இது செப்டம்பர் மாதம்.  பிரபலமான                   ‘கம் செப்டம்பர்’  பாடல் இசையைக் கேட்டுக்கொண்டே குவிகத்தைப் படியுங்கள்!

சபை நடுவே ‘நீட்’ ஓலை வாசியான் நின்ற மரம்  போல நிற்கின்றது தமிழகம்.

என்ன ? கமலுடைய ட்விட்டர் பதிவு மாதிரி புரியாமலிருக்கிறதா?

தமிழகத்தின் இன்றைய போராட்டங்களைப்பற்றியும் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

நீட்டுக்கு எதிராக உயர்நீதி மன்றம் சென்ற அனிதாவைப் பாராட்டுகிறோம்.

ஆனால் அதற்காகத் தற்கொலை செய்துகொண்ட அனிதாவை எப்படிப் பாராட்டுவது? காரணம் எவ்வளவு வலுவுள்ளதாக இருந்தாலும் தற்கொலை தவறானதுதான்.

தமிழகத்தின் தரம் குறைந்த கல்வி முறையைக் குறை கூறுவதா?

இந்தியா முழுவதும் ஒரே மாதிரிக் கல்வியைத் தரத் தவறிவிட்ட அரசு இயந்திரங்களைக் குறை கூறுவதா?

எதிலும் இந்திக்காரர்களுக்குச் சாதகமாக முடிவெடுக்கும் மத்திய இந்தியாவின் வெறியர்களைக் குறை கூறுவதா?

மருத்துவக் கல்விக்குக் கோடிக்கணக்கில்  கட்டாய  நன்கொடை வாங்கும் பண முதலைகளைக் குறை கூறுவதா?  அல்லது அதைத் தடுக்க வக்கில்லாமல் இருக்கும் அரசுத் துறையைக் குறை கூறுவதா?

அநீதிக்கு எதிராகப் போராட்டங்கள் நடந்தால்தான் நீதி கிடைக்கும். போராடுபவர்களின் குறிக்கோள் வெவ்வேறு மாதிரி இருக்கலாம்.

அக்டோபர் புரட்சியிலிருந்து, இந்தி எதிர்ப்பு தொடர்ந்து, தொழிற்சங்கப் போராட்டங்கள் பரவி,  ஜல்லிக்கட்டுவரை எண்ணற்ற போராட்டங்களை நாம் சந்தித்திருக்கிறோம்.

அந்த வகையில் நீட் போராட்டத்தின் குறிக்கோளைப் பாராட்டுகிறோம்.   ( நீட்டுக்கு எதிரான போராட்டங்களைத் தடை செய்யச்சொல்லி உயர்நீதி மன்றம் உத்தரவு பிறப்பித்திருக்கிறது ) 

இது மோடிக்கு எதிரானது அல்ல. நாட்டுக்கு எது முக்கியம் என்பதை அனைவரும் உணர்ந்து கொள்வதற்காகவே நடக்கும் போராட்டம்.

ஜாதி, மதம், அரசியல்,  உணர்ச்சி வேகம்  போன்றவற்றைத் தாண்டி யோசித்து முடிவெடுப்போம்.

அனைவரையும் பேசவிடுங்கள்.  மாற்றுக் கருத்துக்களை நசுக்காதீர்கள். ‘ தேசம் கேட்க விரும்புகிறது ‘  என்று வெற்றுக் குரல் எழுப்பாதீர்கள். எதிர்மறைக் கருத்துக்களை எடுத்து எறியுங்கள்.

முடிவில் அனைவருக்கும் நன்மை  கிடைக்கும்  என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது.

அப்போதுதான் , சபை நடுவே ‘நீட்’ ஓலை வாசியான் நின்ற மரம் போல நாம் அனைவரும் நிற்க வேண்டிவராது.

சால்மன்  என்பது  பசிபிக் கடலிலும்,  கடலை ஒட்டிய மலைப் பாங்கான பகுதிகளிலும் வாழும் ஒரு வித மீன்.

அது கடலிலிருந்து  1000 மைலுக்கு  அப்பால் உள்ள மலைப்பாங்கான பகுதிகளில் இருக்கும்  நல்ல தண்ணீர் ஓடையின் கீழே அல்லது ஆற்றோரம் இருக்கும்  பாறைகளில் முட்டையிடும்.  2 /3 மாதங்களில் பிங்க் வண்ணத்தில் இருக்கும் அந்த முட்டைகளை உடைத்துக் கொண்டு சால்மன்  சின்னஞ் சிறு வடிவில் வெளிவரும்.

அந்தக் குட்டி சால்மன்கள் பல வாரங்கள்,  தான் இருந்த முட்டையின் கருவையே  உணவாக்கிக் கொண்டு பாறைகளிலேயே வாழும்.பிறகு 5 முதல் 10  வாரத்தில் கொஞ்சம் பலம் பெற்று சின்னஞ் சிறு மீன்களாகத் தண்ணீரில் நீந்தத் தொடங்கும்.

அதற்குப் பிறகு அவை கடலை நோக்கிச் செல்லும் பயணத்தை ஆரம்பிக்கும்.   சலசலக்கும் ஒடைகளின்  நீரில் குதித்துக்கொண்டும் நீந்திக் கொண்டும் தான் வாழப்போகும் பசிபிக் கடலை அடையப் புறப்படும்.  அது  ஆயிரம் மைல்களாக இருந்தாலும் சால்மன்களுக்குக் கவலை இல்லை.

வழியே அவற்றிற்குத்தான் எத்தனை இடையூறுகள் காத்திருக்கின்றன?

ஆனால் தன் முயற்சியில் சற்றும் தளராத இந்த சால்மன்கள்  வேகமாகப் பாயும் அருவிகளில் நீரின் வேகத்தோடு இறங்கி ஆற்றில் நீந்தி கடைசியில் தான் வாழப்போகும் கடலை நோக்கிச் செல்லும்.  இதற்குப் பல மாதங்கள் ஆகலாம். இந்த சமயத்தில் இந்த  சால்மன்ளகளுக்குக் கடல் நீரில் வசிக்கத் தகுந்தமாதிரி உடலின் வாகு மாறும். ஆறு அங்குல நீளத்தில் உடலில் சில வரிகளோடு இவை பயணத்தைத் தொடரும். ஓரிரு வருடங்களில் கடலில் வசிப்பதற்கான முழுத் தகுதியையும் அடைந்து விடும்.

கடலை அடைந்தவுடன் அங்கு இருக்கும் சால்மன் கூட்டத்தோடு இந்த இளம் சால்மன்களும் கலந்து கொள்ளும். அவற்றின் நிறமும் தகதகவென்று வெள்ளி போல மாறும்.  இனத்தோடு வாழ்ந்து வாலிபம் எய்து நாலைந்து வருடங்கள் குஷியாக இருக்கும்.  அப்போது அவற்றின் நீளம் 20 அங்குலம் முதல்  ஐந்தடி  வரை இருக்கக் கூடும் .

வாலிப சால்மன்கள் முட்டையிட்டுக் குஞ்சு பொரிக்கும் வயது வந்தவுடன் செய்யும் காரியம்தான் மகத்தானது. தான் பிறந்த பாறைகளில்தான் தன் குஞ்சுகளும் பிறக்கவேண்டும் என்ற உறுதிப்பாட்டுடன் அவை மீண்டும் ஆறுகள் வழியாக அருவிகள் வழியாகச் செல்லத்தொடங்கும். . இந்த முறை அவை நீரின் வேகத்திற்கு எதிர்த் திசையில்  செல்லவேண்டும்.  கடலில் இருந்தபோது இவை தன்உடலில் சேர்த்து வைத்திருந்த  கொழுப்புக்களே  இவற்றிற்கு இந்த சக்தியைக் கொடுக்கின்றன.          (பாகுபலியில் அருவிக்கு மேலே நாயகன் செல்வதுபோலே இவையும் செல்லும்) .

அப்போதும் அவற்றைப் பிடிக்க மனிதர்களும் மற்ற  விலங்குகளும் காத்துக் கொண்டிருக்கும். பாறையில் ஒளிந்திருக்கும் கரடிகள் சுவையான சால்மனைத்  தின்னக் காத்துக் கொண்டிருக்கும்.  பலசமயம்  இந்த சால்மன்கள் துள்ளிக் குதித்து, காத்திருக்கும் கரடியின் வாயிலேயே நேராக விழுவதும் உண்டு..

இந்தப் பயணத்தின்போது அவை தன் உடல் கொழுப்பை வேகமாகக் கரைத்து அடுத்த தலைமுறையைக் கொடுக்கத் தயாராயிருக்கும். முடிவில்,  தான் பிறந்த இடத்தை அடைந்ததும் பெண் சால்மன் அதே ஓடைத்  தண்ணீரின் அருகே உள்ள பாறைகளில்    2500  முதல் 7000 வரை முட்டைகள் இடும். ஆண் சால்மன்கள் அந்த முட்டைகளைக் கருத்தரிக்க வைக்கும்.

அதற்குப் பின் நடப்பதுதான் மிகமிகக் கொடுமையானது.

முட்டைகள்   கருத்தரித்ததும்  அந்த ஆண் சால்மனும் பெண் சால்மனும் ஓரிரு வாரங்களில் தான் பிறந்த பாறையிலேயே தன் உயிரையும் விட்டுவிடும்.

அதற்குப் பிறகு அந்த முட்டைகளிலிருந்து வந்த புது சால்மன் குஞ்சுகள் தங்கள் வாழ்க்கை வட்டத்தை மீண்டும் துவக்கும்.

சால்மனின் தியாகம் உணமையிலேயே மகத்தானது.

சிற்றிதழ்களே தன் உயிர்மூச்சு என்று கூறி , அதற்காகவே சிற்றிதழ் உலகம் என்ற மின்னிதழைத் துவக்கியவர் திரு க்ரிஷ் ராமதாஸ் அவர்கள். முக நூலில் அவரது பதிவுகளைப் படித்து அவரைப் பாராட்டி குவிகம் இதழுக்காக சிற்றிதழ்பற்றி ஒரு தொடர் கட்டுரை எழுதுமாறு வேண்டிக் கொண்டோம்.  அவர் மின்னிதழ் துவக்க இருந்ததால் பிறகு எழுதுவதாக வாக்களித்தார்.

அவரது மின்னிதழைப் பாராட்டிக் குவிகம் ஜனவரி 2017  இதழில் எழுதிய கட்டுரையின் பகுதி இது:

உலக அளவிலான சிற்றிதழ்கள், கட்டுரைகள், ஆய்வுகள், பதிவதற்கான தளம் – ” சிற்றிதழ்கள் உலகம்” என்ற மின்னிதழ்.

கிருஷ்.ராமதாஸ் அவர்களின் முயற்சியால் இந்தப் பொங்கல் சமயத்தில் வெளிவந்திருக்கிறது! 

சிற்றிதழ்கள் உலகம் மின்னிதழ், துபாய் அருகில் உள்ள அல் அய்ன் நகரில் தஞ்சை திரு.வரதராசன் அவர்களால்  13.01.2017 அன்று வெளியிடப்பட்டது . முதல் பிரதியை  திரு.கருணாகரன் அவர்கள் பெற்றுக்கொள்ள  நண்பர்கள் கலந்துகொண்டு வாழ்த்துத் தெரிவித்தனர். 

சென்னை புத்தகக்  கண்காட்சியிலும் இது வெளியிடப்பட்டது.

வாழ்க! வளர்க! இவர்தம் தொண்டு !!

அப்படிப்பட்ட நண்பர் மூளையில் தோன்றிய கட்டியினால் அறுவை சிகிச்சைக்குப் பிறகு நம்மைவிட்டுப் பிரிந்துபோனார்.

அவரது இழப்பு சிற்றிதழ் உலகிற்கே பேரிழப்பு.

அவரது பிரிவால் வாடும் உறவினருக்கும் நண்பர் வட்டத்திற்கும் குவிகம் ஆழ்ந்த இரங்கலைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறது.

 மிகுந்த ஈடுபாட்டோடு தனது ‘சிற்றிதழ் உலகம்’ இதழை நடத்திவந்த ராமதாஸ் அவர்கள், தன் மூளையில் ஏற்பட்ட கட்டியை அகற்றும் அறுவை சிகிச்சைக்குப்பிறகு தீவிரக் கண்காணிப்பிலே இருந்தார். ஆனாலும், சிகிச்சை பலனளிக்காமல் 18-08-2017 அன்று நள்ளிரவில் இயற்கை எய்தினார். இலக்கிய பரப்பில் சிற்றிதழ்களுக்காகத் தன்னுடைய முழுமையான பங்களிப்புகளைக் கொடுத்த ஒரு கலைஞனைக்  காலம் கருணையின்றி பறித்துக்கொண்டது           – கவிஞர். ‘வதிலை’ பிரபா.

ராமகுப்தர்  (மறைவு)

முன் கதை:
சமுத்திரகுப்தனின் மூத்த மகன் ராமகுப்தன்.
இளைய மகன் சந்திரகுப்தன்.
மாவீரன் சந்திரகுப்தனுக்கும் பேரழகி துருவாதேவிக்கும் திருமண நிச்சயதார்த்தம் நடைபெற்றிருந்தது.
சமுத்திரகுப்தன் இறந்தவுடன் ராமகுப்தன் மந்திரியின் உதவியால் முடிசூடத் திட்டமிட்டான்.
அத்துடன் அழகி துருவாதேவியையும் சூழ்ச்சியால் மனவியாக்கத் துணிந்தான்.
ராமகுப்தன்- துருவாதேவி திருமணம் முடிந்தது..
ராமகுப்தன் குப்தச் சக்ரவர்த்தியானான்..
காதலர்கள் உள்ளம் துவண்டது..

இனி கதை தொடர்கிறது:

காலம் மெல்ல உருண்டது..

சமுத்திரகுப்தன் காலமானதும் அவனுக்கு அடங்கியிருந்த சில மன்னர்களுக்குக் குளிர்விட்டுப்போனது.
அந்த மன்னர்களில் சிலர் சக்தி பொருந்திய மன்னர்கள்.
சக வம்சத்தின் ருத்ரசிம்மா-II.

சமுத்திரகுப்தனின் மோதிரக்கையால் குட்டுப்பட்டவன்.
அவன் மகன் … அவன் பெயரும் ருத்ரசிம்மா-III.
பெயரைக்கேட்டாலே சும்மா அதிரும்.
வீரனாக வளர்க்கப்பட்டான்.
முரடன்.
பலத்தில் யானை போன்றவன்.

அவன்  தந்தை சாகும் முன் மகனை அழைத்து…
“மகனே! குப்தர்கள் நம்மைக் குனிய வைத்துவிட்டனர்.
நான் சாகப்போகும் தருணம் நெருங்கி விட்டது.
இதே நேரம் சமுத்திரகுப்தனும் சாகக்கிடக்கிறான்.
அவனுக்குப் பின்
அந்த ஆட்சியைக் குலைத்து…
அவனது ஆதிக்கத்தை அழித்து…”

சற்றே மூச்சு வாங்கி… நிறுத்தினான்.

“……..” – மகன் பொறுமையாகக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.
தந்தை தொடர்ந்தான்:
“அவர்களது பெருமையை அழிக்கவேண்டும்.
அவமானத்தில் அந்தப் பரம்பரை துடிக்கவேண்டும்”

மேலும் தொடர்ந்தான்:

“மகனே!
குப்தரின் மாபெரும் செல்வம் ..
அவர்கள் படையெடுத்துச் சேர்த்த செல்வம்..
அவரது கடலார்ந்த சேனா பலம் ..
உலகப் பிரசித்தி பெற்ற அந்த மன்னர்களின் ராணியர்களின் அழகும் செல்வாக்கும்… முதலாம் சந்திரகுப்தனின் ராணி குமாரதேவி முதல்  ‘துருவாதேவி’ வரை அனைவரும் பொக்கிஷங்கள்…
துருவாதேவியின் அழகுபற்றிதான் உலகே அறிந்ததே!
அவர்களது இந்த அனைத்துச் செல்வங்களையும் நீ பறித்து அவர்களை அவமானத்தில் குறுக வைக்கவேண்டும்”

சக மன்னன் ருத்ரசிம்மாவும் சமுத்திரகுப்தனும் ஒரே நாளில் இறந்தனர்.

ராமகுப்தன் குப்த மன்னனான அதே நாள் ‘இளவரசன் ருத்ரசிம்மா’வும் சக நாட்டு மன்னனாக முடிசூட்டிக் கொண்டான்.
குப்தர்களை வெல்வதற்கு சமயம் பார்த்துக்காத்திருந்தான்…

ராமகுப்தன் பட்டாபிஷேகக் கொண்டாட்டங்களில் மகிழ்ந்திருந்தான்!
நான்கு வருடங்கள் மெல்லச் சென்றது..

பல இதயங்கள் சோகத்தை மனதில் புதைத்து அந்த வடுவுடன் வாழ்வை நடத்தின.

ஒரு நாள் ராமகுப்தன் தன் மனைவியுடன் ஒரு சிறிய படைகொண்டு ஒரு இன்பச்செலவுக்காகப் புறப்பட்டான். அங்கும் இங்கும் திரிந்து சக ராஜ்யத்தின் எல்லை அருகே வந்தனர்.

அங்கு சக மன்னன் ருத்ரசிம்மாவின் பெரும் சேனை வந்து கொண்டிருந்தது.

ராமகுப்தனின் சிறு படை தாக்கப்பட்டுத் தோற்கடிக்கப்பட்டது.
ராமகுப்தன், துருவாதேவி இருவரும் சிறைபிடிக்கப்பட்டனர்.

ருத்ரசிம்மா ராமகுப்தனுக்குக் கடிதம் அனுப்பினான்.

‘ராமகுப்தா!
என்னிடம் சிக்கிக் கொண்டாய்!
உன்னுயிர் என் கையில் உள்ளது!
அதை உன்னிடமிருந்து பறிப்பது உன் பதிலில் இருக்கிறது.
உன் மனைவி துருவாதேவி முன்பு சந்திரகுப்தனுக்கு நிச்சயம் செய்யப்பட்டிருந்தாள்.

 ஆனால் அதற்கு முன்பு அவள் தந்தை அவளை எனக்கு மணமுடிக்க ஏற்பாடு செய்திருந்தார்.
ஆக அவள் எனக்கே சொந்தமானவள்.
அவளை எனக்கு மணமுடிக்க ஒப்பி என்னுடன் அனுப்பிவைத்தால்..
உன்னை உன் நாட்டுக்கு அனுப்பி வைப்பேன்.
இல்லாவிடில்…
உன்னுயிர் உன் உடலில் தங்க வாய்ப்பொன்றும் இருப்பதாக எனக்குத் தோன்றவில்லை.
அடைந்தால் ‘மகாதேவி… இல்லாவிடில் உனக்கு ‘மரண தேவி’ “

கடிதம் ராமகுப்தனைச் சுட்டெரித்தது.
ராமகுப்தன் மௌனமாகத் துருவாதேவியிடம் கடிதத்தை நீட்டினான்.
துருவாதேவி கடிதத்தைப் படித்தாள்.

அவளது பொன் போன்ற முகம் யானைத் தந்தம்போல் வெளுத்தது.
கோபம், துக்கம் பீறிட்டது.
வீரம் துணிச்சல் கொண்டவளாயினும் அவள் நிலைகுலைந்து கீழே விழுந்தாள்.

ராமகுப்தன் கேட்டான்:
“துருவாதேவி… அது உண்மையா?”

துருவாதேவி:
“ஆமாம். என் தந்தை என்னை சக மன்னன் ருத்திரசிம்மனுக்கு மணமுடிக்க முடிவு செய்து எல்லா ஏற்பாடுகளும் செய்திருந்தார். ஆனால் கடைசி நேரத்தில் சக மன்னனின் தீய குணங்களை அறிந்து திருமணத்தை நிறுத்தி விட்டார்.”

ராமகுப்தன்:
“தேவி! பேரழகியே! உன்னை என்னிடமிருந்து யாரும் பிரிக்கமுடியாது. ருத்திரசிம்மனுடன் போர் புரிவேன்”

துருவாதேவி ஆனந்தப் பெருமூச்சு விட்டாள்.
‘ராமகுப்தன் வீரம் குறைந்தாலும் கொள்கை கொண்டிருக்கிறானே.” – என்று நிம்மதியடைந்தாள்.

“நீங்கள் ருத்திரசிம்மனுடன் போர் புரிந்து அவனைக் கொல்லுங்கள்… ஒரு வேளை ஏதேனும் அசம்பாவிதம் நடந்தால் என் உயிரை நான் போக்கிக் கொள்வேன்.. ஒரு நாளும் ருத்திரசிம்மனுக்கு உடையவளாக மாட்டேன்”

இந்த செய்தி கேட்டு ருத்திரசிம்மன் இடிஇடியென சிரித்தான்.
ராமகுப்தனை அழைத்து வரச்சொன்னான்.

ராமகுப்தன் கால்கள் இரும்புச் சங்கிலியால் கட்டப்பட்டு, கைகள் பின்னால் வைத்துக் கட்டப்பட்டு ருத்திரசிம்மன் முன் இழுத்து வரப்பட்டான்.

ருத்திரசிம்மனின் சிரிப்பு அடங்கியபாடில்லை.
“ராமகுப்தா! நீ ஏற்கனவே தோற்றுவிட்டாய்!
என்னிடம் போர் புரிவாயா?
உன் நிலைமையைப் பார்.
ஏற்கனவே உன் பாதி உயிர் போய் விட்டது.
என்னைப் பார்.”

ருத்திரசிம்மனின் பருத்த முகத்தை அவனது பெரும் மீசை மேலும் பயங்கரமாக்கியது.
உருண்டு திரண்ட தோள்களுடன், பெருத்த இடையுடன் அவன் ஒரு ராக்ஷசன்போல் கர்ஜித்தான்.:

“உன் மனைவியைக் கடைசிமுறை பார்த்துக் கொள்.
அவளை பலவந்தமாக தூக்கிச்சென்று மணமுடித்துக்கொள்ள எனக்குத் தெரியும்.
ஆனால்..ஒரு சில நாட்கள் உங்களை இங்கு தங்கவிட்டு உனக்கு நடக்கும் சித்திரவதைகளைக் கண்டு களிக்கப்போகிறேன்.
பிறகு உன் உயிர் என் கையால் போகும்” என்று நிறுத்தினான்..

அவனது கரங்கள் கொலை வெறியைக் காட்டியது.

“ஒரு வேளை மனம் மாறி துருவாதேவியை நீயே என்னிடம் அனுப்பி வைத்தால், உன்னை உயிருடன் விட்டு விடுவேன்…
அது மட்டுமல்லாது நீ பாடலிபுத்திரம் சென்று அரசனாக இருக்கலாம்.
ருத்திரசிம்மன் வாக்குத் தவற மாட்டான்.
ஆனால் நினைத்ததை அடையாமல் விட மாட்டான்”

ராமகுப்தன் நடுங்கி விட்டான்.
துருவாதேவியிடம் சென்றான்.

“என் ராணி!
உன்னை சகராஜனுக்கு நான் அளிக்காவிடில் நான் என் ராஜ்யத்தை இழக்க நேரிடும். உயிரையும் இழக்க நேரிடும்.
ஆனால் உன்னை அவனுக்குக் கொடுத்தாலோ எனது மனம் உடைந்து விடும்.
தாங்குவது மிகக் கடினம்.
என்ன செய்வேன்?
வெளிப்படையாகச் சொல்வதானால் நான் அரசனாக நீடிப்பதையே விரும்புகிறேன்.
ஆதலால்…
உன்னை இந்தக் கொடியவனிடம் அனுப்பப்போகிறேன்.
நீ அவனை மணம் செய்து கொள்வதை அறிந்து நான் பெரு வேதனை கொள்வேன்.
ஆனால் எனக்கு என் நாட்டுக்குத் திரும்ப செல்லவேண்டும்”

சொல் கேட்டு இடி விழுந்தாற்போல் துடித்தாள் துருவாதேவி.
“நினைத்தேன் … நினைத்தேன்.. உனக்காவது .. வீரம் வருவதாவது..
சே! என்ன மனிதன் நீ! மனிதனா நீ? உன் தம்பி இப்படி ஒரு செயலை கனவிலும் செய்வாரா?”

ராமகுப்தன் கோபத்தின் வசமானான்.

“சந்திரகுப்தனை இதில் எதற்காக இழுக்கிறாய். அவன் அப்படி மாவீரன் என்றால் ஏன் நமக்கு உதவ வரவில்லை”

துருவாதேவி:
“அவருக்கு நம் நிலைமை எப்படித் தெரியும்? அவருக்கு செய்தி அனுப்பினால் நடப்பதைப் பார்”

ராமகுப்தன்:
“அவனுக்கு எப்படிச் செய்தி அனுப்புவது? நம் சேனையில் பாதி இறந்து விட்டது. மீதி இரும்புச் சங்கிலியால் கட்டுண்டு உள்ளனர்.”

வீரமற்று சோரம் போக… வழி தெரியாமல் இருந்தான் ராமகுப்தன்.

பாடலிபுத்திரத்தில்…

‘அண்ணன் மகாராணியுடன் சென்று மூன்று நாட்களில் திரும்பி வருவதாகக் கூறிச்சென்றவன் இன்னும் திரும்பவில்லையே’ என்று வியந்தான்.
‘வாரங்கள் இரண்டு சென்றதே!’ என்று யோசித்தான்.

உடனே சிறு படை ஒன்றைச் சேர்த்துத் தேடலானான்.
குப்த ராஜ்ய உளவாளிகள் பெரும் திறமை வாய்ந்தவர்கள்.
சந்திரகுப்தன் அவர்கள் துணை கொண்டு தேடினான்…
சக நாட்டு ருத்திரசிம்மன் அவர்களைச் சிறைப்பிடித்ததைக்   கேள்விப் பட்டான்.
விரைவில் சக நாடு எல்லையை அடைந்தான்.

ராமகுப்தனைக் காவல் காக்கும் ருத்திரசிம்மன் வீரர்கள்
சந்திரகுப்தனையும் அவனுடன் இருந்த இருபது வீரர்களையும் பார்த்தனர்.
குடிபோதையில் கண் மண் தெரியாமல் சிரித்தார்கள்.

‘ஹேய்… நீ குப்தனா? இது தான் உன் பெரும் படையா?”
அனைவரும் பெரிதாகச் சிரித்து ஓய்ந்தனர்.

“உனது மகாராஜாவும் ராணியும் எப்படி சுகமாக இருக்கிறார்கள் என்று பார்க்க வேண்டுமா?”

அவர்களை ராமகுப்தன் இருப்பிடம் அழைத்துச் சென்றனர்.
சங்கிலியால் கட்டப்பட்டு நாய்போல் இருந்த அண்ணனைக் கண்டு சந்திரகுப்தனுக்கு,  துக்கத்துடன் கோபமும் வந்தது. அதை அடக்கிக்கொள்ளுமுன் துருவாதேவி அழுகையுடன் அலறத் தொடங்கினாள்:

“சந்திரகுப்தா.. தான் அரசாள்வதற்காக உங்கள் அண்ணன் என்னை சக ராஜன் ருத்திரசிம்மனுக்குக் கொடுத்து விட முடிவு செய்து விட்டார்”- ஓலமிட்டாள்.

சந்திரகுப்தன் திடுக்கிட்டான்.

“இது என்ன அநீதி அண்ணா? இதை எவ்வாறு செய்யத் துணிந்தாய்? நமது தந்தையின் பெருமையை நினைத்துப் பார். கேவலம் அரசாட்சிக்காக அன்பும் அழகும் நிறைந்த மனைவியை விட்டுக் கொடுப்பாயோ? வெட்கம் வெட்கம்”

ராமகுப்தன்:
“போதும் உன் அறிவுரை.. இவள் என் மனைவியாய் இருந்து நான் உயிர் விடுவதை விட, குப்த அரசனாக இருந்து புகழ் பெறுவதையே விரும்புகிறேன்”

துருவாதேவி இதைத் தாங்கமுடியாமல் மண்ணில் விழுந்தாள்.

சந்திரகுப்தன் சொன்னான்:
“தேவி. நான் இது நடக்க விடமாட்டேன். போர் புரிந்து உங்களை மீட்பேன்”

முன்னாளில் தன் இரு கரங்களினால் ஒரு சிங்கத்தையே கொன்ற சந்திரகுப்தன்.. உடனே தனது கத்தியை விசிறிப் போர் புரிந்தான். காவலர்களைக் கொன்றான்.

ஆயினும் காட்டைச் சுற்றி சூழ்ந்திருந்தான் சக நாட்டுப் பெரும் படையுடன் ருத்திரசிம்மன்.

சந்திரகுப்தன் :”உங்கள் மன்னனிடம்… துருவாதேவியை அழைத்து வந்திருப்பதாகக் கூறி என்னைக் கூட்டிச்செல்”

சந்திரகுப்தன் ஒரு பெண் வேடம்  பூண்டு சக வீரர்களிடம்.. தன்னை ருத்திரசிம்மனிடம் அழைத்துச் செல்லப் பணித்தான்.

பீமன் திரௌபதை போல் வேடம் தரித்துச் சென்று கீசகனைக் கொன்றதுபோல்…

சந்திரகுப்தன் ருத்திரசிம்மனை அடைந்து போர் புரிந்து தன் வெறும் கைகளினாலே ராக்ஷசன்போன்ற அவன் கழுத்தை நெரித்துக் கொன்றான்.

தோல்வியுற்ற சக நாட்டு சேனை ஓட்டம் பிடித்தது.

அண்ணனையும் துருவாதேவியையும் மீட்டு பாடலிபுத்திரம் அடைந்தான்.

பாடலிபுத்திரத்தின் தெருக்கள் திருவிழாக்கோலம் பூண்டன.
சந்திரகுப்தனின் சாகசங்களை மக்கள் கொண்டாடினர்.
அவனது உருவப்படத்தை தெருக்களில் வரைந்து மகிழ்ந்தனர்.
அதே சமயம் ராமகுப்தனின் கோழைத்தனத்தை வெறுத்தனர்.
சில தெருக்களில் அவனது கொடும்பாவி வைத்திருந்தனர்.
‘நாட்டாசைக்காக மனைவியைப் பயணம் வைத்த துரோகி’ என்று மக்கள் அந்த கொடும்பாவியில் காரி உமிழ்ந்தனர்.

ராமகுப்தனுக்கு வருத்தம், கோபம், குற்ற உணர்ச்சி, பொறாமை எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்திருந்தது.
தன்னை மக்கள் தூற்றுவது ஒரு புறம்.
சந்திரகுப்தனை மக்கள் ஏற்றுவது மறுபுறம்.

அரசவை கூடியது.

ராமகுப்தன் நடந்த நிகழ்ச்சியை தனது வெற்றியாக அறிவிக்க முயன்றான்.

துருவாதேவி எழுந்து பேசினாள்:
ஒரு காளி சிங்கத்தின் மேலிருந்து இறங்கியதைப் போன்ற தோற்றம்..

‘மந்திரிமார்களே…மக்களே..இந்த துரோகம்… அநீதி நீங்கள் அறிவீர்கள்..
ருத்திரசிம்மனிடம் என்னை அனுப்பத் துணிந்த இந்த அற்பனுக்கு என் மீது இனி எந்த தார்மீக உரிமையும் இல்லை. அந்த மணம் முறிந்து விட்டது. சாணக்கியரின் அர்த்தசாஸ்திரம் இன்றும் எல்லா அரசர்களும் பின்பற்றி வரும் ஒரு தத்துவம். அதில் அவர் கூறியது: ‘ஒரு பெண்ணுக்கு மறுமணம் செய்து கொள்ள காரணங்கள்: கணவன் மனைவியை விட்டுக் கண்காணா இடம் சென்றாலோ, அரசனுக்கு எதிராகக் குற்றம் செய்தாலோ, மனைவியின் உயிருக்கு ஊறு விளைவித்தாலோ, ஆண்மைக் குறைவு உள்ளவனாக இருந்தாலோ’”

மேல் மூச்சு வாங்கியதால் அவளது உடல் துடித்தது.
சமஸ்கிருதப் பாண்டியத்தியம் பெற்றிருந்ததால், அவள் மேலும் கூறினாள்:

“இதே காரணங்களை பராசர் முனிவரும் புராணங்களில் கூறியிருக்கிறார்
இன்று நான் ராமகுப்தன் மனைவியுமல்ல.. அவன் எனக்குக் கணவனுமில்லை.”
என்றாள்.

அவையினர் அனைவரும் ஆமோதித்தனர்.
‘துருவாதேவி வாழ்க’ என்று பெருங்கோஷமிட்டனர்.
ராமகுப்தன் தலை குனிந்தான்.

அன்று மாலை…இடம் ராமகுப்தனின் அறை:

“மந்திரி..எனக்கு இப்படி ஏன் நிகழ்ந்தது? இதற்கு  ஏதாவது செய்யவேண்டுமே”- என்றான்.

பழைய மந்திரியை அழைத்தான்.
அந்த மந்திரி..
அதே கொடிய மந்திரி..
பொய்யுரைத்து ராமகுப்தனை அரசனாக்கிய அதே மந்திரி.

“ராமகுப்தா… உனது கோழைத்தனம் உனது முட்டாள்தனத்தால் இன்று பகிரங்கமாகி நாடு முழுதும் பரவி நாறி விட்டது”

ராமகுப்தன் ஒடிந்து கிடந்தான்.

“எனினும் இன்றும் நான்தானே ராஜா? ஏன் ஒருவரும் என்னை ஒரு பொருட்டாக மதிப்பதில்லை”

மந்திரி சிந்தித்தான்.
கொடுமதியானுக்கு தீய எண்ணங்கள் எளிதாக உருவெடுக்கும்.
மந்திரி சொன்னார்:

“ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். உங்களது தம்பி இங்கு இருக்கும்வரை உனக்கு மரியாதையும் கிடைக்காது. சந்தோஷமும் இருக்காது.”

ராமகுப்தன் :
“நீ சொல்வது சரிதான். அவனை நாடு கடத்தி விட வேண்டும்”

மந்திரி தன் குரலைத் தாழ்த்திக் கொண்டு மேலும் கூறலானான்:
“அப்படிச்செய்தால் …சந்திரகுப்தன் ஒரு படையைத் திரட்டி உன்னை எளிதில் வென்று ஆட்சியைக் கைப்பற்றுவான்.
ஆனால்…அவன் திடீரென இறந்து போனால் ????
அனைவரும் நாளடைவில் அவனை மறந்து போவர்.
சரித்திரத்தில் அவனுக்கு ஒரு வரி கூட இருக்காது.
பிறகு…
காலம் உன்னை கேவலமாக்கியது.
அதே காலம் உங்களைக் கோலமிட்டு அலங்கரிக்கும்.
குப்தர்களின் பொற்காலம் உங்களால் உருவாகும்.
அது உங்களால்தான் என்று சரித்திரம் பேசும்”

மந்திரியின் வார்த்தை ஜாலம் ராமகுப்தனை ஈர்த்தது.

“மந்திரி.. நீ சொல்வது சரி தான்.. ஆனால் சந்திரகுப்தன் நெடுங்காலம் வாழ்வானே!” என்று நொந்து கொண்டான்.

மந்திரி: ‘அவனது விதியை மாற்றிவிட்டால் நமது விதியும் மாறும்.
ஒரு வேளை… சந்திரகுப்தன் தூக்கத்திலேயே மர்மமாக இறந்து விட்டால்?”.

ராமகுப்தனுக்கு விளங்கிவிட்டது.

மந்திரி தொடர்ந்தார்:

“இன்றே! நீங்கள் அவனைக் கொல்ல வேண்டும்.
இன்றிரவே!
அவனில்லாமல் அரசாள நான் உங்களுக்கு உதவுவேன்”

அன்றிரவு…
குப்த சாம்ராஜ்யத்தின் எதிர் காலத்திற்கு ஒரு தீர்வு கிடைக்கும் இரவு.
நள்ளிரவு கடந்து இரண்டு மணி நேரம் கடந்திருந்தது.
இருட்டு எங்கும் பரவி ஒரு பயங்கரம் நிகழப் போவதை அமைதியாக அறிவித்தது.
பேயும் உறங்கும் வேளை.
சந்திரகுப்தன் தனது அறையில் படுத்திருந்தான்.
ஒரு சிறிய விளக்கு முணுமுணுத்துக் கொண்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தது.
‘உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காது’ என்பதைப் போல்…சந்திரகுப்தனுக்கு
உறக்கம் வரவில்லை .
‘துருவாதேவி’யை எண்ணி அவன் மனம் அலை பாய்ந்தது.
‘விதி நம் வாழ்வில் எப்படி விளையாடிவிட்டது?
துருவாதேவி எனக்கு மனைவியாயிருப்பாள்..
ஆனால் ராமகுப்தனை மணம் செய்யும் நிர்பந்தம் ஏற்பட்டது..
இப்படி ருத்திரசிம்மனுக்குக் கொடுக்க ராமகுப்தன் முனைந்தது’
இந்த எண்ணங்கள் அவனைத் தூங்கவிடவில்லை.

அந்த நேரம் .. ஒரு கருப்பு உருவம் சத்தம் செய்யாமல் அவன் படுக்கையை நெருங்கியது.
அதன் கைகளில் நீண்ட வாள்.
அந்த தூங்காவிளக்கு அந்த வாளை மட்டும் காட்டியது.
ஓங்கிய வாள் சந்திரகுப்தனின் தலையைக் கொய்திருக்கும்.
சந்திரகுப்தன் பந்துபோல் பாய்ந்து .. வந்தவனின் கரத்திலிருந்த வாளைப் பிடுங்கி..

‘இந்நேரத்தில் என்னைக் கொல்ல வந்திருக்கும் துஷ்டா..” என்று கூறியபடி..

அவன் வயிற்றில் வாளைப் பாய்ச்சினான்.
அவனது அலறல் சந்திரகுப்தனைத் தாக்கியது.
காவலர் விளக்குப் பந்தங்கள் கொண்டு வந்தனர்.

இரத்த வெள்ளத்தில் ராமகுப்தன்.
உயிர் பறந்து விட்டது..
சந்திரகுப்தன் துடி துடித்துப் போனான்.
அண்ணனின் உடலை மடியில் தாங்கியபடி.
‘ஐயோ அண்ணா… “அலறினான்.

“என்னைக் கொல்ல நீயே வந்தாயா? ஒரு வார்த்தை சொல்லியிருந்தால் நான் இந்த நாட்டை விட்டே சென்றிருப்பேனே. நேராகக் கேட்டிருந்தால் என் உயிரையும் தந்திருப்பேனே. துருவாதேவி கிடைக்காமல் போனதுமுதல் நான் ஒரு நடைப்பிணமாகத்தானே இருக்கிறேன். ஐயோ .. என்ன செய்வேன்..தந்தையார் எவ்வளவு சொல்லியிருந்தார்? ‘உன் அண்ணனைக் காப்பதற்காக உன் உயிரையும் கொடுக்கத் தயங்காதே’- என்று சொன்னாரே. இன்று  உன் உயிரை நானே பறித்து விட்டேனே” – புலம்பினான்.

உண்மையான பாசமுள்ள தம்பியும் துரோகம் நிறைந்த அண்ணனும் ஒரு தாய் வயிற்றில் பிறப்பது கதை போல் தோன்றினாலும்… நிகழ்ந்தது.

மந்திரி வந்தார்.

“சந்திரகுப்தா! அண்ணன் இறந்து விட்டான்.
தம்பியையே கொலை செய்ய முற்பட்டது துரோகத்தின் எல்லை.
அவன் கொல்லப்பட்டது அவனது துரோகத்திற்கு இறைவன் அளித்த தண்டனை.
நீ கலங்காதே!”

மேலும்:
“நான் ராமகுப்தனின் ஆதரவாளனாக இது நாள்வரை இருந்தேன்.
ஆனால் இன்று ஒரு உண்மையைச் சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும்.
தங்கள் தந்தை… தந்தை என்ற நிலையில் குடும்பத்தில் ஒற்றுமை நிலவவேண்டும் என்று விரும்பினாலும்..மன்னன் என்ற நிலையில் தாங்கள்தான் அரசனாகத் தகுதியாளர் என்றும் கருதினார். தங்களை மன்னனாக்க என்னிடம் கேட்டுக்கொண்டார். நான் எனது சுயநலம் கருதி ராமகுப்தனுக்கு ஆதரவளித்தேன்.
இன்று அவன் இறந்ததும் உங்கள் பக்கம் சாய்கிறேன் என்று நீங்கள் எண்ணக்கூடும்.
அனால் உண்மையைக் கூறாமல் இறந்தால் என் கட்டை வேகாது. இனி எனக்குத் தாங்கள் எந்த தண்டனை அளித்தாலும்  ஏற்றுக் கொள்ளத் தயார்.”
மந்திரியின் வாக்கில் சத்தியம் இருந்தது.
மன்னன் மன்னித்தான்.

சில நாட்கள் சென்றன.
சந்திரகுப்தன் அரண்மனைப் பூங்காவில் இருந்த மணிமண்டபத்தில் அமர்ந்திருந்தான்.
‘என் வாழ்வில் எப்படிப்பட்ட சோகங்கள் நடந்து விட்டது’  என்று எண்ணினான்.
பூங்காவில் வண்ண மலர்கள் குலுங்கிக் கிடந்தது.
வாடைக் காற்று பூங்காவில் அனுமதியின்றி நுழைந்தது.
அத்துடன் ஒரு சுகந்தம் வீசியது.
மெல்லிய சலசலப்பு அவன் கவனத்தைக் கவர்ந்தது.
துருவாதேவி அவன் அருகில் வந்தாள்.
சந்திரகுப்தன் மனதில் பலவித எண்ணங்கள் அலைமோதின.
துக்கம், பச்சாதாபம், சுயவெறுப்பு….

‘தேவி … என்னை மன்னித்துவிடுங்கள்… அண்ணனை நான்..” சொல்வதற்குள்…

துருவாதேவியின் மலர்க்கரங்கள் அவனது இதழைப் பொத்தியது.

“மன்னா… நீங்கள் ஒன்றும் சொல்லவேண்டாம்..இறைவன் நம்மை ஒன்று சேர்ப்பதற்காக இப்படிச் செய்தான் என்று நினைக்கிறேன்.
உங்கள் பண்பும், நற்குணமும், வீரமும், தெய்வத்தன்மையும் என் மனதில் என்றும் கோவிலாக இருக்கிறது. என்னை மனைவியாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள். நான் உங்கள் அடிமை.”

சந்திரகுப்தன் ஒரு நொடியே யோசித்தான்.
‘இந்த மலர் ஏன் வாடவேண்டும்?
நமது தோட்டத்தில் என்றும் மணம் பரப்பவேண்டும்’

துடித்த அவள் இதழ்கள் அவன் இதழ்கள் சேர அடங்கியது.
பல காலம் காத்துக்கிடந்த இரு கிளிகள் அன்பைப் பரிமாறிப் பசியாறியது.

சந்திரகுப்தன் அரசனாக முடி சூடினான்.
அதற்கு முன் துருவாதேவியை மணந்தான்.
ராமர் பட்டாபிஷேகம் அயோத்தியை மக்களுக்குக் கொடுத்த மகிழ்ச்சி அன்று பாடலிபுத்திரத்திலும் இருந்தது.

(சந்திரகுப்தன்- துருவாதேவி)

இருவரும் ராஜா-ராணியாகி இந்தியாவின் பொற்காலத்தை உருவாக்கினர்.

• சரித்திரம் அதைச் சொல்வதற்குக் காத்திருக்கிறது…

வாழ்க்கை , பொண்டாட்டி எல்லாம்  சில சமயம் சொகுசா  இருக்கும்;  பல சமயம் கரடு முரடா இருக்கும். 

கொஞ்சம் அமெச்ரிசூரிஷ் ஆக இருந்தாலும் , இந்தக் கருத்தை விளக்கும்  குறும்படம் – நல்ல பாடம்.

 அது என்ன அமேசான் கிண்டில்  ( KINDLE) தமிழ் புத்தகம்?

‘ஒரு மனிதன் வாழ்ந்தான் என்பதற்கு, அவன் ஒரு குழந்தையாவது பெற்றிருக்கவேண்டும்; ஒரு வீடாவது கட்டி இருக்கவேண்டும்; ஒரு நுாலாவது எழுதி இருக்க வேண்டும்’ என்று சொல்லப்படுவது உண்டு.

படிக்கும் பழக்கமுள்ளவர்களில் பெரும்பாலானவர்களுக்கு எழுதும் ஆசை இருக்கும். அதில் ஒரு பகுதியினரே ஆர்வத்தோடு செயலாக்குகிறார்கள். அப்படி எழுதியவற்றை மற்றவரிடம் கொண்டு சேர்ப்பது வேறு வித்தை. தற்போது வலைப்பூக்களும், முகநூல், ட்விட்டர் போன்ற சமூக வலைத்தளங்களும் பலருக்கு எழுதவேண்டும் என்கிற ஆசையை (நப்பாசை!) பெரும்பாலும் தீர்த்துவிடுகின்றன.

கதைகள், கட்டுரைகள், கவிதைகள் சிலருக்கு, ஒரு புத்தகம் போடும் அளவிற்குச் சேர்ந்துவிட்டால், அதைப் புத்தகமாக வெளிக்கொணர பல இடையூறுகள் உண்டு. அதில் முக்கியமான  ஒன்று அந்தப் புத்தகத்தை வெளியிட  பதிப்பாளர் கிடைப்பது. அப்படியே கிடைத்தாலும் இது ஒரு வணிக ஒப்பந்தம் என்பதால் எல்லோராலும் அவற்றின் நன்மை தீமைகளைப் புரிந்துகொள்ள இயலாது.

பதிப்பாளர்கள் உங்கள் புத்தகத்தை அவர்கள் செலவிலேயே பதிப்பித்துவிட்டு, விற்பனையில் 10 முதல் 15 சதவிகிதம் வரை ராயல்டி என்று கொடுப்பதுதான் பாரம்பரியமான பதிப்பு முறை. இதில் ஆரம்ப மற்றும் அறியப்படாத எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளை ஒரு பதிப்பாளர் தேர்ந்தெடுப்பது மிகவும் அரிது. தமிழ் நாவல் உலகில் ஒரு மைல்கல் என்று சொல்லப்படும். திரு. நீலபத்மநாபனின் “தலைமுறைகள்” என்னும் நாவலுக்கு, ஒரு பதிப்பாளர் கிடைக்கச் சுமார் ஏழு ஆண்டுகள் பிடித்தது என்பதும், மிகுந்த சிரமங்களுக்கு இடையே அந்த நாவல் வெளிவந்தது என்பதும் வரலாறு. நீல பத்மநாபன் தனது படைப்பான “இலையுதிர் காலம்” புதினத்திற்காகவும் அதற்கு முன்பே ஐயப்ப பணிக்கரின் கவிதைகள் மொழிபெயர்ப்புக்காகவும் இரு சாகித்ய அகாதமி விருதுகள் பெற்றுள்ளார் என்பது கூடுதல் செய்தி.

எழுத்தாளருக்கும் பதிப்பாளருக்கும் இடையிலான நம்பிக்கையை அடிப்படையாகக்கொண்ட இம்முறை, பற்பல கருத்து வேறுபாடுகளுக்கு வழிவகுத்தது. சரியான ராயல்டி கிடைப்பதில்லை என்பதே எழுத்தாளர்கள் பெரும்பாலோரின் மனக்குறை.

பின்னாட்களில் சில மாற்று முறைகளும் நடைமுறைக்கு வந்தன.

தயாரிப்புச் செலவு முழுவதும் அல்லது பெரும்பங்கினையும் எழுத்தாளரே செய்யவேண்டும். பதிப்பாளர் பிரதிகளில் ஒரு பகுதி எழுத்தாளரிடமே கொடுக்கப்படும். அவற்றை விற்றுத் தன் முதலீட்டை மீட்பது ஒரு பெரும் சவால்.

தனது செலவிலேயே, புதியதாக ஒரு பதிப்பகம் பெயரில் தாங்களே வெளியிட்டுக்கொள்வதும் சகஜம். இதிலும் மேற்குறிப்பிட்ட விற்பனை பிரச்சினைதான்.

இப்போது நடைமுறைக்கு வந்துள்ள “PRINT ON DEMAND” மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையில் (30 அல்லது 50)  புத்தககங்கள் பதிப்பிக்க வசதி இருப்பதால் முதலீடு குறைகிறது, தேவைப்பட்டால் மீண்டும் அச்சிட்டுக் கொள்ளவும் இயலும்.   

தற்சமயம் இதைத் தவிர மின்-புத்தக (E BOOKS) வெளியீடுகளும் பிரபலமாகி வருகின்றன. தமிழில் இவ்வகையில் புஸ்தகா, கினிகே போன்று சில இணையதளங்கள் உள்ளன.  விற்பனை நோக்கமின்றி பிறர் படிப்பது மட்டுமே நோக்கமாக இருந்தால் ‘ப்ரதிலிபி’ நல்ல தெரிவு. (OPTION என்னும் சொல்லுக்கு தெரிவு என்பது தமிழாக்கம்)

இந்தப் பீடிகையுடன் “SELF PUBLISHING WITH AMAZON” பற்றிய சில தகவல்கள்.

பதிப்புரிமை தன்னிடமே உள்ள எழுத்தாளர்கள் தங்களுடைய படைப்பினை ஈ-புத்தகமாக விற்பனை செய்ய அமேசான் சுயபதிப்பு முறை வசதியாக உள்ளது.

இந்தப் புத்தகங்களை கிண்டில்(KINDLE)  கருவி தவிர ஆண்ட்ராய்ட்,  செல் போன், ஐ போன்  மற்றும் கணினிகளிலும் படிக்க முடியும்.

தமிழ் புத்தகத்தை கிண்டில் ஈ-புக்கில் பதிப்பிக்கும் முறையை இப்போது பார்ப்போம்.

இதன் வலைத்தளம் kdp.amazon.com

• வலைத்தளத்தில் பதிவு செய்துகொள்ள வேண்டும். அமேசானில் பொருள் வாங்கிவருபவர்கள் அதே பயனர்/கடவுச்சொல் பயன்படுத்திக்   கொள்ளலாம்.
• விதிமுறைகளை  (Terms and conditions) ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்.
• கணக்கு விவரங்கள் படிவம் நிரப்பவேண்டும். இதில் உங்கள் வங்கிக் கணக்கு விவரமும் அமெரிக்காவில் வருமானவரி (இருந்தால்) பதிவு செய்தல் வேண்டும்.
• இப்போது புத்தகம் வெளியிட முக்கியத்தேவை, புத்தகத்தை தமிழ் யூனிகோட் முறையில் தட்டச்சு செய்யப்பட்ட ஒரு வேர்ட் கோப்பாக தயாரித்து வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.
• இப்போது கிண்டில் ஈ-புக் இணைப்பில் புத்தகத்தின் மொழி, தலைப்பு, வகை (கதைகள், இலக்கியம், கட்டுரைகள் போன்றவை), புத்தகத்தைப்பற்றிய குறிப்பு (வழக்கமாக பின்னட்டையில் வருவது போன்று) ஆகியன பதிவு செய்யப்பட வேண்டும்
• இந்தப் புத்தகத்திற்குக் காப்புரிமை என்னிடம் உள்ளது என உறுதி அளிக்க வேண்டும்
• புத்தகத்திற்கு DRM (டிஜிடல் ரைட்ஸ் மேனேஜ்மென்ட்) தேவையா எனக் குறிப்பிட வேண்டும். மிகவும் தொழில்நுட்ப/ஆராய்ச்சி மற்றும் பெரிய அளவில் விற்பனையாகக்கூடிய புத்தககங்கள் தவிர மற்றவர்களுக்கு இரண்டும் ஒன்றுதான்.
• புத்தகத்திற்கு விலை நிர்ணயம் செய்யவேண்டும். மற்ற புத்தகங்கள் என்ன விலைக்குக் கிடைக்கின்றன என்று சற்று ஒப்புநோக்கி விலை நிர்ணயம் செய்வது நல்லது.
• ராயல்டி 35% அல்லது 70% என்று தேர்வு செய்யவேண்டும். நூலகத்தில் (கிண்டில் அன்லிமிடெட்) படிப்பதுபோல் படிக்க அனுமதித்தால் மட்டுமே 70%. விற்பனைக்கு மட்டும் என்றால் 35% .  இதில் முக்கிய அம்சம் என்னவென்றால்  கிண்டிலில் வெளியாகிற புத்தகங்களைப்  படிக்க அங்கத்தினர்கள் சந்தா செலுத்துகிறார்கள்.  அவர்கள் படிக்கும் பக்கங்களின் எண்ணிக்கையைப் பொறுத்து ராயல்டி கிடைக்கும். படிப்பவர்களின் நாட்டின் சந்தா மற்றும் அந்நாட்டு சந்தாதாரர்களால் படிக்கப்பட்ட பக்கங்களின் எண்ணிக்கை பொறுத்து ராயல்டி மாறுபடும்.

• அட்டைப்படம் பதிவேற்றம் செய்யவேண்டும்.
• பதிப்பிக்க வேண்டுகோள் விடுத்தால் ஓரிரு நாட்களில் புத்தகம் வெளியாகிவிடுகிறது
• என்று எந்தப் புத்தகம் எந்த நாட்டில் விற்பனையானது அல்லது படிக்கப்பட்டது என்று எப்போதுமே வலைத்தளத்தில் பார்த்துக் கொள்ள இயலும்.
• ஒருமாதம் வரை சேர்கின்ற ராயல்டி, மாதம் முடிந்து அறுபது நாட்களில் உங்கள் வங்கிக் கணக்கில் வரவு வைக்கப்படும். புத்தகத்தினைத் திருப்பித்தர வாடிக்கையாளருக்கு 30 நாள் அவகாசம் இருப்பதால் இந்தத் தாமதம்.

இது ஓரளவிற்கு அறிமுகம் மட்டுமே. இன்னும் விவரமாகத் தெரிந்துகொள்ள தகவல்கள் இருக்கலாம்.

இம்முறையின் முக்கிய நலனே, புத்தகம் வாங்கப்படுகிறதா, படிக்கப்படுகிறதா என்று தெரியவருவதும், நமக்கு உரிமையான பணம் நமக்கு கட்டாயம் வந்து சேர்கிறது என்பதும்தான்.

குறைபாடுகள் உள்ளனவா, அப்படியானால் அவற்றை எப்படித் தவிர்க்கலாம் போன்றவை இதுவரை கவனத்திற்கு வரவில்லை.

இந்நிலையில் எமது பரிந்துரை “WORTH A TRY”. 

கிண்டிலில் ஒரு தமிழ்ப் புத்தகத்தைப் பார்க்கவேண்டுமா?

குவிகம் பதிப்பகத்தின் முதல் புத்தகமும்,  எஸ் கே என் அவர்களின் புத்தகமுமான  ” சில படைப்பாளிகள்” என்ற புத்தகத்தைப் பாருங்கள். இந்தப்படத்தைக் க்ளிக் செய்தால் அமேசான் இணையதளத்துக்குச் செல்லலாம். 

26 ஆகஸ்ட் , சனிக்கிழமை அன்று மாலை 6 மணி அளவில்  ஸ்ரீனிவாச நிலையம் , அம்புஜம்மாள் தெரு , ஆள்வார்பேட்டையில்

குவிகம் பதிப்பகத்தின்  இரண்டாவது வெளியீடு

சுரேஷ் ராஜகோபால் எழுதிய ” நான் என்னைத் தேடுகிறேன்” கவிதைத் தொகுப்பு.

வெளியிட்டவர்: திரு லக்ஷ்மணன்

முதல் பிரதி பெற்றுக்கொண்டவர்கள்: கிருபாநந்தன், அழகியசிங்கர், டாக்டர் பாஸ்கரன், சதுர்புஜன் , சிந்தாமணி சுந்தரராமன்

தொடர்ந்து நடைபெற்றது இலக்கிய சிந்தனையின் 576வது நிகழ்வு திரு தேவராஜசுவாமிகள் உரை ” ஸ்ரீ ராமானுஜர்”அதன் காணொளித் தொகுப்பு  இதோ:

தொடர்ந்து குவிகம் இலக்கியவாசலின்  30வது நிகழ்வு

” நினைவில் நின்ற கதை” –

தங்களுக்குப் பிடித்த சிறுகதையைப் பற்றி டாக்டர் பாஸ்கரன், சதுர்புஜன், சுந்தரராமன் ஆகிய  மூவரும் பேசினார்கள்.

நல்ல முயற்சி !  

தியேட்டர் மெரினா படைப்பில்  ரா.கிரிதரன் இயக்கத்தில் அபயரங்கதிலகா என்னும் விசித்திரமான பெயரில் உருவான நாடகத்தை    சமீபத்தில் மைலாப்பூர் ஃபைன் ஆர்ட்ஸ் அரங்கேற்றியது. அருமையான கதையையும், பெரும்பாலான வசனத்தையும் எழுதிப் பாராட்டைத் தட்டிக்கொண்டு போனவர் ஜெ.ரகுநாதன். வசனத்தில் கிரிதரனும்  இணைந்து  தன் கைவரிசையைக் காட்டியிருக்கிறார்.

தஞ்சை பெரிய கோவிலில் தொப்பி அணிந்தவரின் சிலை. அதன் விவரம் ஒரு கண்டுபிடிக்காத  புதிர். அந்த மர்மத்தை வெளிக்கொண்டு வருவதுதான் இந்த கற்பனை கலந்த நாடகத்தின் மையம். ‘நான் யார்?’ என்று   நாடகம் தொடங்குகிறது. விஷ்வகர்மா யாதவ் என்னும் தொப்பியணிந்த  RAW(Research and Analysis Wing of Govt of India) வேலைதாரி  கடலில் விபத்தில் விழுந்து தவிக்கும் போது ஆரம்பிக்கிறது.   டைம் ட்ராவலில், காலத்தில் பின்னோக்கிச் சென்று ராஜராஜ சோழன் காலத்திற்குச் சென்றுவிடுகிறார். அந்தக் காட்சியை அணைந்து அணைந்து ஒளிரும் விளக்குகள் மூலம் காட்டியிருப்பது ஜோர்.

அடுத்து அவர் எப்படி  மீட்கப்படுகிறார் என்பதைக் காட்டும் காட்சியும் அற்புதம். கடல், படகு ,மேலும் அதைத்  துடுப்புபோட்டு வலித்துவரும் நமக்கு ஏற்கெனவே பரிச்சயமான  பொன்னியின் செல்வனின்  பூங்குழலி ‘அலைகடலும் ஒய்ந்திருக்க அகக் கடலும் பொங்குவதேன்’ பாட்டைப் பாடிக்கொண்டே வந்து மீட்பது மூலம் நாமும் காலவெள்ளத்தில் பின்னோக்கித்  தள்ளப்படுகிறோம். ராஜராஜனின் முதல் வருகை  பார்வையாளர்கள் மூலம் – நல்ல உத்தி.

பிறகு காந்தளூர் சாலை போரில் தோற்கடிக்கப்பட்ட நம்பூதிரி ஆசிரியன் ‘பரமன்’, அப்போரில் இழந்த தன் 14 வயது சிறுவனுக்காக  ராஜராஜனைக் கொன்று பழி தீர்த்துக்கொள்ள தஞ்சை வருகிறான்.  பரமன் ஆட்களுக்குக் கிடைத்த  யாதவ்வின் துப்பாக்கியால் ராஜராஜனைச் சுட்டுத்தள்ள ஏற்பாடாகிறது. ராஜராஜன், பரமன் மற்றும் எல்லோரும் கூடியிருக்கும்போது பரமனின் ஆள் ராஜராஜனைத் துப்பாக்கியால் குறிபார்க்கும் சமயம்  கதாநாயகியின்   தந்தை திங்களாச்சான் துப்பாகியின் திசையை மாற்றிவிட, குண்டு ராஜராஜனுக்கு பதிலாக பரமன் மேல் பாய்ந்து அவனைக் கொல்லுகிறது.

ராஜராஜன் விஷ்வகர்மா யாதவைப்பற்றியும் எப்படி அவன் துப்பாக்கி தன்னைக்  காப்பாற்றியது என்பதையும் அறிந்து அவனுக்குக் கோவிலில் சிலை வடிக்க உத்தரவிடுகிறான். மேலும் யாதவ் டைம் ட்ராவலில் 1000 வருடம் பின்னோக்கித் தள்ளப்பட்ட விஷயத்தை ரகசியமாக வைக்க முடிவெடுக்கப்படுகிறது.

இதில் காமெடி கலந்த யாதவ்வின் இயல்பான நடிப்புக்கு த்ரீ  சியெர்ஸ்.  அநிருத்தர், கோவில் கட்டிய பெருந்தச்சன், பட்டத்திளவரசன் ராஜேந்திரன் முதலானோர் ஆங்காங்கே வந்து நாடகத்தைப் பளபளபாக்குகின்றனர். குறிப்பாக சரித்திரத்தில் பொறிக்கப்பட்ட ராஜேந்திரன், தந்தை கட்டும் ஆலயத்திற்காக செலவிடும்  செல்வங்கள் அனைத்தும் வீண் என்று கூறி அதை சோழ சாம்ராஜ்ஜியத்தை விஸ்தரிக்கவும்,  படை பலத்தை அதிகரிக்கவும் செலவிடத்  தந்தையிடம் சீறுவது இயற்கையாகவே அமைந்திருக்கிறது. ராஜராஜனின்  இயல்பான நடிப்பு நாடகத்தின் உச்சம்.  யாதவ்விற்கும்   கதாநாயகிக்கும் ஏற்படும் ரொமான்ஸ் நன்றாகவே காண்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

எல்லா சீன்களுக்கும் ஏற்றதாய் அமைக்கப்பட்ட ஒரே ஒரு வடிவமைப்பு நைஸ். அரசவையில் நடத்தப்பட்ட நடனக்காட்சி சரியான நேரத்தில் புகுத்தப்பட்டிருக்கிறது. சவுண்ட், ம்யூசிக், லைட்டிங், காலத்திற்கேற்ற ஆபரணங்கள்  க்ரேட். ஒரே ஒரு குறை. RAWவிற்கு பதிலாக எல்லோரும்  புரிந்துகொள்ளும் எளிதான டிபார்ட்மெண்டைத் தேர்ந்தெடுத்திருக்கலாம்.

ராஜராஜன், கடைசி சீனில் கதாநாயகியின் பெயர் என்ன என்று   கேட்க அதுவரை அறிவிக்கப்படாத பெயர் ‘அபயரங்கதிலகா’ என்று அவள் தெரிவித்து நாடகமுடிவை  மெருகேற்றி முடிக்கிறார்கள்.

இந்த நாடகத்தின் வெற்றி ரகுநாதனுக்கும் கிரிதரனுக்குமே உரித்தாகும்

உலக அளவில்  சூரியகிரகணங்கள் மிகவும் ஆரவாரத்தோடு வரவேற்கப்படுகின்றன.

அதுவும் முழு கிரகணம் என்றால் அதற்குக் கிடைக்கும் வரவேற்பே தனி.

பூமிக்கும் சூரியனுக்கும் இடையே சந்திரன் வருவதால் சூரியன் பூமிக்கு, சில நிமிடங்கள் முழுவதும் தெரியாமல் போகும்.

இந்த ஆண்டு ஆகஸ்ட் 21 ஆம் தேதி அன்று அமெரிக்காவில் பல இடங்களில் முழு கிரகணம் தெரிய வந்தது.

 இந்த நுற்றாண்டில்  வட அமெரிக்காவில்  நிகழ்ந்த , நிகழப் போகும் சூரியகிரணங்களைப்  பற்றிய படம் இது. 

அமெரிக்காவில் உள்ள மெட்ராஸ் என்ற இடத்தில் முழு சூரியகிரகணம் நன்றாகத்தெரியும் என்று அறிவித்ததால் அங்கு ஏகப்பட்ட கூட்டம்.

காலையில் சாதாரணமாக சூரியன் உதயமாகி பின்னர் 9 மணி அளவில் சூரியனின் வட்டம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கடிக்கப்பட்ட ஆப்பிள்போல மாறி, பிறையைப் போல மாறி, முடிவில் 10.19 மணிக்கு  கும்மிருட்டாக மாறுவதே முழு சூரிய கிரகணம். அப்போது மற்ற கிரகங்கள் தெரியும். நட்சத்திரங்கள் தெரியும். பறவைகள் இருட்டாகி  விட்டதோ என்று மயங்கும். மிருகங்கள் விஷயம் புரியாமல் கூக்குரலிடும்.

இந்த முழு ‘கண்ணடைப்பு’ நாடகம் சுமார் 2 நிமிடம் 2 வினாடி வரை நீடித்தது.

அங்கு எடுத்த வீடியோவைப் பாருங்கள்!

இயற்கையின் அற்புத விளையாட்டு உங்கள் மனத்தைக் குதூகலிக்கச் செய்யும்.

கொஞ்ச நாள் முன் பிளாஸ்டிக் அரிசிபற்றி எல்லா ஊடகங்களிலும் பரவலாகச்  செய்திகள் வந்துகொண்டிருந்தன அல்லவா ? 

அதைப் பற்றிய விஞ்ஞான விளக்கம் கேட்போமா?

“மேடம், உங்களை ஒரு பத்து நிமிஷம் பார்க்கலாமா? கேட்டுக் கொண்டே அவினாஷின் அப்பா உள்ளே நுழைந்தார். மிகக் கண்ணியமானவர்.

உள்ளே வந்தவர் உட்காராமல், “அவினாஷ் உங்களைப் பார்க்க விரும்புகிறான். தப்பா எடுத்துக்கவேண்டாம். அவனுக்கு ஒன்றும் இல்லைன்னு எனக்குத்தெரியும். அவனாக  வந்தால், சிறுவன் என்று உங்கள் ரூல்ஸ்படி பார்க்க மாட்டீர்கள். அதனால்தான் நான் வந்தேன். அவன் க்ளியரா உங்களை, ஸைக்கியாட்ரிக் ஸோஷியல் வர்க்கரைத்தான் பார்க்கவேண்டும் என்று தெளிவாகச் சொன்னான்” என்றார்.

அன்றைக்கு ஏற்கேனவே அப்பாய்ண்ட்மென்ட் பல இருந்ததால் மறு நாளைக்கு நேரம் குறித்துக் கொடுத்தேன். மறு நாள், நான் வருவதற்கு முன்னேயே அவினாஷ் அப்பாவுடன் காத்துக் கொண்டிருந்தான். என்னைப் பார்த்தவுடன், அப்பாவிடம்,  “அப்பா, நீ இங்கேயே இரு, ப்ளீஸ்பா”. என்னைப் பார்த்து “மேடம், தயவுசெய்து நான் மட்டும் உள்ளே வரேன்” என்றான். இவன் ஒன்பது வயதான சிறுவன். அடர்த்தியான சுருட்டைமுடிச் சுருள்கள் நெற்றியில் திராட்சைக் கொத்து போலிருந்தது. வண்டு கண்களை விரித்து என் பதிலுக்குக் காத்திருந்தான்.

அவனின் கனிவு என்னைக் கவர்ந்தது. இப்படிச் செய்வதன் அவசியம் என்னவோ என்று  என்  ஆர்வமும் தூண்டியது.

இருவருமாக உள்ளே நுழைந்தோம்.  நான் உட்காரக் காத்திருந்து என் எதிரில் உள்ள நாற்காலியில் உட்கார்ந்தான். உடனே திகில் சினிமா பார்ப்பதுபோல் நாற்காலியின் விளிம்பிற்கு வந்து “மிஸ், … ஸாரி , மேடம், நான் உங்களை ஒன்று கேட்கவேண்டும் ஆனா ப்ராமிஸ், யாரிடமும் சொல்லக்கூடாது” என்று ஆரம்பித்தான். நான், இங்கு சொல்வது யாரிடமும் போகாது என்று எடுத்துச் சொன்னேன்.

அவினாஷ் சொன்னான்,  “நாங்கள் ஸ்கூலுக்கு ஒரு வேனில் போவோம் -வருவோம். எங்களோடு தீரஜ் வர ஆரம்பித்து இருக்கிறான். அவனைப் பற்றித் தான் சொல்ல வேண்டும். சொல்லலாமா? அப்பாவுக்கு அவன் அப்பா ரொம்ப தோஸ்த். அதான் அப்பாவை வெளியே உட்காரச்சொன்னேன்”. எவ்வளவு அக்கறை என்று வியந்தேன்!

விவரத்தைச் சொல்லச் சொன்னேன். சொல்ல ஆரம்பித்தான்.  “நான் அவன் பின் சீட்டில் உட்காருவேன். சில நாட்களாக அவன் விசும்பல் கேட்கிறது. இறங்கும்பொழுது ஒன்றும் பேசுவதில்லை,  ‘பை ‘ கூடச் சொல்லாமல் போய்விடுகிறான். பாவமா இருக்கு. ஏதாவது செய்ய வேண்டும். அதான் உங்களை ஐடியா கேட்கலாமென்று நினைத்தேன். உஷாவின் பயத்தை நீங்கள் ஈஸியாகச்  சரி செய்ததைப் பார்த்திருக்கிறேன்”.

வேறு யாரிடம் இதைப்பற்றிப் பகிர்ந்துகொண்டான் என்பதையும் கேட்டேன்.  சீரியஸாக “என் டைரி” என ரகசியம் சொல்லுவதுபோல் சொன்னான். “அப்பாவிடம் எல்லாம் சொல்லுவேன். அப்பாவுக்கு தீரஜ் அப்பா நல்ல தோஸ்த்..”  மேலும்  ஏதோ சொல்ல வந்து, அப்படியே விட்டு விட்டான்.

தீரஜ் விசும்பல் எப்பொழுதெல்லாம் என்று கேட்க ஆரம்பிப்பதற்குள் அவனே “எங்க வேன் முதல் வரிசையில், அஜய், ரவி, சங்கர், விஷ்வாஸ் உட்காருவார்கள். இவங்களுக்கு, வேன் அண்ணன் கூட பயப்படுவாங்க. அவர்கள் தீரஜை அதிகம் டீஸ் (tease) பண்ணுவாங்க, சீண்டிக்கொண்டே இருப்பாங்க”.

இதை வர்ணிக்க இவன் கண்கள் கலங்கியது,”ரொம்ப பாவமா இருக்கு. என்ன செய்யணும் சொல்லுங்க மேடம்?” என்றபடி கைக்குட்டையால் கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டான்.

மேலும் விவரித்தான்.  நால்வரில் விஷ்வாஸ்தான் பாஸ். மற்ற மூவரும் விஷ்வாஸ் சொல்வதைச் செய்வார்கள். அவர்களில் தீரஜ் வருவதைப் பார்த்துச்  சொல்வது ரவியின் இலாகா. சங்கர், தீரஜ் உள்ளே நுழைந்ததும் “கர்ல் (girl) எப்படி இருக்கே?” குரல் எழுப்புவான். விஷ்வாஸ் தீரஜைப் பார்த்தபடி மூவரிடமும் ஏதோ பேசி, சிரிப்பார்கள். இறங்கும்போது, விஷ்வாஸ் வேன் கதவைத் தடுத்து நிற்பான்.

தீரஜ் நான்காவது படிப்பவன். படிப்பில் சுமார். அவன் அப்பாவின் லட்சியம், அவன் டென்னிஸ் வீரனாக வேண்டும். தினமும் டென்னிஸ் பயிற்சி. பல போட்டிகளில் போய் விளையாடியிருக்கிறான். எல்லாவற்றிலும் தோல்வி. அவன் அப்பாவுக்கு மிகவும் வருத்தம். இதனால் அவர் இவனை “நீ கர்ல் (girl) மாதிரி இருக்க. பாய் மாதிரி போல்டாக இரு” என்பாராம். அவினாஷின்  அப்பா  அவரிடம்,  “ஏன் எல்லோர் முன்னும் சொல்லணும்? உனக்கே உன் மகள்  எவ்வளவு துணிச்சல்காரின்னு  தெரியும். அப்போ, இவனை ஏன் கர்ல்னு சொல்ற?” என்று கேட்பதும் உண்டு.

அவினாஷ் என்னை என்ன செய்ய வேண்டும் என்று மறுபடியும் கேட்டான். தீரஜ் திறமைகளைபபற்றிக் கேட்டேன்.  நன்றாக வரைவான், நிறைய ஜோக் சொல்வான், உதவி செய்வான், பாடம் சொல்லித் தருவான், நன்றாக டான்ஸ் ஆடுவான் என வரிசைப் படுத்தினான். வேன் உள்ளே மாறி விடுகிறான். இப்படி டீஸ் பண்ணித்  துன்புறுத்துவதை என்னவென்று புரிந்து கொள்வது என்றும் கேட்டான்.

அவினாஷுக்கு விளக்கிச்சொன்னேன், டீஸ், கேலி செய்வது  எல்லாம் ஓரிரு  நிமிடம் இருக்கும் அதற்குப் பிறகு அதை விட்டு விடுவார்கள். எந்த கசப்பும் இருக்காது. விளையாட்டுக்குச் செய்வார்கள். இதில் வஞ்சகம்  இருக்காது.கொட்டிக் கொண்டே இருக்கமாட்டார்கள்.

தீரஜுக்கு விஷ்வாஸ், அவன் கூட்டாளிகள் செய்வதை ஆங்கிலத்தில் “புல்லீயிங்” (Bullying) என்றும்  கேலி செய்வோரை “புல்லீ” (Bully) என்றும் சொல்வார்கள்.  புல்லீயிங்கில் கேலி, கிண்டலாகவே இருக்கும். இந்த புல்லியிங் செய்வதினால் , பாதிக்கப்பட்டவர் கூனிக்  குறுகுவதைப்பார்த்து மேலும் புல்லியிங்  செய்வார்கள்.  பெரும்பாலும் இப்படி புல்லீ செய்வோர் வயதிலோ, தோற்றத்திலோ, வசதிகளிலோ, வித்தியாசம் இருக்கக்கூடும். வேறுபாடினாலேயே துன்புறுத்துவோரை அடிமைபோலவே கையாளுவது இவர்களின் குறிக்கோளாகும்.

அதேபோல் யாரை “புல்லீயிங்” செய்கிறார்களோ அவர்கள் பயத்தினால் வெட்கப்பட்டுக்கொண்டே   இருப்பார்கள். இதனாலையே புல்லீகள் சொல்வதைச் செய்வார்கள்.    புல்லீகள், தன் பயந்த சுபாவத்தை மறைக்க  “என்னை புல்லீ செய்ய முடியாது” என்று    அடாவடி  செய்வதும் உண்டு. மேலும் புல்லியிங் செய்பவர்கள்  யாரும் தங்களைத் தடுக்காததால் செய்து கொண்டே இருப்பார்கள்.

மேலும் விவரித்தேன், “தீரஜை இதிலிருந்து விடுவிக்கவேண்டும் என்றால் அவன் தன்னம்பிக்கையைப் பலப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். விஷ்வாசை  மட்டும் அல்ல,  இதைப்போன்ற மற்ற சூழ்நிலைகளையும் சமாளிக்கத் தெரியவேண்டும்”. இன்னும் ஒன்று எடுத்துக் சொன்னேன் “தீரஜ் இங்கு வரலாம், அவனிடம் கலந்து பேசிப் பல  யோசனைகள் செய்யலாம். இதே போல், நீயும், உன் நண்பர்களும் தீரஜுக்கு நிறையச் செய்யலாம்” என்று சொன்னேன்.

“அப்ப நான்   அவனுக்குப் பரிஞ்சு பேசலாமா?” என்று அவினாஷ் கேட்டான்.

நான், “கண்டிப்பாகப் பேசலாம். இதை “Bystander Support” என்போம். அதாவது வேடிக்கை பார்ப்பவர்கள் கேள்வி எழுப்பினால் கூடக் கேலி  செய்பவர்கள் உணர ஆரம்பிப்பார்கள்.  தங்களால் மற்றவர்கள்  காயப்படுவதை அவர்கள் கவனத்திற்கே திசை திருப்புகிறோம்.  இதை விளையாடும்பொழுது நாமே செய்திருப்போம். யாரோ வேண்டும் என்றே மற்றவரைச்   சீண்டினால் , எல்லோரும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து அதை நிறுத்திவிடுவோம். அதேபோல்தான் இதுவும் . இதை நண்பர்கள் செய்யும்பொழுது “பியர் ஸப்போர்ட்” (Peer Support) என்போம். ஆனால் தீரஜ், எனக்கு பியர் ஸப்போர்ட், பைஸ்டான்டர் ஸப்போர்ட் இருக்கு என்று விட்டுவிடக்கூடாது. அவனும் தன்  பங்கிற்கு முயலவேண்டும்.” என்றேன்.

இரண்டே நாளில் தீரஜ் அவன் அப்பாவுடன் வந்தான். தீரஜ் தோற்றத்தில் தன் வயதினருடன் ஒப்பிட்டால் மிக மெலிந்து, குட்டையாக இருந்தான். கண்கள் பயத்தில் விரிந்து, தயக்கத்துடன் வந்தான். அவன் பெயருக்கும் தோற்றத்துக்கும் பொருந்தவே இல்லை.

அவினாஷ் அவன் பின் நின்றிருந்ததைக் கவனித்தேன். தீரஜ், “மிஸ்” என்று சொல்லி நிறுத்தினான். உடனே அவினாஷ் அவன் கையைப் பற்றி,  “நீ பேசுடா! மேடம் ரொம்ப கூல்” என்று ஊக்கப்படுத்தினான். தீரஜ் அப்பா அவனை முறைத்தபடி,  “தீரஜ்! என்ன இது? பேசப்  போறயா, இல்ல…” என்றார்.  நான் உடனே, “இதோ, கொஞ்ச நேரத்தில் சொல்ல ஆரம்பிப்பான்”  என்று சொல்லி, அவரைச் சற்று வெளியே செல்லும்படிக் கேட்டுக்கொண்டேன்.  அவினாஷ் அவர் கையைப்  பிடித்து “வாங்க அங்கிள், அவனே  சொல்வான்” என்று,  தன்னுடன் அழைத்துச்சென்று, கதவையும் மூடிக் கொண்டு போனான்.

தீரஜ், அவன் அப்பாவின் டென்னிஸ் ஆசை பற்றி ஆரம்பித்தான். அவரின் கனவு இவனுக்கு ஒத்து வரவில்லை என்று விவரித்தான். அப்பா இவனை வீட்டிலும், வெளியிலும் “கர்ல்” என்று கூறுவதையும்,  வேனிலும், விஷ்வாஸும்  அவன் தோஸ்தும் அதே மாதிரி “கர்ல்” என்றே அழைப்பதையும் விவரித்தான்.

தீரஜுக்குப்  மிகவும் பிடித்தது,   படம்  வரைவது, கதை கற்பனை பண்ணிச் சொல்வது,  மற்றவர்களைச்  சிரி்க்க    வைப்பது.  டென்னிஸ் விளையாடும்போது ,  கதைகளைப்பற்றியும் , படம் வரைவதைப்பற்றியுமே  யோசிப்பான்.  அதனாலேயே டென்னிஸ் விளையாட்டில் மனம் செலுத்த முடியாமல் தோற்றுப் போவான். டென்னிஸ் பிடிக்காததால்  அதில் தோல்வி அடைவது பற்றி அவனுக்கு  அவ்வளவாகக் கவலை இல்லை.   ஆனால்  அவனுடைய அப்பா  ரொம்ப ஃபீல் பண்ணுவார். அவன்  தோற்ற நாள் முழுவதும், அவனை “கர்ல்” என்றே அழைப்பார். மேலும், பெண்கள்தான்  வரைவார்கள், பாட்டிதான் கதை சொல்வாள் என்று  அவர்  சொல்வதால் , இவற்றையெல்லாம் யாருக்கும் தெரியாமல் மூடி மறைத்தே செய்வான்.  இப்படிச் செய்வதை பெரிய குற்றம் என்றும்  நினைத்தான்.

விஷ்வாஸின்  ‘புல்லீ”யினால், தீரஜ்  அடிக்கடிக் கண் கலங்கிவிடுவான். இதனாலேயே, அவர்கள் கர்ல் எனச் சொல்கிறார்களோ  என்று நினைத்தான். அதே சமயம், தன் தங்கை மிகத் தைரியசாலி, அப்படியிருக்க  அப்பா ஏன் இப்படிச் சொல்கிறார் என்ற குழப்பத்தையும், தர்ம சங்கடத்தையும் அடைந்தான்.

வீட்டில் வரைவதையும், வர்ணம் தீட்டுவதையும் அப்பா “வெட்டி செயல்” என்பதால் மறைத்தே செய்வான். இதற்கு நேர் எதிராக, ஸ்கூல் நோட்டீஸ் போர்டில், கிளாஸில் இவன் ஓவியங்களே நிறைந்திருக்கும். இவன் வகுப்புத்  தோழர்களும், டீச்சர்களும் ஊக்கப் படுத்துவார்கள்.

அப்பாவைப் பொறுத்தவரை ஆண் பிள்ளை என்றால் விளையாட வேண்டும்.  தன்னால் வெல்ல முடியாத டென்னிஸ் பரிசை வென்றாக வேண்டும்.  இதற்காகவே அவர், இவனுடைய டென்னிஸ் கோச்சிங் நேரத்திற்கு ஏற்றாற்போல் தன் வேலையை அமைத்துக் கொண்டார்.

டென்னிஸ் கோர்ட்டில் இவனுடன் 4 பேர் உண்டு. நன்றாக விளையாடுவார்கள். தீரஜின் கோச் இவனை நிறையத் திட்டுவார், “நீ டென்னிஸ் விளையாட லாயக்கேயில்லை” என்று சொல்வார்.

அவன் விளையாடுவதை அவன் அப்பா கூர்ந்து கவனிப்பது,  அவனைக் கண்காணிப்பதுபோல் தோன்றியது. இது வெட்கத்தை அதிகரித்து அவன் கண்களைத்  தளும்பும்படி  செய்யும். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தவித்தான்.

இங்கு ஷேர் செய்வதுபோல், அப்பாவிடம் இந்த டென்னிஸ் வேண்டாம் என்று எப்படிச் சொல்வது என்று தடுமாறினான்.

தீரஜின் அப்பா என்னிடம் வந்ததே அவமானம் என்று  நினைத்தார். அவர், அன்று இரண்டு மணி நேரம் மட்டும்தான் இருக்க  முடியும் என உறுதியாக இருந்தார். இங்கு வந்தால் டென்னிஸ் நேரம் பாதிக்கும் என்றார்.

சரி  என்று  அவசர சிகிச்சைபோல் பாவித்து, விஷயத்தை ஆரம்பித்தேன். அவினாஷ் கூடவே இருந்ததை “Peer Support” பியர் ஸப்போர்ட்டாக  எடுத்துக் கொண்டேன்.

நான், இதை, Role play “பங்கேற்பு நாடகம்” வடிவம் கொடுத்து அணுகலாம் என்று  முடிவெடுத்தேன். மூவரும் (தீரஜ், அவினாஷ், நான்) ஒவ்வொரு பாத்திரமாக  மாறிச் செய்தோம்.  தீரஜ், விஷ்வாஸாகவும் , நான் அவினாஷாகவும், அவினாஷ் தீரஜாகவும் நடித்தோம்.

புல்லீயுங் (Bullying) செய்யும் நேரம் தீரஜை எப்படியெல்லாம் அணுகலாம் என்று ஆரம்பித்தேன். இதற்கு, முதலில் மற்றவர்களைப் பார்ப்பதுபோலவே, புல்லீயையும் பார்க்க வேண்டும். அவர்களுக்கும், மற்றவருக்குச் சொல்லும் அதே, “ஹலோ”, “குட் மார்னிங்”, “பை “. இதை நடைமுறையில் எப்படிச் செய்வதென்று Role play “பங்கேற்பு நாடகம்” மூலம் செய்துபார்த்தோம்.

விஷ்வாஸ் புல்லீ செய்ய, அவனைப் பார்த்து, “ஆம், நீ சொல்லுவது உனக்குச் சரி எனத் தோன்றினாலும் அது என் மனசைப் புண்படுத்துகிறது” எனலாம். இதை வெவ்வேறு மாற்றம் செய்து, ஒரு 10 நிமிடம் செய்தோம். தீரஜ் முகத்தில் செய்யமுடியும் என்ற ஒரு மிகச் சின்ன ஓளி பிரகாசித்தது.

அடுத்ததாக,  வேனிலிருந்து இறங்கும்பொழுது தடுத்தால், “மன்னிக்கவும், கொஞ்சம் இடம் கொடுக்க முடியுமா?” எனக் கண்ணைப் பார்த்துச் சொல்லவேண்டும். இந்த முறை , நான் விஷ்வாஸ் பாத்திரமானேன். பல முறை தீரஜ் கண்கள் தளும்பின. செய்யச்செய்ய அவனுக்குப் புரிந்தது, மனதின் பயம், உடலில் தெரியும். அதனாலேயே, நாம் சொல்வதில், நமக்கு நம்பிக்கை இருப்பது முக்கியம்.  இது புரிந்தவுடன் தீரஜ், தீரஜாகச்  (அதாவது தைரியமாக) செய்தான்.

அப்பாவும், வேனில் மற்றவர்களும்  சொல்வதால் தான்  அப்படியே கர்ல் ஆகி விடுவோமோ என்ற தீரஜின் பயத்தை எடுத்துக்கொண்டோம். “நீ கர்ல்”, “நீ கோழை”, என்றால் என்ன செய்ய வேண்டும்? இதிலும், தீரஜை, தீரஜாகவே இருக்கச் சொன்னேன். கேள்விமேல் கேள்வி கேட்டு, யோசிக்க வைத்தேன். இது சம்பந்தப்பட்ட பல கேள்விகள், அவினாஷையும் கேட்டேன். 20 நிமிடங்களில் பல வழிமுறைகள் தோன்ற ஆரம்பித்தன.

மற்றவர் சொல்வது, செய்வது பிடிக்கவில்லை என்றால் “நீ சொல்வது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை” அதாவது அந்தச் சொல்/செயல் குறிப்பாகப்  பிடிக்கவில்லை என்று தெரிவிக்கும்படி தீரஜிடம் கூறினேன்.

ஏதோ காரணத்தினால்  பேசத் தைரியம் வரவில்லை என்றால், தைரியமான தோற்றத்துடன் (நடுங்காமல், தலை குனியாமல்) அங்கிருந்து நகர்ந்து விடவேண்டும். புல்லீ சொல்வதைச் சட்டை செய்யவோ, அவர்களின் வார்த்தைகளை மனதில் ஏற்றுக்கொள்ளவோ  கூடாது. இப்படிச் செய்தபின் நமக்கு நாமே ஒரு சபாஷும் கொடுத்துக் கொள்ளவேண்டும் (இப்படிச் செய்வதில் நம் தைரியம் இன்னும் அதிகரிக்கும்).

புல்லீகள் வன்முறை உபயோகிப்பதில் சில விதங்களைச் சொன்னேன். வேண்டும் என்றே இடிப்பது, புண்படுத்தும் சொற்களைச்  சொல்லுவது , பொருட்களை எங்கேயாவது  ஒளிப்பது, உதாசீனப்படுத்தும் பெயர் சூட்டுவது, நக்கலாகச் சிரிப்பது போன்றவற்றை அவர்கள் செய்யக்கூடும்.

இப்படிச்  செய்யும்போது  கோபம் வரத்தான்  செய்யும்.  அது நியாயம் தான். அந்தக் கோபத்தைத்தான்  புல்லீயும் விரும்புவார்கள். அதற்காகவே சீண்டுவார்கள். மாறாக, நாம் கோபத்தை அடக்கி நகர்ந்து விட்டால், புல்லீ, புல்லீ செய்யமுடியாது.

புல்லீகள் ஊக்கப்படுவதே மற்றவரின் பலவீனத்தில்தான். எந்த மாற்றமும்  காட்டாமல் இருந்தால், புல்லீயிங் தானாகவே நின்றுவிடும். இப்படிச் செய்யத்  தைரியமும், தன்னம்பிக்கையும் முக்கியம்.

மேலும்,  நம் எல்லோருக்கும் தனித்துவம் உண்டு.  உதாரணத்துக்கு, நம் பெயர் தீரஜ் என்றால்  ‘தைரியம்’. எதற்கு, எங்கு, எப்பொழுது தைரியம் என்பதை தீரஜ்தான் முடிவு செய்யவேண்டும். அவினாஷ் என்றால்,  ‘என்றும் அழியாது’. எது ‘என்றும் அழியாது’ என்று அவினாஷ் முடிவு செய்யவேண்டும். இவற்றையெல்லாம் தீரஜுக்கு விளக்கினேன்.

அதற்குள் சிகிச்சை நேரம் முடிவடைந்தது.   தீரஜ் -அவினாஷ் இருவரும்  ஜோடிப் புறாக்கள்போல் ஒன்றாகக் கைகோர்த்துச்  சென்றார்கள்.  தீரஜ் -அவினாஷ் இருவருக்கும் பலம் கூடியது! தீரஜ் தோள் தூக்கி நடப்பதைப் பார்த்து, பங்கேற்பு நாடகம் நிஜ வாழ்விலும்  வெல்லும், என்று முழுக்க நம்பினேன்.

சில மாதங்களுக்குப் பிறகு தீரஜின் தைரியம் கூடிக் கொண்டிருக்கிறது என்று கேள்விப்பட்டேன். மகிழ்ச்சியாக  இருந்தது.

அத்தியாயம் – 3

ஓரிடம்தனிலே நிலையில்லா துலகினிலே                                         உருண்டோடிடும் பணம் காசெனும்                                                           வினோதமான பொருளே

ஏதோ ஊரும் மாறி பள்ளியும் மாறி கொஞ்சம் கொஞ்சமா ‘செட்டில்’ ஆகிக்கொண்டு வந்த காலம் அது.

அந்தக் காலத்து வீடுகளைப்போல ஒட்டுத் திண்ணை, பெரிய திண்ணை, முற்றம், தாழ்வாரம், சில அறைகள், நெல் சேமித்துவைக்கும் பத்தாயம், சமையல்கட்டு, பின்கட்டு, கிணறு  இரண்டாம் கொல்லை என்றெல்லாம் இருந்தது. இப்போது வழக்கில் இல்லாத ரேழி, ஆளோடி, கூடுவாமூலை என்ற சொற்களால் சில இடங்களைக் குறிப்பிடுவார்கள்.

வீடு நிறைய மனிதர்கள். தாத்தா, பாட்டி, அம்மா, அப்பா மற்றும் குழந்தைகளாகிய நாங்கள் ஆறு பேர்.  வீட்டோடு ஒரு மூதாட்டியும் இருந்தாள். தாத்தாவிற்குத்  தமக்கையோ, அண்ணியோ ஏதோ உறவு முறை.  அப்பா, அம்மா உட்பட நாங்கள் எல்லோரும் அவர்களை ‘அயித்தா’ என்று அழைப்போம்.  சித்தப்பா, பெரியப்பா, அத்தை என்று என் தந்தையின் உடன்பிறந்தோர் யாரும் கிடையாது. பாட்டிக்குப் பிறந்த குழந்தைகளில் என் அப்பா மட்டும்தான் தங்கினாராம்.

எங்களைச் சுற்றி இருந்த உறவினர்கள் பெரும்பாலும் தாத்தா வழிதான் என்று நினைவு. எப்போதாவது பாட்டியின் உடன்பிறப்பு என்று  ஒரு சின்னப் பாட்டி வருவதுண்டு. பொம்பிளைத் தாத்தா என்று அழைக்கப்படும் ஒரு மாமா தாத்தா  வருவதும் உண்டு.  (அவர் ஊர் பொன்மலை என்றும் பொன்மலைத் தாத்தா மருவி பொம்பளைத் தாத்தா ஆயிற்று என்று பின்னாளில் தெரியவந்தது.) என் அம்மா வழியில் உறவினர்கள் யாரும் வந்து போனதாக எனக்குத் தெரியவில்லை.  

வருஷத்திற்கு இருமுறை எங்கள் தாத்தா தனது பெற்றோருக்குக்   கொடுக்கும் திதிகளில் பக்கத்து ஊர்களிலிருந்து கூட உறவுக்காரர்கள்  வருவார்கள். சாப்பாடு இரண்டு பந்தி நடக்கும். என் வயதை ஒத்த சிறுவர்களும் வருவார்கள் என்பதால் ஒரே ஆட்டமும் பாட்டமுமாக அந்த ஓரிரு தினங்கள் கழியும்.

எதிலும் விசேஷ கவனமின்றி, பள்ளிக்கூடம், விளையாட்டு, சாப்பாடு என்று போய்க்கொண்டிருந்தது. தீபாவளி போன்ற பண்டிகைகளை விமரிசையாகக் கொண்டாடுவோம்.  இப்போது யோசித்துப் பார்த்தால், எல்லா உறவினர்களுக்கும் தாத்தாவிடம் ஒரு மரியாதையும் பயமும் இருந்ததுபோலத் தெரிகிறது.  தாத்தாவிற்குக் கணிசமான சம்பாத்தியம் என்று தோன்றுகிறது. அப்பாவும் ஏதோ சம்பாதித்ததால் பணத்தட்டுப்பாடு இருந்ததில்லை  என்று நினைக்கிறேன் . உறவினர்களுக்கிடையே கொடுக்கல் வாங்கலும் இருந்திருக்கும். அதில் தாத்தா எப்போதும் ‘கொடுக்கல்’ தான்.  பணத்தைத் திருப்பிக்கேட்டு அதில் கொஞ்சம் கசமுசாவும் உண்டு.

தெருவிலேயும்  திண்ணையிலேயும் விளையாடிக்கொண்டும் வீட்டுப்பாடம் செய்துகொண்டும் பெரும்பகுதி நேரம் கழிந்தாலும், சமயத்தில் வீட்டிற்கு உள்ளேயும் போவோமல்லவா? அந்தச் சமயத்தில் சில சமயம் பெரியவர்கள் சத்தம் போட்டுக்கொண்டோ, குசுகுசு என்று பேசிக்கொண்டோ இருந்தால், ஏதோ பிரச்சினை என்று புரியும். திட்டு வாங்குவதற்குள் ஓடி வந்துவிடவேண்டும்.   

வீட்டிலே பாட்டிதான் எல்லாம். ஆயித்தாவும் தன் பங்கிற்கு பாட்டிக்கு ஏதாவது ஆலோசனை சொல்லுவாள். குடும்ப விவகாரங்கள் எல்லாம் அயித்தா, பாட்டி தாத்தா மூவரும்தான் முடிவு செய்வார்கள். ஆனால், பணம் காசு விவகாரமெல்லாம்  தாத்தாதான்.  என் அப்பாவோ, அம்மாவோ தங்கள் அபிப்பிராயத்தைச் சொல்வதுகூட கிடையாது. அந்தக் காலத்தில் பள்ளிச் சிறுவனாக இருந்தபோது நடந்த விஷயங்களை ஓரளவு விவரம் தெரிந்தபிறகு அசைபோட்டபோது தோன்றியதுதான் இவை.

ஏதோ ஒரு சமயத்தில் அண்ணன் அப்பாவிடம் “நீங்கள் ஏன் தாத்தாவை ஏதும் கேட்பதில்லை?” என்று விசாரித்தான். அண்ணனிடம் அப்பா கூறியது இதுதான்.

“தவறோ, சரியோ பெரியவர்கள் எடுக்கும் முடிவுகளுக்குக் கட்டுப்படுவது பழகிப் போய்விட்டது. ஆனால், நீ என்னை இப்போது கேள்வி கேட்பதுபோல் எனக்கு என் அப்பாவைக் கேட்கத் தெரியவில்லை என்றுதான் தோன்றுகிறது. அதனால் ஒன்றும் பாழாய்ப் போகவில்லை.”  

அண்ணன் நல்ல மார்க் வாங்குவான். சில நண்பர்கள் இவனிடம் பாடத்தில் சந்தேகம்கூடக் கேட்பார்கள். அவன் எப்படியும் பிழைத்துக் கொள்வான் என்று எல்லோரும் நம்பினார்கள். தம்பியும் தங்கையும் நல்ல பெயர் எடுத்துவந்தார்கள். ஒவ்வொரு விஷயத்திலும் மற்றவர்களுடன் ஒப்பிட்டு ஒப்பிட்டு என்னை மட்டம் தட்டுவது அயித்தா, தாத்தா மற்றும் பாட்டிக்கு விருப்பமான காரியம். அப்பாவும் அம்மாவும் மௌனிகள்.

எனக்கு மட்டும்  அதிகாரம் இருந்திருந்தால், “நீயும் இருக்கியே…?”, “உடன் உடத்தவர்கள்”, “சமத்து தொட்ட கை”,  போன்ற சொற்றொடர்களைத்     தடைசெய்திருப்பேன்.

எங்கள் வீட்டிற்கு எதிரில் ‘முனிசிபாலிட்டி’ வேணு என்று ஒருவர் இருந்தார். அவர் மகன் குமரேசன் மூத்தவன். மூன்று இளைய சகோதரிகள் அவனுக்கு. குமரேசன் ஃபெயிலாகிப்  ஃபெயிலாகி   என் அண்ணன், நான், என் தம்பி மூவரின் வகுப்புகளிலும் அவன் இருந்திருக்கிறான். விளையாட்டுகளில் கெட்டிக்காரன்.  கில்லி-தாண்டு என்னும் விளையாட்டில் ஒரு புது ஆட்டத்தையே வடிவமைத்தவன். தெருவிலே சேர்ந்தாற்போல் இருந்த இரண்டு பெரிய  காலி மனைகளில் அந்த ஆட்டம் நடக்கும். ஆட்டமிழக்காமல் ஒரு முழு ரவுண்டு வருவது ‘மலையேறுதல்’ என்ற வெற்றிக்கொடி.

முதல்முறையாக குமரேசன் கிட்டத்தட்ட ‘மலையேற’ இருந்தான். அந்தச் சமயத்தில் அவன் சித்தப்பாவும், மாமாவும் அங்கு வந்து அவனை இழுத்துப்போனார்கள்.    ‘முனிசிபாலிட்டி’ வேணு  திடீரென்று இறந்துவிட்டாராம்.

மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகு, அவன் ஒரு தானிய மண்டியில் வேலை செய்வதைப் பார்த்தேன். கவலையில்லாமல் திரிந்து வந்த அவனுக்குக் குடும்பப் பொறுப்பு. அம்மாவையும் சகோதரிகளையும் காப்பாற்ற வேண்டுமே?  அந்த வயதில் புரிந்த அளவுக்கு வருத்தமாகத்தான் இருந்தது.

சில வருடங்களில் எங்கள் வீட்டிலும் காற்று திசை திரும்பியது.

 ‘அயித்தா’வின் காலம் முடிந்திருந்தது. தாத்தா சம்பாதிக்கப் போவதும் நின்று போயிருந்தது. அப்பாவின் சம்பாத்தியத்தில் வீடு ஓடியது. தாத்தாவின் ‘கொடுக்கல்கள்’ பல ‘வாங்கல்’ இல்லாமல் போயிற்று.    கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பண்டிகைக் கொண்டாட்டங்கள் களையிழந்தன. திதி நாட்களில் வருவோர் குறைய ஆரம்பித்தார்கள்.

சிறுவர்களாகிய எங்கள்மீது அதிகம் விழவில்லை என்றாலும் வீட்டு நிலைமை ஓரளவிற்குப் புரிந்தது. அப்போது நான் பள்ளிப்படிப்பு முடித்திருந்த சமயம். ஒரே மாதத்தில் பாட்டியும் தாத்தாவும் மறைந்தார்கள்.  தம்பி தங்கைகள் பள்ளியில் இருந்தனர்.  அண்ணன்  ஓரளவிற்கு நல்ல மதிப்பெண்களுடன் பள்ளிப் படிப்பு முடித்தான். அவனை அருகிலிருந்த நகரக் கல்லூரியில் சேர்த்தார்கள். என் அப்பாவின் நண்பர் ஒருவர் அவனைத் தன் வீட்டிலேயே தங்கவைத்து அவன் படிப்புச் செலவைத்  தானே ஏற்றுக்கொண்டாராம். பாட்டி, தாத்தா இருந்தவரையில் என் அப்பாவிற்கு நண்பர்கள், அதிலும் உதவக்கூடிய நண்பர்கள் இருப்பார்கள் என்று யாரும் நினைத்துக்கூட இருக்கமாட்டார்கள்.

எப்படிச் சாதித்தார் என் அப்பா என்று தெரியவில்லை. பதினெட்டு வயதுகூட நிரம்பாத என்னை எங்கள் மாவட்டத்திலேயே இன்னொரு நகரத்தில்  கவர்மெண்டும் இல்லாத, ப்ரைவேட்டும் இல்லாத ஒரு  ஸ்தாபனத்திலே வேலைக்குச் சேர்த்துவிட்டார்.

என்னை ஒத்த பையன்களில், குமரேசன் தவிர, சம்பாதிக்கத் தொடங்கியது முதலில் நான்தான். ஏன், அண்ணன் பட்டப்படிப்பு முடித்து வேலைக்குப் போவதற்கு முன்பே நான் வேலைக்குப் போக ஆரம்பித்துவிட்டேன். என் அம்மா அதை ‘கடவுள் செயல்’ என்பாள். வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் நிலவி வந்த அந்தக் காலகட்டத்தில் என் மீது ஊரில் சிலருக்குப் பொறாமை.

எப்படியோ தினமும் பஸ்ஸில் அலுவலகத்திற்குப் போய்வரும் ஊழியன் ஆக மாறினேன். வீட்டிற்குத் திரும்ப பஸ்ஸிற்காகக் காத்திருந்தபோது, ‘சார் சார்’  என்ற குரல். யாரோ யாரையோ கூப்பிடுகிறார்கள் என்று திரும்பிக்கூடப் பார்க்கவில்லை. அந்த நபர் என் தோளைத்தட்டிப் பேசியபோதுதான் என்னையும் ‘சார்’ என்று கூப்பிடுவார்கள் என்று உணர்ந்தேன்.

(என் ஊரிலேயே எனக்கு வேலை கிடைக்காதென்று அசாத்திய நம்பிக்கை.  உள்ளூரில் விலைபோகாத மாட்டைக் கொம்பு சீவி, பெயிண்ட் அடிச்சு வெளியூர் சந்தையிலே விற்று விடுவார்களாம். அப்படித்தான் எனக்கும் வெளியூரில் வேலை கிடைத்ததோ?.என்னையும் பார்த்துப் பிறர் பொறாமைப்படும் காலமும் இருந்தது என்பது ஒரு பேராச்சர்யம்)

   ……………….   இன்னும் வரும்.

நாளை வியாழக்கிழமை……வருகிறீர்களா…!

“ நாளைக்கு வியாழக்கிழமையாயிற்றே, வருகிறீர்களா?”
“ எங்கே வர வேண்டும்?”
“இரான் ஆப்பிள் செண்டர் அருகே ஃபர்ஸ்ட் ஸ்கொயர் தாண்டி 148ஆவது ஸ்ட்ரீட்டில் ரெமாசானிக்கு! பர்வின் பொலீவார்டு வழியா க வந்து இடது புறம் திரும்ப வேண்டும்”
” அங்கென்ன விசேஷம்?”
”வந்து பாருங்களேன்!”

எனக்கு அரேபிய இரவுகளும் ஸ்ட்ராபெர்ரி ஹுக்காவும் அதன் ஆரஞ்சுப்புகையும், டேபிள்களுக்கு இடையே ஊடாடும் இடுப்பு தெரியும் சர்வர் நங்கைகளும், அவர்கள் தங்கத்தட்டின் மேல் பரப்பி வரும் ஷிஷ்லிக்கும், சிலோ கெபாபும், லிபிய மற்றும் அல்பெலா பொலொவும் கண்ணில் மின்ன சரி என்று தலையாட்டினேன்.

கொஞ்சம் கதை வசனம் உங்களுக்குச்சொல்ல வேண்டும்.

போன வாரம் வைஸ் ப்ரெசிடெண்ட் கூப்பிட்டனுப்பினார்.

” எதிர்பார்த்த மாதிரியே நாசர் அல் மஹ்ரூக்கி கவுத்துட்டான் ரகு!”
“அய்யோ! என்ன ஆச்சு க்ரிஷ்?”
” அதான் இரான் கோட்ரோ கம்பெனி!”
“ என்ன நம்ம ப்ரொபோசல் காலியா?”
“இல்லப்பா! நம்ம ப்ரொபோசல்தான் ஷார்ட் லிஸ்டட்!”
“ அட ! அப்பறம் என்ன க்ரிஷ்?”
“நீ வேற! நாசர் அல் மஹ்ரூக்கி இப்ப காலை வார்ரான்! அவனால தனியா டெமோ பண்ண முடியாதாம்!”
“ நாசமாப்போக! ஒரு வாரம் உயிரவிட்டு ட்ரயினிங் குடுத்தோமே!”
“ அவனுக்கு கான்ஃபிடென்ஸ் இல்லியாம்! உன்ன அனுப்பச்சொல்றான்!”
“நானா? நேத்துதான் சிட்னிலேர்ந்து வந்திருக்கேன்! நான் இப்ப மறுபடி கிளம்பினா, லதா ஹை கோர்ட்டுக்குப்போய்டுவா?”
“வேற வழியே இல்ல ரகு! ஒரு மில்லியன் டாலருக்கு மேல ரெவின்யூ! கிளம்பிடு! நா வேணா லதா கிட்ட பேசறேன்!”

நாசர் அல் மஹ்ருக்கியை கெட்ட வார்தையில் திட்டிக்கொண்டே அன்று இரவு டெஹ்ரானுக்குக்கிளம்பினேன்.

நாசர் இருக்கானே அவன் ஒரு ரசிக்கக்கூடிய ராஸ்கல். ஒமார் ஷ்ரீஃப் போன்ற வசீகர முகம். கச்சிதமாகத் திருத்தப்பட்ட ப்ரஷ் மீசை, ஒன்றிரண்டு நரை எட்டிப்பார்க்கும் ராயசம். தீபாவளி கம்பி மத்தாப்பு பத்த வைப்பதுபோல சிகரெட்டை ஒன்றை விட்டு ஒன்றைப்பற்ற வைத்து ஊதுவான். சுலபமாகச்   சிரிப்பான். சாயங்காலம் சாப்பிட ஆரம்பித்தால் நடு இரவுவரை விடாமல் சாப்பிடுவான். இவன் புண்ணியத்தில் என் வெயிட் ஏறினதுதான் மிச்சம். எங்களின் இரானிய ஏஜண்ட். அட்சரம் சாஃப்ட்வேர் தெரியாது. என்னமோ இவந்தான் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸுக்கு வேலை கத்துக்கொடுத்தாமாதிரி பேச்சு. உட்கார்ந்து செய்யவேண்டிய வேலையானால் கைவிரித்து விடுவான்.

“ழகு! உங்க ஆளுங்கள அனுப்பு! எல்லாம் துடியாக இருக்கானுவ! என்ன சாப்பிடுவீங்க மெட்ராஸுல?”
“ஒண்ணும் இல்லை! உடம்பு வளைஞ்சு சிரத்தையா வேலை செய்யணும், அவ்வளவுதான்!”
“ஓ! அவ்வளவு கஷ்டம் என்னால ஆகாது” என்று சிரிப்பான். உடனேயே, “ கம் ழகு! லெட்ஸ் க்ராப் யஃபிலாஃபெல்” என்று சடுதியில் அக்கம்பக்கத்து சாப்பாட்டு கிளப்பில் நுழைந்து விடுவான்.

ஒவ்வொரு நாளும் வீடு வீடு என்று  மூன்று வேற வேற இடத்துக்குப்போகும் அவனைக்  கேட்டேன்.

”என்னடா தகிடு தத்தம் இது? நேத்து வீடுன்னு கிழக்குப்பக்கம் போனே! இன்னிக்கு வடக்கால போறியே?”

சொன்னான்.
அவனுக்கு மூன்று மனைவிகள்!

எப்போதும்போல டெஹ்ரான் ஏர்போர்ட்டில் ஆரவாரமாக வரவேற்றான்.

“ ஆருயிர் நண்பா ! ழகு! தெரியும் நீ வந்து விடுவாய் என்று!”
“ ஒரு வாரம் இங்க வந்து ட்ரெயின் பண்ணினேனே! எதுக்குடா என் தாலிய அறுக்கற?”

பகபகவென சிரித்தான். “ கூல் ழகு!”

வளர்த்துவானேன்.

அடுத்த நாள் காலை ஒன்பதிலிருந்து மாலை ஐந்து வரை குடாய்ந்து குடாய்ந்து கேள்வி கேட்டார்கள் இரான் கோட்ரோ ஆசாமிகள். ஒரு வழியாகத் திருப்தியானவுடன் காண்ட்ராக்ட் காசு பத்தி ஆரம்பித்தார்கள். ஏகப்பட்ட கறிகாய் பேரத்துக்குப்பிறகு ஒரு வழியாக எதிர்பார்த்ததுக்கு மேல் கொஞ்சம் கொசுறு கேட்டு வாங்கி கையெழுத்திட்டார்கள். அந்த சந்தோஷத்தில் நாசர் அப்படியே சிகரெட், கண்ராவி செண்ட் மற்றும் வியர்வை நாத்தத்துடன் என்னைக்   கட்டிக்கொண்டான்.

இரான் கோட்ரோவின் ஜெனெரல் மானேஜர் பெஹ்ரூஸ் என்னை அவர் வீட்டுக்கு விருந்துக்கு அழைத்தார்.

“நாம் இப்போது பிஸினஸ் பார்ட்னர்கள். இன்று என் வீட்டில் உனக்கு விருந்து. என் மனைவி லாலெஹ் அருமையாகச்  சமைப்பாள்!”

“நான் கொஞ்சம் கஷ்டமான விருந்தினன்! வெஜிட்டெரியன் மட்டும்தான்!”

“ கூல்! நாங்களும் முழுக்க முழுக்க வெஜிட்டேரியன்ஸ்!”

“என் மூன்றாவது மனைவிக்கு இரண்டு மாதமாக பீரியட் தள்ளிப்போகிறது. டாக்டரிடம் போக வேண்டும், என்னை மன்னித்துவிடுங்கள்!”

நாசர் விலகிக்கொள்ள பெஹ்ரூஸ் அவரே என்னைக்  காரில் வீட்டுக்கு அழைத்துப்  போவதாகச்சொன்னார்.

அவர் வீட்டு ஹால் ஏதோ நம் பக்கத்து வீட்டின் ஹால் போல ரம்யமாக இருந்தது. உள்ளிருந்து ஊதுவத்தி மணம். சன்னமாக எங்கோ ஒரு பாடல் ஒலி. பேஹாக் ராகம்போல ஒரு குழைவும் இழைவும். பெஹ்ரூஸின் மனைவி லாலெஹ் சின்னதாக வெளிர் முகத்துடன் தாராள சிரிப்புடன் இருந்தார்.

“யூ லைக் ரசம்?”

அபார எலுமிச்சை ரசம். ஆனால் கொத்தமல்லிக்குப்பதிலாக புதினா வாசம்! சோளத்தில் பண்ணின ரோடியும், சுரைக்காயில் செய்த சப்ஜியும், இரானிய ஸ்வீட்டுமாய் அமர்க்களமான விருந்து. சாப்பிட்டவுடன் ஹாலில் உட்காரவைத்து க்ரேன்பர்ரியில் செய்த ஜூஸில் தேன்விட்டு பாதாம்பொடிகள் தூவின ஒரு அமிர்தத்தோடு உண்ட மயக்கம்!

“ழகு! நாளைக்கு மாலை நீங்கள் ஃப்ரீயாக இருந்தால் உங்களை ஒரு இடத்துக்கு அழைத்துப்போக ஆசை?”
” ஃப்ரீதான்! எங்கே?”
சரியாக ஏழு மணிக்கு ஓட்டல் வாசலிலிருந்து கால் பண்ணி அழைத்துக்கொண்டு போனார்.
”நேத்து லாலெஹ் சொன்னாளே அதான் இந்த ஃபர்ஸ்ட் ஸ்குயர்! அப்படிப்போய் திரும்பினால் 148 ஆவது ஸ்ட்ரீட்.”

சற்றே குறுகிய பாதை. அமைதியாக இருந்தது. எந்த வீட்டிலும் அதிக வெளிச்சமில்லை. தெருவில்  நிறைய கார்கள். ஆனால் அதிக நடமாட்டம் இல்லை. அந்தக்கால மர்ஃபி ரேடியோபோல சதுரமும் செவ்வகமும் இல்லாத ஒரு கட்டிடம். அபார்ட்மெண்ட்போல இருந்தது. மூன்று மாடிகள்தான் இருக்கும். உள்ளே நுழைந்து இடது பக்கம் படியேறி ஒரு சிறு லேண்டிங்கில் திரும்பி மறுபடி மேலேறினோம். சட்டென்று விரிந்த காரிடார். எதிர்எதிரே ரெண்டு கதவுகள். வலது பக்கத்தைத்  தேர்ந்தெடுத்துத் தட்டினார்.

உள்ளே மெல்லிசாக பேச்சுக்குரல். எனக்கு அட்ரினாலின் ப்ரவாகம்!
திறக்கப்பட்ட கதவில் நுழைந்தோம். நீண்ட பாதையில் ஷூக்களைக் கழற்றச்சொன்னார். தாண்டினால் மஹா ஹால். முன்னால் ஒரு இருபது பேர் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தனர். ஒரு பக்கமாக ஆண்களும் அந்தப்பக்கம் பெண்களும். எல்லோரும் பர்தாவை தூக்கி கழுத்தில் சுற்றியிருந்தனர். அபார அரேபிய பளபளப்பு முகங்கள். மெல்லிய குரலில் கிசுகிசுப்பான அரபிக் பேச்சு தவிர அமைதிதான். எல்லோருக்கும் முன்னால் எதிரே பெரிய சிம்மாசனம். மலர் அலங்காரம். கால் வைத்துக்கொள்ள ஒரு சின்ன ஸ்டூல். அதிலும் பட்டுத்துணி போர்த்தப்பட்டு ஒரு குழந்தை மலர் காத்திருந்தது. ஊதுவத்தி மணம்.

 “பெஹ்ரூஸ்! எப்படி சாத்தியம் இது?”
  “எல்லாம் அவர் கருணைதான்! இது வரை எங்களிடம் யாரும் எதுவும் கேட்டதில்லை!”

அந்த சிம்மாசனத்தில் பரந்த தலை முடியுடன் சிவப்பு அங்கியோடு அபய ஹஸ்தம் காட்டும்…………..
புட்டபர்த்தி சாய் பாபாவின் உருவப்படம்.

”தினக் தினக்” என்று ஒரு சின்ன மேள சப்தத்துடன் இரான் தலை நகரில் ஆப்பிள் செண்டருக்கு அருகேயுள்ள 148ஆவது ஸ்ட்ரீட்டில் வியாழக்கிழமை பஜன் ஆரம்பித்தது.

இரண்டாவது அத்தியாயம்

சென்ற அத்தியாயத்தைப் படித்தவர்கள் சிலர் மிகப்பிரபலமான ஒரு ஆங்கில வசனத்தை (ஷேக்ஸ்பியர் எழுதியது) மேற்கோள் காட்டி இருந்தனர்

உலகமே ஒரு நாடக மேடை அதில் நடிப்பவர்கள் யாவரும் நடிகர்கள்

வந்த கவிஞர்க்கெல்லாம் மாரியெனப் பல்பொருளும்
தந்த சிதம்பரன் தாழ்ந்தின்று – சந்தமில் வெண்
பாச்சொல்லிப் பிச்சைக்குப் பாரெல்லாம் ஓடுகிறான்
நாச்சொல்லும் தோலும் நலிந்து.

அப்படிப்பட்ட வ உ  சியின் வாழ்க்கை வரலாற்றை விவரிக்கும் படம் தான் சிவாஜி கணேசன் நடித்த  கப்பலோட்டிய தமிழன். 

இத்திரைப்படத்திற்கு ஜி. ராமநாதன் இசையமைத்திருந்தார்.

சுப்பிரமணிய பாரதியாரின் பாடல்கள் இத்திரைப்படத்தில் இடம்பெற்றன.

கதையை ம. பொ. சிவஞானமும், திரைக்கதையை கிருஷ்ணசாமியும், வசனத்தை எஸ். டி. சுந்தரமும் எழுதியிருந்தனர்.

இது வீரபாண்டிய கட்டபொம்மனை தயாரித்து இயக்கிய பி. ஆர். பந்துலு அவர்கள் இயக்கித் தயாரித்த திரைப்படம்.

இப்படம் 1962ல்  9வது சிறந்த தேசிய பட விருதை பெற்றது
இது  வரிவிலக்கு பெற்ற முதல் தமிழ் படம்.

இப்படத்தில் வ உ  சியாக வாழ்ந்து காட்டிய சிவாஜியின் நடிப்பின் சில பரிமாணங்களை இந்த வீடியோவில் காணலாம்.

சாரு நிவேதிதா,  விவேகம் படத்திற்கு அவரது வழக்கமான பாணியில்  விமர்சனம் சொல்லப் போக , அதற்காக அவருக்குக் கொலை மிரட்டல் வர,  அதற்காக அவர் அஜித்துக்கே ஒரு பகிரங்கக் கடிதம் எழுதியது இப்போது தமிழ் நாட்டில்  பரவலான சமாசாரம். 

முதலில்  அவரது விமர்சனத்தைக் கேட்கலாமா?