சென்ற மே மாதம் சில பிரபலங்களுடைய புது மற்றும் நவீனக் கவிதைகளைப் பார்த்தோம். அந்த வரிசையில் இன்னும் சில கவிதைகளைப் பார்ப்போமா?
எழுதிய கவிஞர்களுக்கும் இணைய தளத்திற்கும் மிக மிக நன்றி:
இது உமாமகேஸ்வரி எழுதிய கவிதை.
“தொட்டி மண்ணிற்குள்
இட்டவிதையின் மௌனம்
கூடவருகிறது என்னோடு.
சமையலறையின் வெம்மையில்
குளீயலறையின் அவசர நிர்வாணத்தில்
படுக்கையறையின் புழுக்க மோகத்தில்
அலைகிறது அதன் அமைதி
என்னுடன்
தன் வீர்யத்தால்
என் பசுமை தழைக்கட்டுமென்று”
இது கனிமொழியின் கவிதை வரிகள்:
” எமக்கு என்று
சொற்கள் இல்லை
மொழி எம்மை
இணைத்துக் கொள்வதுமில்லை
உமது கதைகளில்
யாம் இல்லை
எனக்கென்று சரித்திரமில்லை
நீங்கள் கற்றுத் தந்ததே நான்
வார்த்துத் தந்ததே நிஜம்
எனக்கென்று கண்களோ
செவிகளோ, கால்களோ
இல்லை
அவ்வப்போது நீ இரவலாய்.
தருவதைத் தவிர.”
கவிஞர் பாலை நிலவனின் கவிதை ஒன்றைப் பார்க்கலாம்
“சாட்சியம்”
இந்த நிலா ஒளியைத்தான்
நான் யாசித்தது.
ஒரு பழத்தைப் பிழிவது போல்
பிழிந்து அதன் சாற்றை
இப்படிஎன் கையில் ஊற்றுங்கள்.
ஒரு மிடறு குடித்தபின் பாருங்கள்.
சகதியும் அகோரமுமான நான்
ஒளித்துண்டாய் விழுவேன்
என் மீது நீங்கள் சுமத்தும்
குற்றங்களுக்கெதிராய்…..
அதுவரைக்கும் இப்படித்தான்.
ஒரு கொடியைப் போன்று காற்றில் அசைந்து கொண்டிருக்கும்
உங்களால் கழற்ற முடியாத
என் வன்மம்.
யுகபாரதியின் கவிதா வரிகள்
பழங்கஞ்சியும்
பயத்தந் துவையலும்
ஏர் உழும் மாமனுக்கு
எடுத்துப் போவாள்
அவளுக்குப் பிடிக்குமென்று
ஈச்சம் பழங்களை
துண்டில் மூடித் தருவான்
அவன் வானம் பார்த்த பூமியில்
எப்போதும் பெய்தபடி
பிரிய மழை.
வேடிக்கை என்னவென்றால் யுகபாரதிக்கு ‘மன்மத ராசா’ பாடல் புகழ் தேடித் தந்துள்ளது. இது தான் இன்றைய நிலை.
இவ்வளவுதான் முடிகிறது – விக்ரமாதித்யன்
நேற்று நண்பகல்
அஞ்சலகம் போய்விட்டு
வருகிற வழியில்
கீழே கிடந்த
ஸ்கூட்டர் சாவியை எடுத்து
பக்கத்தில் இருந்த டீக்கடையில்
கொடுத்துவிட்டு வந்தேன்
(தேடிக்கொண்டு வந்தால்
கொடுத்துவிடச் சொல்லி)
கடந்த முறை
கபாலீஸ்வரர் கோயில் சென்றிருந்தபோது
ஸ்தல விருஷத்துக்கு அண்டையில் கிடந்த
முள்கொம்பை எடுத்து
ஒரு ஓரமாய்ப் போட்டுவிட்டு வந்தேன்
கொஞ்ச நாள்கள் முன்பு
தெரு நடுவே இறைந்துகிடந்த
கண்ணாடிச் சில்லுகளைப் பொறுக்கி
தூரப் போட்டுவிட்டு வந்தேன்
போனவாரம் போல
பார்வையிழந்த ஒருவரை
சாலையின் குறுக்கே கடந்துபோக
கூட்டிக்கொண்டு சென்றேன்
சமீபத்தில்
தற்கொலையுணர்வு மேலிட்டிருந்த
நண்பர் ஒருவரை
தேடிப்போய் பார்த்து
தேற்றிவிட்டு வந்தேன்
இரண்டு மூன்று நாள் இருக்கும்
எதார்த்தங்களை எதிர்கொள்ள இயலாமல்
சதா குடித்துக்கொண்டேயிருந்த
இளங்கவிஞன் ஒருவனை
இதற்காகவெல்லாம் ஓய்ந்துவிடக்கூடாது என்று
எடுத்துச்சொல்லி இயல்புநிலைக்கு இட்டு வந்தேன்
கழிந்த மாதம்
நடந்த விபத்திலிருந்து
சிறிது காலம்
குடிப்பதில்லையென்று இருக்கிறேன்
இவ்வளவுதான் முடிகிறது
இந்த வாழ்க்கையில்.
சாயாசுந்தரம் – கவிதை
என்றாவது பேசியிருக்கலாம்
நாளை என்னவாகப் போகிறோம்
நாம் என்று ……
எப்போதாவது யோசித்திருக்கலாம்
உண்மையின் வெப்பம்
நம்மை எப்படிப் பொசுக்கும் என்று…..
யாரிடமாவது கேட்டிருக்கலாம்
வாழ்க்கை என்பதன்
வரைவிலக்கணங்களை ……
ஒரு இறகின் பயணமாக
இன்று மட்டுமே சாஸ்வதம்
என நினைத்திருந்த என்னிடம் ….
வாழ்க்கை முழுதும் வருவாயா
எனக் கேட்டால் எப்படிச்
சொல்லமுடியும் ?
எனக்குத் தெரியாத
ஒன்றைப் பற்றி ?
முடிவிலி எழுதிய நீயும் நானும்
உன் பெண்ணியத்தில் எனக்கு
விருப்பமில்லை …
என் ஆணாதிக்கத்தில் உனக்கு
ஒப்புதலுமில்லை ….
ஆயினும் …
இருள் கவயும் மாலையிலும்
பனி சூழ்ந்த இரவுகளிலும்
கலைந்த நம் படுக்கையினூடே
சில நிமிடங்களேனும்
அம்மணமாய் மூர்ச்சையாகி கிடக்கின்றன
உன் பெண்ணியமும்
என் ஆணாதிக்கமும் ….
சக்தி ஜோதியின் தாக்கும் வரிகள்:
எந்தச் சேலையைத் தேர்வு செய்வது
சற்று குழம்பினாள்
வெளியே கிளம்பும் பொழுது
வழக்கமான நிகழ்வு தான்
என்றபோதும்
இன்று வேறுமாதிரி உணர்வு
பார்த்துப் பார்த்து தெரிவு செய்தாள்
தரையில் உறங்குகிற
இரண்டு குழந்தைகளையும் முத்தமிட்டாள்
வெள்ளைக் காகிதத்தைத் எடுத்து
இரவு விளக்கின் ஒளியில் கடிதம் எழுதி
நான்குபுறமும் பிசிறின்றி மடித்தாள்
துளியும் பிசிறு விழாத செயல்களைச் செய்வதில்
விருப்பமுடையவள் அவள்
அறையின் சூழல் உணராது உறங்கும்
கணவனைப் பார்த்தாள்
மிக அன்னியமாக உணர்ந்தாள்
அப்படியே குழந்தைகளைப் பார்த்தாள்
சுழழும் மின்விசிறியை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்
காற்று தடைபட
குழந்தைகள் விழிக்க வாய்ப்பிருக்கிறது
போதையின் வாசனை சூழ்ந்த அவன் விழிப்பது
சந்தேகம் தான்
Read more at: http://tamil.oneindia.com/art-culture/essays/2006/babu.html
இது 2030 வது வருடம். இன்றைக்கும் சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினி தான். அவர் செவ்வாய் கிரகத்திலிருந்து வரும் வேற்றுக் கிரகவாசி. பெயர் அங்காரகன்.
வாசலில் நடைபாதை தாண்டி ஏராளமான இருசக்கர வாகனங்கள், கார்கள் வரிசையாக நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அவற்றின் மேல் கிறக்கத்துடன் சாய்ந்தவாறு இருக்கும் இளஞ்ஜோடிகள் . இடுப்பை, தோளைத் தழுவியவாறு மெல்லப் பறக்கும் நிலையில் சில இளம் காதலர்கள். அந்தக் கடற்கரைக்கு அவன் உணவகத்தில் வரும் பெண்கள் மீது சரவணனுக்கு ஒருவகை மோகம் உண்டு. ஆனால் நல்ல எண்ணம் இருந்ததே இல்லை. பெரும்பாலான பெண்கள் அவன் கற்பனைக்கு எட்டாத அழகுப் பதுமைகள்தான் என்பதை அவனால் மறுக்க முடியாது. இறுக்கமான பனியன்களில், அதைவிட இறுக்கமான ஜீன்ஸுகளில் , உடலின் சகல வளைவுகளும் அசைந்து குலுங்க, அவர்களின் ஜில்லென்ற சிரிப்பொலி ஓசை அதைவிட மயக்கும், இந்தச் சூழ்நிலைக் கைதிகளாகவே அங்குள்ள உணவகங்களில் , கிரெடிட் கார்டுகளை இளைக்கவைத்து, ஃபுட்ஹவுஸ் முதலாளி போன்றவர்களைக் கொழிக்க வைக்க, ஒரு பெருங்கூட்டமே அங்கு ஊர்ந்து வருவதும், அதனாலேயே அவனைப் போன்ற சாதாரணர்களுக்கு அங்கு வேலைகள் கிடைத்துக்கொண்டிருந்ததும், அவனுக்கு நன்கு தெரியும்.
கீழே 18 ஃபான்டில் ,CALL THIS GIRL என்ற வாசகம். கண்கள் காணும் அந்த வாசகம் ஆழமாக, வேதனையுடன் அவனுள் இறங்குகிறது. அவன் பணிபுரியும் ஃபுட் ஹவுஸ் மாதிரி , உணவகங்கள் , அவர்கள் அறியாமல், இதெற்கெல்லாம்கூட பயன்படுத்தப் படுகின்றனவோ? CALL GIRL என்ற வார்த்தை அவன் அரசுக் கல்லூரி ஆங்கில அறிவுக்கு எட்டாத வார்த்தை இல்லை. ரேட்டுத் தான் தெரியவேண்டுமோ?
இப்படித்தான், தனக்கு ஓய்வான ஒரு நாளில் சரவணன் அவள் கார் அருகே அவளுக்காகக் காத்திருந்தான். எல்லாம் முடித்துக்கொண்டு கார் கதவைத் திறந்து உள்ளே ஏறப்போன அவள் முன் வந்து நின்றான். அவள் இயல்பாகப் பேச ஆரம்பித்தாள்.
தமிழ்நாட்டின் சமீபத்திய கவர்ச்சிப் புயல். ஸ்ரீதேவிக்குக் கண் – இலியானாவுக்கு இடுப்பு – ரம்பாவுக்கு.. நமீதாவுக்கு .. என்றெல்லாம் இருக்கும் தமிழ் சினிமா வரிசையில் ஸாத்வியின் உதடுகள் -இதழ்கள் மிகவும் பிரபலம்.அவள், அவற்றை மட்டும் தனியாக இன்ஷ்யூர் செய்திருப்பதாக வதந்தி வேறு. வைரமுத்து வேறு அவள் இதழுக்காக ஒரு பாட்டு எழுதி பிலிம்ஃபேர் விருது வாங்கினார் என்றும் செய்தி அடிபட்டது.
அவளைச் சந்திக்க அவள் இல்லத்துக்குப் போனான். பெரிய முத்துப் பதித்த அழகிய சிறு சங்கிலியை அவளிடம் காட்டினான். அவளது அழகிய உதடுகள் மேலும் அழகாக விரிந்தன. அவ்வளவு பெரிய அழகான முத்தை அவள் பார்த்ததே இல்லை. ‘இருபது லட்சம்’ என்றான். “ இதை எங்கே அணிவது?, காதிலா, கழுத்திலா?” என்று அவன் தோளில் கையை வைத்துக் கேட்டாள். ‘தொப்புளில்’ என்று சொல்லி அவள் ஆசைப்பட்டபடி அவனே அணிவித்தான். அவள் இதழ்கள் அவனுடைய இதழ்களைப் பற்றின.
எடுத்துவிடப் போவதாகச் சற்றுமுன் ஒருவர் போனில் கூறியது நினைவுக்கு வந்தது. அவனிடம் பணமில்லை. அவளிடமும் பணமில்லை. சட்டென்று அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது. அவள் அணிந்திருந்த தோடுகள். திருமணத்தின் போது அவள் தந்தை அவளுக்கென்று வாங்கியது. கோடி ரூபாய் பெறும். சரியாகப் பராமரிக்காதலால் அழுக்கடைந்து இருந்தாலும் அவற்றின் மதிப்பு குறையப் போவதில்லை. அந்த தோடுகளைக் கழற்றி அவனிடம் கொடுத்து ‘இதை ஸாத்விக்குக் கொடுங்கள். இல்லையேல் அவர்கள் உங்களை …’ என்று கண்ணீர் மல்கக் கூறினாள். அவன் நெஞ்சில் கத்தியால் குத்தப்பட்டவனைப் போல் துடித்தான்.
திருவையாற்றை அடையுமுன் குதிரை அரசிலாற்றங்கரையை நெருங்கியது. அங்கு வந்தியத்தேவனின் குதிரை மரங்கள் நிறைந்த அடர்த்தியான நதியின் கரை ஓரமாக சிறிது தூரம் வந்ததும் அவன் மனதில் கிளுகிளுப்பை உண்டாக்கிய சம்பவம் நிகழ்ந்த இடத்திற்கு வந்திருப்பதை உணர்ந்தான். கடிவாளத்தைப் பிடித்து நிறுத்தினான் -இல்லை.. ஏதோ ஒரு சக்தி அவனை நிறுத்த வைத்தது.
அவன் மனம் கவர்ந்த இளைய பிராட்டி குந்தவை அமர்ந்திருந்தாள்! படகில் வந்த காவல் ஆட்களிடம் அங்கேயே காத்திருக்கும்படி பணித்துவிட்டு, கரையில் இறங்கி மெல்ல வந்தியத்தேவன் அமர்ந்திருந்த மரத்திற்கு அருகில் வந்தாள். வந்தியத்தேவனை அங்கு எதிர்பாராமல் பார்த்த அவளின் அகன்ற கண்கள் மலர்ந்து பவளச் செவ்வாய்கள் வியப்பினால் விரிந்தன. மகிழ்ச்சியை அடக்க முடியாமல் மெல்ல அவன் அருகில் வந்து அமர்ந்தாள்.
“வெற்றியோடு திரும்பி வாருங்கள்.உங்களுக்காக நான் என்றென்றும் காத்திருப்பேன்” என்று குந்தவை தன் திருக்கரங்களை நீட்டினாள். வந்தியத்தேவன் தன் சொல் செயலிழந்து கைகளைப் பற்றிக்கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டான்.
மழைக் காலங்களில் தெருவிலுள்ள எல்லோருக்கும் மாடுகள் பிரச்சினை பெரிதாகத் தோன்றியது.வடிவு சண்முகத்தைப் பற்றி எல்லோரிடமும் பேசிக்கொண்டிருப்பாள். கள்ளச்சாராயம் விற்றுக் காசு சம்பாதிப்பதில் ஒரு காலத்தில் பெயர் பெற்றவள். வட்டாரத்திலுள்ள எல்லாப் போலீஸ்காரர்களுக்கும் அவளைத் தெரியும். உருக்கமான தமிழ் சினிமாப் படங்களைப் பார்த்து, கண்ணீர் வடிப்பாள். யாரிடமாவது சண்டைக்குப் போனால், அவள் வாயிலிருந்து விழும் கெட்ட வார்த்தைகளைக் காது கொடுத்துக் கேட்க முடியாது. அவள் வார்த்தைகளுக்குப் பயந்து யாரும் அவள் வம்பிற்குப் போவதில்லை. ஆனால் ஒரு சமயம் சண்முகத்துடன் நடந்த தகராறில் அவன் அவளை அதிரடித்துவிட்டான் . அதிலிருந்து அவனிடம் அவள் வம்பிற்குப் போவதில்லை.
‘எவன்கிட்டே வேண்டுமானாலும் சொல்லு… எவன் என்ன செய்ய முடியும்?… எங்களை எதிர்க்க எவனுக்கு தில்லு இருக்கு?…. சும்மா கட்டலை… மாமூல் கொடுக்கிறோம்’… என்று சத்தம் போட்டாள். மாட்டை இழுத்து ஓரமாகக் கட்டினாள். எனக்கு வந்த ஆத்திரத்தில், இவளுடன் என்ன பேசுவது என்று தோன்றியது. வேகமாக சைக்கிளை எடுத்துகொண்டு கிளம்பினேன்.
இறைவன் எங்கோ ஆலயத்தில் மட்டுமே அலங்காரம் செய்துகொண்டு இருக்கின்றான் என்று கருதி அவன் மீது பக்தி உள்ளவனைப்போல் வெறும் பாவனையோடு பக்தி வேடம் அணிந்தேன். என் பொய்மையையும் போலி பக்தியையும் அவன் அறியமாட்டான் என்று நம்பினேன்.
நான் ஒரு பொய்யன். பொய்த் தொண்டு செய்வதாய் காலத்தை வீணே கழித்தேன். அது தீர்ந்து தெளிவுற்றவனாகி ஒரு நிலையுடன் தேடினேன்; நாடினேன்; கண்டேன். நினைப்பவர்களின் உள்ளிருந்து- உடன் இருந்து அவர்கள் நினைப்பதை எல்லாம் நீ அறிவாய் என்று வெட்கம் கொண்டேன்; வெட்கத்தோடு என் பொய் நடிப்புகளை எண்ணி விலா புடைக்கச் சிரித்தேன். ( நன்றி: சந்தானம் நாகராஜன் )
குவிகம் குழுமம் - குவிகம் மின்னிதழ் 
