குவிகம் இலக்கியவாசலின் நான்காம் ஆண்டு தொடக்கவிழா குவிகம் இல்லத்தில் மே 6, ஞாயிற்றுக்கிழமை நடைபெற்றது.

குவிகம்  மின் நூலகத்தை நண்பர் ஷங்கர் ராமசாமி அவர்கள் துவக்கிவைத்து விளக்கிப் பேசினார்.

அதன்படி குவிகம் இல்லத்திற்கு  வரும் நண்பர்கள் கிண்டில் பதிப்பில் வெளிவந்துள்ள புத்தகங்களை குவிகம் சந்தாவில் இலவசமாகப் படிக்கலாம்!

அத்துடன் குவிகத்திற்கு அங்கத்தினர் சேர்க்கையும் இந்த ஆண்டுவிழாவில் துவக்கப்பட்டது.  வருடத்திற்கு 1200 ரூபாய் கொடுத்து குவிகம் அங்கத்தினராக அனைவரும் சேரலாம். 

இந்த விழாவின் வெற்றியைப்பற்றி நாங்கள் சொல்வதைவிட நண்பர் ஆர்கே முகநூலில் பதிவிட்ட கருத்தை இங்கே தருகிறோம்.                         (நன்றி ஆர் கே)

குவிகம் இலக்கிய வாசல் ஆண்டு விழா தி.நகரில் அமைப்பாள இரட்டையருள் ஒருவரான கிருபானந்தனின் இல்லத்தில் இன்று நடைபெற்றது. கத்திரி வெயிலின் உக்கிரத்தையும் உஸ் உஸ்ஸையும் மீறி இலக்கிய தாகம் தணித்துக்கொள்ள முப்பதுபேருக்கு மேல் நான்கு மணி முதல் ஏழேமுக்கால் மணிவரை இருந்து முழுமையாக ரசித்தது கோடை மழை போன்ற அதிசயம்.

எங்கள் அபிமானக் கவிஞர் வைதீஸ்வரன் அவர்களின் “சில கட்டுரைகள், ஒருநேர்காணல் “புத்தக வெளியீடு. புத்தக விமர்சனமும்.

தொடர்ந்து கதை வாசித்தல், கவிதை வாசித்தல் வித்யாசமான ரசனைக்கலவை நிகழ்வு. படைப்பாளிகள் க்ருஷாங்கினி, முரளிக்கிருஷ்ணன்,பானுமதி, சரஸ்வதி, P R கிரிஜா, ஈஸ்வர், ஆர்.கே. ராமநாதன்,
லதா ரகுநாதன், விக்ரம் வைத்யா, சதுர்புஜன், உமா பாலு, கிருஷ்ணமூர்த்தி, டாக்டர் கிருஷ்ணமூர்த்தி என கதைசொல்லல்,கவிதை வாசிப்புகள் கலவையாகி மாறி சுவாரஸ்யம் சேர்த்தன. நேர நிர்வாகம் பெரிதாக நீளாமல் பங்களித்த அனைவரும் காலஅளவைக் கருத்தில்கொண்டு ஆர்வம் குறையாமல் உரையாற்றியது நல்ல முயற்சி.

கணையாழியில் பரிமளவிலாஸ் கதையெழுதிய முரளிகிருஷ்ணன் இதற்கு முன்னான குடந்தை மகாமக நிகழ்வை கதை சொல்லியாகச் சொன்னார்.

ரமணரைப்பற்றிய கவிதை, உறவுக்கார கைம்பெண் பாட்டியின் கதை, கருப்பை அறுவை சிகிச்சை கதை, பேப்பர் படிக்கும் 82 வயது தாத்தா கதை என கதைக்களங்களும் கதை சொல்லிய விதங்களும் புதிய பரிமாணத்தில் இருந்தன. சதுர்புஜன் தான் வகுப்பெடுத்த MBA மாணவர்களின் கதையில் சங்கரின் கதையை ‘காதல்பாடம்” பாடம் சிறுகதையாய் நிகழ்த்தியே காட்டினார். குரல் வளமும் உடல் மொழியும் முகபாவமும் அவரை ஒரு நல்ல மேடை அனுபவ நடிகனாக முன்னிறுத்தியது.

விக்ரம் வைத்யாவின் ஒரு வயதான இலையின் வீரியக் கவிதையும் கனவுகாண் பாலியல் வன்முறையாளன் தைரியக் கவிதையும் வித்தியாச தளங்கள்.

கிருஷ்ணமூர்த்தி தத்தெடுக்கப்பட்ட நான்கு வயது சிறுமி அமெரிக்கா சென்ற நிஜ நிகழ்வை நெகிழ்வுடன் கதைசொல்லியாய் சொன்னார்.

மேற்குமாம்பலம் டாக்டர். கிருஷ்ணமூர்த்தி homoeopathy.meditation.single dose methods எனும் ஆங்கில நூல்களையும் இங்கிலாந்து மலர் மருந்துகள் பாகம் 1 யும் வந்திருந்தோர்க்கு இலவசமாகத் தந்தார்.

உரையாடியபோது அனைவரும் எமர்ஸனை சில வரிகளாவது படித்தே ஆகவேண்டும் என பிரிஸ்கிருப்ஷன் எழுதாமல் பரிந்துரை செய்தார்..!

கிருபானந்தம் ஸார் நன்றிகூற மௌலி புது விருட்ச இதழ் தந்தார்.

அதிகபட்சம் குறைந்தபட்ச நிமிடங்களே எடுத்துக்கொள்வேன் என்று சொல்லி நான் நான்கே நான்கு கவிதை வாசித்தேன். அதில் இரண்டு பிரபல பத்திரிகைகள் இரண்டில் பிரசுரமாகி நாடெங்கும் பரபரப்பாகப் பேசப்பட்டவை.

நான் வாசித்த என்னுடைய கவிதைகள்பற்றி எந்தப் பத்திரிகை என்ன கவிதை என ஆர்வமாகக் கேட்பவர்கள் அந்தப் பத்திரிகைகளுக்கு ஒருவருட சந்தாவும் என் கவிதைத்தொகுப்பினை வாங்குவதாகவும் இஷ்ட தெய்வத்தின் மீது (சா)சத்யபிரமாணம் எடுத்து ஒரு ஐநூறு பேராவது பதிவிட்டால் கோடை மழை பெய்யவும் நல்ல கவிதையும் நல்ல பத்திரிகையும் உய்யவும் பலமானதொரு வாய்ப்பிருக்கிறது..!

