ஜி பஜனை !

இடி இடிக்குது மின்னலடிக்குது
போடலாமா பஜ்ஜியை ?
கடலை மாவைக் கரைத்துக் கலந்து
வெட்டலாமா காய்களை ?

உருண்டு திரண்ட உருளைக் கிழங்கு
நான்கே நான்கு வேண்டுமே !
வெங்காயமும் இருந்துவிட்டால்
விறுவிறுப்பு கூடுமே !

வாழைக்காய் இல்லையெனில்
பஜ்ஜி என்பதில்லையே !
கத்திரி, மிளகாய் இல்லையெனில்
கதை முடிவதில்லையே !

அழகழகாய்க் காய்களையே
அரித்து எடுத்துக் கொள்ளுவோம் !
எண்ணைச் சட்டி காய வேண்டும் –
பொறுமை வேண்டும் மக்களே !

கடலை மாவில் தோய்த்தெடுத்து
காயைப் போட்டுத் திருப்பும்போது
இஸ்ஸ் என்ற சத்தம் வந்து
இனிய இம்சை செய்யுமே !

எண்ணையை வடிய வைத்து
எடுத்து எடுத்து போடுவாள் !
போடப் போடக் கணக்கு இன்றி
கபளீகரம் பண்ணுவோம் !

நாக்கு சுடும் என்று சொல்லி
நன்றாய் உள்ளே தள்ளுவோம் !
கண்களிலே கண்ணீர் வர
கணக்கு இன்றி உண்ணுவோம் !
சட்னி சாம்பார் சேர்ந்து விட்டால்
சுவை கூடிடும் உண்மையே !
ஒன்றுமில்லாமல் உண்பதென்றால்
அதுவும் எனக்கு சரி சரி !

சுடச்சுட சுட பஜ்ஜி உண்டு
சுவையில் திளைத்து ஆடுவோம் !
எடுக்க எடுக்க கைக்கும் வாய்க்கும்
போட்டி முடியவில்லையே !

இந்தியாவில் எங்கு சென்றும்
இந்த பஜ்ஜி உண்ணலாம் !
பக்கோடா என்று சொல்கிறான் –
பார்த்தால் நம்ம பஜ்ஜிதான் !

சுபா, கிரி, ரவி, பிரேமா –
எல்லோருமே வாருங்கள் !
பஜ்ஜியை ஒரு பிடி பிடிப்போம் –
கூடித் தின்போம் வாருங்கள் !

இன்று காலை (டிசம்பர் 30) தி.நகர் குவிகம் இல்லத்தில் குவிகம் பதிப்பகம் சார்பாக கவிஞர்.தில்லைவேந்தன் அவர்கள் எழுதிய ‘தில்லைத்தென்றல்’ நூல் வெளியீட்டு விழா சிறப்பாக நடைபெற்றது. கவிஞர் ஏடகம் அவர்கள் நூலை வெளியிட திருமிகு.சங்கரிபுத்திரன் ஐயா அவர்கள் அதனைப் பெற்றுக்கொண்டார். கவிஞர்.தில்லைவேந்தன் அவர்களின் இரண்டாவது நூல் இந்தக் கவிதைத்தொகுதி. முதல் கவிதைத்தொகுதியான ‘வைகறைத்தென்றலையும்’ குவிகம் பதிப்பகம் வெளியிட்டது குறிப்பிடத்தக்கது.

குவிகம் பொறுப்பாளர் திருமிகு.கிருபானந்தன் அவர்கள் அனைவரையும் வரவேற்றுப் பேசினார். கவிஞர் ஏடகம் அவர்கள் நூலைச் சிறந்த முறையில் திறானாய்வு செய்து, வெண்பாக்களிலும், விருத்தங்களிலும் மிகச்சிறந்த முறையில் கவிதைகள் தந்துள்ள கவிஞர்.தில்லைவேந்தன் அவர்களைப் பெரிதும் பாராட்டினார். கவிஞர்.தில்லைவேந்தன் என்ற R.நடராஜன் அவர்கள் வங்கியில் பணிபுரிந்து ஓய்வு பெற்றவர். பள்ளி நாட்களிலேயே வெண்பாக்களைப் பள்ளியின் இறுதித் தேர்வுகளில் கூடப் பதட்டமில்லாமல் புனையும் ஆற்றல் பெற்றவர். தமிழ் இலக்கியங்களில் நல்ல பரிச்சயமுடையவர். எல்லோரிடமும் இனிய முறையில் பழகும் நண்பர்.

