காளிதாசன்

காலச்சக்கரம் சுழலும்போது அதுவே இடையிடையே பிரமிப்பில் ஆழ்கிறது.

அதற்குக் காரணம் மனித இனத்தையே மாற்றும் அதிசய மனிதர்களின் அவதரிப்பு!

இலக்கியத் துறையில் மாபெரும் சரித்திரப் புருஷர்கள் ஒரு சில காலங்களில் வாழ்ந்து உலகுக்கு மகிழ்வூட்டி மறைகின்றனர்.

அது அந்தக் காலம் செய்த பேறு என்றே சொல்லவேண்டும்.

ஒரே ஒரு வால்மீகி.

ஒரே ஒரு வியாசர்.

ஒரே ஒரு கம்பன்.

ஒரே ஒரு வள்ளுவன்.

ஒரே ஒரு ஷேக்ஸ்பியர்.

ஒரே ஒரு தாகூர்.

இப்படி நாம் சொல்லிக்கொண்டு வரும்போது ..

ஒரு இலக்கிய சூரியன் சரித்திரத்தின் தொடுவானத்தில் உதித்துப் பிரகாசித்தான்.

ஒரே ஒரு காளிதாசன்!

குப்தர்கள் பொற்காலம் இந்த சூரியனால் ஒளிவீசியது!

ருத்ரதாமன் சம்ஸ்கிருத மொழியில் இலக்கியம் படைத்த காலத்திலிருந்து பல சம்ஸ்கிருத பண்டிதர்கள் – மேலும் கவிஞர்கள் நாடகங்களையும் கவிகளையும் படைக்கத் துவங்கினர். குப்த ராஜ்யத்தில் வீடுகள்தோறும்  ‘இலக்கிய மன்றங்கள்’ இருந்தது. சமஸ்கிருதம் வளர்ச்சியடைந்தது. காளிதாசன் தன் கவிதைகளால் பொற்காவியங்கள் படைத்தான். சாகுந்தலம்,  விக்ரமோர்வசியம், மாலவிகாக்னிமித்ரம், ரகுவம்சம், குமாரசம்பவம், மேகதூதம், ரிதுசம்ஹாரம் முதலிய நூல்களை அந்த மகாகவி எழுதினான்.

பின்னாளில் சர். வில்லியம் ஜோன்ஸ் காளிதாசனுடைய சாகுந்தலத்தை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தபின் அகில உலகும் காளிதாசன் புலமையை அறிந்தது.

இனி கதைக்குப் போகலாம்.

ஒரு காட்சி விரிகிறது. இன்றைய காஷ்மீர் – அந்நாளில். இமயமலை அடிவாரத்தில் ஆடியோடித் திரிந்த சிறுவன் ஒருவன். இயற்கையின் எழில் அவனைக் கவர்ந்தது. உயர்ந்த மலைத்தொடர்கள் அவன் மனதில் நிரந்தரமாகப் பதிந்தது.வெள்ளி உருகி ஓடுவதுபோல் பனிமலைகளிலிருந்து ஓடைகள் சூரிய வெளிச்சத்தில் மின்னியது. ஓடக்கரையில்  வளர்ந்திருந்தது  குங்குமப்பூச்செடிகள். ஓங்கி உயர்ந்திருந்தது தேவதாரு மரங்கள். மலையின் நடுவில் சிறு ஏரிகள். அவன் மனதில் இத்தனையும் இன்பத்துடன் உறைந்தது.

ஆயினும் புத்திசாலித்தனம் என்பது அவனிடம் மருந்துக்கும் இல்லை. ஆட்டுமந்தை ஒன்றை அவன் நடத்திவந்தான்.  அவனது பெற்றோர்கள்:  இந்த ஊரில் இருந்து கொண்டு ஆடு மேய்த்துக்கொண்டிருந்தால் உருப்பட்டாற்போலத்தான்! தெற்கே மகதம்  – மாளவம் சென்று வேலைசெய்து பிழைக்க வழியைப்பார்!

சிறுவன் புறப்பட்டான். பாடலிபுத்திரம் சென்றான். காட்சிகள் பல கண்டான். கலிங்கம் சுற்றினான். ஆந்திராவில் அலைந்து திரிந்தான். பின்னர் மெல்ல உஜ்ஜயினி வந்தடைந்தான். நகரத்தின் பொன்னொத்த புதுப்பொலிவும் – வந்தாரை  வாழவைக்கும்       எண்ணப்பாடும் – அவனை வரவேற்றது. மரவெட்டியாக வேலை பார்த்தான். சிறுவன் இளைஞனான்.