சொல்றத சொல்லிட்டேன்.அப்பறம் உங்க இஷ்டம்…!

விஜயன் அவர்கள் குவிகம் இலக்கியவாசல் ஆண்டுவிழாவிற்கு வந்து அனைத்து நிகழ்வுகளையும் வீடியோ எடுத்து,  யூ டியூபில் பதிவு செய்திருப்பது மிகவும் அருமையாகவும் பெருமையாகவும் இருக்கிறது.

அவருக்கு எப்படி நன்றி சொல்வது?

பார்த்து ரசியுங்கள்!

தமிழ் வளர்க்கும் அமைப்புகள் என்ற தலைப்பி‌ல் குவிகத்தைப்பற்றி மே மாத அமுதசுரபி இதழில் ஒரு கட்டுரை வெளிவந்துள்ளது. தொகுத்து எழுதிய ஸ்ரீமதி ரவிச்சந்திரனுக்கும், திரு கிளிக் ரவி அவர்களுக்கும், அமுதசுரபி ஆசிரியர் திருப்பூர் கிருஷ்ணன் அவர்களுக்கும் எங்கள் மனமார்ந்த நன்றி!!

சூரியதேவன் ராகுவின் பிடியிலிருந்து முழுவதுமாகத் தன்னை விடுவித்துக்கொண்டான்.  தனக்குத் துணையாயிருந்த சந்திரன் மயங்கிக்கிடப்பதைப் பார்த்தான்.

அவன் மனதில் எரிமலை வெடித்துக்கொண்டிருந்தது.

ஸந்த்யாவிற்காகக் காந்த சிகிச்சைசெய்ய ஒப்புக்கொண்டதும் அதன் விளைவாகச் சிகிச்சை நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே ஸந்த்யாவின் பேரழகு தன்னைத் தாக்கியதில் இருவரும் நிலை குலைந்து உறவுகொண்டதையும் அதன் தொடர்ச்சியாக ராகு தன்னைப் பிடித்துத் தன்னுடைய சக்தியைப் பெற்றுக்கொண்டதையும் எண்ணினான். ஸந்த்யாவும் குற்ற உணர்ச்சியில் அங்கிருந்து சென்றுவிட்டாள் என்பதை உணர்ந்தான். இவை எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் ராகு என்ற எண்ணம் அவன் மனத்தில் மேலோங்கி நின்றது. அவனுக்கு ராகுமீது அடக்கமுடியாத ஆத்திரம் வந்தது. அவனை அழித்துவிடவேண்டும் என்ற அளவுக்குக்   கோபம் பொங்கியது.

எங்கே அந்த ராகு என்று  தேடினான். சூரியனைத் தன் வயிற்றில் அடக்கிவைத்து அவனுடைய சக்தியைக் கிரகித்துக் கொண்ட ராகு அவனை விடுவித்தபிறகு அதுவும் சூரியன் விழிக்கும்போது அருகில் இருந்தால் ஆபத்து என்பதை  நன்கு உணர்ந்ததால்  அவன் விழிக்கும்முன்பே அங்கிருந்து பறந்து  செல்ல முயன்றான்.

ஆனால் சூரியதேவன் சக்தி இழந்திருந்தாலும் புத்தி இழந்துவிடவில்லை. தனது கிரணப் பார்வையாலேயே ராகு இருக்கும் இடத்தை அறிந்து,   அவன் தப்பித்துச் செல்ல இயலாதவாறு எரி வளையத்தை உண்டுபண்ணினான். எரியும் வளையத்துக்குள் மாட்டிக்கொண்ட ராகு அனலில் அகப்பட்ட பாம்புபோலத் துடித்தான்.  ஆனால் அமிர்தமுண்ட சொர்ணபானு அரக்கன் அல்லவா அவன். அவனை எந்தச் சக்தியும் அழித்துவிட முடியாது. அப்படிப்பட்ட வரத்தை பிரும்மாவிடம் வாங்கியிருக்கிறான். அந்த வரத்தைப் பயன்படுத்தித் தன்னை நிழலாக மாற்றிக்கொண்டான். நிழல் வடிவம் எடுத்ததால் சூரியனின் சுட்டெரிக்கும் எரிவளையம் அவனை ஒன்றும் செய்யமுடியவில்லை.  நிழல் வடிவில் அவனுக்குக் கிடைத்த இன்னொரு அனுகூலம் சூரியதேவனின் கண்களுக்கும்  அவன் புலப்படவில்லை . மனத்துக்குள் சூரியதேவனைப் பழிவாங்கிய குரூர திருப்தியில் அந்த மாளிகையை விட்டுப் பறந்து வானத்தில் சென்றுவிட எண்ணினான்.

சூரியதேவன் கண்களில் அவனால் இருளைப் பூசமுடிந்தது. ஆனால் விஷ்வகர்மா அமைத்த அந்த மண்டபத்திலிருந்து வெளியேற அவனுக்கு எங்கும் வழி கிடைக்கவில்லை. இந்தச் சமயத்தில் சூரியனை விழுங்கவந்த தன்னை  நொந்துகொண்டான்.   மயக்கம் தெளிந்து சந்திரன் எழுந்துவிட்டால் தன் நிழல் வடிவு மறைந்து எல்லோர் கண்களுக்கும் தான் தென்படுவோமே , தன்னைச் சூரியதேவன் பிடித்தால் என்னாவாகும் என்ற எண்ணம் அவனுக்குப் பயத்தைக் கொடுத்தது.