திருமிகு.பானுமதி, சென்னை நிலத்தகவல் திருமிகு.இரா.இராசு ஆகியோருடன் கவிஞர்.தில்லைவேந்தன் அவர்களை நானும் வாழ்த்திப் பேசினேன். கவிதை நூலானது மிக அருமையான முறையில் குவிகம் பதிப்பகத்தால் வடிவமைக்கப்பட்டு நல்ல தரத்தில் 160 பக்கங்கள் வெறும் 120 ரூபாயில் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. அதற்காக திருமிகு.கிருபானந்தன் அவர்களை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும்.

கவிஞர்.தில்லைவேந்தன் அவர்கள் நூலில் தான் பாடியுள்ள கவிதைகளின் கருப்பொருட்கள் குறித்துப் பேசினார். பாரதி பாஞ்சாலி சபதம் பாடியுள்ளதுபோல தான் கடோத்கசக் காவியம் இந்தக் கவிதைநூலில் எழுதியுள்ளதையும் குறிப்பிட்டுப் பேசினார். வங்கமொழியில் உள்ள பாரதத்தைத் தமிழில் தரும் நண்பர் திருமிகு. அருட்செல்வ பேரரசன் Arul Selva Perarasan S அவர்களைப் பெரிதும் பாராட்டினார்.

தமிழன்னையின் வாழ்த்துகள் கவிஞருக்கு நிச்சயம் உண்டு. 

(நன்றி : திரு மந்திரமூர்த்தி முகநூல் பக்கம்) 

பாடலும் இசையும் படத்தில் அமைக்கப்பட்ட விதமும் நம்மை எங்கோ கொண்டு செல்லும் !

பாடலைப் படியுங்கள்! பிறகு கேட்டுக்கொண்டே பாருங்கள் ! 

படம்: ஆட்டோகிராப்

வரிகள்-பா.விஜய்

பாடியவர்-சித்ரா 

இசை- பரத்வாஜ்

ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே
வாழ்வென்றால் போராடும் போர்க்களமே

ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே
வாழ்வென்றால் போராடும் போர்க்களமே
ஒவ்வொரு விடியலுமே சொல்கிறதே
இரவானால் பகல் ஒன்று வந்திடுமே
நம்பிக்கை என்பது வேண்டும் நம் வாழ்வில்
லட்சியம் நிச்சயம் வெல்லும் ஒரு நாளில்
மனமே ஓ மனமே நீ மாறிவிடு
மலையோ அது பனியோ நீ மோதி விடு

உள்ளம் என்றும் எப்போதும்
உடைந்து போகக் கூடாது
என்ன இந்த வாழ்கையென்றே
எண்ணம் தோன்றக் கூடாது
எந்த மனிதன் நெஞ்சுக்குள்
காயம் இல்லை சொல்லுங்கள்
காலப்போக்கில் காயமெல்லாம்
மாறிப்போகும் மாயங்கள்

உளி தாங்கும் கற்கள் தானே
மண்மீது சிலையாகும்
வலி தாங்கும் உள்ளம் தானே
நிலையான சுகம் காணும்
யாருக்கில்லை போராட்டம்
கண்ணில் என்ன நீரோட்டம்
ஓரு கனவு கண்டால்
அதை தினமும் என்றால்
ஓரு நாளில் நிஜமாகும்

மனமே ஓ மனமே நீ மாறிவிடு
மலையோ அது பனியோ நீ மோதி விடு

ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே
வாழ்வென்றால் போராடும் போர்க்களமே