அருகிலிருந்த மகிஷபுரி என்ற சிற்றரசரனின் மகள் – இளவரசி வித்யோத்மா. அழகி. பலவும் கற்று பெரும்பாண்டித்யம் கொண்ட அறிவாளி. எதுவுமே – அதிகம் இருந்தால் கர்வம் பெருகுவது இயற்கைதானே! அமைச்சர்களையும் – பண்டிதர்கள் அனைவரையும் தனது அறிவாற்றலால் – அலட்சியம் செய்து அவமரியாதை செய்தாள்.  ‘தன்னை அறிவால் வெல்லும் இளைஞனையே திருமணம் செய்வேன்’ என்றும் சூளுரைத்தாள்.  அமைச்சர்கள் – அகம்பாவம் பிடித்த இந்த இளவரசிக்கு ஒரு நல்ல பாடம் கற்பிக்கவேண்டும் என்று நினைத்தனர். இவளுக்கு ஒரு முட்டாளைக் கட்டிவைப்போம் – என்று வெஞ்சினம் கொண்டனர்.

ஒரு மரத்தில் அந்த இளைஞன்  ஒரு கிளையில் அமர்ந்துகொண்டு தான் அமர்ந்த கிளையையே வெட்டும் காட்சியைக் கண்டனர்.

வெட்டி முறிந்த உடன் இளைஞன் கீழே விழுந்த அவலமும் கண்டனர்.

‘இவன் சரியான முட்டாள்! இவனையே இளவரசிக்கு மணமுடித்து அவளது கொட்டத்தையும் அடக்க வேண்டும்’ – என்று எண்ணினர்.

அவனிடம் சென்று : நீ சாப்பிட்டாயா?

அவன்: ரொம்பப் பசிக்குது

அமைச்சன்: எங்களுடன் அரண்மனைக்கு வா! விருந்து கிடைக்கும். ஆனால் நீ வாயைத் திறந்து பேசக்கூடாது.

அவன்:சரி

அமைச்சன் சிற்றரசனிடம் சென்று : அரசே!  நாங்கள் இன்று இந்த அறிவாளி இளைஞனைக் காணும் பாக்கியம் பெற்றோம். இவனே உங்கள் மகளை அறிவால் வெற்றிகொண்டு மணமுடிக்க வந்தவன். ஆனால் இவன் இந்த வருடம் முழுவதும் மௌன விரதம் கொண்டுள்ளான்.

நமது முட்டாள் இளைஞன் இளவரசியிருக்குமிடத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டான்.

இளவரசி தன் வலக்கரத்தின் ஒரு விரலைக் காட்டினாள். அவன் அதை  ‘இவள் எனது ஒரு கண்ணை குத்துவேன் என்கிறாள்’ என்று எண்ணி , ‘இவளது இரண்டு கண்களையும் குத்துவேன்’ என்பதுபோல் தன் இரு விரல்களைக் காட்டினான்!

இளவரசி தன் ஐந்து விரல்களை விரித்து தனது உள்ளங்கையைக் காட்டினாள். அவன்  ‘இவள் என்னை அறைவதற்குக் கையைக் காட்டுகிறாள்’ என்று எண்ணி  ‘இவளை குத்துவேன்’ என்பதுபோல் தனது விரல்களைக் குவித்து முஷ்டிக்கரத்தைக் காண்பித்தான்.

அருகிலிருந்த அமைச்சர்கள் இளைஞனை வெகுவாக சிலாகித்து : இளவரசி! என்ன அறிஞர் இவர்!

நீங்கள் ஒரு விரலைக் காட்டி, ‘கடவுள் ஒருவர்’ என்றீர். இவர் இரு விரல் காட்டி .. ‘கடவுள் பாதி!  மனிதன் பாதி! இரண்டும் சேர்ந்த கலவை நாம்’ – என்று காட்டுகிறார். மேலும் ஐந்து விரல்களைக் காட்டி, ‘ஐந்து உணர்வுகள்’ என்றீர்.  இவர் அவற்றைக் குவித்து ‘ஐந்து உணர்வுகள் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தால்தான் அதில் சிறப்பு’ என்று கூறுகிறார். இளவரசி தனது தோல்வியை ஒப்புக்கொண்டு நமது முட்டாள் மௌனியைத் திருமணம் செய்துகொண்டாள்.

கௌண்டமணி தனது சகோதரிக்குப் பெயிண்ட் அடித்து செந்திலுக்குக் கல்யாணம் செய்த சினிமாக் கதைதான்  நமக்கு  நினைவில் வருகிறது!

இளவரசி – கணவன் முட்டாள் என்பதை உணர்ந்து – திட்டித் – துரத்திவிட்டாள். அமைச்சர்களும் அவனைத் துரத்திவிட்டனர். அவர்கள் லட்சியம் நிறைவேறிவிட்டது. அழுத இளைஞன் காளி கோவில் சென்று கதறி அழுது முறையிட்டான்: ‘தாயே! எனக்கு அறிவு தரமாட்டாயா?’