அந்த மண்டபத்தை நோக்கி விஷ்வகர்மா வருவதைப் பார்த்தான். அவன் பீதி இன்னும் அதிகமாயிற்று. சூரியனிடமிருந்து தப்பினாலும் தேவசிற்பி விஷ்வகர்மாவின் பார்வையிலிருந்து தப்பமுடியாது என்பதைத் தெரிந்துகொண்ட ராகு தவித்தான். அவனுக்கு உதவுவதற்காகவோ என்னவோ விஷ்வகர்மாவின் பின்னால் ஸந்த்யாவும் வந்து கொண்டிருந்தாள். . சூரியதேவனும் ராகுவைத் தேடுவதை விட்டுவிட்டு  விஷ்வகர்மா வருவதையும் லட்சியம் செய்யாமல் ஸந்த்யாவை உற்றுப் பார்த்தான். அவன் பார்வையில் ஸந்த்யாவின்  அழகு ஜொலித்தது. அது மட்டுமல்லாமல் அவளின் அழகு நிழலும் தரையில் படர்ந்தது.

அந்தக் கணத்தில் தான் தப்பும் வழியைக் கண்டுகொண்டான் ராகு.  எவர் கண்ணிலும்படாது தன் நிழலை ஸந்த்யாவில் நிழலில் மறைத்துக்கொண்டான். ராகு ஸந்த்யாவின் நிழல் சாயாவாக மாறிவிட்டான். இனி அவனை சூரியதேவனோ விஷ்வகர்மாவோ ஏன் பிரும்மதேவர் வந்தால்கூடக் கண்டுபிடிக்க முடியாது என்பதை  அறிந்த ராகு இனி சுலபமாகத் தப்பிவிடலாம் என்று உறுதிகொண்டான்.

அவன் எண்ணப்படியே காரியங்கள் நடைபெற்றன.

ஆனால் அந்த சாயா ஏற்படுத்தப்போகிற விபரீதங்கள் எப்படி சூரியனை, ஸந்த்யாவை, விஷ்வகர்மாவை,ஏன் அகில உலகத்தையே ஆட்டுவிக்கப் போகின்றன என்பதை அந்தக் கணத்தில் யாரும் உணரவில்லை.  அப்படி நடக்கும் என்று தெரிந்திருந்தால் சூரியன் ஸந்த்யாவை அந்தக் கணத்திலேயே தன் எரி வளையத்தில் சுட்டுப் பொசுக்கியிருப்பான். விதி வலியது. ராகுவின் பார்வையிலிருந்து சூரியன் தப்பலாம் . விதியின் பார்வையிலிருந்து அவனாலும் தப்பமுடியவில்லை.

தப்பமுடியாது.

அதுதான் விதி.

(தொடரும்)

எம கதை (இரண்டாம் பகுதி) 

சித்திரகுப்தனின் புத்தகத்தில் இருக்கும் தகவல்கள் கசிந்துவிட்டால் அது பூலோகத்தை மட்டுமல்லாமல் தேவ உலகத்தையும் ஆட்டிப்படைக்கும், பிறகு பிரும்மா விஷ்ணு சிவன் இந்த மூன்று பேர்களின் கோபத்தை யாராலும் தாங்கமுடியாது என்பதை அறிந்த எமன் கலங்கினான்.  அவ்வப்போது ஏற்படும் சிறுசிறு தவறுகளுக்குப் பதில் எழுதியே அவனால் தாளமுடியவில்லை. ஏதாவது பெரிய அளவில் தவறு நடந்தால் சித்ரகுப்தனை மன்னித்தாலும் தன்னை யாரும் மன்னிக்கமாட்டார்கள் என்று எமன் பயந்தான்.

அதனால் நாரதரிடம் அதைப்பற்றிக் கேட்டு,  வரப்போகும் ஆபத்தைப்பற்றி சபைக் குறிப்பில் இடம்பெறச் செய்துவிட்டால் நாளை நடக்கும் விசாரணையின்போது அது தனக்கு உதவக்கூடும் என்று அதைப்பற்றிய தன் கருத்தை ஆழமாகப் பதிவுசெய்தான் எமன்.  அவுட்சோர்ஸ் செய்யும்போது, தகவல் தெரிந்த நபர்கள், தங்கள் மாமன் மச்சான் இவர்களின் சாவு நாளைத் தெரிந்துகொண்டு சொல்லிவிட்டால், அதனால் ஏற்படும் அனர்த்தங்களுக்கு அளவே இருக்காது. இன்னும் சிலர்,  தகவல்களை நல்ல விலைக்குச்  சில ஏஜென்சிக்கு விற்றுவிட்டார்கள் என்றால், அவர்கள் அதை வைத்துக்கொண்டு நாடிஜோதிடம்மாதிரி புதிய பிஸினஸ் ஆரம்பித்து விடுவார்கள். அதன்பின்  சிவ தண்டனையிலிருந்து தப்பவே முடியாது. மார்க்கண்டேயன் விவகாரத்தில் சிவபெருமானிடம்  வாங்கியதைப்போல் பலமடங்கு உதை வாங்கவேண்டி நேரிடும் என்பதை உணர்ந்தான் எமன்.

அதனால் தகவல் பாதுகாப்புச் சரிவரத் தெரிந்தால்தான் இதற்குத் தான் அனுமதி அளிக்கமுடியும் என்று  திட்டவட்டமாக எமன் கூறினான்.

எமன் கூறியதைக் கேட்டதும் அங்கிருந்த எல்லோரும் கொஞ்சம் ஆடிப்போய்விட்டனர்.  ஆனால் நாரதர் இந்தக் கேள்வியை யாராவது கேட்பார்கள் என்பதை அறிந்து முன்கூட்டியே அதற்கான பதிலையும் தயார் செய்துகொண்டு வந்திருந்தார்.

“எனதருமை எமதர்மராஜரே! உங்கள் கேள்வி மிகவும் சரியான கேள்வி! அதுவும் சரியான சமயத்தில் கேட்ட – கேட்கப்படவேண்டிய கேள்வி!  இதைக் கேட்டதும் மும்மூர்த்திகள்கூடக் கொஞ்சம் கலங்கிப் போய்விட்டார்கள் என்பதை அவர்களின் முகக் குறிப்பே சொல்கிறது. சிவபெருமானின் தலையிலிருந்து சந்திரன் கீழே விழுந்துவிட்டான். விஷ்ணுவின் சக்கரம் சுற்றுவதை சில வினாடிகள் நிறுத்திவிட்டன. பிரும்மாவின் நான்கு முகங்களும் ஒரே திசையை அதாவது எமனை நோக்கியே பார்க்கின்றன. தேவிகளின் கரங்களும் தங்கள் நாதர்களின் கரங்களை இறுக்கப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. முருகனோ பேச்சை மாற்ற விநாயகப் பெருமானின் தும்பிக்கையை முழம்போட்டு அளக்க ஆரம்பித்துவிட்டார். விநாயகப் பெருமானும் அதைப் புரிந்துகொண்டு தம்பியின் முகங்களில் இருக்கும் கண்களை எண்ண ஆரம்பித்துவிட்டார்.  சித்திரகுப்தனோ தான் ராகு காலத்தில் இந்தத் திட்டத்தை ஆரம்பித்து விட்டோமோ என்று யோசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டார்.

“உங்கள் அனைவருடைய கவலையையும் போக்கவேண்டியது இப்போது என் கடமை ஆகிறது.

யாருக்கும் தெரியாத –  தெரிந்து கொள்ளக்கூடாத தகவல்கள் கசிந்தால் அது விளைவிக்கும் அனர்த்தங்கள் நம் அனைவருக்கும் தெரியும்.”

இப்படிச் சொல்லிக் கொண்டே நாரதர் யாரும் அறியாமல் தன் தம்பூராவின் நரம்பை மெல்லத் தடவினார். அது பூலோகம் சென்று இணையம் வழியாக விக்கிபீடியாவெல்லாம் சென்று தகவல் என்றால் என்ன என்பதற்கு எவ்வளவு ஜார்கன் இருக்கமுடியுமோ அவ்வளவு தகவல்களைக் கொட்டியது . அதை அப்படியே நாரதர் வார்த்தையில் கொட்டினார்:

” தகவல் என்னும் கருத்துரு அன்றாடப்  பயன்பாடுகளிலிருந்து தொழில்நுட்பப் பின்புலம் கொண்ட பொருள்கள் வரை பல்வேறு பொருண்மை பரவல் கொண்டதாக இருந்தாலும் எளிமையாக, தகவல் என்பது குறிப்பிட்ட செய்தியின் அறிவிப்பு வடிவம் ஆகும்.

எனவே இது தரவு, அறிவு எனும் கருத்துப் படிமங்களோடு தொடர்புள்ள சொல்லாகும்.

தரவு என்பது குறிப்பிட்ட அளபுருக்கள் சார்ந்த இயல்மதிப்புகளின் தொகுப்பைக் குறிக்கிறது.

அறிவு என்பது இயல்பொருள்கள் அல்லது நுண்ணிலைக் கருத்துகளைப் புரிந்துகொள்ளும் தகவு அல்லது திறன் ஆகும்.  தரவைப் பொறுத்த வரையில் அதன் நிலவலுக்கு ஒரு நோக்கீட்டாளர் தேவையில்லை. ஆனால், அறிவு என்பதற்கு அறியும் நோக்கர் அதாவது அறிபவர் கட்டாயமாகத் தேவைப்படும்.

அடிப்படையில் தகவல் என்பது ஓர் அமைப்பில் நிலவும் முதல்-விளைவு நிகழ்வின் பரவுதல் ஆகும். தகவல் ஒரு செய்தியின் உள்ளடக்கமாகவோ நிலவுகை குறித்த நேரடியாக அல்லது மறைமுகமாக நோக்கீட்டின் உள்ளடக்கமாகவோ அமையும். காணும் எதுவும் தன்னளவில் ஒரு செய்தியாகும். இந்தப் பொருளிலும் தகவல் செய்தியின் உள்ளடக்கம் ஆகிறது. தகவலைப் பல்வேறு வடிவங்களில் குறிமுறைப்படுத்தி செலுத்தலாம் அல்லது விளக்கலாம். விளக்கத்தை காட்டாக, தகவலைக் குறிகளின் நிரலாக வரிசைப்படுத்தலாம் அல்லது குறிகைகளாக்கி அவற்றை வரிசைப்படுத்தி அனுப்பலாம். அல்லது காப்பாகத் தேக்கிவைக்க கரந்தநிலைக் குறிகளில் குறிமுறைப்படுத்திச் செலுத்தலாம் அல்லது பாதுகாக்கலாம்.

தகவல் உறுதியின்மையைக் குறைக்கிறது. ஒரு நிகழ்வின் உறுதியின்மை என்பது அதன் நிகழ்தலின் நிகழ்தகவு ஆகும். இது நிகழ்தலுக்கு தலைக்கீழ் விகிதத்தில் அமையும். ஒரு நிகழ்வு கூடுதலான உறுதியின்மையோடு இருந்தால், அதன் உறுதியின்மையைத் தீர்க்க கூடுதலான தகவல் தேவையாகும். தகவலின் அலகுகளாக பிட், நேட் என்பவை அமைகின்றன. தகவல் எண்பது செய்தி எனும் கருத்துப்படிமம் பல்வேறு சூழல்களில் பல்வேறு பொருளைக் குறிக்கிறது.

தகவல் என்பது கட்டுத்தளை, கருத்துபுலப்பாடு, கட்டுபாடு, தரவு, வடிவம், கல்வி, அறிவு, பொருள், புரிதல், உளத்தூண்டல்கள், படிவம் (பாணி), புலன்காட்சி, உருவகம், இயலடக்கம்  ஆகிய கருதுபாடுகளுடன் நெருக்கமாக உறவு பூண்டுள்ளது.

தமிழில் தகவல் என்பது, செய்தி என்னும் பொருள்படவே முன்னர் வழங்கி வந்ததாகத் தெரிகிறது.

ஆங்கிலத்திலும், இதற்கு ஈடான information என்னும் சொல்லுக்கு, “தகவல் சொல்லும் செயல் எனப் பொருள் தரப்படுகிறது.

இது கல்வி, விளக்கம், பயிற்சி என்பவற்றில் அடங்கியுள்ளது போல, மனம் அல்லது எண்ணத்தின் வினைகளுக்கு வடிவம் கொடுத்தல்” என்பதாகப் பொருள் கொள்ளப்படுகிறது.

தகவல் என்னும் சொல்லை உட்படுத்தியுள்ள பல தொடர்கள் தற்காலத்தில் பயன்பாட்டில் உள்ளன. தகவல் சமூகம், தகவல் புரட்சி, தகவல் தொழில்நுட்பம், தகவல் 

அறிவியல் என்பன அவற்றுட் சில. எனினும் தகவல் என்னும் சொல் அது கொண்டுள்ள பல்வேறு பொருள்களைக் கவனத்தில் கொள்ளாது பயன்படுத்தப்படுவதாகவே தெரிகிறது.

இன்றைய தொழில்நுட்பப் பின்னணியில் தகவல் என்பது “ஆர்வத்துக்குரிய முறைமையொன்றின் நிலை” ஆகும். இதற்கு உருக்கொடுக்கும்போது அது செய்தியாகிறது. இதலிருந்து, தகவல் என்பது பெறுனர்களால் பெறப்படும் செய்திகளில் அடங்கிய உள்ளடக்கம் எனலாம்.

தகவல் என்பது காணும் ஏதோ ஒன்றைப் பற்றியது ஆகும். இவ்வகையில் நோக்கும்போது, தகவல் என்பது துல்லியத் தன்மை கொண்டிருக்க வேண்டியதில்லை. இது  உண்மையாகவோ பொய்யாகவோ இருக்கலாம், அல்லது விழும் மரமொன்றின் ஒலியாகக்கூட இருக்கலாம். பொதுவாக, கிடைக்கும் செய்தியில் உள்ள தகவலின் அளவு கூடும்போது அதன் துல்லியத் தன்மையும் மிகும்” (***)

நாரதர் ரொம்ப ஓவராகப் போவதாகத் தெரிந்த  விஷ்ணு,  சக்கரத்தால் அவரது தம்பூராவின் தந்தியை அறுக்க இணையத்தின் தகவல் துண்டிக்க,  நாரதரும்   நிலைமை அறிந்து சப்ஜெக்டுக்கு வந்தார்.

“தகவல் என்பது பார்க்கும்  பார்வையில்தான் இருக்கிறது. அந்தப் பார்வையில் சிறிது காட்சிப் பிழையைக் கொடுத்துவிட்டால் தகவல்  என்னவென்று பார்ப்பவர்களுக்கு அது புரியாது. இதை மனதில்கொண்டு நாம் ஒரு புதிய திட்டத்தைக் கொண்டுவரவேண்டும்.  எல்லாவற்றிற்கும் ஆதாரமாக அது இருக்கவேண்டும். அதை முதலில் புகுத்திவிட்டால் தகவல்கள் பாதுகாப்பாக இருக்கும்.”

” அது, அது என்கிறீரே, அது என்ன? ” என்று பொறுமை இழந்து எமதர்மராஜன் கேட்டார்.

“அதுதான் ஆதார் எண் ” என்றார் நாரதர்.

(தொடரும்)

***   https://ta.wikipedia.org/wiki/%E0%AE%A4%E0%AE%95%E0%AE%B5%E0%AE%B2%E0%AF%8D

எண்ணை வியாபாரி கடையில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தான். எண்ணை வாங்குவதற்கு ஒருவன் தூக்குப் பாத்திரத்தோடு வந்தான்.

பாத்திரத்தில் எண்ணை ஊற்றிக்கொண்டிருந்த வியாபாரி இடையில் சற்று நிறுத்தித் தலை சாய்த்து எதையோ உற்றுச் செவி சாய்த்துக் கேட்டான்..

பின் கொல்லையில் அமைந்திருந்த செக்காலையிலிருந்து வந்த சலங்கை சப்தம் நின்று போயிருந்தது.. உடனே வியாபாரி நாக்கை மடக்கி வாயில் “டுர்…டுற்…” என்று சப்தம் செய்தான். சத்தம் எழுப்பியவுடன் சலங்கை சப்தம் தொடர்ந்தது.

எண்ணை வாங்க வந்தவன் இதைக் கவனித்தான்.

“அதென்ன திடீர்னு சத்தம் குடுத்தீங்க ?” ன்னு கேட்டான்

வியாபாரி சொன்னான்.

“ அது ஒண்ணுமில்லே… பின்னால எள் எண்ணையாட்டறதுக்கு செக்கு மாடு சுத்திக்கிட்டு வருது…அது ஒழுங்கா நிக்காம சுத்துதா இல்லையான்னு இங்கேருந்தே கவனிக்க அது கழுத்துலே மணியைக் கட்டித் தொங்கவிட்ருக்கேன்… மாடு நின்னா சத்தம் நின்னு போயிரும், உடனே நான் குரல் குடுப்பேன் … அது மறுபடியும் சுத்த ஆரம்பிக்கும்…” அப்படீன்னான்.

வந்தவன் சாதுரியமான மனிதன்.

அவன் சொன்னான்…” அதெல்லாம் சரிப்பா……ஆனா மாடுங்க ஒவ்வொரு சமயம் சாமர்த்தியமா ஓடாமயே ஒரே எடத்துலெயே நின்னுகிட்டுத் தலையைமட்டும் அப்பப்போ ஆட்டிக்கிட்டே இருந்தா மணிச் சத்தம் கேட்டு நீங்க ஏமாந்துடுவீங்க இல்லையா? “

பாத்திரத்தில் எண்ணையை ஊற்றி முடித்த வியாபாரி வந்தவனை உற்றுப் பார்த்தவாறு சொன்னான்..

“ அய்யா…நீஙக நெனைக்கிறது சரிதான்…..ஆனா…அந்த மாதிரி ஏமாத்து வேலையெல்லாம் மாடுங்க செய்யாது..!!.”

ஒரு சொற்பொழிவில் கேட்டது

காளிதாசன்-ரகுவம்சம் 3 

ரகுவம்சம் தொடர்கிறது…

ரகுவம்சத்தை நிறைவு செய்து – பிறகு .. இந்திய வரலாற்றின் மற்ற நாயக நாயகிகள் கதைகள் தொடரும்.

இப்பொழுது நேயர்களை ‘ரகு’வின் ஆட்சிக்கு அழைத்துச் செல்கிறோம்.

முன்கதை:

ரகுவம்சத்தில் – திலீபன் தொடங்கி ரகு கதை படித்துக்கொண்டிருக்கிறோம்…

ரகு, விஸ்வஜித் யாகத்தைச் செய்து தாராளமாகத் தானங்களைக் கொடுத்தான். அரச கஜானாவின் செல்வம் குறைந்துகொண்டே வந்தது.  யாக முடிவில் மன்னனுக்கு மிஞ்சியது ‘மண் பாத்திரம்’ மட்டுமே. யாகத்தை நடத்தி முடித்து,  ஏதுமற்றவனாய் நின்றான். அவனது கவலை:  இந்த நேரம் பார்த்து எவனாவது தானம் என்று கேட்டு வந்தால்?

கலங்கி நின்றான்!

‘ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரோ…’ என்று ஒரு சோகப்பாடல் பாடினான்..

அவன் பயந்தது நடந்தேவிட்டது.

அவனைத் தேடி கௌட்ச முனிவர் வந்தார்.

அவர்..வரதந்து எனும் மாமுனிவரின் சிஷ்யர். அவருக்குத் தனது ‘குரு’வுக்குக் குரு தட்க்ஷணை  கொடுக்க வேண்டும் என்ற நிலை ஏற்பட்டு இருந்தது. சரி..அதற்குத் தேவையான செல்வத்தை மன்னனிடம் இருந்து யாசகமாகப் பெற்றுக்கொண்டு செல்லலாம் – என வந்தார். முனிவரை அமரச் சொல்லி அர்க்கியம் கொடுத்து அன்புடன் நலம் விசாரிக்கலானான்.

முனிவருக்கு ‘விஷயம்’ விளங்கிவிட்டது.

அரசன் இன்று செல்வந்தனல்லன்.. ஒரு அன்னக்காவடி என்று..

அரசன்  கையில் இருந்ததெல்லாம் ..  மண் பாண்டம்… மட்டுமே!

‘சரி இது காசுக்காகாது’ – என்று எண்ணி மன்னரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு கிளம்பினார்.

முனிவரைத் தடுத்து நிறுத்தி ரகுராமன் கேட்டார் :

முனிவரே! தாங்கள் வந்த காரியம் யாது? அதைக் கூறுவீர்களா?

சங்கடத்தில் ஆழ்ந்த முனிவர் கூறினார்:

மன்னா – நான் வரதந்து எனும் முனிவரின் சீடராக இருந்தேன். நான் அவரிடம் கல்வி கற்கத் துவங்கிச் சில காலமானதுமே அவருக்கான  குரு தட்க்ஷணை என்ன தரவேண்டும் என்று கேட்டேன். அதற்கு, ‘நான் அவருக்கு செய்யும் பணிவிடையும், அவரிடம் காட்டும் அன்பும் பக்தியும்’  மட்டுமே குரு தட்க்ஷணையாக ஏற்றுக் கொண்டுள்ளதாகவும், அதுவே தனக்குப் போதுமானது என்றார். ஆனால் … அனைத்தையும் கற்றறிந்த பின்னர் அவர் ஆஸ்ரமத்தில் இருந்து புறப்படும்போது… கடைசியாக .. ‘நான் என்ன தக்ஷணை தரவேண்டும்’ என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்  ‘நீ எனக்கு இதுவரை குரு தட்க்ஷணை தரவில்லை என்பதினால் ஒரு வித்தைக்கு ஒரு கோடி என  பதினான்கு வித்தைகளுக்குத் தட்க்ஷணையாகப் பதினான்கு கோடி தங்க நாணயங்கள் கொண்டு வா’ என்று கூறி என்னை அனுப்பிவிட்டார்.

அடிச்சிட்டார் அந்தர் பல்டி!

குரு – சாதாரண – சராசரி-  மனிதன் ஆனார்!

சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்!

எம்புட்டுப் பணம் கேட்கிறார்!

முனிவர் தொடர்ந்தார்:

நான் உன்னைக் கேட்டுப் பெற்றுக்கொண்டு செல்லலாம் என இங்கு வந்தேன். ஆனால் – உன்னுடைய நிலைமை கண்டேன். ஆகவே மன்னா,  இதை எண்ணி நீ யோசனை செய்யவேண்டாம். நான் வேறு யாரிடமாவது சென்று யாசகம் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

முனிவரை மீண்டும்  தடுத்து நிறுத்தினார்  ரகுராமன். அவரிடம் கூறினான் ‘மகா முனிவரே, என்னிடம் வந்து தானம் கேட்டபின் அதை பெற்றுக்கொள்ளாமல் வெறும் கையோடு  போக என்னால் எப்படி அனுமதிக்க முடியும்? ஆகவே தயை கூர்ந்து நீங்கள் இங்கு இன்னும் இரண்டு நாள் தங்கிச் செல்லுங்கள். நான் எப்பாடுபட்டாவது நீங்கள் கேட்ட தானத்தைக்  கொண்டுவந்து தருகிறேன்’ என்று கூறிவிட்டு  அவரை  ஓய்வு எடுக்குமாறு கூறினார்.

இந்நாளாக இருந்தால் பஞ்சாப் நேஷனல் வங்கியில் கடன் வாங்கியிருக்கலாம்! ஹா ஹா !

பணக்கவலை மனிதனின் தூக்கத்தைக் குலைக்கிறது. இரவு முழுவதும் தூக்கம் இன்றித் தவித்தான் மன்னன். மறுநாள் காலை விழித்தெழுந்ததும் குபேரனிடம் சென்று செல்வம் கேட்கலாம், அவர் கொடுக்க மறுத்தால் போர் தொடுத்தாவது திரவியத்தைக் கொண்டுவரலாம் என்று நினைத்தான். மறுநாள் பொழுதுவிடிந்தது. அவரது அரண்மனையின் பொக்கிஷங்களைக் காப்பவர் விடியற்காலை ஓடோடி வந்து மன்னனை எழுப்பி ‘மன்னா நமது பொக்கிஷ அறையில் இடமில்லாமல் பொன்னும் பொருளும் நிரம்பிக் கிடக்கின்றன’ என்ற சேதியைக்கூற மன்னனும் அதிசயப்பட்டு அங்கு சென்றுபார்க்க அவர் முன் வந்த குபேரன்  ‘மன்னா இது போதுமா, இல்லை இன்னும் வேண்டுமா?’ எனக் கேட்க மன்னனும்  ‘நன்றி குபேரா, நன்றி’ எனக் கூறி அவருக்கு விடைகொடுத்து அனுப்பினான்.

அந்நாளைய பஞ்சாப் நேஷனல் வங்கி குபேரன் பேங்க்தான் போலும்!

பின் அந்த பொக்கிஷங்களை அப்படியே தன்னிடம் யாசகம் கேட்டு வந்திருந்த  கௌட்ச முனிவருக்குக் கொடுத்தார். அந்த முனிவரும் ‘மன்னா! நீ நீடூழி வாழ்ந்து, உன் ராஜ்யத்தைத் தொடர்ந்து  ஆள்வதற்கு, நல்ல மகன் பேறு பெற்றுக்கொண்டும் வாழ உனக்கு  என் ஆசிகள்’ என மன்னனை வாழ்த்திவிட்டுச் சென்றுவிட்டார்’ . நாளடைவில்  ரகுராமனுக்கும்  ஒரு மகன் பிறக்க அவனுக்கு அயன் என்ற நாமதேயம் சூட்டினார்கள்.

அயன் (அஜா)

அயனும் வயதுக்கு வந்தபோது பல கலைகளையும் கற்றறிந்தான். அப்போது விதர்ப தேசத்தைச் சேர்ந்த பேரரசன் தனது தங்கையான இந்துமதிக்கு  சுயம்வரத்தை நடத்த முடிவு செய்து இருந்தார். அதில் பங்கேற்பதற்குப்  பல நாட்டு ராஜகுமாரர்களுக்கும் அழைப்பு விடுத்தார். அயனுக்கும் அழைப்பு  வந்தது.

அயனும் அந்த  சுயம்வரத்தில் கலந்துகொள்ள விதர்ப தேசத்துக்குக் கிளம்பிச் சென்றான். அவர்கள் சென்ற வழியிலே நர்மதை ஆற்றில், அடுத்த பக்கத்தில் இருந்து மதம் பிடித்த மிகப் பெரிய யானை ஒன்று நதியிலே நீந்தி இந்தப் பக்கம் வந்து கரையில் இறங்கி  ஆக்ரோஷமாகக் கோஷமிட்டபடி அவர்களை நோக்கி ஓடி வந்தது.  அயன் தனது வில்லை எடுத்து அம்பு தொடுத்து அதன் நெற்றிப்பொட்டில் அதைச் செலுத்தினான். உடனே, அந்த யானை மறைந்து அதற்குப் பதில் அங்கு ஒரு அழகிய மனிதன் நின்றுகொண்டு இருந்தான். 

அயனிடம் கூறினான்:

‘மன்னா, நான் பிரியம்வதன் எனும் கந்தர்வ புருஷன் ஆவேன். முன் ஒரு நாள் – மாதங்க முனிவரின் சாபம் காரணமாக நான் யானை உருவில் இத்தனை காலமும் வாழ வேண்டியதாயிற்று. மாதங்க முனிவர் என்னிடம் கூறினார் ‘பின் காலத்தில் இங்கு வர உள்ள அயன் எனும் மன்னன் மூலமே சாப விமோசனம் கிடைக்கும்’

இந்த முனிவர்களோட ரௌசு தாங்கமுடியல … கோபம் வந்தா  .. நல்லாப் போட்டுத் தாக்கறாங்கய்யா..பிடி சாபம்! என்று…

பிரியம்வதன் தொடர்ந்தான்:

‘மன்னா, நானும் இத்தனை காலமும் உன் வரவுக்காக இங்கே காத்துக்கிடந்தேன்.  மிக்க நன்றி.  மன்னா, என்னிடம் சில சக்திகள் உள்ளன. அவற்றை உனக்குத் தருகிறேன். அவை உனக்குத் தக்க நேரத்தில் உதவிடும்’  என்று கூறியபின் அவருக்கு ஒரு பாணத்தைத் தந்துவிட்டுக் கூறினான் ‘மன்னா! நான் கொடுக்கும் சம்மோகனம் எனும் இந்தப் பாணமானது பல சக்திகளை உள்ளடக்கிக்கொண்ட ஒரு பெரிய படையைப் போன்றது.  இந்த பாணம் உனக்கு வெற்றியைக்  கொடுக்கும்’.

அயனும் அங்கிருந்து கிளம்பி விதர்பாவை நோக்கிச் சென்றான்.

விதர்ப அரசர், நகர் எல்லைக்கே வந்து அவனை வரவேற்றுச் சபைக்கு அழைத்துச்சென்றார். அங்கோ அரண்மனையில் பல மன்னர்களும், ராஜ குமாரர்களும் ஏற்கனவே அங்கு வந்து அவரவர் ஆசனங்களில் அமர்ந்துகொண்டு இருந்தனர். அயனும் தன் இருக்கையில் சென்று அமர்ந்துகொண்டான்.

சுயம்வரம் துவங்கியது. விதர்ப நாட்டு மன்னனின் அழகிய மகளான இந்துமதியும்  தனது கையில் மாலையுடன் ஒவ்வொரு வரிசையாகச் சென்று அங்கிருந்த மன்னர்களையும், ராஜகுமார்களையும் தனது உடலையும், முகத்தையும் முழுமையாக மூடி இருந்த  சேலைவழியே பார்த்துக்கொண்டே நடந்துசென்றாள்.  கூட இருந்த அவளது தோழி அந்தந்த மன்னர்களையும், ராஜகுமார்களையும் குறித்த அருமை பெருமைகளைக் கூறி அவளுக்கு அறிமுகம் செய்துவந்தாள்.  அந்த மன்னர்களும், ராஜகுமாரர்களும்   இந்துமதி தம் அருகில் வரும்போது தமக்கே உரிய தோரணைகளை  வெளிப்படுத்தியவாறு இருந்துகொண்டு அவள் கவனத்தைக் கவர முயற்சிசெய்தார்கள்.

ஒரு அரசன், தனது கையில் வைத்திருந்த ரோஜா மலரைச் சுற்றிச் சுற்றி சுழற்றியவண்ணம் அழகு சேட்டை செய்தான். இன்னொருவன், தான் எத்தனை செல்வந்தன் என்பதைக் காட்டத் தங்க இழைகளினால் நெய்யப்பட்ட தனது அங்கவஸ்திரத்தை  அவ்வப்போது கையில் எடுத்தெடுத்து மீண்டும்  தன்னுடைய தோள் மீது போர்த்திக்கொண்டான்.  இன்னொருவனோ தனது மார்பிலே கிடந்த மின்னும் வைர வைடூரிய மாலையை அலட்சியமாக வெளியில் எடுத்துத் தனது தோள்மீது போட்டுக்கொண்டான்.