வாழ்க்கை கவிதை வாசிப்போம்
வானமளவு யோசிப்போம்
மகிழ்ச்சி என்ற ஒன்றை மட்டும்
மூச்சு போலே சுவாசிப்போம்
லட்சம் கனவு கண்ணோடு
லட்சியங்கள் நெஞ்சோடு
உன்னை வெல்ல யாருமில்லை
உறுதியோடு போராடு
மனிதா உன் மனதை கீறி விதை போடு மரமாகும்
அவமானம் படுதோல்வி எல்லாமே உரமாகும்
தோல்வியின்றி வரலாறா?
துக்கம் என்ன என் தோழா?
ஓரு முடிவிருந்தால் அதில் தெளிவிருந்தால்
அந்த வானம் வசமாகும்

மனமே ஓ மனமே நீ மாறிவிடு
மலையோ அது பனியோ நீ மோதி விடு

இந்தக் குறும்படத்தைப் பார்த்தவுடன் உங்கள் கண்கள் பனிக்கவில்லையென்றால்………

எங்கள் கணிப்பில் 2018இன் சிறந்த படங்கள் இந்தப் பத்துப் படங்கள் !

இவற்றில் எது முதல் தரம் ?   நீங்களே தேர்ந்தெடுங்கள். 

                                                             இது ஒரு மலையின் மணம் !   

                                                                       புதிய பரிணாமம்

                                                           இன்றைய  வாரிசுப்போர்

                                                        கிராமத்து மனிதனின் மனம்

                                                                 வசந்தகால நினைவுகள்

                                                     சென்னையின் கருவாட்டு மணம்

                                                                    திகிலின் ஒரு பக்கம்

                                                             நாளைய புதிய மனிதன்

                                                        காவல்துறையின் மறுபக்கம் 

                                                       சாவித்திரியின் ஏணிப்படிகள்

இன்றைய குவிகம் அளாவளாலில் லேடீஸ் ஸ்பெஷல் ஆசிரியர் திருமதி கிரிஜா ராகவன். எனக்குத் தெரிந்து இருமுறை அவர் இந்த நிகழ்வில் கலந்துகொள்வதாக இருந்து பிறகு இன்று குவிக அளவளாவல் குவிந்து கைகூடி வந்ததில் அதிர்ஷ்டக்காற்று என் திசையில். காரணம் இல்லாமலில்லை. வங்கிப்பணியின் இரண்டாம் மற்றும் நான்காம் சனி ஞாயிறு விடுமுறையில் பொதுவாக என் சொந்தக்காரர்களைப் பார்த்துவர ஊர் சென்றுவிடுவேன். இம்முறை ஞாயிறு என்கையில்.

தடை செய்யப்பட்ட பிளாஸ்டிக் பொருட்களின் விவரம்: பிளாஸ்டிக் தாள்கள், மேசை விரிப்புக்குப் பயன்படுத்தப்படும் பிளாஸ்டிக் விரிப்பான், பிளாஸ்டிக் தெர்மாக்கோல் கப், பிளாஸ்டிக் தட்டுகள், பிளாஸ்டிக் தேநீர் / தண்ணீர்க் குவளைகள், தண்ணீர் பாக்கெட்டுகள், பிளாஸ்டிக் உறிஞ்சு குழல் மற்றும் பிளாஸ்டிக் கைப்பைகள், பிளாஸ்டிக் கொடிகள் உள்ளிட்ட பிளாஸ்டிக் பொருட்கள் மட்டுமேதான் அரசால் தடை செய்யப்பட்டுள்ளது.

இன்று டிசம்பர் 16, ஞாயிறு காலையில்குவிகம் சார்பாக சென்னை தி.நகரில் திரு.நானா ( நாராயணன் ) அவர்களுடன் ஏற்பாடு செய்திருந்த எழுத்துருவாக்கம் குறித்த கலந்துரையாடல் கூட்டம் மிகச் சிறப்பாக நடைபெற்றது.

திரு.நானா அவர்கள் India Today, மய்யம், பாக்யா, வண்ணத்திரை போன்ற பல இதழ்களில் லே-அவுட்டில் தலைமைப் பொறுப்பு உள்ளிட்ட பல பொறுப்புகளில் வேலை செய்தவர். எழுத்தாளர்கள் சுஜாதா, மாலன் உள்ளிட்ட பலருடன் பணிசெய்தவர். இத்துறையில் மிக நீண்ட அனுபவமுடையவர். அனைவரிடமும் நட்பு பாராட்டும் குணமுடையவர். பிறரைத் தன்னுடைய அன்பால், நட்பால் தன்பால் கவர்ந்து இழுக்கும் குணமுடையவர். மற்றவர்களை எப்போதும் மகிழ்ச்சிப்படுத்துவதில் தான் மகிழ்ச்சியடைகின்ற இனிய பண்பாளர். புன்னகையைப் பொன்நகையாக எப்போதும் அணிந்திருப்பவர்.