அழுது அழுது ஓய்ந்த பின் : ‘தாயே காளி மாதா! எனக்கு நீ அறிவு தரவில்லை என்றால் எனது நாவு இருந்து பலன் என்ன! அதை உனக்குக் காணிக்கையாக்குகிறேன்!’  

குறுவாளெடுத்து நாக்கை அறுத்துக்கொள்ள முயன்றான். காளி அங்கு தோன்றி அருளையும் அறிவையும் தந்தாள்.அன்று காளிதாசன் பிறந்தான்! சம்ஸ்கிருத மொழி, காளிதாசன் நாவிலிருந்து வெளிவந்ததால் அலங்காரம் பெற்றது!

காளிதாசன் விக்கிரமாதித்தனின் அரசசபையிலுள்ள நவீன ரத்தினங்களில் ஒருவர். விக்ரமாதித்தர் அரசவையில்  காளிதாசனைத்தவிர  தண்டி, பவ பூபதி போன்ற புலவர்களும் இருந்தனர். ஒருவருக்கு ஒருவர் சளைத்தவர்கள் இல்லை!  ஒருசமயம் இந்த மூவருக்குள் யாருடைய கவித்துவம்  உயர்ந்தது என்ற சர்ச்சை எழுந்தது. தெய்வ சந்நிதியில் காளியிடமே தீர்ப்புக் கேட்பது என்று முடிவானது. மூவரும் காளி கோயிலில் வந்து பாடல்கள் பாடினர். தண்டியின் கவிதை ரசனை அதிகமென்றும், பவபூபதியின் பாடல்கள் அறிவுப்பூர்வமானவை என்றும் அசரிரீ ஒலித்தது.

காளிதாசரைப்பற்றி ஒன்றும் சொல்லவில்லை! காளிதாசருக்கு மிகுந்த கோபம் ஏற்பட்டுவிட்டது. “அப்படியானால் என் திறமை என்னடி?” என்று ஒருமையில் காளியைத் திட்டிவிட்டார். காளி முடிப்பதற்குள் அவர் அவசரப்பட்டுவிட்டார்.

 “மகனே! காளிதாசா! என்னடா அவசரம் உனக்கு?! நான் மற்றவர்களின் பாண்டித்யம்பற்றியே மெச்சினேன்! உன்னைப்பற்றிச் சொல்வதற்குள் அப்படி என்ன அவசரம்? ‘த்வமேவாஹம் த்வமேவாஹம் த்வமேவாஹம் ந ஸம்சய’ என்று உன்னைப்பற்றிச் சொல்வதற்குள் என்னைத் திட்டிவிட்டாயே” என்றதும் காளிதாசர் அழுதுவிட்டார்.

அந்த ஸ்லோகத்தின் பொருள்  ‘நீதானே நான்! நீதானே நான்! நீதானே நான்’. அதாவது காளிதாசனும் காளியும் ஒன்று. நீயும் நானும் ஒன்றானபிறகு உனக்கு மிஞ்சிய புலவனேது? என்றாள் காளி.

மகாகவி காளிதாசன் ருது சம்ஹாரம், குமார சம்பவம், மேக சந்தேசம், ரகுவம்சம் ஆகிய நான்கு காவியங்களையும் விக்கிரமோர்வசியம், மாளவிகாக்கினிமித்ரம், சாகுந்தலம் ஆகிய நாடகங்களையும் உள்ளத்தைக் கொள்ளைகொள்ளும் அழகிய மொழி நடையில் நமது சாதாரண அறிவால் நினைத்துப் பார்க்கவே முடியாத உயரிய கற்பனை வளத்தில் படைத்துள்ளார்.

(சகுந்தலை)

சிலர் பிறக்கும்போதே புகழுடன் தோன்றுவர். சிலரது  வாழ்வில் திடீரென்று இறையருள் கிட்டும். இறையருள், யாருக்கு எப்பொழுது கிடைக்கும் என்பது இவ்வுலக நியமங்களின் மாபெரும் புதிர். அதிலும் வெகு சிலருக்குத்தான் இறைவனே நண்பனாகக் கிடைக்கும் பாக்கியம் கிடைக்கும். காளிதாசன் அப்பேர்ப்பட்ட வரம் பெற்றவன்! அது உலகுக்கே ஒரு வரம்!

சரித்திரம் இனிமை கண்டது – புதுமை பெற்றது – பெருமை கொண்டது!

வேறு என்ன கதைகள் சரித்திரம் சொல்லப் போகிறது! பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்.