சரியான காமெடி பீஸ்கள்!

அவள் மாலையைக் கையில் கொண்டு ஒவ்வொரு அரசராகக் கடந்துசென்றாள். அவள் தமக்கு மாலையிடாது அப்பால் செல்கிறபோது ஏமாற்றமடைகிற அவ்வரசர்களின் மனோநிலையைப் பதிவுசெய்கிறது இப்பாடல்..

இரவில் மாடவீதியில் விளக்கோடு செல்கிறபோது ஒவ்வொரு மாடமும் ஒளிபெற்றுப் பின்னர் இருளடைவதுபோல, இவள் வருதலைப் பார்த்து ஒளிபெற்ற அரசர்களின் முகம், கடந்து செல்லுதலைப் பார்த்து இருளடைந்தது என்கிறார் காளிதாசன்! ***

அயன் மட்டும் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தான்.  அவன் அருகில்சென்ற இந்துமதியின் கண்களும், அயனுடைய கண்களும் நேருக்கு நேர் மோதின.  அவனது அமைதியான, அடக்கமான முகமே அவன் குணத்தை எடுத்துக் காட்டுவதாக இருந்தது.

தோழி:  ‘ராஜகுமாரி..மேலே செல்லலாமா’

இந்துமதி:  ‘சற்றுப் பொறுடி.என்ன அவசரம்’ – மெல்ல முணுமுணுத்தாள்.

தனது கையில் இருந்த மாலையை அயன் கழுத்திலே போட்டாள்.

அரசரும் அவனை ஆரத்தழுவி அனைவர் முன்னிலையிலும் தனது மகளை அயனுக்குத் திருமணம் செய்வித்தார். இந்துமதியை அழைத்துக்கொண்டு அயன் தனது நாட்டுக்குத் திரும்பலானான்.

இங்கு ஒரு சண்டைக் காட்சியை அமைப்பது அவசியம் என்று காளிதாசன் நினைத்தார் போலும்!

இந்துமதி தமக்குக் கிடைக்காத கோபத்தில் வழியில் பல நாட்டு ராஜகுமாரர்களும் அயனை வழிமறித்து அவனுடன் போர் புரியத் துவங்கினார்கள்.  நான்குபுறமும் படைகள் சூழ்ந்து தாக்கினர். ஒரு கட்ட யுத்தத்தில் பிரியம்வதன் கொடுத்த  விசேஷ பாணம் நினைவுக்குவர அதை அவன் எதிரிகள்மீது பிரயோகித்தான். அந்த பாணம் பல மன்னர்களையும் அவர்களது படையினரையும் கொன்றுகுவிக்க அயனும் பாதுகாப்பாக இந்துமதியை அழைத்துக்கொண்டு நாடு திரும்பினான்.

மகன் அயன் வெற்றிகரமாக நாடு திரும்பி வந்துகொண்டிருந்த செய்தியைக் கேட்ட மன்னன் ரகுராமன் மனம் மகிழ்ந்தான். அயனும் இந்துமதியுடன் சென்று தாய் தந்தையரை வணங்கி அவர்களுடைய  ஆசிர்வாதம் பெற்றனர். அடுத்த நாளே அயனிடம் தனது ராஜ்ய பரிபாலனத்தைத் தந்துவிட்டு ரகுராமனும் முக்தி தேடி வனத்துக்குச் சென்று விட்டார்.  அயனும் தனது தந்தை வழியிலேயே திறமையாக நாட்டையும் ஆண்டு வந்தான் .  ஆன்மீகத்தில் அதிக ஈடுபாடு கொண்டிருந்த அயனும் நல்ல ஆட்சி தந்தான்.

ஒருநாள் அவனது தந்தை ரகுராமனும் தமது யோக சக்தியைக்கொண்டு மூச்சை அடக்கி முக்தி தேடிக்கொண்டான் என்ற செய்தி வந்தது.  தனது தந்தைக்குச் செய்யவேண்டிய இறுதிக் காரியங்களைச் செய்தான். அவனுக்குச் சூரியனை ஒத்த புத்திரன் ஒருவன் பிறந்தான்.  பத்து திக்குகளும் போற்றும் அளவில் அழகுற இருந்த மைந்தனுக்குத் தசரதன் என்ற பெயர்சூட்டி மகிழ்ந்தார்.

அயன் பல விஷயங்களிலும் சிறந்து விளங்கினார்.  பெரும் பலமும் வீரமும் மிக்கவனாக இருந்தார்.

அமைதியாக நதியினிலே ஓடம்!

ஓடும்…

அளவில்லாத வெள்ளம் வந்தால் ஆடும்!

ஒருநாள் அவன் தனது மனைவி  இந்துமதியுடன் சோலையில் அமர்ந்திருந்தபடி விளையாடிக்கொண்டு இருந்தான். இருவரும் ஒரு மரத்தடியில் படுத்திருந்தவாறு பேசிக்கொண்டு இருந்தனர்.

அப்பொழுது  வானத்து வழியே நாரதமுனி சென்றுகொண்டு இருந்தார்.

அவரது வீணையில் இருந்து ஒரு மாலை கீழே விழுந்தது.

விழுந்த மாலை இந்துமதியின் மார்புமீது வந்து விழுந்தது.

அவள் ஒரு கணம் பரவசம் அடைந்து மகிழ்ந்தாள்.

அடுத்த கணம் கீழே விழுந்தாள்.

உடலை விட்டு உயிர் பிரிந்தது…

அது தேவன் செய்த  விதியோ?

சரித்திரம் தொடர்ந்து பேசும்….

அயன் கதை தாண்டி … ரகு வம்சத்தின் கடைசி வரை கதை சொல்வோம்…

***

(சப்ஜெக்டுக்கு வா ! சப்ஜெக்டுக்கு வா ! என்று மிரட்டினால் கூட வரமாட்டேன்கிறாரே, இந்த ‘யாரோ’ … வேற வழி ….. தொடரும்)