வெண்ணிலாவையும் விண்மீன்களையும் தொலைத்த தனிமையில் கருமை பூசிக்கிடந்தது வானம். காணும் யாவிலும் காரிருள் கவ்விக் கொண்டிருந்த ஓர் இரவு. காற்றின் தீண்டல் இல்லாது கற்சிலைகளாய் உறைந்திருந்தன மரங்களும் செடிகளும் . பகல் முழுவதும் சுட்டெரித்த அனலின் தாக்கம் நீறுபூத்த நெருப்பாக்கி இருந்தது இரவை.

தவளையின் குரலொன்று தனித்து ஒலித்தது இரவில். ஒரே மாதிரியான சப்தத்தையே மீண்டும் மீண்டும் எழுப்பியது அது. சற்று நேரத்தில் அடங்கியது சப்தம். ஒரு நிசப்தம் அதனை விழுங்கியிருந்தது.
அந்த நிசப்தம் ஒரு நீண்ட சர்ப்பமாயிருக்கலாம். இம்முறை ஆந்தையின் குரல். அந்தப் பறவையும் பறந்து செல்ல ஓசைகள் யாவும் அடங்கி மீண்டும் அங்கே அமைதி பாசியென சூழ்ந்து கொண்டது. பகலின் இரைச்சல்களற்ற யாமத்தின் மௌனத்தில் பூமி இயல்பாய் இருப்பதாகப்பட்டது அவனுக்கு.

படுக்கையில் நெளிந்தான் அவன். இமைப் போர்வைகள் போர்த்திக்கொள்ள மறுக்க நெடிய இரவாய் நீண்டு கொண்டிருந்தது காலம். உறக்கம் இன்றித் தவித்தவன் கட்டிலைத் துறந்து பாய் விரித்துப் படுத்துப் பார்த்தான் தரையில். ஏனோ அவனுக்குள் ஏதேதோ எண்ணங்கள். மீண்டும் மீண்டும் நெளிந்தான் உறக்கமின்றி. வீடு மாத்திரம் அல்ல, ஏனோ வீதியிலிருந்த விளக்குகள் யாவும் அணைந்திருந்தன. மொத்த உலகுமே ஒரு குகைக்குள் அடைபட்டதுபோல் .

அந்த நடுநிசியின் நிசப்தத்தையும் இருளையும் கிழித்து ஒலித்தது ஒரு குரல். அவன் இதுவரை கேட்டிராத ஒரு அதிசய குரல் அது.
தன் காது மடல்களைக் கூர்மையாக்கி மீண்டும் அந்தக் குரலைக் கேட்டான் அவன்.
யாரோ யாசகம் கேட்கிறார்கள், அவனது இல்லத்து வாசலில், இந்த நடு நிசியில்.
யார் இந்த நிசியில் அதுவும் தனது வாசலில். வியப்பில் விரிந்தன அவனது விழிகள்.

தானே நித்ரா தேவியிடம் யாசகம் கேட்கையில் தன்னிடமே யாரோ யாசகம் கேட்பது! களைப்பும் சோர்வும் அவனை கட்டிப் போட்டிருக்க எழுந்திட மனமில்லாமல் படுத்துக்கிடந்தபடியே “இல்லை” என்ற பதிலை மட்டும் உரக்கமாக உரைத்தான் அவன்.
“க்ளுக்” என்று சிரித்தது அந்தக் குரல். “எதை நீ இல்லை என்கிறாய்…?”
சிரித்துக் கொண்டே மீண்டும் கேட்டது…
“எதை நீ இல்லை என்கிறாய் இருப்பையா அல்லது
இன்மையையா…?”

“யார் நீ…?” என்றான் அவன்.
“உன்னை நீ அறிவாயா…?” என்றது அந்தக் குரல்.
“எனது உறக்கத்தை ஏன் இப்படிக் கலைக்கிறாய்…?” என்றான்.
“உறங்குபவனே விழிப்பை நீ அறிவாயா…” என்றது குரல்.
” கேள்விகளுக்குப் பதில் கேள்விகளா…”
அவனது புருவங்களை கவ்வி இழுத்துக் கைது செய்தன அந்தக் கேள்விகள்.

“கண்களால் எதையும் காண முடியாத இந்தக் காரிருளில் ஏன் வந்திருக்கிறாய்…” என்று கேட்டான் அவன்
“கண்கள் என்பது எது ? இருள் என்பது எது ?
இருள் என்று எதுவுமில்லை.
கூகையின் விழிகொண்டு காண்…இருளென்று ஏதுமில்லை…” என்றது.

சில நிமிடங்கள் மௌனமானான் அவன். நிசப்தம் நிரவியது மீண்டும் அங்கு .
“இல்லாதவனா நீ… இத்தனை நேரம் எனை ஏன் காக்க வைக்கிறாய்…?”
இம்முறை முதலில் வினவியது அந்தக் குரல்.

“யாமத்து யாசகனே, நாவடக்குகிறாயா. நானொன்றும் இல்லாதவனில்லை.
எனது இருப்பை அறிவாயா நீ. அதை நான் உனக்குச் சொல்வதற்கில்லை.
எப்போதும் கொடுப்பவன்தான் நான்.
இன்றுதான் உறக்க மயக்கம்”
பதிலுரைத்தான்.

மீண்டும் சிரித்தபடி…
அவனது வார்த்தைகளையே திரும்பச் சொன்னது அது.
“உண்மைதான்
நீ இல்லாதவனில்லை…
நானும் இல்லாதவனில்லை
நாம் இருவரும் இங்கிருப்பதால்…
எனில் இல்லாதவன் என்று யாருமில்லை…”

“அவ்வாறெனில் இவ்வாறு யாசகம் கேட்பது வெட்கமாக இல்லையா உனக்கு…”
“யாசகம் தருவதில் விருப்பம் இல்லையா உனக்கு…”
“பிச்சைக் கேட்கும் உன்னிடம் எவ்வளவு அகந்தை…”
“அகத்தைச் சுருக்கி தைப்பது “அகந்தை”…விரித்திடு உன் அகத்தை.”
“எல்லாவற்றுக்கும் பதில் தருகிறாய்…எனினும் இல்லாதவன்தானே நீ…”
ஏளனமாய் கேட்டான்.

“நீ “இருப்பை” மறுப்பதால்தானே
நான் இல்லாதவனாயிருக்கிறேன்…
“இல்லாதவன்” ஆகிய நானும் இங்கிருக்கிறேன்.
உனது கண்களின் முன்பே.
இல்லாதவர்கள் இருப்பது இருப்பை மறைப்பதால், இருப்பை மறுப்பதால்.
இருப்பைப் பகிர்வதால் இல்லாதவன் மறைவான், இருப்பை மறுப்பதால் இல்லாதவன் இருக்கிறான்.
ஆனால் உன்னிடம் விழிக்கவோ தேடவோ மனமில்லை. அதற்கான பொறுமையுமில்லை. அதனால் தான் உன் சௌகரியங்களில் எளிதாக விடைகொள்கிறாய்,
“இல்லை” யெனும் பொய்மையை…”
தீர்க்கமாய் ஒலித்தது அந்தக்குரல்.
பொறி தட்டினாற் போல்அவன் எழுந்து உட்கார்ந்தான்.
எதையோ பெற்றுக்கொண்ட விழிப்பு அவனுக்குள்.
இங்கு யாசகன் யார்…
அவனா இல்லை நானா..?
ஈதவன் யார்…?
ஈதவன் அவனெனில்
இல்லாதவன் யார்…?
அவனது உடலெங்கும் ஓடும் உதிரம் முழுவதும் ஒரு நொடி உறைந்து நின்று மீண்டும் ஓடியது.
துள்ளி எழுந்தான், துயில் துறந்தான்.
எழுந்து நின்று வாசலை நோக்கிக் கால்களை நகர்த்த எத்தனித்தான். நகர்த்த முடியாமல் கயிறாக அவன் கால்களை சுற்றியிருந்தது போர்வைகள்.
கைகளை அசைத்துப் பார்த்தான். கைகளையும் அந்தக் கயிறுகள்தான் பிணைத்திருந்தன. தன் உடல் முழுவதையும் அது பிணைத்திருந்ததையும் உணர்ந்தான்.
கைகளையும் கால்களையும் உதறினான். நீங்குவதாய் இல்லை அந்தக் கட்டுகள். தன்னை இறுக்கமாகப் பிணைத்திருந்த அந்தக் கட்டுகளை மிகுந்த பிரயத்தனத்திற்குப் பின் அவிழ்க்க முயன்றான். அவிழ்க்க அவிழ்க்க அது நீண்டுகொண்டிருந்தது. தொடர்ந்து கட்டவிழ்க்கக் கலைந்து கிடந்தவை மலைபோல் குவியத் துவங்கின. மலைத்து நின்றான் அவன்.
யுகயுகங்களாய், ஜென்மஜென்மமாய் தன்னை அவை பிணைத்திருப்பதாகவே நினைத்தான் அவன். கட்டவிழ்த்துக் கட்டவிழ்த்து களைத்துப்போனான் அவன்.
அப்போதுதான் எங்கிருந்தோ அந்த மாயக் கைகள் அவனது துகிலுரிக்கத்
துணையாக வந்தது.

இந்தக் கைகள்…
இந்தக் கைகள்…
நிறைந்த சபையில் மாதொருத்தியின் மானம் காக்க துகில் தந்த அந்தக் கைகள்…ஏனோ அவனது நினைவுக்கு வந்தது.
அவனது கட்டுக்களை பந்தங்களை விடுவிப்பதும் இன்று அந்தக் கைகள்தானோ.
போர்வைகள் அகல அகலக் கட்டுகளிலிருந்து விடுதலையாகி நிர்வாணமாய் நின்றான் அவன்.
வாசலை நோக்கி ஓடினான்
கதவுகளைத் திறந்தான்…
விழிகளை விரித்துப் பார்த்தான்.
யாசகன் மறைந்திருந்தான்.
அங்கு ஔி நிறைந்திருந்தது…

சற்று நேரம் அந்த ஒளியில் நனைந்தபடி நின்றான் அவன். சில மணித்துளிகளில் அந்த ஒளி மறைந்தது.

அறைக்குத் திரும்பியவன் அவனது கட்டிலில் யாரோ உறங்குவது கண்டு திகைத்தான்.
போர்வையை நீக்கி முகம் பார்த்தான்.
அவனது முகம் தெரிந்தது.

நிலாரவி.

நன்றி: அழியாத சுடர்கள்  வலைப்பதிவு  

வலையேற்றியது: RAMPRASATH HARIHARAN | நேரம்: 12:00 AM | வகை: கதைகள், விமலாதித்த மாமல்லன்

ஹைக்கூ

கூவுதலை நிறுத்திவிட்டு

கேட்க ஆரம்பித்தது குயில்

சில்வண்டின் கீச்ச்ச்ச்

சறுக்கி சறுக்கி

மேலேற மேலேற

வழுக்குப்பாறையில் ஆட்டுக்குட்டி

குப்பையைக் கிளறிய

கோழிக்குஞ்சு மெல்ல அதிர்ந்தது

தாயின் இறகுகள்

கழுத்தை இறுக்கியது

தூக்குக் கயிறு

தரை தொட்டன பாதங்கள்

ஒற்றை விரலை உதட்டில் வைத்து

‘உஷ்’ அமைதி என்றார் குரு

ஆர்ப்பரித்தன குழந்தைகள்

எல்லையில் போர்

பக்கத்து வீட்டோடு சண்டையிடும்

படைவீரரின் மனைவி

தூக்கம் தப்பிய நாளொன்றில்

தனிமையை விரட்ட அருகிருந்தது

பசித்த கொசு

அறுந்த செருப்பைக்

கழட்டிவிட்டு நடந்தேன்

நின்றுபோனது பயணம்

நீண்ட நெடுநேரமாய்

பேசிக் கொண்டிருந்தோம்

சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை