பாடல்: அதிசய ராகம் ஆனந்த ராகம்
திரைப்படம்: அபூர்வ ராகங்கள்
பாடியவர்: கே.ஜே. ஜேசுதாஸ்
இயற்றியவர்: கவிஞர் கண்ணதாசன்
எம்.எஸ். விஸ்வநாதன்
ஆண்டு: 1975

அதிசய ராகம் ஆனந்த ராகம்
அழகிய ராகம் அபூர்வ ராகம்

வசந்த காலத்தில் மழை தரும் மேகம் – அந்த
மழை நீரருந்த மனதினில் மோகம்
இசையெனும் அமுதினில் அவளொரு பாகம்
இந்திரலோகத்து சக்கரவாகம்

அதிசய ராகம் ஆனந்த ராகம்
அழகிய ராகம் அபூர்வ ராகம்

பின்னிய கூந்தல் கருநிற நாகம்
பெண்மையில் இலக்கணம் அவளது தேகம்
தேவர்கள் வளர்த்திடும் காவிய யாகம் – அந்த
தேவதை கிடைத்தால் அது என் யோகம்

ஒரு புறம் பார்த்தால் மிதிலையின் மைதிலி
மறு புறம் பார்த்தால் காவிரி மாதவி
முகம் மட்டும் பார்த்தால் நிலவின் எதிரொலி
முழுவதும் பார்த்தால் அவளொரு பைரவி

அதிசய ராகம் ஆனந்த ராகம்
அழகிய ராகம் அபூர்வ ராகம்

இரண்டு வருடங்கள் இடைவெளிக்குப் பின்னர் இன்னும் சில படைப்பாளிகள் பற்றி எழுதத் தொடங்குகிறேன். இதுவரை எழுதப்பட்ட படைப்பாளிகள் புத்தகமாக வெளிவந்தபிறகு நண்பர்கள் சில கேள்விகள் கேட்டார்கள். புதுமைப்பித்தன் போன்ற சில முக்கியமான எழுத்தாளர்கள் அதில் இல்லையே…  பெண் எழுத்தாளர்கள் குறைவாக இருக்கிறதே … தவிர, அந்த அந்த எழுத்தாளர்களின் ஆகச் சிறந்த கதையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனவா என்றெல்லாம்  கேட்டார்கள்.

யார் யார் கதைளைப்பற்றி எழுதவேண்டும் என்றோ, யாருக்குப் பிறகு யார் என்கிற வரிசை குறித்தோ முன்கூட்டிய  தீர்மானம்  எதுவும் இன்றி எழுதப்பட்டவை. அவ்வப்போது படித்து வந்த கதைகள் அல்லது எப்போதோ படித்து நினைவில் இருந்த கதைகள் என ஒரு கதம்பமாய் எழுதப்பட்டவை. ரசனை சார்ந்த கட்டுரைகள் என்பதைத் தவிர எந்தத் தர, தள அளவுகோலும் பயன்படுத்தவில்லை. அவ்வாறு ஒரு அளவுகோல் தயாரிக்கும் நோக்கமோ, அதிகாரமோ, திறமையோ, எண்ணமோ  எதுவும் இல்லை. இந்தப் புரிதலில் இன்னும் சில படைப்பாளிகள் என இந்த ‘கலந்து கட்டி’ தொடர் ஆரம்பிக்கிறேன்.

க நா சு

க.நா.சு என்று அறியப்படும் க.நா.சுப்ரமணியன் தஞ்சை மாவட்டத்தைச் சேர்ந்தவர். பலர் இவரை விமரிசகராகவே அறிவார்கள். இவர் எழுதிக் குவித்த படைப்புகள் ஏராளம். எழுதியவற்றைப் போல பலமடங்கு படித்தவர். விமர்சனக் கலை, உலக இலக்கியம், இந்திய இலக்கியம் ஆகியவற்றைப்பற்றிய புத்தகங்கள் குறிப்படத்தக்கன. புதினம், குறுநாவல், சிறுகதை, கவிதை, மொழிபெயர்ப்பு, விமரிசனம் என்ற பறந்து பட்ட எழுத்தாற்றல் கொண்டவர். ஒரு புத்தகத்தை முழுவதும் படித்து மூடி வைத்துவிட்டு மொழிபெயர்ப்பை செய்துவிடக்கூடிய ஆற்றல் உள்ளவர் என்று சொல்வர்கள்.

நீண்ட நாவல்கள் எழுதுவது தேவையில்லை என்ற கருத்து கொண்டவர். இருநூறு பக்கங்களில் சொல்ல முடியாத கதையினை  ஆயிரம் பக்கங்களிலும் சொல்லமுடியாது என்கிறார். சிறுகதை என்பது அளவைப் பொறுத்ததல்ல. சொல்ல விரும்பிய ஒரே  ஒரு விஷயத்தை நயம்பட சொல்வதே சிறுகதையாகும் என்கிற கருத்து கொண்டவர். மொழிபெயர்ப்பிலும் பல சாதனைகள் படைத்தவர். 

இவரது ‘தர்மம்’ என்கிற   சின்னஞ்சிறு சிறுகதை. 

“இது என்னையா இது? தர்மம் ஆறணா என்று ஒரு கணக்கு எழுதி வைத்திருக்கிறீரே? எத்தனை நாளாய்ப் புண்ணியம் சம்பாதிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறீர்?” என்று கேட்டேன் நான்-

என்று தொடங்குகிறது.

இவரது பல சிறுகதைகள் குறுநாவல்கள் போல கதைசொல்லியாக எழுத்தாளர் கதாபாத்திரமாகவே வருகிறார்.

இவரது நண்பரான புத்தக விற்பனையாளர் காசு விஷயத்தில் மிகவும் கெட்டி. விற்பனையிலும் கொடுக்கவேண்டிய கமிஷனிலும் கரார். கோவில் குளம் என்றோ ஏழைகளிடம் பரிதாபத்தாலோ தர்மம் செய்ய விரும்பாதவர். அவர் கணக்கில் தர்மம் என்று எழுதிவைத்திருந்தது அவர் நண்பர் கதைசொல்லிக்கு வேடிக்கையாகவும் நம்ப முடியாததாகவும் இருக்கிறது.

புத்தக விற்பனையாளர் பதிலளிக்குமுன் சில பள்ளி ஆசிரியர்கள் வருகிறார்கள். அவர்கள் விற்ற புத்தகங்களுக்கு கொடுக்கவேண்டிய ‘கமிஷன்’ பைசா பைசாவாக பேரம் செய்யப்படுகிறது. இதில் வேறு கமிஷனா என்று நண்பர் ஆச்சரியப்பட, அப்படித்தான் என்று சலித்துக்கொள்கிறார் விற்பனையாளர்.

பேச்சு மீண்டும் ‘ஆறணா தர்மம்’ குறித்து திரும்புகிறது. விற்கவேண்டிய புத்தகங்களைப் பள்ளியில் ஆசிரியர்களிடம் ஒப்படைத்துவிட்டுத் திரும்பும்போது வெளியில் ஒரு மாணவி தூணில் சாய்ந்துகொண்டு பரிதாபகரமாக அழுதுகொண்டு இருந்திருக்கிறாள். விற்பனையாளர் விசாரிக்கிறார்.

அவள் விசித்துக்கொன்டே ‘அப்பாரு வூட்லே இல்லே! பொஸ்தகம் வாங்க ஆயா காசு தராது. பொஸ்தகம் எல்லாம் வித்தப் போயிடும் அப்பாரு வரதுக்குள்ளே.. ம்.. ம்!’ என்று சொல்லிற்று.

புத்தகம் அப்படி விற்றுப் போகாது. அப்படியே விற்றுப் போய்விட்டாலும் தான் வைத்திருந்து தருவதாக கூறுகிறார் விற்பனையாளர். குழந்தை அழுவதை நிறுத்தவில்லை. புஸ்தகத்தை வாங்கிப் படிக்குமோ படிக்காதோ இப்போதே புதுப் புஸ்தகம் வாங்க ஆசைப்படுகிறாள் என்று தெரிகிறது.  

“..இந்தப் பச்சைக் குழந்தைகளின் ஆர்வத்தைக் கொண்டுதானே நான் காசு பண்ண வேண்டியிருந்ததென்று எனக்கே வெட்கமாயிருந்தது..” என்கிறார் அவர்.

உபாத்தியாயரிடமிருந்து அவளுக்கு வேண்டிய புத்தகங்களை வாங்கித் தருவதில் ஒரு சங்கடம். அந்த ஆசிரியரின் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டியிருக்கும். எவ்வளவு காசு வேண்டும் என்று கேட்டு ஆறணா கொடுத்துவிட்டு வந்துவிடுகிறார் அந்த விற்பனையாளர்.  

இதை அவர் தமக்கு இயற்கையான குரலில் சொல்லவில்லை. அப்படி செய்துவிட்டு வந்தது பற்றி அவருக்கே வெட்கமாயிருந்தது போல கதைசொல்லிக்குத் தோன்றுகிறது.  

அப்போது ஒரு சிறுமி உள்ளே வருகிறாள். விற்பனையாளரிடம் ஆறணா கொடுத்துவிட்டு, “அப்பாரு வந்த வொடனே வாங்கிட்டு வந்துட்டேன். பாக்கி பொஸ்தகம் நாளைக்கு வாங்கிக்கலாம்னுது அப்பா” என்கிறாள்.

ஆறணா பெரிதல்ல அந்தப் பெண்ணின் குதூகலம் உண்மையிலேயே பெரிசுதான் என்று எனக்குத் தோன்றியதால் நான் என் நண்பரை அப்போது மேலும் கேலி செய்ய ஆரம்பிக்கவில்லை.

என்று முடிக்கறார் கநாசு.

ஒரு சிறு சம்பவம் பணத்தில் கெட்டியானாலும் மனிதாபிமானம் மிக்க அந்த விற்பனையாளர், ஒரு குழந்தை உள்ளம் என்று ஒரு அழகிய கதையினை படைக்கிறார் கநாசு.

இவரது படைப்புகள் அரசுடமை ஆக்கப்பட்டு விட்டதால் பெரும்பாலான பதிப்பகங்கள் இவரது நாவல்கள், குறுநாவல்கள், கட்டுரை தொகுப்புகள் என  வெளியிட்டுள்ளன.  

மேலே சொன்ன தர்மம் கதையும் இன்னும் சில சிறுகதைகளும் கீழ்கண்ட இணைப்பில்

க நா சு சிறுகதைகள்

சம்யுக்தா பரபரப்புடன் தொலைப்பேசியில் என்னைக் கூப்பிட்டு  அவசரமாக தன் மகள் புனிதாவை அழைத்து வர அனுமதி கேட்டாள். அவள் வீட்டிற்குப் பக்கத்தில் என்னைப் பார்த்த ஒருவர் பரிந்துரை செய்ததாகத் தெரிவித்தாள். முக்கியமாக மருந்து இல்லாத சிகிச்சை என்பதைக் கேள்விப் பட்டதாகக் கூறினாள். எங்கள் ஸைக்காட்ரிக் ஸோஷியல் வர்கர் துறையில் இவ்வாறே செயல் படுவோம் என விளக்கம் அளித்து, என்னை அறிமுகப் படுத்திக் கொண்டேன்.

சம்யுக்தாவின் குடும்பம், ஓய்வு பெற்றிருந்த மாமியார், மாமனார் ரத்தினம், வங்கியில் வேலை செய்யும் கணவன் மகாலிங்கம், ஆர்க்கிடெக்சர் பனியில் ஒரே மகள் புனிதா. இவள் இல்லத்தரசி. வீட்டின் சகலமும் பார்த்துக் கொள்பவள். அதனால்தான் மகள் உங்களைப் பார்க்க நானே நேரம் குறிக்கிறேன் என்று விளக்கினாள். இன்றைய காலகட்டத்தில் இது அதிசயம் அல்ல, தாயாரோ தந்தையோ தன் வேலைக்குப் போகும் பிள்ளைகளுக்கு ஆயிரம் பொறுப்புக்கு மத்தியில் இதற்கெல்லாம் நேரம் இருக்காது என்று அப்பாயின்ட்மென்ட் கேட்பது. பிள்ளைகளுக்கு எல்லாவற்றையும் பார்த்துப் பார்த்துச் செய்து கொடுப்பதில் இந்தத் தூது வேலை செய்வதும் அடங்கும்.

எதற்காகப் புனிதா என்னைப் பார்க்க வர வேண்டும் என்பதற்கும் சம்யுக்தா விவரமாக எடுத்துச் சொன்னாள். புனிதா பிறந்ததும் அவள் மாமனார் ரத்தினம், தெளிவாக சம்யுக்தாவிடம் சொன்னது, “எக்காரணத்திற்கும் பிறந்த மகாலட்சுமியைக் கண்களில் துளிகூட கண்ணீர் வரக்கூடாது. அதுக்கு நீ மட்டுமே பொறுப்பு” என்றார். இதைச் சாத்தியம் ஆக்க சம்யுக்தா தான் என்னென்னவோ செய்தேன், செய்கிறேன்  என்றாள்.

எனக்குப் புரிய வைக்க சில நிகழ்வுகளை விவரித்தாள். புனிதா நர்ஸரி படித்தவரை ரத்தினமும், மாமியாரும் குழந்தையை இடுப்பில் தூக்கிக் கொண்டு தான் போக வேண்டும் என்றே வற்புறுத்தினார்கள். சம்யுக்தா அலட்டிக்கொள்ளாமல் அந்த பதினைந்து  நிமிடத்திற்குப் புனிதா இடுப்பில், கையில் அவள் பை என்று கூட்டிக் கொண்டு போவாள். புனிதா மேல் வகுப்புகள் போன பிறகு, பள்ளியிலிருந்து பல முறை வீட்டிற்கு புனிதாவை அழைத்து வரச் சொல்வார்கள், அவளுக்குத் தன் நண்பர்களுடன் வரப் பிடிக்கவில்லை என்பதால்! வீட்டில் என்ன செய்து கொண்டு இருந்தாலும் அதை அப்படியே விட்டு விட்டுப் போக வீட்டின் பெரியவர்கள் வலியுறுத்திச் சொல்லி, இருபது நிமிடத்தில் திரும்பி வரச் சொல்வார்கள். பள்ளிக்கூடம் போகவே பதினைந்து நிமிடமாகும்.

புனிதாவுடன் அவள் வகுப்பு தோழி சண்டை போட்டு விட்டால் ரத்தினம் உடனே போய்விடுவார். அவர், எக்காரணத்தினால் ஆயிற்று என்பதைக் கேட்க மாட்டார், கடினமாக மற்றவர்களைக் கண்டித்து வருவார். வகுப்பு தோழிகள் அவளிடம் தயங்கி, ஜாக்கிரதையாகப் பழகினார்கள்.

புதிதாகச் சேர்ந்த ரமாவுடன் நெருங்கிப் பழக ஆரம்பித்தாள். ஒரு நாள் புனிதா அவளைக் கிள்ளி, பிறாண்டி விட்டு, அவள் அலற,  பிறகு அழுது மன்னிப்பு கேட்டாள். மிக வெட்கம் ஆகியது. இதற்குப் பிறகு தோழி இருந்தாலும் அதில் தோழமை இல்லை.

ரத்தினம் சொன்னதைக் கடைப்பிடிக்க, புனிதாவின் எல்லா தேவைகளையும் அம்மாவே செய்து கொடுத்து வந்ததால் காலேஜ் சேர்ந்ததும் புனிதா தடுமாறினாள். ரெக்கார்ட் புத்தகத்தை அம்மாவையே எழுத வைத்தாள். எழுதியதை நக்கல் செய்வாள். தாத்தா பாட்டி கணவரும் புனிதாவுடன் சேர்ந்து நகைப்பார்கள்.

வேலைக்குச் சேர்ந்ததும் டீமுடன் ஒத்துப்போக முடியாமல் தவித்தாள். புனிதாவின் வற்புறுத்தலால் சம்யுக்தா அதைச் சரிசெய்ய அவளுடன் வேலை செய்பவர்களுடன் பேசிப் பார்த்தாள். அவர்கள் இதை விசித்திரமாகப் பார்த்தார்கள். நண்பர்கள் வளர்த்துக் கொள்ளக் கஷ்டப் பட்டாள்.

இப்போது புனிதாவிற்கு வயது இருபத்தி ஆறு, அம்மாதான் நேரம் குறிக்க அழைத்தாள். அடுத்த நாள் வரச் சொன்னேன். வந்தாள்.

சம்யுக்தா வந்தாள். புனிதா வர நேரமாகும் என்றாள். அரை மணிநேரம் காத்திருந்தும் வரவில்லை என்பதால் சம்யுக்தாவிடம் விவரங்களைச் சேகரித்தேன். சம்யுக்தா பொறியியல் படித்த பட்டதாரி. புனிதா பிறப்பதற்கு முன் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் வேலை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். வேலைக்குப் போவதற்கு முன் சமையல் செய்து, மேஜையில் வைப்பாள். மாமியார் தனக்கும், ரத்தினத்திற்கும் பரிமாறி விடுவாள், மற்ற வேலைக்குச் சுமதி என்றவள் வருவாள். குழந்தை பிறந்த பின் வீட்டினர் சொன்னதால் சம்யுக்தா வேலையை ராஜினாமா செய்தாள்.

சொன்னதைச் செய்வது சம்யுக்தாவுடைய பழக்கம். எல்லோரையும் அனுசரித்துச் செல்பவள். பல வருடங்களாக அவள் புனிதாவை கண்டிக்க முயன்றதுண்டு, ஆனால் “இல்லை” என்று சொன்னால் வீட்டில் எல்லோரும் அவளைத் திட்டுவதால் புனிதாவை ஒன்றும் சொல்லவோ சரி செய்யவோ முடியவில்லை. வருத்தப் பட்டாள், வேதனை தந்தது என்றாள்.

ஸெஷன் முடியும் வரை புனிதா வரவில்லை. அடுத்த முறை புனிதா வருவதற்கு நாள் குறித்து விட்டு சம்யுக்தா சென்றாள். இரண்டாவது முறையும் சம்யுக்தா வந்துவிட்டாள், புனிதா கொஞ்சம் தாமதமாக வருவாள் என்றாள். வரவில்லை.

இதைப் பற்றி சம்யுக்தாவை விளக்கச் சொன்னேன். இதிலிருந்து அவர்களைப் புரிந்து கொள்ளவும் முயன்றேன். புனிதா ஏன் வரவில்லை என்பதை எடுத்துக் கொண்டோம். என்னை ஆலோசிக்க வேண்டும் எனக் கேட்டது புனிதா தான். வரவேண்டிய அன்று காலை சம்யுக்தா அவளை அலுவலகத்திலிருந்து நேராக வரப் பரிந்துரை செய்தாள். புனிதா திரும்பத் திரும்ப அம்மாவை அலுவலகம் வந்து தன்னை அழைத்துச் செல்லச் சொன்னாள். சம்யுக்தா நேராக வந்து விட்டாள் என்று தெரிந்ததும் புனிதாவிற்கு கோபம், வர மறுத்து விட்டாள். வீடு திரும்பிய பின்னர் சம்யுக்தா இதை அறிந்தாள்.

இரண்டாம் முறையும் புனிதா வராதபடி நேர்ந்தது. புனிதா தன் அம்மாவைப் பழி வாங்குவதாக எண்ணி வராமல் இருந்தாள். சம்யுக்தா தன் அணுகுமுறையை மாற்றி  செயல் படும் நேரம் வந்துவிட்டது என்று எனக்குத் தோன்றியதால், அவளுடன் ஆரம்பித்தேன். சம்யுக்தாவின் ஒழுக்கமும் அடக்கமும் மாற்றல் கொண்டு வருவதற்கு உதவின.

சம்யுக்தா, மூன்றே ஸெஷனில் இதைப் புரிந்து கொண்டாள். பார்த்துப் பார்த்துச் செய்வதால் புனிதாவிற்கு உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவது, சமூகத் திறன், கட்டுப்பாடு என்று பல திறன்கள் ஊனமாக இருந்தன. இவற்றை வளர்க்கச் சந்தர்ப்பம் தராததால் எப்படி அணுக வேண்டும் என்பது தெரியாத தவிப்பின் விளைவுகள், கிள்ளுவது, ஆக்ரோஷப் படுவது, இஷ்டப் படி நடப்பது.

சம்யுக்தாவை புனிதா தன் வாழ்க்கையில் எந்தெந்த சந்தர்ப்பங்களைச் சந்தித்தாள், அதை யார் அவளுக்காகக் கையாண்டார்கள், அதைப் புனிதா தானே செய்திருக்க முடிந்து இருக்குமா என்பதைக் குறித்து வரப் பரிந்துரைத்தேன். நீண்ட பட்டியலும் விளக்கமும் வந்தன. சிலவற்றை எடுத்துக் கொண்டு, அதை எவ்வாறு சம்யுக்தா தன் மகளிடம் அதைச் செய்ய வைத்திருக்கலாம் என்பதையும், எப்படி வீட்டில் உள்ள பெரியவர்களின் ஒத்துழைப்பு சேர்த்துக் கொண்டு இருக்க முடியும் என்பதையும் பல கோணங்களில் ஆலோசித்தோம்.

தான் இதை மேலும் புரிந்து கொள்ள இன்னொரு செஷன் வேண்டும் என்று நேரம் குறித்துக் கொண்டு மறுபடி வந்தாள். இந்த இடைவேளையில் சம்யுக்தாவை ஓரிரு முறை புனிதாவிடம் மாறி செயல்பட முயலச் சொன்னேன். மற்றவர்களின் எதிர்வினைகள் என்னவென்று குறித்து வரச்சொன்னேன். சம்யுக்தாவிடம் சொன்னால் செய்வாள், செய்தாள்.

இந்த நான்கு வாரக் காலகட்டத்தில் சம்யுக்தா திரும்ப புது மனோதிடம் பெற்றது போல் இருந்தது என்றாள். இந்நாள் வரை தன்னால் முடியும், பெரியவர்களிடம் விளக்கிச் சொல்ல முடியும் என்று பார்க்காமல், எதைச் சொன்னாலும் தலையை ஆட்டிக் கொண்டு இருந்தேன் என்று தன் நிலைமையை வர்ணித்தாள். மேற்கொண்டு எப்படி நன்றாக அணுக முடியும் என்பதைப் பற்றி உரையாடினோம்.

சொல் பேச்சைக் கேட்பது அவசியம். அவரவர் பொறுப்பு ஒவ்வொருவருக்கும் உண்டு, தன் மகளிடம் இது இல்லை என்பதை உணர்ந்தாள்.

இத்துடன் இன்னொன்றையும் புரிந்து கொண்டாள், அவள் மாமனார் சொன்னது “அழ வைக்கக் கூடாது” என்று. இதைக் கொஞ்சம் மாற்றிப் போட்டுப் பார்க்கத் துணிந்தால். அவர் சொன்னது குழந்தை வாழும் சூழலை இதமாக வைக்க வேண்டுமென்று. அதைச் செய்தேனா? இன்னும் இரண்டு ஸெஷன்களுக்கு உரையாடினோம். சம்யுக்தா தன்னை சுதாரித்து வந்தாள். இவளுடைய மாற்றத்தைப் பார்த்து, ரத்தினம் வந்து என்னைச் சந்தித்து, விவரங்களைப் பகிர, அவரும் புரிந்து கொண்டார்.

அவர்தான் புனிதாவை என்னை ஆலோசிக்கச் சொன்னாராம். அவருக்கு அப்பொழுது தான் அவள் நேரம் குறித்து விட்டு பின்பு வராதது தெரிந்தது. புனிதாவை கண்டித்தார். புனிதாவிற்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது.

அம்மாவுடன் அடுத்த நாள் வந்துவிட்டாள். தான் வராதது சம்யுக்தாவினால் தான் என்றாள். தன்னை கூட்டிக் கொண்டு வராததால் இப்படி ஆனது என்று விளக்கினாள். இதைச் சொல்கையில், பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த அம்மாவைப் பல்லைக் கருகருக கடித்துப் பார்த்து, முழங்கையால் இடித்துச் சொன்னாள். சம்யுக்தா வலி என்றோ, செய்யாதே என்றோ சொல்லவில்லை.

புனிதா தனக்கு ஆபீஸில் எதுவும் பிடிக்கவில்லை என்றாள். டீம் ஹெட் அவள் மற்றவர்களுடன் கலந்து பேசாமல் வேலை செய்வதைக் கண்டித்ததாகச் சொன்னாள். இந்த வேலையை விட்டு விட்டு, பாட்டுக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்றாள். இதற்கு காரணமே திறன்களின் குறைபாடு. தைரியம் ஊசலாடியது.

எதை முயன்றாலும் கடினமாகத் தோன்றியது. தான் அழகாக இல்லை என்று கருதினாள். இந்த இரண்டையும் எடுத்துக் கொண்டோம். அவள் முயற்சிக்கும் விதங்களைப் பட்டியலிட்டோம். கூடவே ஒன்றைச் செய்யத் தெரியவில்லை என்றால் அதன் அணுகுமுறைகளை எண்ண ஆரம்பித்தோம்.  இதிலிருந்து அவள் எவ்வளவு, ஏன் தட்டுத் தடுமாறுகிறாள் என்பதைப் பார்க்க, புனிதாவிற்கு தன் அம்மாவை எல்லாம் செய்ய வைத்தது, உதவி கேட்காதது தெளிவாகத் தெரிந்தது.

இதுவரை புனிதாவைப் பொறுத்தவரை உதவி கேட்பதைத் கேவலமாகக் கருதினாள். சிறுவயதிலிருந்தே தாத்தா அல்லது சம்யுக்தா தேவைகளை முன்கூட்டியே தெரிந்து பூர்த்தி செய்ததால் உதவி கேட்கும் சூழ்நிலை எழவில்லை.

படிப்பில் சுட்டி. அம்மா ஏதாவது செய்யாவிட்டால் பரீட்சையில் மார்க் வராமல் செய்து கொள்வாள்- தன்னைத் தானே புண்படுத்திக் கொள்ளும் விதம். கர்வம் இருந்தது, “எனக்குப் புரியவில்லை” என்று ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தாள். இப்போதுதான், இப்படித்தான் கேட்க வேண்டும் என்பது தெரியாமல் போனது. வேலையிலும் இதே நடந்தது. பலருடன் கலந்து செய்ய முடியாமல் தவித்தாள்.

கலந்து ஆலோசனை செய்ததில் புனிதா புரிந்து கொண்டாள், கேட்பதற்கு, முயல்வதற்கு  முன்னாலேயே கைமேல் கிடைத்த பலனால் லோ ஃரஸ்ட்ரேஷன் டாலரன்ஸ் (low frustration tolerance) தனக்கு வந்துள்ளது என்று. பொறுக்க, காக்க, இரண்டையும் கற்றுக் கொள்ளவில்லை. கோபம், ஆத்திரமடைந்த நேரங்களை ஏன்-என்ன என்று குறித்து வரச்சொன்னேன்.

இதைப் புரிந்ததும் அவளுடைய பொறாமை உணர்வைப் பற்றிப் பேசத் தொடங்கினாள். பள்ளி வயதில் தன் சினேகிதியைத் துன்புறுத்தியதும் பொறாமையில். அவள் வகுப்பில் சேர்ந்த புது மாணவியுடன் சிரித்துப் பேசிய போது, புனிதா அவள் தன்னை விட்டு விலகிவிடுவாள் என்று அஞ்சி, அடித்து விட்டாள். பொறாமையினால் பத்தாவது வகுப்பு தோழியுடனும், இப்போது அம்மாவுடனும் மனஸ்தாபம் ஏற்பட்டதை விவரித்தாள்.

பல உதாரணங்களை அலசி ஆராய்ந்து பார்க்க, ஒப்பிடுவதாலும் அத்துடன் ஒட்டிய எதிர்பார்ப்பினாலும் இப்படி நேர்ந்தது. சம்பவங்கள், விளைவுகளைப் பற்றிப் பேசினோம்.

புனிதா அவள் வீட்டின் ஒரே குழந்தை. தாத்தா பாட்டி, என்று எல்லோருடைய வாழ்க்கையும் இவளைச் சுற்றி இருந்தது. வீட்டின் மையமாக இருந்தாள். வீட்டில் மற்றவர்களின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பு தரவேண்டும் எனத் தெரியாத அளவிற்கு அவளுக்குச் சலுகை கொடுத்திருந்தார்கள்.

இங்கு இருமுறை வராமல் தட்டச் செய்ததை ஒப்பிடுகையில் புரிந்து கொண்டாள். வராமல், அம்மாவை வஞ்சகம் தீர்த்துக் கொண்டது, என்னைக் காக்க வைத்தது, சமூக திறன் குறைபாடும் நாகரிகம் இல்லாததையும் காட்டுகிறது என்று புரியப் பல ஸெஷன்கள் ஆயின.

புனிதாவின் சமூக-உணர்வு திறன்கள் குறைபாட்டை ஆழ்ந்து ஆராய, தான் ஒற்றைக் குழந்தை என்பதால் பல சலுகைகள் கிடைத்தது.  அம்மாவை இன்றும் ஏன் இந்த அளவிற்குக் காயப்படுத்தினாள் என்பதையும் ஆராய்ந்தோம்.

சமீப காலமாக சம்யுக்தா பேச்சு, நடந்தது கொள்ளும் விதத்தினால் அவர்களுக்கு மரியாதை தரத் தோன்றுகிறது என்றாள். அதுமட்டுமின்றி சம்யுக்தாவைக் கிள்ள மனம் விடவில்லை என்றாள். தன் உணர்வை அடையாளம் கண்டு கொள்ள, அவற்றை வெளிப்படுத்தும் விதத்தில் மாற்றம் ஏற்பட்டன. இப்படி மேலும் பல விதமாக மாற்றி அமைத்துக் கொள்ள மேலும் உறுதியானாள்.

அம்மா கை உணவு (18)

நம் வீடுகளில் அன்றாடமோ அல்லது விசேஷ நாட்களிலோ தயாரிக்கும் உணவு வகைகளை வரிசைப்படுத்தி அவற்றின் மகிமைகளை வியந்து எளிய தமிழில் பாடப்படும் கவிதைப் பாடல்கள் இவை. இது ஒரு அறுசுவைத் தொடர். ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு கவிதைப் பாடலை வாசகர்களுக்கு வழங்கி மகிழ்கிறேன்.

கொழுக்கட்டை மஹாத்மியம் – மார்ச் 2018 .

இட்லி மகிமை – ஏப்ரல் 2018

தோசை ஒரு தொடர்கதை – மே 2018

அடைந்திடு சீசேம் – ஜூன் 2018

ரசமாயம் – ஜூலை 2018

போளி புராணம் – ஆகஸ்ட் 2018

அன்னை கைமணக் குறள்கள் – செப்டம்பர் 2௦18

கலந்த சாதக் கவிதை – அக்டோபர் 2018   

கூட்டுக்களி கொண்டாட்டம் – நவம்பர் 2018

சேவை செய்வோம் – டிசம்பர் 2018

பஜ்ஜி பஜனை – ஜனவரி 2019

பருப்புசிலி பாசுரம் – பிப்ரவரி 2019

வெண்பொங்கல் வேண்டுதல் – மார்ச் 2019

பாயசப் பாமாலை – ஏப்ரல் 2019

ஊறுகாய் உற்சாகம் – மே 2019

பூரி ப்ரேயர் – ஜூன் 2019

இனிக்கும் வரிகள் – ஜூலை 2019

  வடை வருது ! வடை வருது !

உடலுக்கு நல்லதென்று இட்லி தின்னப் போனேன் !

எண்ணெய் இல்லா பண்டமென்று எண்ணிக்கொண்டு சென்றேன் !

வடையைக் கண்ட பின்னர் என் மனதில் மாற்றம் கொண்டேன் !

எடை, எண்ணெய் எல்லாம் விட்டு வடையில் கையை வைத்தேன் !

வாசம் பிடித்தால் போதும் எனக்கு வடை மேல் ஆசை கூடும் !

வாடைகாற்று தாங்கிடுவேன் இந்த வடைக்காற்று வாட்டும் !

மூக்கைத் துளைக்கும் வடையே என் மூளை கூட துளைக்கும் !

நாக்கை வெளியே இழுத்து என்னை ஆசை கொள்ள செய்யும் !

உளுந்து வடை போதும் நான் உலகம் சுற்ற வேண்டாம் !

மசால் வடை போதும் எனக்கு மற்ற சுகம் வேண்டாம் !

தின்ன தின்ன திகட்டாத சின்ன சின்ன வடையே !

டோனட்டை எள்ளி விடும் எங்கள் நாட்டு வடையே !

மொறு மொறுவென வடையினையே அம்மா செய்து தருவாள் !

விண்டு விட்டால் உள்ளே அது மெது மெதுவென இருக்கும் !

என்ன விந்தை இதுவென்று இறைவன் கூட திகைப்பான் !

நாள் கிழமை என்றால் அவனும் நாக்கை நீட்டி வருவான் !

வெறும் வடையே போதுமென்று நானும் நினைக்கையிலே !

சாம்பார் வடை ரசவடையென வெரைட்டி காட்டும் வடையே !

மோர்க் குழம்பு வடை கூட உப்புரப்பாய் இருக்கும் !

தயிர் வடையில் முடிந்தால் தான் என் ஆத்மா சாந்தி அடையும் !

வாழ்க்கையே உனக்கு விடை கொடுக்க நான் ரெடி !

வடையை மட்டும் விட மாட்டேன் கடைசி வரை ஒரு கடி !

ஒன்றிரண்டு மூணு நாலு முடிவில்லாத வடையடா !

அன்னை காட்டும் அன்பு போல திகட்டிடாத சுவையடா !      

 .

திரு ஜெயமோகன் அவர்களின் வலைப்பூவிலிருந்து தன்னைப்பற்றி அவரே கூறும் வரிகள்: 

தந்தை பெயர் எஸ்.பாகுலேயன் பிள்ளை. தாத்தா பெயர் வயக்கவீட்டு சங்கரப்பிள்ளை. பூர்வீக ஊர் குமரிமாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டம், திருவரம்பு. தாத்தா அடிமுறை ஆசான். ஆகவே சங்கு ஆசான் என அழைக்கப்பட்டிருக்கிறார். அப்பாவின் அம்மா பெயர் லட்சுமிக்குட்டி அம்மா. அவரது சொந்த ஊர் குமரிமாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டம், திருவட்டாறு. அப்பாவுடன் பிறந்தவர்கள் இருவர். தம்பி எஸ்.சுதர்சனன் நாயர் தமிழக அரசுத்துறையில் வட்டார வளர்ச்சி அலுவலராக இருந்து ஓய்வுபெற்று இப்போது பத்மநாபபுரத்தில் வசிக்கிறார். அப்பாவின் தங்கை சரோஜினி அம்மா திருவட்டாறில் ஆதிகேசவ பெருமாள் ஆலய முகப்பில் உள்ள பாட்டியின் பூர்வீகவீட்டிலேயே வாழ்கிறார்.

அப்பா முதலில் வழங்கல் துறையில் வேலைபார்த்தார். பின் பத்திரப்பதிவுத்துறையில் எழுத்தராக வேலைபார்த்து ஓய்வு பெற்றார். அவரது பணிக்காலத்தில் பெரும்பகுதி அருமனை பத்திரப்பதிவு அலுவலகத்தில் கழிந்தது. 1984ல் தன் அறுபத்தி ஒன்றாம் வயதில் தற்கொலை செய்துகொண்டார்.

அம்மா பி. விசாலாட்சி அம்மா. அவரது அப்பாவின் சொந்த ஊர் நட்டாலம். அவர் பெயர் பரமேஸ்வரன் பிள்ளை. அம்மாவின் அம்மா பெயர் பத்மாவதி அம்மா. அவரது சொந்த ஊர் திருவிதாங்கோடு. நட்டாலம் கோயில் அருகே உள்ள காளி வளாகம் அம்மாவின் குடும்ப வீடு. அம்மாவுக்கு சகோதரர்கள் நால்வர். மூத்த அண்ணா வேலப்பன் நாயர், இரண்டாமவர் கேசவபிள்ளை. மூன்றாம் அண்ணா மாதவன் பிள்ளை. அடுத்து பிரபாகரன் நாயர். கடைசி தம்பி காளிப்பிள்ளை. அம்மாவுக்கு இரு சகோதரிகள். அக்கா தாட்சாயணி அம்மா இப்போது நட்டாலம் குடும்ப வீட்டில் வசிக்கிறார். இன்னொரு அக்கா மீனாட்சியம்மா கேரள மாநிலம் ஆரியநாட்டில் மணமாகிச்சென்று அங்கெ வாழ்ந்து இறந்தார். அம்மா 1984ல் தன் ஐம்பத்து நாலாம் வயதில் தற்கொலைசெய்துகொண்டர்.

நான் , ஜெயமோகன், பிறந்தது 1962 ஏப்ரல் 22 ஆம்தேதி. சித்திரை மாதம். அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் ஜாதகம் முதலியவற்றில் நம்பிக்கை இல்லை. ஆகவே நட்சத்திரம் தெரியவில்லை. பிறந்தது அருமனை அரசு மருத்துவமனையில். அதன் பின் ஒன்றாம் வகுப்புவரை பத்மநாபபுரத்தில் குடியிருந்தோம். இரண்டாம் வகுப்பு முடிய கன்யாகுமரி அருகே கொட்டாரம் ஊரில். படிப்பு கொட்டாரம் அரசு தொடக்கப்பள்ளியில். பேருந்து நிறுத்தம் அருகே உள்ளது அப்பள்ளி. அதன் பின் முழுக்கோடு அரசு தொடக்கப்பள்ளியில் ஐந்தாம் வகுப்புவரை படித்தேன். அப்போது ராஜு சார் அங்கே தலைமையசிரியராக இருந்தார். என் அப்பாவின் நண்பர். நான் பள்ளிக்கு வெளியே அதிகம் படிக்க காரணமாக அமைந்தவர். முழுக்கோடு பள்ளி அருகே குடியிருந்தோம். ஆறாம் வகுப்பு முதல் பதினொன்றுவரை அருமனை [நெடியசாலை] அரசு உயர்நிலைப் பள்ளியில் படித்தேன். அங்கே சத்தியநேசன் சார் என் இலக்கிய ஆர்வத்துக்கு பெரிதும் காரணமாக அமைந்தார். 1978 ல் பள்ளிப்படிப்பு முடிந்தது

சிறுவயதில் முழுக்கோடு ஒய்.எம்.சி.ஏ நூலகம், அருமனை அரசு நூலகம் ஆகியவை நான் அதிகம் பயன்படுத்திய நூலகங்களாக இருந்தன. அதன்பின்னர் திருவட்டாறு ஸ்ரீ சித்ரா நூலகம். அங்குதான் மலையாள நாவல்களுடன் அறிமுகம் ஏற்பட்டது. பள்ளிநாட்களிலேயே எழுத ஆரம்பித்தேன். முதல்கதை ரத்னபாலா என்ற சிறுவர் இதழில் வெளிவந்ததாக நினைவு. இக்காலகட்டத்தில் குமுதம் விகடன் கல்கி இதழ்களில் பலபெயர்களில் கதைகள் வெளிவந்தன. ‘பாரிவள்ளல்’ என்ற குமுதம் உதவியாசிரியர் எனக்கு ஊக்கமூட்டி கடிதங்கள் எழுதினார்.

புகுமுக வகுப்பு மார்த்தாண்டம் [இப்போது நேசமணி நினைவு] கிறித்தவக் கல்லூரியில். வணிகவியல் துறை. 1979ல். ஆர்தர் ஜெ ஹாரீஸ் முதல்வராக இருந்தார். ஐசக் அருமை ராசன் தமிழ்த்துறையில் இருந்தார். இருவரும் அக்கால ஆதர்சங்கள். 1980ல் நாகர்கோயில் பயோனியர் குமாரசாமிக் கல்லூரியில் வணிகவியல் இளங்கலை படிப்பில் சேர்தேன். அப்போது ஆர்தர் டேவிஸ் முதல்வராக இருந்த காலம். டாக்டர் மனோகரன் வணிகவியல் துறைத்தலைவர். 1982ல் கல்லூரிப்படிப்பை முடிக்காமல் வீட்டை விட்டு வெளியேறினேன்.

என் உயிர் நண்பனாக இருந்த ராதாகிருஷ்ணனின் தற்கொலை என்னை அமைதியிழக்கச் செய்தது. இக்காலகட்டத்தில் குமரி மாவட்டத்தில் வேரூன்றிய ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பின் தொடர்பினால் ஆன்மீக நூல்களில் நாட்டம் ஏற்பட்டது. ஆகவே துறவியாக வேண்டுமென்ற கனவு உருவாகியது. இருவருடங்கள் பலவாறாக அலைந்திருக்கிறேன். திருவண்ணாமலை, பழனி, காசி ஆகிய ஊர்களில் இருந்திருக்கிறேன். பல சில்லறைவேலைகள் செய்திருக்கிறேன். ஆர்.எஸ்.எஸ் தொடர்பும் இக்காலகட்டத்தில் அவ்வப்போது இருந்தது.

1984ல் கேரளத்தில் காஸர்கோடு தொலைபேசி நிலையத்தில் தற்காலிக ஊழியராக வேலைக்குச் சேர்ந்தேன். தொழிற்சங்கத்தின் பெரிய கம்யூனில் தங்கியிருந்தேன். இடதுசாரி இயக்கங்களில் ஆர்வமும் பங்களிப்பும் ஏற்பட்ட காலம். அங்கிருந்த நூலகங்களில் தொடர்ச்சியாக வாசிக்க ஆரம்பித்தேன். இலக்கிய, கோட்பாட்டு விவாதங்களில் ஈடுபடும் பக்குவம் ஏற்பட்டது. இக்காலகட்டத்தில் பெற்றோரின் தற்கொலையால் நிம்மதியிழந்து தீவிரமாக அலைச்சலுக்கு ஆளானேன்.

1985ல் சுந்தர ராமசாமி அறிமுகமானார். என்னை இலக்கியத்துக்குள் ஆற்றுப்படுத்தினார். எழுதலாம் என்று சொல்லி ஊக்கமூட்டினார். எழுத்துக்கள் அதிகமும் அவருக்கே அனுப்பபட்டன. ஒரு மனநோயாளிக்குரிய தீவிரத்துடன் எழுதினேன்.’கைதி’ என்ற கவிதை 1987ல் கட்டைக்காடு ராஜகோபாலன் நடத்திவந்த ‘கொல்லிப்பாவை’ இதழில் வெளியாயிற்று. 1987 ல் கணையாழியில் ‘நதி’ அசோகமித்திரனின் சிறு குறிப்புடன் வெளியாயிற்று. அது ஒரு தொடக்கம். தொடர்ந்து நிகழ் இதழில் ‘படுகை’ ‘போதி’ முதலிய கதைகள் வந்து கவனிக்கப்பட்டன. இந்திரா பார்த்தசாரதி, சுஜாதா ஆகியோர் இக்கதைகளைப்பறி குறிப்பிட்டிருந்தார்கள்

1987ல் காஸர்கோடு வந்து என்னைச் சந்தித்து என்னுடன் தங்கியிருந்த கோணங்கி தமிழில் முதன்மையான செவ்வியல் தன்மை கொண்ட படைப்பாளியாக நான் வருவேன் என என்னிடம் சொன்னது அப்போது வெறும் மனக்குழப்பங்களுடன் மட்டுமே இருந்த எனக்கு பெரும் ஊக்கமாக இருந்தது. இக்காலகட்டத்தில் கோவை ‘ஞானி’யுடன் தொடர்பு ஏற்பட்டது. இலக்கியத்தின் சமூகப்பொறுப்பு பற்றிய பிரக்ஞையை அவரிடமிருந்தே பெற்றேன்.

1987ல்தான் ஆற்றூர் ரவிவர்மாவும் அறிமுகமானார். சுந்தர ராமசாமியின் இல்லத்தில். அது நீண்ட நட்பாக மாறி தொடர்கிறது. சுந்தர ராமசாமி, ஆற்றூர் இருவரும் வழிகாட்டிகளாகவும் நலம்விரும்பிகளாகவும் இருந்தார்கள். 1988 ல் குற்றாலம் இலக்கியப் பட்டறையில் யுவன் சந்திரசேகர் அறிமுகமானான். ஒரு நெடுங்கால நட்பாக அது அக்கனமே உருவாகியது. 1993ல்தான் நித்ய சைதன்ய யதியுடன் உறவு ஏற்பட்டது. அது 1997ல் அவர் மறைவதுவரை தீவிரமாக நீடித்தது.

1988ல் எழுதிய ரப்பர் நாவலை 1990ல் அகிலன் நினைவுப்போட்டிக்காக சுருக்கி அனுப்பினேன். அதற்கு விருது கிடைத்தது. தாகம் [தமிழ் புத்தகாலயம்] அதை வெளியிட்டது. அகிலன் கண்ணன் அதன் பதிப்பாசிரியர். அந்த வெளியீட்டு விழாவில் தமிழ் நாவல்களின் வடிவம் [தமிழ் நாவல்கள் தொடர்கதைகள் அல்லது குறுநாவல்களாக உள்ளன. நாவல்களுக்கு சிக்கலான ஊடுபிரதித்தன்மையும் தரிசன தளமும் தேவை] பற்றிய என் பேச்சு பல வருடம் நீண்ட விவாதங்களை உருவாக்கியது. அதன் நீட்சியாகவே 1992ல் நாவல் என்ற நூலை எழுதினேன்.

1988 நவம்பரில் பணி நிரந்தரம். 1989ல் தமிழ்நாட்டுக்கு மாற்றலாகி தருமபுரி மாவட்டம் பாலக்கோடு ஊரில் தொலைபேசி நிலையத்தில் வேலைபார்த்தேன். 1990 வரை பாலக்கோடு. அதன் பின்னர் தருமபுரி தொலைபேசி நிலையம். 1997ல் நாகர்கோயிலுக்கு மாற்றலாகி வந்தேன். 1998 முதல் தக்கலை தொலைபேசி நிலைய ஊழியர். அலுவலக உதவியாளர் பணி. 2000 வரை பத்மநாப புரத்தில் குடியிருந்தேன். 2000த்தில் நாகர்கோயில் பார்வதிபுரத்தில் சொந்த வீடு கட்டி குடிவந்தேன்.

1990ல் அருண்மொழி நங்கையை வாசகியாக அறிமுகம் செய்துகொண்டேன். அவள் அப்போது மதுரை வேளாண்மைக் கல்லூரியில் வேளாண்மை இளங்கலை படித்துக் கொண்டிருந்தாள். காதலித்து 1991 ஆகஸ்ட் எட்டாம் தேதி மணம் புரிந்துகொண்டேன். அருண்மொழி நங்கையின் அப்பா பெயர் ஆர்.சற்குணம் பிள்ளை. புதுக்கோட்டை- பட்டுக்கோட்டை வழியில் உள்ள திருவோணம் ஊரைச் சேர்ந்தவர். அவரது தந்தைபெயர் எஸ்.ராமச்சந்திரம்பிள்ளை. ராமச்சந்திரம்பிள்ளை ஆசிரியராக இருந்தவர், நல்லாசிரியர் விருது பெற்றவர். அருண்மொழி நங்கையின் அப்பாவும் ஆசிரியர். முதுகலைப்பட்டம் பெற்றவர். இப்போது ஓய்வு பெற்றுவிட்டார். திராவிட இயக்கத்திலும் ஜெயகாந்தன் எழுத்துக்களிலும் ஒரேசமயம் ஈடுபாடு கொண்டவர். என் ‘சங்க சித்திரங்கள்’ நூலை அவருக்கு சமர்ப்பணம் செய்திருக்கிறேன்

அருண்மொழிநங்கையின் அம்மா பெயர் சரோஜா. அவரது சொந்த ஊர் திருவாரூர் அருகே புள்ளமங்கலம். அருண்மொழியின் தாய்வழித்தாதா கார்த்திகேயம் பிள்ளை. பாட்டி, லட்சுமி அம்மாள். அருண்மொழியின் அம்மா ஆரம்பபள்ளி ஆசிரியையாக இருந்து ஓய்வுபெற்றார். இப்போது திருவாரூரில் வசிக்கிறார்கள். அருண்மொழி நங்கைக்கு ஒரு சகோதரர், லெனின் கண்ணன்.

என் உடன்பிறந்தார் இருவர். அண்ணா பி.பாலசங்கர் என்னை விட ஒருவயது மூத்தவர். நேசமணி போக்குவரத்துக் கழகம் கன்யாகுமரியில் பணியாற்றுகிறார். திருவட்டாறில் சொந்த வீட்டில் குடியிருந்தவர் இப்போது நாகர்கோயிலில் இருக்கிறார். அவருக்கு இரு குழந்தைகள். 15 வயதான சரத் மற்றும் பத்துவயதான சரண்யா

என் தங்கை பி.விஜயலட்சுமி என்னைவிட இருவயது இளையவள். அவள் கணவர் எஸ்.சுகுமாரன் நாயர் திருவனந்தபுரம் ஆடிட்டர் ஜெனரல் அலுவலகத்தில் பணியாற்றுகிறார். இரு குழந்தைகள். 20 வயதான சுஜிதா 18 வயதான கண்ணன். எனக்கு இரு பிள்ளைகள். 15 வயதான ஜெ. அஜிதன். 11 வயதான ஜெ. சைதன்யா.

1998 முதல் 2004 வரை ‘சொல் புதிது’ என்ற சிற்றிதழை நண்பர்களுடன் இணைந்து நடத்தியிருக்கிறேன். முதலில் சூத்ரதாரி [எம்.கோபால கிருஷ்ணன்] ஆசிரியராக இருந்தார். பின்னர் சரவணன் 1978 ஆசிரியராக இருந்தார். இறுதி இதழ்களில் நண்பர் சதக்கத்துல்லா ஹஸனீ ஆசிரியராக இருந்தார்.

1994 முதல் தொடர்ச்சியாக ஊட்டி நாராயண குருகுலத்தில் இலக்கிய சந்திப்புகளை நடத்தி வருகிறேன். குற்றாலம் ஒகேனேக்கல் ஆகிய இடங்களிலும் ஊட்டியிலுமாக நிகழ்ந்த தமிழ்-மலையாள இலக்கிய சந்திப்புகள் விரிவான இலக்கிய உரையாடல்களுக்கு அடித்தளமிட்டன.

எப்போதும் இலக்கியத்துக்கு வெளியே நட்பும் தொடர்புகளும் உண்டு. பேராசிரியர் அ.கா.பெருமாள், எம்.வேத சகாயகுமார், தெ.வெ.ஜெகதீசன் போன்றவர்கள் அடிக்கடி சந்திக்கும் தமிழறிஞர்கள். வரலாற்றாய்விலும் பழந்தமிழாய்விலும் தொடர்ச்சியான ஆர்வம் உண்டு.

2009 இல் விஷ்ணுபுரம் இலக்கியவட்டம் என்ற அமைப்பு வாசகர்களால் உருவாக்கபப்ட்டது. இலக்கியக்கூட்டங்கள் நடத்துவது, கருத்தரங்குகள் நடத்துவது, வருடம்தோறும் இலக்கியவிருது வழங்குவது ஆகியவை இதன் செயல்பாடுகள். கெ அரங்கசாமி பொறுப்பேற்று நடத்துகிறார்.

கவிஞர் மகுடேஸ்வரன் அவர்கள் தமிழ் மொழி தலைசிறந்த நிபுணராக பவனி வருகிறார். தமிழைப்  பிழையின்றி மக்கள் எழுதவேண்டும் என்பதற்காக அவர் எடுத்துவரும் முயற்சிகளை எப்படிப் பாராட்டினாலும் தகும். 

நக்கீரன் இதழில் அவர் எழுதும் சொல்லேர் உழவு என்ற கட்டுரைத் தொடர் தமிழ் தெரிந்த அனைவரும் படிக்கவேண்டிய ஒன்று என்பதில் எந்தவித சந்தேகமுமில்லை. 

அந்தத் தொடரிலிருந்து சில பகுதிகளை உங்கள் பார்வைக்கு வைக்கிறேன். 

நன்றி : மகுடேஸ்வரன் ( சொல்லேர் உழவு – நக்கீரன் )

கடலுக்கு வழங்கப்படும் வேறு பெயர்களை வீரமாமுனிவரின் சதுரகராதி கூறுகிறது. அத்தி, அப்பு, அம்பரம், அம்புராசி, அம்போதி, அரி, அருணவம், அலை, அளக்கர், ஆர்கலி, ஆழி, உத்தி, உந்தி, உப்பு, உவரி, உவர், ஓதம், கலி, கார்கோள், குரவை, சக்கரம், சமுத்திரம், சல்தி, சலநதி, சலராதி, சாகரம், சிந்து, தெண்டிரை, நதிபதி, நரலை, நீராழி, நேமி, யயோத்தி, பரப்பு, பரவை, பாராவாரம், புணரி, பெருநீர், பௌவம், மகராலயம், மகோத்தி, முந்நீர், வாரம் வாரணம், வாரி, வாரிதி, வாருணம், வீரை, வெள்ளம், வேலாவலயம், வேலை.

கடல் என்னும் ஒரு பொருளுக்கு நம் மொழியில் வழங்கப்பட்ட சொற்கள் இவை. இவற்றுள் சில பிறமொழிச் சொற்களாகவும் இருக்கலாம். ஆனாலும் கடல் என்றதும் இச்சொற்களில் பல நமக்கு நினைவுக்கு வரவில்லை என்றால் நமக்குச் சொல்லறிவு போதவில்லை என்பதே பொருள்.

பெண்கள் தங்கள் கூந்தலை ஐந்து வகைகளாக முடிப்பதற்கும் ஐம்பால் என்று பெயர். இது சங்க காலக் குறிப்பு. ஒரு பெண் தன் கூந்தலை ஐந்து வகைகளாக முடியிடுகிறாள். முடி, கொண்டை, குழல், சுருள், பனிச்சை என்பனவே அவ்வைந்து வகைகளாம்.

முடி என்பது என்ன ? மலையின் உச்சிப் பகுதியை முடி என்கிறோம். அதுபோல ஒரு பெண் தன் கூந்தலை மலையின் முடியைப்போலத் தன் தலையுச்சியில் வைத்து முடிவது முடி எனப்படும். கொண்டை என்பது நமக்குத் தெரியும். கூந்தலைச் சுருட்டி இடப்பக்கமோ வலப்பக்கமோ திரளாகத் தொகுத்துக்கொள்வது. கூந்தலை மலர்ச்சரங்களோடு வைத்துப் பின்னிச் செருகினால் அதற்குச் சுருள் என்று பெயர். கூந்தலை அள்ளி முடிந்தால் அதற்குக் குழல் என்று பெயர். கூந்தலைச் சடையாகப் பின்னிக்கொண்டால் அதற்குப் பெயர் பனிச்சை. இத்தகைய ஐவகைக் கூந்தல் முடிமுறைகளையும் ஐம்பால் என்கின்றனர்.

வழுக்கும் தன்மையால்தான் வழலைக்கட்டிகள், எண்ணெய்கள் ஆகியவற்றின் இயல்புகளை வழுவழுப்பு என்கிறோம். சிலர் அதனையும் வழவழப்பு என்று தவறாகக் கூறுவார்கள்.

முயல் + சி = முயற்சி,

பயில் + சி = பயிற்சி.

முயல் என்ற வினைவேரிலிருந்து முயற்சி என்ற பெயர்ச்சொல் தோன்றிய பிறகு அதனை வினைச்சொல்லாக்க முடியுமா ? சிலர் முயற்சித்தான் என்று எழுதுகிறார்கள். அது பெரும்பிழை. வேண்டுமானால் ‘முயற்சி செய்தான்’ என்று எழுதலாம். பயில் என்ற வினைவேரிலிருந்து பயிற்சி என்ற தொழிற்பெயர் தோன்றிய பிறகு பயிற்சித்தான் என்று எழுத இயலுமா ? இயலாது. நமக்கு முயல், பயில் என்னும் வினைவேர்கள் இருக்கின்றன. அவை முயன்றான், பயின்றான் என்று தெள்ளத் தெளிவான வினைமுற்றுகளாகும். மொழியின் இவ்வியற்கை தெரியாதவர்கள்தாம் முயற்சித்தான் என்று எழுதுவார்கள்.

துணைக்கால் – கா சா தா

கொம்புக்கால் – ஊ, கௌ, சௌ

மடக்கு ஏறுகீற்றுக் கால் – ணூ, தூ, நூ

ஒற்றைக்கொம்பு – கெ, நெ, செ

இரட்டைக்கொம்பு – கே, நே, சே

இணைக்கொம்பு/சங்கிலிக்கொம்பு – கை, சை, நை

சாய்வுக்கீற்று – ஏ

இறங்கு கீற்று – பு, சு, வு

மடக்கு ஏறு கீற்று – ணு, து, நு

பின்வளைகீற்று – கூ

மேல்விலங்கு – கி, தி, பி

கீழ்விலங்கு – மு, ரு, கு

இறங்குகீற்றுக் கீழ்விலங்குச் சுழி – சூ, பூ

மேல்விலங்குச் சுழி – கீ, தீ, ரீ

கீழ்விலங்குச் சுழி – மூ ரூ

பிறைச்சுழி – ஆ

ஒருநாள், ஒருவேளை, ஒருமுறை, ஒருவிதம், ஒருவகை, ஒருதலை போன்றவை பிரியாமல் பொருளுணர்த்தும் தொடர்கள் ஆகிவிட்டன. அவற்றைச் சேர்த்தே எழுத வேண்டும். அரிதாக எங்கேனும் எண்ணுப் பொருளில், இன்றியமையாமையை உணர்த்தும் பொருளில் வந்தால் மட்டும் பிரித்தெழுத வேண்டும்.

நேயம் நேசம் ஆன பிறகு நேசித்தான் என்று எழுதினார்கள். ‘நேசி’ என்று கவிதையில் கெஞ்சினார்கள். நேசித்தான் என்ற சொல்லை அதன் தூய வடிவத்திற்கு மாற்றினால் ஞேயித்தான் என்று வருகிறது. நேசி என்ற ஏவல் வினையை ஆக்க முடிந்தமையால் அதனை ‘நேசிப்பு’ என்று தொழிற்பெயராக்க முனைந்தார்கள். நேசித்தான், வாசித்தான், பூஜித்தான், பிரகாசித்தது, ஜொலித்தது, தீர்மானித்தான் என எழுதுகிறீர்கள் என்றால் நீங்கள் பிற்காலத்தில் தோன்றிய பிழை வழக்குகளை அடியொற்றுகிறீர்கள் என்று பொருள். ஏனென்றால் ஒரு சொல்லின் வேர் வேறாக இருக்கையில் அதன் பிழை வழக்குகளை அறியாமல் எடுத்தாள்கிறோம். ஞேயம் என்பதனை நேயம் என்று பயன்படுத்துவதுதான் வரம்பு. அதனை நேசம், நேசித்தான், நேசிப்பு, நேசன் எனல் பிழை வழக்குகள் ஆகும்.

ஆண்பாற்கும் பெண்பாற்கும் தனித்தனி விகுதிகள் இருக்கின்றன. விகுதி என்பது ஒரு சொல்லின் பின்னொட்டு. இறுதிப்பகுதி. ஒருவன் என்பதில் ஒரு என்பது ஒருமையை, ஒற்றைத்தன்மையைக் குறிக்கிறது. அன் என்பது பின்னொட்டாகச் சேர்ந்த விகுதி. இங்கே அன் என்பது ஆண்பால் விகுதி. ஒருவன் என்னும்போது ஓர் ஆணைக் குறிக்கிறது. ஒருவன் என்பதற்குப் பெண்பால் ஒருத்தி. ஒருவள் என்று சிலர் பிழையாக எழுதுகின்றனர். அள் என்பதும் பெண்பால் விகுதிதான். ஆனால், எல்லாவிடங்களிலும் அள் விகுதி வருவதில்லை. குறவன் குறத்தி, உழவன் உழத்தி, ஒருவன் ஒருத்தி… இப்படித்தான் வரவேண்டும்.

அன், ஆன் ஆண்பால் விகுதிகள் என்றால் அள், ஆள் பெண்பால் விகுதிகள்.

மணமகன் மணமகள், வெறுங்கையன் வெறுங்கையள், பிறன் பிறள், அவன் அவள் என்னுமிடங்களில் அன், அள் விகுதிகள் இருபாற்கும் முறையே வருகின்றன. அடியான் அடியாள், ஆண்டான் ஆண்டாள் ஆகிய இடங்களில் ஆன் ஆள் விகுதிகள் இருபாற்கும் வருகின்றன.

தோழன் தோழி, அரசன் அரசி, கூனன் கூனி, குமரன் குமரி, கிழவன் கிழவி, காதலன் காதலி ஆகிய இடங்களில் இ என்ற விகுதி பெண்பாற்கு வந்தது. காதலி, காதலள், காதலாள் என்று பலவாறும் சொல்லத் தகுந்த இடங்களும் இருக்கின்றன. ஐகார விகுதி பெறும் பெண்பாற்பெயர்களும் இருக்கின்றன. ஆசிரியன் ஆசிரியை, ஐயன் ஐயை.

ஆண்பால் பெண்பால் சொற்கள் இவ்வாறு இணையாகத்தான் இருக்க வேண்டுமென்பதில்லை. தொடர்பே இல்லாமலும் இருக்கலாம். ஆண் என்பதற்குப் பெண் என்பதே தொடர்பில்லாத சொல்தானே ? அடூஉ மகடூஉ என்பன முறையே ஆண் பெண்ணைக் குறிக்கும் தூய தமிழ் வழக்காகும். தந்தை தாய், பாணன் பாடினி. கன்னிக்குக் காளை என்பது ஆண்பால்.

ஆன்றோன், சான்றோன், அண்ணல், செம்மல், அமைச்சன் போன்ற சொற்களுக்குப் பெண்பால் இல்லை. பேதை பெதும்பை அரிவை தெரிவை போன்ற சொற்களுக்கு ஆண்பால் இல்லை.

கல் + வி = கல்வி, கேள் + வி = கேள்வி என்றாகின்றன. அவ்வாறே தோல் + வி = தோல்வி என்று ஆகியிருக்கிறது. இங்கே தோல் என்பது வினைவேர். தோற்பாயாக என்று ஏவுகிறது. கட்டளையிடுகிறது.

வெல் என்பதை அடிக்கடி பயன்படுத்தியதைப்போல தோல் என்பதனை எங்கேனும் ஏவற்பொருளில் பயன்படுத்தியிருக்கிறோமா ? இல்லை. தோல் என்னும் வினைவேரின் வழியாகத்தான் தோற்றான், தோற்கிறான், தோற்பான் போன்ற வினைமுற்றுகள் தோன்றுகின்றன. தோல் என்று சொல்லுவது கெடுசொல் என்று நம் பண்பாடு விலக்கியிருக்கலாம்

370   370   370  370 

காஷ்மீர் பியூடிபியுல் காஷ்மீர் ! காஷ்மீர் ஒண்டர்புல்  காஷ்மீர் !

இந்த பூலோக சொர்க்கம் இனி  அனைவருக்கும் சொந்தம்!

அன்பு உணர்வில்தான்

அகிலமும் சுழல்கிறது

இயற்கையும் செயற்கையும்

கைகோர்த்து செல்கிறது!

அன்பு என்னும் சொல்

காட்டிய நல்ல பாதையில்

நம்மவர் வாழ்க்கையே

ஓடிக் கொண்டேயிருக்கிறது!

மதங்களும் சாதிகளும்

அன்பு என்னும் மென்மலரை

மனதில் தாங்கிக் கொண்டுதான்

ஒற்றுமையே மலர்கிறது!

அன்பு என்னும் உணர்வு

ஓரிடத்தில் விதைத்தால்

ஓராயிரம் இடத்தில்

முளைத்துக் கொண்டே

உலகில் வலம் வரும்!

அன்பு என்னும் ஊற்று

வன்முறைக்கு விடைகொடுக்கும்

அனைத்து உயிரிலும்

சுரந்து கொண்டேயிருக்கும்!

அன்பு வேறு சிவம் வேறு

ஆர்ப்பரிப்பர் அறிவிலார்

அன்பே சிவம் என்பர்

அறிந்த ஆன்மீக அன்பர்கள்!

அன்பே சிவம் .. அன்பே சிவம் .

சூரியதேவனின் மகிழ்ச்சிக்கோர் எல்லையே இல்லை.

” ஆஹா !மூன்று குழந்தைகள் ! ! நான் பெற்ற பேறு தான் என்ன? நல்ல செய்தி சொன்ன கருடனுக்கு என்ன பரிசு தருவது ? ” என்று ஒருகணம் யோசித்தான். பிறகு கருடரைப் பார்த்து ,

“கருடரே! இனிய செய்தி சொன்ன உங்களுக்கு நான் ஏதாவது நன்மை செய்ய வேண்டும். ஆனால் சர்வ வல்லமை படைத்த விஷ்ணு பகவானையே தன் முதுகில் தூக்கிவரும் வலிமையையும் திறமையும் படைத்த உங்களுக்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்? உயரத்தில் பறக்கும்போது சிறகுகளை அசைக்காமல் பறக்கும் திறமை பறவைகளில் உங்கள் ஒருவருக்குத்தான் உண்டு. அப்படி உயரத்தில் நீங்களோ உங்கள் சந்ததியினரோ பறக்கும்போது இனி என் கிரணங்களால் உங்களுக்கு எந்தவித துன்பங்களும் நேராது. உங்கள் கண்களால் என்னை எப்போது பார்த்தாலும் என் வெளிச்சம் உங்கள் கண்களுக்குக் குளிர்ச்சியே தரும்” என்று கூற கருடனும் அவரை வணங்கி விரைவில் சென்றான்.

” அருணா ! நான் இப்போதே ஸந்த்யாவைப் பார்க்கவேண்டும்! தேரை அவ்வண்ணம் செலுத்து ” என்று உத்தரவிட்டான்.

அங்கே ஸந்த்யா சூரியதேவனின் வருகைக்காகக் காத்துக் கொண்டிருந்தாள். மூன்று இரத்தினங்களைப் பெற்ற மகிழ்ச்சி அவள் முகத்தில் தெரிந்தது. அந்த சமயத்தில் அவளுக்குத் தன தந்தை விஸ்வகர்மாவின் நினைவு வந்தது. இந்த மூன்று குழந்தைகளை அழிக்க முயன்றாரே என்று அவர்மீது வந்த கோபம் இந்தக் குழந்தைகளின் பிஞ்சு முகங்களைப் பார்க்கும்போது மாறியது. தந்தைக்கும் தாய்க்கும் இந்த நல்ல சேதியைச் சொல்லி அவர்களது ஆசிகளையும் பெறவேண்டும் என்று தோன்றியது. திருமணத்தின் போதும் அதற்குப் பிறகும் அவர்களைச் சூரிய மண்டலத்திற்கே வரவிடாமல் செய்தது குறித்து அவள் இப்போது மனம் வருந்தினாள். குழந்தைகளைப் பெற்றபிறகுதான் பெற்றோர்கள் மீது பக்தியும் பாசமும் பெண்களுக்கு உண்டாகிறது என்பதை உணர்ந்து கொண்டாள். ஆனால் சூரியதேவனுக்கு விஸ்வகர்மா மீது இன்னும் கோபம் இருப்பதை அவள் உணர்ந்தாள். ஸந்த்யாவை விரும்பிய ஒரே காரணத்திற்காகத் தன்னை மயக்க நிலையில் வைத்து ஓர் அடிமையைப்போல் மாற்ற நினைத்த விஸ்வகர்மாவை அவன் எப்போதும் மன்னிக்கத் தயாராயில்லை. அதிலும் குழந்தைகளை அழிக்கும் அளவிற்குப் போன அவரை சூரியதேவன் ஏறெடுத்தும் பார்க்க விரும்பியதில்லை.

ஆனால் இந்த நல்ல நாளில் சூரியதேவனிடம் இதமாகப்பேசி தந்தையையும் தாயையும் அழைப்பதற்கு அனுமதி வாங்கிவிடவேண்டும் என்று எண்ணிக்கொண்டாள். அந்த சமயத்தில் மகாருத்ரபிரும்மன் நினைவு வந்தது. மும்மூர்த்திகளின் அம்சங்கள் ஒன்று சேர்ந்து வரவேண்டும் என்றுதானே தந்தை விரும்பினார். அவை தனித்தனியாக மூன்று குழந்தைகளாக வந்ததாகவே அவள் எண்ணினாள். இருப்பினும் அந்தக் குழந்தைகள் பிறந்த உடனே தன்னுடைய சக்திகள் எல்லாம் மறைந்துவிட்டது போல உணர்ந்தாள். இது இயற்கையாக எல்லாப் பெண்களுக்கும் தோன்றுகின்ற ஒன்றாகத்தான் இருக்கவேண்டும் என்று எண்ணிக் கொண்டாள். சூரியதேவனுக்கு இனி நம்மீது அன்பு இருக்குமா இல்லை குழந்தைகளைப் பராமரிக்கும் மகிழ்ச்சியில் தன்னை மறந்துவிடுவானோ என்றெல்லாம் எண்ணி ஒருவித மயக்க நிலையிலிருந்தாள் ஸந்த்யா.

சூரியன் அருகில் வந்துவிட்டான் என்பதை அவள் உணரும்போதே சூரியதேவன் அவள் அருகில் வந்து நின்றான். முத்துக்கள் போலப் பிரகாசிக்கும் அந்தக் குழந்தைகளைக் கையில் எடுத்துக் கொஞ்சுவதற்கு முன் அந்த முத்துக்களைப் பெற்றுக் கொடுத்த ஸந்த்யாவிற்கு நன்றி சொல்லும் வண்ணம் அவன் உள்ளத்தில் பொங்கும் உவகையெல்லாம் சேர்த்து அவள் இதழில் தன் இதழ்களைப் பொருத்தி ஆசையுடன் அவள் பொன்னுடலை வருடிக் கொடுத்தான். ஸந்த்யாவிற்கு அந்த சுகம் வேண்டியிருந்தது. அவன் கையில் மூன்று குழந்தைகளையும் ஆசையுடன் எடுத்துக் கொடுத்தாள். தன் குழந்தைகள்  மூவரையும் பார்க்கப் பார்க்க அவனுக்கு உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி அலை பரவிக்கொண்டேயிருந்தது. அதிலும் ஒரு அழகான பெண்குழந்தையும் இருப்பதைப்பார்த்து அவன் துள்ளிக்குதித்தான். அந்த மூன்று பிஞ்சு உடல்களையும் மெல்ல வருடிக்கொடுத்தான். இளஞ்சூரியனின் பொன்னிற கிரணங்கள் அந்தக் குழந்தைகளின் மேனியில் படும்போது அதுவும் அந்தக் கிரணங்கள் தந்தையிடமிருந்து வருவது குறித்து அந்த சிசுக்கள் மூன்றும் சிலிர்த்துக்கொண்டன.

” ஸந்த்யா ! இவர்கள் மூன்று பெரும் சாமானிய குழந்தைகள் அல்ல. உலகையே ஆளும் சூரியதேவனின் குழந்தைகள். யாரும் அடையாத அடையமுடியாத புகழை இந்த மூன்று பேரும் அடையவேண்டும். இவர்களில் முதல் குழந்தை எது?” என்று கேட்டான்.

” இதோ ! மகாவிஷ்ணு போலக் காட்சியளிக்கிறானே இவன்தான் தங்களின் முத்த மகன். அதோ காலை உதைத்து உதைத்துச் சிரிக்கிறானே அவனும் இப்போதே தவழ்ந்து தவழ்ந்து ஓடுபவள் போல் இருக்கும் அழகுப் பெண்ணும் இரட்டையர்களாக ஒருவரை ஒருவர் கட்டிக்கொண்டே பிறந்திருக்கிறார்கள். இவர்களுக்கு என்ன பெயர் வைக்கப்போகிறீர்கள்? ” என்று கேட்டாள் ஸந்த்யா .

” பொறு ! ஸந்த்யா! நம்மைப் படைத்துக் காத்துக்கொண்டிருக்கும் பிரும்மா விஷ்ணு சிவன் ஆகிய மும்மூர்த்திகளும் இங்கே குழந்தைகளை ஆசிர்வதிக்க வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் பெயர் வைப்பதற்கென்றே இன்னும் ஒருவர் வர இருக்கிறார் .”

“நம்மைவிட- மும்மூர்த்திகளைவிட அதிக அதிகாரம் படைத்தவர் யார் அவர் ?’ என்ற சந்தியாவின் குரலில் சற்று கோபமும் துளிர்த்தது.

“இதோ அனைவரும் வந்துவிட்டார்கள்” என்று சூரியதேவன் கூறவும் தம்பதி சமேதராய் மும்மூர்த்திகளும் அங்கே எழுந்தருளினார்கள். அவர்களுக்குப் பின்னே மற்ற தேவர்களும் ரிஷிகளும் வந்தனர். கடைசியாகத் தயங்கிக்கொண்டே விஸ்வகர்மா தன் மனைவியுடன் வந்தபோதுதான் ஸந்த்யாவிற்குச் சூரியதேவன் கூறியதன் அர்த்தமே விளங்கிற்று. தன் விருப்பத்தை அறிந்து பழைய கோபத்தையெல்லாம் மறந்து தன்னுடைய பெற்றோர்களையும் அழைத்த சூரியனின் பெருந்தன்மையை நினைத்து கண்களாலே அவனுக்கு நன்றி கூறினாள்.

“சூரியதேவா! அழகும் ஆற்றலும் நிறைந்த குழந்தைகள் இந்த தேவ உலகத்தில் அவதரித்தது நாங்கள் மூவரும் மிக மகிழ்ச்சி அடைகிறோம். அவர்களுக்கு எங்களின் பூரண நல்லாசிகளைத் தருவதற்காகவே நாங்கள் மூவரும் வந்துள்ளோம்” என்று மும்மூர்த்திகள் சார்பில் படைப்பின் அதிபதி பிரும்மா கூற மற்றவர்களும் அதை அப்படியே வழி மொழிந்தார்கள்.

மகாவிஷ்ணு விஸ்வகர்மாவைப்ப்பார்த்து, ” ஏன் தயங்கி நிற்கிறீர்கள்? உங்கள் பேரக் குழந்தைகளைக் காணும் பெருமையும் பேர் வைக்கும் உரிமையும் தங்களுக்குத் தான் உண்டு” என்று சொல்லவும் அனைவரையும் கைகூப்பிக்கொண்டே கண்களில் நீர்வழிய விஸ்வகர்மாவும் அவரது துணைவியும் முன்னே வந்தனர்.

ஸந்த்யாவின் தாய் கண்ணில் நீர் வழிய ஸந்த்யாவை அணைத்துக் கொள்ளும்போதே விஸ்வகர்மா மூத்த குழந்தையை எடுத்து உச்சிமுகர்ந்து பிரம்மாவிடம் கொடுத்து ” படைப்புக்கு அதிபதியே! சூரிய-ஸந்த்யாவின் மூத்த குமாரனுக்கு மனு என்று நாமகரணம் சூட்டி, தங்கள் ஆசியினை வழங்கும்படி வேண்டிக்கொள்கிறேன்” என்று கேட்டுக்கொண்டார்.

” விஸ்வகர்மா! நீர் புத்திசாலி என்பதில் சந்தேகமேயில்லை! சரியாகத்தான் பேர் வைத்திருக்கிறீர்கள்.! சூரிய குலத்தின் மூத்த புத்திரன் வைவஸ்வத மனு என்கிற சிரார்த்ததேவன் இவன் . மனிதக்குலத்திற்கே முதலாவது ஆதி மனிதனாக இருக்கப்போகிறான். இவனது பிள்ளை இக்ஷ்வாகு ஒரு புதிய பரம்பரையையே உருவாக்குவான். மகாவிஷ்ணு அவர்களே! நீங்கள் இப்போதே இவன் காலைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொள்ளுங்கள்.” என்று சிரித்துக் கொண்டே ஆசிகள் வழங்கினார்.

விஷ்ணுவும் மனதுக்குள் ராம அவதாரத்தின் போது இந்த மனுவின் வம்சத்தில் உதிக்கப்போவதை எண்ணி மனுவின் கால்களைத் தொட்டு வணங்கினார்.

அதற்குள் சிவன் இரண்டாவது மகனைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு ” ஆஹா! இவன் கரங்களையும் சலனமற்ற பார்வையையும் பார்க்கும்போது இவன் தர்மத்திற்கு அதிபதியாக இருந்து பூவுலகின் பாரம் தீர்க்க உதவுவான் என்ற நம்பிக்கை உண்டாகிறது. இவன் எனது சீடன். இவன் யாருக்கும் பயப்படமாட்டான். இவனைக்கண்டு பூலோகத்தில் அனைவரும் நடுங்குவர். அப்படிப்பட்டவனுக்குப் பொருத்தமான பேரைச் சொல்லுங்கள் விஸ்வகர்மா அவர்களே!” என்று சிவபெருமான் கூறினார். ” இந்தப் பாலகனுக்கு எமன் என்ற பெயரைச் சூட்டலாம் என்றிருக்கிறேன்” என்று விஸ்வகர்மா கூறிக்கொண்டே அனைவரையும் பார்க்க ” ஆஹா! பொருத்தமான பெயர். அத்துடன் தர்ம ராஜா என்றப்பட்டத்தையும் சேர்த்து எமதர்மராஜன் என்று கூறுங்கள்” என்கிறார் பரமேஸ்வரன்.

கடைக்குட்டியான பெண்குழந்தையை ஒரு பூவை எடுப்பதுபோல கையில் எடுத்த விஸ்வகர்மா ,” இவளை எமி என்கிற யமுனா என்ற பெயரில் அழைக்க விழைகிறேன்” என்று கூறி மகாவிஷ்ணுவிடம் குழந்தையைக் கொடுத்தார். அவளைக் கையில் வாங்கிக்கொண்ட மகாவிஷ்ணு, ” யமுனா! அவளைப்போலவே பெயரும் அழகாக இருக்கிறது” இவள்! நதியைப் போன்ற பொறுமையின் சிகரமாக விளங்கப்போகிறாள். பாருங்கள் இவளது கால்கள் ஓரிடத்திலும் நிற்காமல் அலைபாய்கிறது எனது பூரண ஆசிகள் இவளுக்கு உண்டு! ” என்று கூறி பின்னர் கிருஷ்ணாவதாரத்தில் யமுனா நதி தீரத்தில் விளையாடப்போவதை எண்ணிப் புன்சிரிப்பு கொண்டார்.

மும்மூர்த்திகளும் விடைபெற்றுச்சென்றபின் விஸ்வகர்மா கண்ணீருடன் தன்னை வணங்கிய ஸந்த்யாவின் முகத்தை நிமிர்த்தி கண்ணீரைத் துடைத்தார். அப்போது அவள் இதழோரம் இருந்த சிவப்புத் திட்டைக் கவனித்துத் திடுக்கிட்டார். சூரியனின் வெப்பத்தைத்தாங்கும் சக்தி அவளிடமிருந்து போய்விட்டது என்பதை உணர்ந்து கொண்டார். அவளுக்கு எப்படி உதவுவது என்று புரியாமல் தடுமாறினார் விஸ்வகர்மா.

(தொடரும்)

நடுவர் சாலமன் பாப்பையா பேசினார்:

“கேட்டுக்கிடீங்களா ! என்னமா பேசிட்டாங்க பாரதி பாஸ்கர்! ஆவங்களுக்குச் சோறு ஆக்கத் தெரியுதோ இல்லையோ ,அதைப்பத்திக் கவலை இல்லே!  ஆக்கலில் சிறந்ததுவேறொன்றும் இல்லேன்னு அக்குவேறு ஆணிவேறா அடிச்சுப்  பேசிட்டு  உக்காந்திருக்காங்க !  அரசியலைக் கொஞ்சம் கொறைச்சுக்கங்க அம்மா! இல்லேன்னா மீம்ஸ் போட்டே நம்மை வறுத்து எடுத்திடுவாங்க! ஆக்கலுக்கு அடுத்தது காத்தல் பற்றித் தான் பேசணும் அதுதான் விவாதமேடை வழக்கம். ஆனா இது கீழ் சபை இல்லை மேல் சபை  இங்கே கொஞ்சம் வித்தியாசமா நடந்துக்கலாம். அதுக்கு சட்டம் இடங்கொடுக்குது.  அது மட்டுமில்ல  எல்லா பட்டிமன்றத்தில் ராஜா  கடைசியில பேசறதை ஒரு வழக்கமா வைச்சுக்கிட்டிருக்கோம். அதனால ஆக்கலுக்குப் பிறகு அழித்தல் தான் எல்லாவற்றிலும் சிறந்தது என்று பேச திண்டுக்கல் லியோனி அவர்களை அழைக்கிறேன்.

“அனைவருக்கும் வணக்கம். முதல்ல நம்மை என் இந்த மேடைக்கு கூப்பிட்டாங்கன்னு யோசிச்சேன். நாலைஞ்சு வருஷத்துக்கு முன்னாடி கருடபுராணத்தைப்பத்தியும்  நெருப்பு ஆற்றைப்  பத்தியும் எமபுரிப்பட்டணத்தைப்பத்தியும்  பேஸ்புக்கில ஒரு ஸ்டேட்டஸ் போட்டேன். அதில வந்த வினை நம்மளை நேரா இந்தக் கூட்டத்துக்கு வரச்சொல்லி ஆப்பு அடிச்சுட்டாங்க! முதல்ல வரவேண்டாமின்னுதான்  நினைச்சேன். அப்புறம் ஒரு யோசனை ! எப்படியிருந்தாலும் என்னிக்கிருந்தாலும் எல்லோரும் இங்கே வந்துதான் ஆகணும். என்ன, கொஞ்சம் முன்னப்பின்ன வருவோம்.  அப்படி வந்தா திரும்பப் போகமுடியாது. இப்ப போகமுடியும்னு நினைக்கிறேன்!

எதுக்கும் இருக்கட்டுமேன்னு வீட்டில சொல்லிகிட்டே வந்துட்டேன்.

அத்தைக்கேட்டுட்டு எங்க அத்தைப் பாட்டி ” என்னப்பெத்த ராசா! நீ திரும்பிவருவியோ இல்லையோ தெரியலை  ! எதுக்கும் நீ போறதுக்கு முன்னாடி  நாங்க ஒப்பாரி வைச்சிடறோம். அதைக்  கேட்டுட்டு சந்தோஷமா போய்வா ராசா”  அப்படின்னு ஆரம்பிச்சுட்டாங்க! ”  அதை ஒட்டுக்கேட்ட எந்தப் படுபாவியோ பேஸ்புக்கில ஸ்டேட்டஸ் போட்டுட்டான். என்னன்னு விவரம் புரியாமே ஆயிரம்பேர் லைக் போட்டுட்டானுக. 

“நான் இன்னும் சாகலைன்னு”   நானே ஒரு ஸ்டேட்டஸ் போட்டா யாரும் நம்பமாட்டேங்கிறாங்க ! அந்தச்  செய்தியை மாத்த நான் ரொம்ப கஷ்டப்படவேண்டியதாச்சு. ஒருத்தரு தப்பான சேதியை ஆக்கிப்போட்டுங்கான்ன அதை அழிக்கறது எவ்வளவு  முக்கியம் அப்படின்னு புரியுதா?

இப்போ சொல்லுங்க ஆக்கறது முக்கியமா ? அழிக்கறது முக்கியமா?

நம்ம கோயமுத்தூரில் ஒரு படிக்காத விஞ்ஞானி இருந்தார், ஜி  டி நாயுடு ஐயா ! அவர் ஒரு பெரிய மண்டபத்திலே  தான் கண்டுபிடிச்ச பொருள்களையெல்லாம் கொஞ்சநாள் வைச்சுட்டு அப்பறம் எல்லாத்தையும் உடைச்சு போட்டுட்டாராம். கேட்டா , ‘கன்ஸ்ட்ரக்ஷன் பார் டிஸ்ட்ரக்க்ஷன் –   டிஸ்ட்ரக்க்ஷன் பார் கன்ஸ்ட்ரக்ஷன்’  என்று சொல்லுவார்.

பாரதி அம்மா வேற ‘ஆணியே புடுங்கவேண்டாம்’ அப்படியெல்லாம் பேசிட்டு  போயிட்டாங்க! நீங்க  ஆணிய அடிங்க ! நாங்க அதை புடுங்குறோம். நீங்க ஆக்கல் ; நாங்க அழித்தல்;  நீங்க அடிச்சதெல்லாம் தேவையில்லாத ஆணி !

அப்புறம் ஜனத்தொகைக்கு வருவோம்.

‘நாட்டில் உற்பத்தியாய் பெருக்கு என்றால் வீட்டில் உற்பத்தியைப் பெருக்குகின்றார்கள்” என்று கலைஞர் ஐயா சொன்னார் அல்லவா? அப்படி மக்கள் எல்லாரும் ராத்திரி பகலா உழைச்சு ஆக்கல் பணியில் கண்ணும் கருத்துமா இருந்து  ஜனத்தொகையைப் பெருக்குறாங்கன்னு வைச்சுப்போம். என்ன ஆகும் இந்த உலகம்? வெடிச்சுறாது?  அதுக்குத்தான் தேவை அழித்தல்

இதைத்தான் நம்ம கவிஞர் கண்ணதாசன் ஐயா அழகா சொல்லிப்புட்டார்.

” வந்தவர் எல்லாம் தங்கிவிட்டால் இந்த மண்ணில் நமக்கே இடமேது? “

இதைவிட அழித்தலுக்கு எவன்யா சர்டிபிகேட் கொடுக்கமுடியும்?

” கூக்குரலாலே கிடைக்காது,  கோர்ட்டுக்குப் போனால் ஜெயிக்காது அந்த  கோட்டைக்குப் போனால் திரும்பாது “

எந்த கோட்டை?

இந்த எமபுரிப்பட்டணத்தைத்தான் சொல்றார்.

பார்வையாளர்களின் கைதட்டல் காதைப்  பிளந்தது

இன்னொரு சமாச்சாரம். பாரதி அம்மா பேசும்போது ரஜினி சாரை தேவையில்லாம இழுத்தாங்க!  அவரு இப்பத்தான் ஆக்ஷன் எல்லாம் நிறுத்திப்போட்டு அரசியலுக்கு வரலாமா அப்படின்னு யோசிக்க ஆரம்பிச்சிருக்காரு.  இந்த நேரம்பார்த்து அவர் ஆக்ஷன் ஹீரோ அப்படின்னு சொன்னிங்கன்னா திரும்பவும் பேட்டை பராக்குன்னு  பேட்டை, 3.0, கண்ணம்மாபேட்ட அப்படின்னு நடிக்கப் போயிடுவாரு . உண்மையில சொல்லப்போனா அவர் படத்தை எடுத்த புரட்யூசர்கள் கோடி கோடியா போட்டு பணத்தை அழிக்கலேன்னா படம் இவ்வளவு சூப்பரா வருமா?

முட்டை ஓடு அழிந்தால்தான்  குஞ்சு பிறக்கும்.

சிலேட்டை அழிச்சாதான் புதுசா எழுதமுடியும் .

பழையன கழிந்தால்தான் புதியன பிறக்கும் . 

படத்தை அழிச்சாத்தான் சரியா வரையமுடியும் .

கோழியை அழிச்சாதான் குருமா பண்ணமுடியும் 

நேற்று என்ற ஒன்று இன்று அழிந்தால் தான் நாளை என்ற ஒன்று பிறக்கும்

தின்ற  சோறு கழிவாய் அழிந்தால்தான் புதுச்சோறு திண்ணமுடியும்

விறகு எரிந்து அழிந்தால்தான் சோறு பொங்கும் 

நான் முடித்தால் தான் அடுத்து ராஜா பேசமுடியும் 

ஆகவே அழிவே முக்கியம் என்று கூறி அழிந்து போகிறேன். நன்றி 

(தொடரும்) 

ஜென் கதைகள் நிறையக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். ஆனால் ஜென் பழக்கங்கள்? அதில் ஒன்று இப்போது நாம் பார்க்கப்போகிறோம்.

அதுதான் நாம் அதிகம் மறந்துவிட்ட ‘ உன்னை விரும்பு ‘ என்ற பழக்கம் !

நம்மை நாமே பாதுகாக்கச் சத்தான உணவை உண்ணுதல், தியானம் செய்தல், சந்தடியிலிருந்து சற்று விலகியிருத்தல் போன்ற பல முயற்சியில் ஈடுபடுகிறோம்.

இவை உண்மையில் தற்காப்புக்கு முக்கியமான அம்சங்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

ஆனால், அதைவிட முக்கியமானது ஒன்று உள்ளது.

அதுதான் நம் மீது நாமே செலுத்தும் அக்கறை.

நம்மை நாமே விரும்பும் வழக்கம் !

அப்படியானால் என்ன என்பதே நமக்குத் தெரியாமல் போய்விட்டது.

ஆனால் ஜென் சொல்கிறார் ! ( லியோ பாபாதா) இதை நாம் தினந்தோறும் செய்யவேண்டுமாம்!

தினமும் எட்டு முறை தண்ணீர் குடிப்பது போல இந்த ‘உன்னை விரும்பு ‘ என்கிற பயிற்சியையும் எட்டு முறை செய்யவேண்டுமாம்!

அது சரி! ‘உன்னை விரும்பு ‘ என்றால் என்ன? ‘சுய விருப்பம் ‘ என்ற சொல்கிற பாலுணர்வு அல்ல .

அப்புறம்?

நாம் யாரையாவது காதலிக்கும்போது மனதில் பொங்கி எழுமே காதல் உணர்வுகள்! அந்த உணர்வுகளை உங்கள் மீதே படரவிடுங்கள்! அதுதான் நம்மை நாமே விரும்புவது !

அது எப்படி முடியும் என்று கேட்கலாம்.

நாம் நம்மீது அடிக்கடி கோபப்படுகிறோம். நம்மை நாமே திட்டிக்கொள்கிறோம். நாம் எதற்குமே லாயக்கில்லை என்று அலுத்துக்கொள்கிறோம். இவை அனைத்தும் நமக்கு மன அழுத்தத்தைக் கொடுக்கக்கூடிய சமாச்சாரங்கள்!

இவ்வளவு உணர்ச்சிகளை நம் மீது காட்டும் நம்மால் ஏன் நம்மையே விரும்ப முடியாது?

இது ஏன் நமக்குத் தேவை?

நம்மில் பலருக்கு மனதளவில் காயங்களும் மன அழுத்தங்களும் இருக்கின்றன.

பலருக்கு என்ன , எல்லோருக்கும் இருக்கின்றன.

நம்மீது நாம் கோபம் கொள்கிறோம், ஏமாற்றம் அடைகிறோம், போதாது என்று எண்ணுகிறோம்.

இது நம் வாழ்வில் அன்றாடம் நடக்கும் நிகழ்வாக இருக்கிறது.

நம்மை நாமே மதிப்பதில்லை.; மாறாகத் தூற்றுகிறோம்.

நாம் எதற்கும் ஏற்றவர் இல்லை என்று என்ற நமது ஆழமான எண்ணத்தைத் தினமும் உறுதிப்படுத்துகிறோம்.

‘என்ன மனிதன் நான்? அளவில்லாமல் சாப்பிடுகிறேன், குடிக்கிறேன், குளறுபடி செய்கிறேன், காணொளி பார்க்கிறேன், கேம்ஸ் விளையாடுகிறேன், உருப்படியாக எதையும் செய்யாமல் குட்டிச்சுவராய்ப் போகிறேன் ‘ என்றெல்லாம் நம் மீது நாம் ஆத்திரப்படுகிறோம்.

மொத்தத்தில் நமக்கு நம்மைச் சுத்தமாகப் பிடிப்பதில்லை.

இது நம் வாழ்வை மிகவும் பாதிக்கிறது. இந்த எண்ணம் நம்மை மகிழ்ச்சி அற்றவர்களாக , உறவுகளை மதிக்காதவராக, கவனமில்லாதவராக, தள்ளிப்போடுபவர்களாக மாற்றுகிறது. அதை மாற்ற நாம் கன்னாபின்னாவென்று சாப்பிடுவது, தொலைக்காட்சி பார்ப்பது போன்ற தவறான செயல்களில் ஈடுபடுகிறோம்.

அதற்குப் பதில் நமக்கு நாமே அன்பு செலுத்த ஆரம்பித்தால் இந்தப் பிரச்சினைகள் எல்லாம் ஆறி அவலாகப் போய்விடும். நமது கஷ்டங்களைச் சமாளிக்கும் திறன் நமக்குத் தன்னால் வந்துவிடும்.

ஆகவே ‘உன்னை விரும்பு ‘ என்பது எல்லோரும் மறந்துவிட்ட முக்கியமான தேவை என்பதை நாம் உணரவேண்டும்.

எப்படி நமக்கு நாமே அன்பு செலுத்துவது ?

‘உன்னை விரும்பு’ என்ற ஸ்டிக்கரை நம் கண்ணில் படுகிற இடங்களில் எல்லாம் ஒட்டி வைக்கவேண்டும். – தொலைக்காட்சி, பிரிட்ஜ், மடிக்கணினி, கண்ணாடி, கார், மேஜை, போன்ற இடங்களில் கட்டாயம் வைக்கவேண்டும்.

முதலில் இது கொஞ்சம் செயற்கையாக இருந்தாலும் நாளடைவில் பழகிப் போய்விடும்.

அந்த ஸ்டிக்கரைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் நீங்கள் இந்த மூன்றையும் மறக்காமல் செய்யவேண்டும் :

உங்கள் வாழ்வில் ஏற்பட்ட மன அழுத்தம், சோகம், கோபம், ஆத்திரம், எரிச்சல் சில வினாடிகள் மனதளவில் எண்ணிப் பாருங்கள். அதை உங்கள் உடலில் உண்மையாகவே உணருங்கள். சில வினாடிகள் தான்.

இப்போது உங்கள் மீது உங்கள் அன்பைப் பொழியுங்கள். முட்டாள்தனமாகத் தோன்றினாலும் கவலைப்படாமல் செய்யுங்கள். வேறொருவர் மீது உங்கள் அன்பைக் காட்டுவது போலவே உங்கள் மீது அன்பைக் காட்டுங்கள். உங்களுக்குப் பிடித்த , பிள்ளைகள், அப்பா, அம்மா, மனைவி, காதலி, நண்பர் ஆகியோர் துன்பப்படும்போது அவர்கள் மீது எப்படி அன்பு செலுத்தி அவர்கள் கஷ்டத்தைப் போக்க எப்படி முயலுவீர்களோ அதைப் போல உங்கள் மீதே அனுதாபத்துடன் கூடிய அன்பைச் செலுத்துங்கள்.

உங்கள் மீது நீங்கள் செலுத்தும் அன்பு , துன்பத்தைப் போக்க வந்த ஒரு மருந்து என்று எண்ணிக்கொள்ளுங்கள். அந்த அன்பு என்ற வழவழப்பான களிம்பு உங்கள் உடலை மனதை இதமாக நீவி விடுவதை உணருங்கள். இந்த அன்பிற்குத் தான் நீங்கள் ஏங்கிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள் என்பது அப்போது உங்களுக்குப் புரியவரும்.

இது மிகவும் சுலபமானது. ஒரு சில நிமிடங்கள் போதும்.

ஒன்று, உங்கள் துன்பத்தையும் வலியையும் உணருங்கள்; இரண்டு, உங்கள் மீது அன்பைச் செலுத்துங்கள்; மூன்று, அந்த அன்பே வலி நிவாரணி என்று உணருங்கள்.

இதைத் தினமும் குறைந்தது 8 முறை , முடிந்தால் 12 முறை செய்யுங்கள்.

இந்த அன்புதான் உங்களுக்குத் தேவை. அதை உங்களுக்குத் தர என்றைக்கும் தயங்காதீர்கள்!

இதுதான் ‘உன்னை விரும்பு ‘ என்று சொல்வதன் அர்த்தம்.

இதயம் திடிரென்று இயங்காமல் நின்றுவிடும் அந்த ஆபத்தான சூழ்நிலையில் நாம் அந்த நபருக்குச் செய்யவேண்டிய  முக்கியமான முதலுதவி என்ன? 

விஜய் சேதுபதி ,சத்யராஜ் இருவரும் விளக்கும்  இந்தக் காணொளியைப்  பார்த்து நாம் மற்றவர்களுக்கு உதவுவோம். 

CPR

‘டப்.. ‘

கிரிக்கெட் ரசிகர்களின் ஆரவாரக் கூச்சலினால் அந்த
ஸ்டேடியமே அதிர்ந்தது..

‘ப்யூட்டிஃபுல் ஸ்டம்பிங் பை தி விக்கெட் கீப்பர்..
பாட்ஸ்மான் அவுட்…’ என்று அடித் தொண்டையிலிருந்து
கத்தினார் வர்ணனையாளர்.

பார்வையாளர்கள் காலரியில் என் பத்து வயது மகளுடன்

அமர்ந்திருந்த என் முகத்திலும் ரசிகர்ளின் சந்தோஷமும்

பரவசமும் தொற்றிக் கொண்டது.

என்னையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மிதிலா,
‘என்னப்பா… இந்த ரெஃப்ரிக்கு ஒண்ணுமே தெரியலே..
விக்கெட் விழாம பார்த்துக்க வேண்டிய விக்கெட் கீப்பர்..
அவரே ஸ்டம்ப் பண்ணுவாராம்.. ரெஃபரி, பாட்ஸ்மானுக்கு
அவுட் கொடுப்பாராம்.. விக்கெட் கீப்பருக்கு அல்லவா
அவுட் கொடுத்திருக்கணும்… ‘ என்று பெரிதாக எல்லோ-
ருக்கும் கேட்கும்படி சொன்னாள்.

பக்கத்திலிருந்த பார்வையாளர்களெல்லாம் ‘சரிதானே’
என்று கூறியபடி சிரித்தார்கள். என்னாலும் அவர்கள்
சிரிப்பில் கலந்து கொள்ளாமல் இருக்க முடியவில்லை.

கல்கி

இவர் இயற்பெயர் ரா. கிருஷ்ணமூர்த்தி. 35 சிறுகதைத் தொகுதிகள், புதினங்கள், கட்டுரைகள், பயணக்கட்டுரைகள் மற்றும் வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களை எழுதியுள்ளார். எனினும், மிகச் சிறந்த சமூக மற்றும் வரலாற்றுப் புதினங்களை எழுதியதற்காக பரவலாக அறியப்படுகிறார். இவர் எழுதிய பொன்னியின் செல்வன் புதினம் மிகப் புகழ் பெற்றதாகும். தன் படைப்புகள் மூலம் இந்திய தேசிய விடுதலை போராட்டத்திற்கும் பங்களித்திருக்கிறார். தியாகபூமி புதினம் திரைப்படமாகவும் எடுக்கப்பட்டது. இவரது சிவகாமியின் சபதம் மற்றொரு புகழ் பெற்ற வரலாற்று நாவல்.கல்கியின் சிறுகதைகள் முழு தொகுப்பாக இரண்டு தொகுதிகளாக திருமகள் நிலையம் வெளியிட்டுள்ளது.சமூகப் புதினமான ‘அலைஓசை’ ஆகியவையும் பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றன. கல்கி இறந்த பின் அவரின் அலையோசை நாவலுக்கு சாகித்திய அகாதமி விருது வழங்கப்பட்டது. கல்கியினால் சிறுகதை தமிழ் மண்ணில் இரண்டறக் கலந்தது. அந்த அஸ்திவாரத்தின் மீதே சிறுகதை கட்டியெழுப்பப்பட்டு சிகரமும் அமைக்கப்பட்டது. சிறந்த சிறுகதை கேதாரியின் தாயார்

சி சு செல்லப்பா

சி.சு.செல்லப்பா ஒரு எழுத்தாளர் மற்றும் இலக்கிய விமர்சகர். தமிழின் சிறந்த நாவல்களாக கருதப்படும் வாடிவாசல், “சுதந்திர தாகம்” போன்றவற்றை எழுதியவர் செல்லப்பா. காந்தியக் கொள்கைகளில் மிகுந்த பற்றும் ஈடுபாடும் கொண்டவர். சுதந்திரச் சங்கு” இதழில் எழுதத் தொடங்கிய செல்லப்பாவுக்கு “மணிக்கொடி” இதழ் கை கொடுத்தது. “சரசாவின் பொம்மை” என்னும் சிறுகதை சிறந்த எழுத்தாளர் என்ற தகுதியை அளித்தது. சிறுகதை எழுத்தாளராக இருந்த சி.சு.செல்லப்பா விமர்சனக் கலையில் ஈடுபடலானார். விமர்சனத்துக்காகத் தனி இதழ் தொடங்க எண்ணினார். பத்திரிகைகளில் பணிபுரிந்த அனுபவத்தால் தன் கொள்கைகளை வலியுறுத்த “எழுத்து” என்ற இதழைத் தொடங்கினார்.நல்ல எழுத்தாளர்களையும் விமர்சகர்களையும் தன் எழுத்து பத்திரிக்கையின் மூலம் ஊக்குவித்தவர் செல்லப்பா. சிறந்த விமர்சகர்களாகவும், எழுத்தாளர்களாகவும் கருதப்படும் வெங்கட் சாமிநாதன், பிரமீள், ந.முத்துசாமி மற்றும் பல எழுத்தாளர்கள் சி.சு.செல்லப்பாவினால் ஊக்குவிக்கப்பட்டவர்கள். இவரின் சிறந்த சிறுகதைகள் சரஸாவின் பொம்மை, மூடி இருந்தது

நீல பத்மநாபன்

நீல பத்மநாபன் என்னும் நீலகண்டப்பிள்ளை பத்மநாபன் , தமிழகத்தின் ஒரு முன்னணி எழுத்தாளர். புதினம், சிறுகதை, கட்டுரை, கவிதை என பல வகைகளிலும் எழுதுபவர். இலை உதிர் காலம் புதினத்துக்காக 2007ஆம் ஆண்டின் தமிழ் நூல்களுக்கான சாகித்திய அகாதமி விருது விருது பெற்றுள்ளார்.இவரின் படைப்புகள் கடந்த 25 ஆண்டுகளாக நவீனத்துவ வடிவ இலக்கணத்தால் மதிப்பிடப்பட்டு எதிர்மறைகள் சுட்டப்பட்டுள்ளன. இவரது சிறுகதைகள் முழு தொகுப்பாக வானதி பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ளது. நீல பத்மநாபனது இரண்டு மிக முக்கியமான, அதிகமாகப் பேசப்பட்ட நாவல்கள் தலைமுறைகள், பள்ளிகொண்டபுரம். புதிய தமிழ் இலக்கிய வரலாறு என்னும் மூன்று தொகுதிகளைக் கொண்ட நூலை சாகித்ய அக்காடமிக்காக நீல பத்மநாபனும் சிற்பி பாலசுப்ரமணியனும் இணைந்து பதிப்பித்துள்ளனர். இந்த நூலின் மூன்றாம் தொகுதி புத்திலக்கியத்தில் தொடங்கி புலம்பெயர்ந்தோர் இலக்கியம் வரையிலான வரலாற்றை சொல்கிறது. இவரது சிறுகதை நகுலன் தொகுத்த குருஷேத்திரம் தொகுப்பில் இடம்பெற்றுள்ளது. இவரின் சிறந்த சிறுகதைகள் கடிகாரம், ஜின்னின் மணம், சண்டையும் சமாதானமும்

க நா சுப்ரமணியம்

வலங்கைமானில் பிறந்த க.நா.சு, சுவாமிமலை, சிதம்பரம் ஆகிய இடங்களிலும் வாழ்ந்தார். உலக இலக்கியத்திற்கு இணையாக தமிழ் இலக்கியம் வளரவேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்ட, க.நா.சு தமிழின் மிகச்சிறந்த ஆக்கங்களை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்தார். உலகத்தின் சிறந்த இலக்கிய ஆக்கங்கள் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டு, கடுமையாக உழைத்தார்.ராமபாணம், இலக்கிய வட்டம், சூறாவளி போன்ற சிற்றிதழ்களை நடத்தினார். “பொய்த்தேவு” புதினம் இவரது புகழ்பெற்ற படைப்பு. 1986ம் ஆண்டு அவரது “இலக்கியத்துக்கு ஒரு இயக்கம்” என்ற இலக்கியத் திறனாய்வு நூலுக்கு சாகித்திய அகாதமி விருது வழங்கப்பட்டது. க.நா. சுப்ரமணியத்தையே தமிழ் விமர்சன மரபின் முதல் சிகரமாகக் கொள்ள வேண்டும். தமிழின் தலைசிறந்த படைப்பாளிகளின் பட்டியலைத் தொடர்ந்து அவர் வெளியிட்டுக் கொண்டிருந்தார். பட்டியலில் அவ்வப்போது இணங்கான முடிகிற முரண்பாடுகள் அவர் பார்வையைத் துலக்குவனவாக அமையவில்லை. ஆனால், அவர் இனங்காட்டிய இலக்கியப் படைப்புகள் தலைசிறந்த இலக்கியப் படைப்புகளாக ஏற்கப்பட்டன. மயன் என்ற பெயரில் கவிதைகளை அவர் எழுதிவந்தது பிரசித்தம். ‘படித்திருக்கிறீர்களா’ சுதேசமித்திரன் வாரப் பதிப்பில் வந்த தொடர். இது மிகச்சிறப்பான தொடர் கட்டுரை. இவரின் சிறந்த சிறுகதை சாவித்திரி

வாஸந்தி

பங்கஜம் எனும் இயற்பெயரைக் கொண்ட இவர், மைசூர் பல்கலைக்கழகத்தில் ஆங்கில இலக்கியம் மற்றும் வரலாறு துறைகளில் பட்டம் பெற்றவர்.இந்தியா டுடே தமிழ் பதிப்பின் ஆசிரியராக ஒன்பது ஆண்டுகள் பணியாற்றி துணிச்சலான பத்திரிக்கையாளர் என்று முத்திரை பதித்தவர். இவர் எழுதிய “வாஸந்தி சிறுகதைகள்” எனும் நூல் தமிழ்நாடு அரசின் தமிழ் வளர்ச்சித் துறையின் 2005 ஆம் ஆண்டுக்கான சிறந்த நூல்களில் சிறுகதை எனும் வகைப்பாட்டில் பரிசு பெற்றிருக்கிறது.பஞ்சாப், இலங்கை, ஃபீஜி நாடுகளின் இனப் பிரச்சனைகளைப் பின்புலமாக வைத்து இவர் எழுதிய நாவல்கள் முறையே மெளனப் புயல், நிற்க நிழல் வேண்டும், தாகம் ஆகியவை. மெளனப் புயல் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு பஞ்சாப் சாகித்திய அகாதெமி விருது பெற்றது. சமூக நாவலான ’ஆகாச வீடுகள்’ இந்தியிலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. ஹிந்தி மொழிபெயர்ப்பிற்கு உத்தர் பிரதேஷ் சாஹித்ய சம்மான் விருது கிடைத்தது. சமூக, மனித உளவியல் கூறுகளை வெகு இயல்பாக எழுத்தில் கையாண்டவர். இவரின் சிறந்த சிறுகதை தேடல்,

சிவசங்கரி

சிவசங்கரி தமிழக எழுத்தாளர். நாவல், சிறுகதை, பயணக் கட்டுரை, இலக்கியக் கட்டுரை, நேர்காணல், மொழிபெயர்ப்பு எனப் பல தளங்களில் இயங்குகிறார். 1993 இலிருந்து “இலக்கியம் மூலம் இந்திய இணைப்பு” என்ற செயற்றிட்டத்தை முன்னெடுத்து வருகிறார். இவரது 150 க்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள் மற்றும் குறுநாவல்கள், 35 நாவல்கள், 13 பயணக் கட்டுரைத் தொகுப்புக்கள், 7 கட்டுரைத் தொகுப்புக்கள், 2 வாழ்க்கைச் சரிதங்கள் ஆகியவை வெளியாகியுள்ளன.இவரது முதல் சிறுகதை “அவர்கள் பேசட்டும்” – குழந்தையில்லாத இளம் தம்பதியின் மெல்லிய உணர்வுகளைச் சித்தரிக்கும் கதை, 1968 இல் கல்கியில் பிரசுரமாகி, எழுத்துலகில் பிரவேசித்தவர். இரண்டாவது சிறுகதை “உனக்குத் தெரியுமா?” – ஒரு குடிகாரனைப் பற்றிய கதை, `ஆனந்த விகடன்’ பத்திரிகையில் பிரசுரமானது. அதன்பின் பல சிறுகதைகள், தொடர்கதைகள், குறுநாவல்கள், வெளிநாட்டு அனுபவங்கள், கட்டுரைத் தொடர்கள் என எழுதியிருக்கிறார். சிவசங்கரியின் சிறுகதைகள் இரண்டு தொகுதிகளாக வானதி பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ளது. நெஞ்சில் நிற்பவை என்ற சிறுகதை தொகுப்பை சிவசங்கரி தொகுத்து வானதி பதிப்பகம் வெளியிட்டது. இதில் 60 எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகளை தொகுத்துள்ளார். இவரின் சிறந்த சிறுகதைகள் வைராக்கியம், பொழுது , செப்டிக்

மேலாண்மை பொன்னுச்சாமி

விருதுநகர் மாவட்டம் மேலாண்மறைநாடு என்ற கிராமத்தில் பிறந்தவர் பொன்னுசாமி. மேலாண்மை பொன்னுசாமி சிறுகதை, மற்றும் புதின எழுத்தாளர். இவர் எழுதிய மின்சாரப்பூ என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பு நூல் 2007 ஆம் ஆண்டிற்கான சாகித்திய அகாதமி விருதைப் பெற்றது.அவருடைய அரும்புகள், உயிரைவிடவும், சிபிகள் போல தமிழில் குறிப்பிடத்தக்க பல கதைகளை தந்திருக்கிறார்.அவருடைய முற்றுகை நாவலில் கையாண்ட பிரச்னை மிக முக்கியமானது.அவருடைய படைப்புகள் அத்தனையும் ஒரு மானாவாரி கரிசல்காட்டு விவசாயியின் குரலில் சொல்லப்பட்ட கதைகள்தாம். சம்சாரியின் மனதோடு பேசிய கதைகள் தமிழில் மிக மிக அரிது.அப்படியான அரிய கதைகளைத் தந்தவர் மேலாண்மை.கரிசல் பூமி தந்த சிறந்த எழுத்தாளர்களில் இவரும் ஒருவர். கரிசல் பூமி மக்களின் வாழ்க்கையை எதார்த்தமாகவும், உயிரோட்டமாகவும் எழுதுவதில் தலை சிறந்தவர். இவருடைய மானாவரிப்பூ 33 சிறந்த சிறுகதைகள் அடங்கிய தொகுப்புக்கு சி.பா. ஆதித்தனார் இலக்கிய விருது கிடைத்துள்ளது. இவரின் சிறந்த சிறுகதை அரும்பு

ஜி நாகராஜன்

1950 முதலே சிறுகதைகள் எழுதியிருக்கிறார். 1957ல் ஜனசக்தி மாத இதழில் “அணுயுகம்” என்ற கதையை எழுதியதும் புகழ் பெற்றார். பித்தன் பட்டறை என்ற பதிப்பகம் வழியாக “குறத்திமுடுக்கு” என்ற குறுநாவலை வெளியிட்டார். “நாளை மற்றும் ஒரு நாளே” இவரது புகழ் பெற்ற நூல். ஜி. நாகராஜன் சிறுகதை எழுத்தாளர். பொதுவாக இலக்கியத்தால் கவனிக்கப்படாத விளிம்புநிலை மனிதர்களான பாலியல் தொழிலாளர்களையும் அவர்களுக்கான தரகர்களையும் கதைகளுக்குள் கொண்டு வந்தவர்.இவருடைய மொத்தப் படைப்புகளையும் தொகுத்து “ஜி.நாகராஜன் ஆக்கங்கள் என்ற பெயரில் காலச்சுவடு பதிப்பகம் முழு படைப்புக்களின் தொகுப்பை வெளியிட்டுள்ளது. ஜி.நாகராஜனின் கதை உலகம் என்பது சமூகத்தால் கண்டுகொள்ளப்படாத தகுந்த அங்கீகாரமில்லாத நகரத்தின் இடுக்குகளில் வாழும் விளிம்புநிலை மக்கள் சார்ந்தது. தமிழ்ப் புனைவுகள் அதுவரை கண்டிராத ஓர் உலகத்தை தம் கதைகளின் வாயிலாகக் கட்டமைத்தார்.நாகராஜனின் சிறுகதைகளைவிட அவருடைய இரு நாவல்களும் அதிகமாக கவனிக்கப்பட்டவை. அவருடைய இரண்டு நாவல்களுக்கும் இணையான ஒரு சிறுகதை, “கல்லூரி முதல்வர் மிஸ் நிர்மலா’ என்ற கதை. இதுகாறும் நம்பப்பட்டு வந்த ஒழுக்கத்தையும் அதன் விதிகளையும் அதன் எல்லைவரை சென்று தன் கதைகளின் மூலமாகத் தகர்த்தெறிந்தவர் ஜி.நாகராஜன். இவரின் சிறந்த சிறுகதைகள் ஆண்மை , இளிந்த ஜாதி, தீராக்குறை, டெர்லின் ஷர்ட்டும் எட்டு முழ வேஷ்டி அணிந்த மனிதரும்

பா செயப்பிரகாசம்

பா. செயப்பிரகாசம் சிறுகதைகள், கவிதைகள், கட்டுரைகள் ஆகியவற்றை எழுதியுள்ளார். குறிப்பாகச் சிறுகதைகளில் இவரது பங்களிப்பு தனித்துவமானது. ஒரு ஜெருசலேம், காடு ஆகிய தொகுப்புகள் முக்கியமானவை. மனஓசை இதழின் ஆசிரியர் குழுவில் அங்கம் வகித்துள்ளார். சூரியதீபன் என்னும் புனைபெயரிலும் எழுதியுள்ளார்.அன்று தொடங்கி இன்று வரை மொழி, தேசியம், வர்க்கம், சாதி, பாலியல் என்று எதுவானாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பக்கமே சார்ந்து போதல் என்ற உண்மைக் கலைஞனுக்கே உரிதான உளவியலைச் சிந்திச் சிதறவிடாமல் தக்க வைத்துக் கொண்டு வருகிறார். ஏறத்தாழ பத்து ஆண்டுகள் மன ஓசை இதழை நடத்துவதற்காக தனது படைப்பாக்க மனநிலையையே தாரை வார்த்திருக்கிறார். பா.செயப்பிரகாசம் கதைகள் முழுமையான தொகுப்பு எனும் இப்புத்தகம் எழுத்தாளர் பா.செயப்பிரகாசம் எழுதிய சிறுகதைகளின் தொகுப்பாகும். சந்தியா பதிப்பகம் இந்நூலை வெளியிட்டிருக்கிறது.“ஜே. பி. என நண்பர்களால் அழைக்கப்படும் பா.செயப்பிரகாசம் 1941இல் பிறந்தவர். எழுபதுகளின் புகழ் பெற்ற இலக்கியப் போக்குகளில் ஒன்றான கரிசல் இலக்கியத்தைச் செழுமைப்படுத்திய முக்கியமான சிறுகதைக் கலைஞர்களுள் ஒருவர். வானம் பார்த்த பூமியான கரிசல் காட்டு வாழ்வின் துயரார்ந்த பகுதிகளைக் கவித்துவம் ததும்பும் தன் படைப்பு மொழியில் ‘உந்திக்கொடியோடும் உதிரச்சேற்றோடும்’ முன்வைத்த பா.செ., தொடக்கத்தில் தன் சொந்தப் பெயரிலும் பிறகு சூரியதீபன் என்னும் புனைபெயரிலும் சிறுகதைகள் எழுதியவர் மறைந்த கரிசல் படைப்பாளி வீர.வேலுச்சாமி அவர்களின் அனைத்துப் படைப்புகளையும் தேடிச் சேகரித்து ஒரே தொகுப்பாக தோழர் பா.செயப்பிரகாசம் ‘மண்ணின் குரல்’ என்ற பெயரில் நூலாக்கியுள்ளார். இவரின் சிறந்த சிறுகதைகள் ஒரு ஜெருசலேம், அம்பலக்காரர் வீடு, கரிசலின் இருள்கள், இருளுக்கு அழைப்பவர்கள், தாலியில் பூச்சூடியவர்கள்

கோபிகிருஷ்ணன்

விளிம்பு நிலை மனிதர்கள்,கீழ்த்தட்டு மனிதர்கள்,நடுத்தர வர்க்கம்,அதிகாரங்களுக்குப் பழகிய இயந்திரமயமாகிப்போன மனிதர்கள் என இவரது கதைமாந்தர்கள் இயலாமையின் உச்சத்திலிருந்து சமூகத்தின் போலி மதீப்பீடுகளை விசாரணைக்குள்ளாக்குபவர்கள்.உளவியல் சிக்கல்கள்,அக மனதின் விசாரங்கள் என இவரது துறை சார்ந்த செறிவான உள்ளீடுகளையும் இவரது படைப்பில் காணலாம்.வாழ்வின் மீது மறைமுகமாகப் படிந்துபோயிருக்கும் குரூரத்தினை தனது அடையாளமாகவே ஏற்றுக் கொள்ளும் வாழ்வின் உச்சகட்ட இயலாமைகளை மிகவும் புதுமையான ஒரு நடையில் நமக்கு அறிமுகப்படுத்துவதாகவே இவரது கதைகள் இருக்கின்றன.மதுரையில் பிறந்த கோபிகிருஷ்ணன் உளவியல் துறையிலும்,சமூக சேவை துறையிலும் முதுகலைப்பட்டம் பெற்றவர். ஆத்மன் ஆலோசனை மையம் என்ற அமைப்பை உருவாக்கி, மனநல ஆலோசகராக சில காலம் பணியாற்றியுள்ளார். பல்வேறு தொண்டு நிறுவனங்களிலும் சமூக சேவகராகப் பணியாற்றிய அனுபவமும் அவருக்கு உண்டு.எந்த ஒரு வடிவிலும் குரூரத்தை தாங்கிக் கொள்ளாத மனநிலையே இவருக்கு வாய்த்திருக்கிறது. மனநிலை பிறழ்வு மையங்களில் ஆலோசகராக இருந்த நாட்களில் தான் சந்தித்த மனிதர்கள் பற்றி ‘உள்ளிருந்து சில குரல்கள்’ என்ற நாவலை எழுதியிருக்கிறார். இவரது படைப்புக்களின் முழு தொகுப்பை நற்றிணை பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ளது. இவரின் சிறந்த சிறுகதைகள் காணி நிலம் வேண்டும், புயல், மொழி அதிர்ச்சி

ஒண்ணாம் நம்பர் திகில் படம். அருமையான கதை 

நல்ல நடிப்பு 

சும்மாவா ஒண்ணரைக்கோடி மக்கள் பார்த்திருக்கிறார்கள் ?

கபாலி ஹிரோயின் ராதிகா ஆப்தே நடித்த சிறப்பான குறும்படம்.

பார்த்து ரசியுங்கள்! 

ஆர் பி ராஜநாயகம்

ராஜநாயஹம் கறுப்பு வெள்ளைக் கால தமிழ் திரையுலகின் ஒரு நடமாடும் ஆவணக்காப்பகம். அவர் தனது வலைப்பக்கத்தில் எழுதியுள்ள சுவாரஸ்யமான திரைக்குறிப்புகள் தனித்து நூலாக வரவேண்டியவை.’ என எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் வெப்சைட்டில் எழுதினார்

வித்தியாசமாக  இருக்கிறது இவரது வலைப்பூ.  (http://rprajanayahem.blogspot.com)

திரைப்படம், நடிகர்கள், மற்றும் இலக்கியத்தின் பல கோணங்களை இவர் அலசி ஆராய்ந்திருக்கிறார்.

தமிழின் தலை சிறந்த எழுத்தாளர்களின் ஒருவரான மௌனி பற்றி அவர் இப்படிக் குறிப்பிடுகிறார்: 

மிகவும் அழகான அர்த்தமுள்ள அதிக விஷயதானம் உள்ள பதிவு.

அதனை இங்கு மீள் பதிவு செய்ய  இதன்முலம் அவரது அனுமதியைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன். 

————————————————————————————————————————

அழியாச்சுடர் மௌனி

சிறுகதைத்தளத்தில் மட்டுமே சிக்கனமாக இயங்கிய படைப்பாளி.குறைந்த அளவில் 24 சிறுகதைகள்.மௌனி என்ற புனைபெயர் கூட இவராக வைத்துக் கொண்டதல்ல.கதைகளுக்கு தலைப்பு கூட இவர் வைத்ததில்லை.

தமிழில் எழுதியவர் தான் மௌனி,என்றாலும் ’தமிழில் என்ன இருக்கு’ என்று தடாலடியாக பேசுபவர்களுக்கு முன்னோடி.

பாஞ்சாலி சபதம் ஆவேசத்தில் எழுதப்பட்டதால் அது இலக்கியமல்ல என்றார்.புதுமைப்பித்தனையும் உதட்டைப்பிதுக்கி அலட்சியப்படுத்தினார்.லா.ச.ராவை ஒரு பாரா கூட படிக்க முடியவில்லை-தி.ஜானகிராமனிடம் sex பற்றி ஒரு obsession இருக்கிறது.-ஜெயகாந்தன் கதை படித்தது ஒன்று கூட நினைவில் நிற்கவில்லை- சுந்தர ராமசாமியிடம் ஒரு higher order of literary cleverness இருக்கு.ஆனா his cleverness kills the art.

மௌனியின் கதைகள் குறித்தும் எப்போதுமே இரண்டு கட்சிகள் உண்டு.

     1.”மிக மேன்மையான படைப்பாளி”

2. ”சும்மா பம்மாத்து செய்தவர்”

இப்போது எப்படியோ, விசித்திரமோ,இயல்போ கல்வித்துறைப் பண்டிதர்கள் பலரும் மௌனியை அறியாதிருந்தார்கள்.

தமிழவன் ஒரு கருத்தரங்கத்தில் மௌனி பெயரை குறிப்பிட்டபோது ஒரு பேராசிரியர் தமிழ் இலக்கியத்தில் மௌனி என்ற எழுத்தாளரே கிடையாது என்று சாதித்தாராம்.

எனக்கும் இப்படி ஒரு அனுபவம்.’மௌனியை படித்திருக்கிறீர்களா?”என்று நான் கேட்டபோது ஒரு பேராசிரியர் ரொம்ப யோசித்து,நெற்றியை தடவி குழம்பி சொன்னார்

‘படித்திருப்பேன்…எவ்வளவோ படிக்கிறேன்..மௌனி படிக்காமலா இருந்திருப்பேன்?’

மௌனியை அந்த பேராசிரியர் படிக்கவேயில்லை என்பதில் ஐயமில்லை.

ஆர்.எஸ் மணி என்ற மௌனி நிறையப் பேசுகிற சுபாவம் உள்ளவர்.

சிதம்பரம் கோவிலை திருநீறுப்பட்டையுடன் வலம் வந்தவர்,சங்கராச்சாரியாரை தாண்டி ரமணரையும் ஜேகேயையும் வள்ளலாரையும் மதிக்கமுடியாதவர் என்ற தகவலை பிரமிள் தருகிறார்.

பிரமிளை வீட்டுக்குள் அழைத்துச் செல்லாமல் திண்ணையில் வைத்து மௌனி சாப்பாடு போட்டார்.பிரமிளோ மௌனியுடைய சனாதனத்துக்கு  தத்துவ முலாம் பூசினார்.

அக்ரஹாரத்து அதிசயமனிதர் வ.ரா.வை சந்திக்க கு.ப.ராவுடன் மௌனி செல்கிறார்.

”பூணூலை கழட்டி அந்த ஆணியில் மாட்டு” என்கிறார் வ.ரா

.உடனடியாக மௌனியின் பதில்” I would rather cut my cocks and put it there!”

இந்த ’பதில்’ பிரமிளுக்கு ஜாதீய நோக்கத்தை மீறிய கவித்துவமாக தெரிகிறது.

சொந்த வாழ்க்கையில் சந்தித்த புத்திர சோகங்கள் உள்ளிட்ட சொல்லொணா துயரங்கள் மௌனியை சநாதனியை மாற்றிவிட்டது என்பது ஒரு IRONY. சில ஞானிகள் சொந்த வாழ்க்கை சோகங்களினால் பகுத்தறிவு வாதிகளாக மாறியிருக்கிறார்கள்.

இளமையில் வைதீக சூழ்நிலையில் பிறந்து அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராக மௌனி நிகழ்த்திய மீறல்- தேவிடியா வீட்டுக்கு சென்றது-சினிமா பிரபல சகோதரிகள் வரலட்சுமி,பானுமதியோடு ஏற்படுத்திக்கொண்ட தொடர்பு.

இந்த மீறலை ஏன் பூணூல் விஷயத்தில் செய்ய முடியவில்லை என்று கேட்பவர்கள் கேட்பார்கள்.

எழுத்தாளன் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் உபதேசம் செய்ய எவ்வளவு பேர் புறப்பட்டாலும் மௌனி என்ற கலைஞன் உருவாகவே செய்கிறான். டி.ஹெச்.லாரன்ஸ்’படைப்பை நம்பு.படைப்பாளியைப்  பாராதே’என்று ஏன் சொல்லவேண்டும்.

புதுமைப்பித்தன் ‘மௌனி சிறுகதையின் திருமூலர்’என்றார்.க.நா.சு எப்போதும் மௌனி பற்றி பிரமாதமாக எழுதியவர, தி.ஜா,கரிச்சான்குஞ்சு இருவரும் மௌனியின் ரசிகர்கள்.சுந்தர ராமசாமி’மௌனி சாதித்து விட்டார்.நாங்களெல்லாம் முயற்சி செய்கிறோம்’ என்றார்.

மௌனியை glamourize செய்த பெருமை ஜெயகாந்தனுக்குத் தான் உண்டு. தான் எப்போதும் எழுதுவதற்காக உட்காரும்போது மௌனியின் ‘மாறுதல்’ என்ற கதையைப் படித்து விட்டுத்தான் எழுதுவதாக சொல்லி ஒரு பரபரப்பை ஏற்படுத்தினார்.ஒரு பிரபல பத்திரிக்கை பல எழுத்தாளர்களிடம் தங்களை மிகவும் பாதித்த கதைகளைப் பற்றிக் கேட்டு வெளியிட்ட போது தி.ஜானகிராமன் அவர்கள் ந.பிச்சமூர்த்தியின் “அடகு” கதையைக் குறிப்பிட்டு அதை வெளியிடச் செய்தார்.அப்போது ஜெயகாந்தன் தன்னை மிகவும் பாதித்த கதையென்று சொல்லி மௌனியின் “மாறுதல்” அந்தப்பத்திரிக்கையில் பிரசுரமாகியிருந்தது.

பின்னாளில் ஜெயகாந்தன் கதைகள் பற்றி மௌனி அலட்சியமாக பதிலளித்த பிறகு ஒரு வேடிக்கை நடந்தது. மௌனியின் ‘மாறுதல்’கதையைத் தான் எப்போதும் எழுத ஆரம்பிக்கும் முன் படித்த விஷயமானது பல் விளக்குவது போல,குளிப்பது போல ஒரு சாதாரண habitual action மட்டும் தான்.மற்றபடி மௌனியின் கதையில் inspiration எல்லாம் தனக்கு இல்லை.மௌனி கதை பற்றி உயர்வான அபிப்ராயமும் கிடையாது என்று தடாலடியாக ஜெயகாந்தன் பதிலடி கொடுத்து விட்டார்.

கு.அழகிரிசாமி “மௌனி செய்வது பம்மாத்து தான்” என்று க.நா.சு விடம் சண்டை பிடிப்பார்.மௌனி கதைகளுக்கான முன்னுரையில் க.நா.சு மறைமுகமாக அழகிரிசாமியை மூக்கறையன் என்றும் இவர் போன்றவர்களுக்கு கண்ணும் காதும் இருக்கிறதா என்றும் கூட சந்தேகம் தெரிவித்திருந்தார்.

எம்.வி.வெங்கட்ராமிடம் மௌனி “ ஒரு கதை எழுதினேன்.விகடனுக்கும் குமுதத்துக்கும் அனுப்பினேன்,திருப்பி அனுப்பி விட்டார்கள்’ என்று வருத்தப்பட்டாராம்.’விகடனுக்கும் குமுதத்துக்கும் ஏன் சார் அனுப்பினீர்கள்?’ என்று வியப்புடன் கேட்டதற்கு’அவை தானே பிரபலமாக இருக்கின்றன.அதிகப்பணமும் தருவார்களே!” என்று மௌனி வெகுளியாக பதிலளித்தாராம்.

மௌனிக்கு அபின் பழக்கம் இருந்தது போல பொய் பேசும் பழக்கமும் இருந்திருக்கலாம் என்ற எண்ணம் எம்.வி,வியின் “என் இலக்கிய நண்பர்கள்” நூலைப் படிக்கும்போது ஏற்படவே செய்கிறது.

மௌனியின் கதைகள் சில வெங்கட்ராமால் பல தடவை திருத்தம் செய்யப்பட்டு வெளியாகியிருக்கிறது.இலக்கண அமைதியோ தெளிவோ மௌனியிடம் இருக்காதாம். ’மனக்கோலம்’ கதையை திருத்தம் செய்து ’தேனீ’’யில் படித்த போது அக்கதையின் படைப்பாளி தானே என்பது போன்ற பெருமிதம் வெங்கட்ராமிற்கு ஏற்பட்டிருக்கிறது.மணிக்கொடியில் அவர் எழுதிய கதைகளின் தமிழும் இப்படித்தானா? என்று பி.எஸ்.ராமையாவிடம் கேட்டதற்கு ’ஒரு மாதிரியாகத்தான் இருக்கும்,நாங்கள் திருத்தி வெளியிட்டோம்’என்று சொன்னாராம்.

ஆல்பர்ட் ஃப்ராங்க்ளீன் என்ற அமெரிக்கன் மௌனியை’கருமேகங்களுக்கிடையில் ஒரு மின்னல்’ என்று பாராட்டி நியூயார்க்கர் பத்திரிக்கையில் இரண்டு சிறுகதைகளை மொழிபெயர்த்து பிரசுரமானது.

பெங்குவின் பதிப்பகம் சிறந்த உலகச்சிறுகதைகளில் ஒன்றாக ,மௌனியின் ‘ சாவில் பிறந்த சிருஷ்டி’ கதையை வெளியிட்டது.

ஒரு பேட்டியில் கர்நாடக சங்கீத உலகின் பீஷ்மர் செம்மங்குடி சீனிவாசய்யர் “ மௌனி என்ற பெயரில் கதை எழுதிண்டிருந்தானே மணி! அவன் என்னோட கஸின் தான்!” என்று சந்தோஷமாக சொல்லியிருந்தார்.

இது கூட மௌனியை கௌரவப்படுத்துகிற விஷயம் தான்!

 ——————————————————————————————————————

இடைவெளி சம்பத்

Read more at http://rprajanayahem.blogspot.com/2009/10/blog-post_21.html#YgMskso81w6w5Ql0.99 

Read more at http://rprajanayahem.blogspot.com/2012/10/blog-post_7.html#CxrLCMxUoOU5Xfdf.99

நம் மனதை அப்படியே உருக்கும் பாடல்! 

முதலில்  வரிகளை படித்துக்கொண்டே கீழே இருக்கும் வீடியோவில்  பாட்டைக்  கேளுங்கள்!

பிறகு  வீடியோவை முழுவதுமாகப்  பாருங்கள் !

நீங்கள்  ஒரு  புதிய உலகத்திற்கு எடுத்துச் செல்வதை உணருவீர்கள்!

பொள்ளாச்சி  நடேசன் என்ற தமிழ் அறிஞர்  குழந்தைகளுக்குத்  தமிழைச்  சொல்லிக்கொடுக்கப்  புது வழியைக் கண்டு பிடித்துள்ளார்.  அதன்படி,   32 அட்டைகளில் 30 நாட்களில் தமிழை தமிழ் தெரியாத எவருக்கும் கற்றுக்கொடுக்க முடியும்.  

விவரங்களுக்கு அவரது கீழ்க்கண்ட   இணைய தளத்தில் பாருங்கள்: 

http://www.thamizham.net/

அந்த அட்டைகளை பயன்படுத்தும் முறையையும் இந்தக் காணொளியில் கூறியிருக்கிறார். 

அதுமட்டுமல்லாமல், தமிழைப் பிழையின்றி எழுதவும் பேசவும் ஒரு கல்விமுறையைத் தயாரித்து அதனை 30 பாடங்களில்  அடக்கி, 30 நாட்களில் மின்னஞ்சல் மூலமாக தினம் ஒரு பாடமாக அனுப்பியும் தருகிறார். 

மேற்கண்ட எல்லாப் பாடங்களையும் அவரது இணையதளத்திலிருந்து  இலவசமாக தரவிரக்கம் செய்துகொள்ளலாம். 

இவரது ஆரம்பத் தமிழ் கற்பிக்கும் முறை மூலம்  அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து மற்றும் உலகில் பல இடங்களில்  தமிழ் கற்பிக்கப்பட்டு வருகிறது. 

குவிகமும் அவருடன் இணைந்து தமிழைத் தமிழ் தெரியாதவர்களுக்குச் சொல்லிக்கொடுக்க ஒரு நல்ல திட்டம் தீட்டி வருகிறது. அது பற்றிய விவரங்கள் பின்னர் வெளிவரும். 

‘கங்கிராஜுலேஷன்ஸ்’ என்று பெருமகிழ்ச்சியோடு வரவேற்றாள் காயத்ரி.

ஆபீஸிலிருந்து அலுப்போடு அப்போதுதான் வீட்டிற்குள் நுழைந்த நான் கேள்விக் குறியோடு அவளை நோக்கினேன். அவளது மகிழ்ச்சி சிறிது சிறிதாக என்னையும் தொற்றிக் கொண்டது.

‘நீங்க ஸென்ட்ரல் மினிஸ்ட்ரி ஆஃப் ஃபாமிலி வெல்ஃபேருக்கு நாடகப் போட்டிக்காக ஒரு நாடகம் அனுப்பியிருந்தீங்கயில்லையா… அதுக்கு ஃபர்ஸ்ட் ப்ரைஸ் கிடைச்சிருக்கு.  அந்த நாடகத்தை டி.வி. ஸீரியலா எடுக்கப் போறாங்களாம். அதிலே உங்களை நடிக்கவும் கூப்பிட்டிருக்காங்க..’

‘ஓஹோ… அப்படியா…! ‘ என்று ஆனந்தத்தோடு குதித்தேன். காயத்ரியைக் கட்டி அணைத்தேன்.

ஸீரியல் படப் பிடிப்பு வெகு வேகமாக நடந்தது. டி.வி. யிலும் ஒளி பரப்பானது. ஆயிரக் கணக்கான பாராட்டுக்
கடிதங்கள்.

‘ஸூப்பர் ஸ்டாரையும், உலக நாயகனையும் சாப்பிட்டு விட்டார் பாஸ்கர் தத்ரூபமான நடிப்பின் மூலம். அவர் நடிக்கவா செய்தார்.. அந்தப்பாத்திரமாக வாழ்ந்தல்லவா காட்டி விட்டார்…’ என்றெல்லாம் பத்திரிகைகளின் பறைசாற்றல்.

திரைப்பட இயக்குனர் திலகம் வீடு தேடி வந்து தன்படத்திற்கு ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டு போனார். தமிழ்த்திரைப் படத்தின் நம்பர் 1 நடிகையுடன் நாயகனாக நடிக்கும் வாய்ப்பு… ஆபீஸிலே பெர்மிஷன் வாங்கிக்கொண்டு நடித்துக் கொடுத்தேன்.

என் அதிர்ஷ்டம்… படம் வெள்ளி விழா கொண்டாடியது.

அங்குதான் வம்பும் ஆரம்பம் ஆனது!

ஞாயிற்றுக் கிழமை.

ஹாலில் உட்கார்ந்து பேப்பர் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். வாசலில் நிழலாட, நிமிர்ந்து பார்த்தேன்.

கழுத்திலே கர்ச்சீப்பைக் கட்டிக் கொண்டு, பெரிய மீசையொடு வாட்டசாட்டமாக நின்றிருந்தான் அவன்.

‘யார் வேணும்..’ என்றேன்.

‘என்ன வாத்யாரே.. அசலை அசலாவே காட்டறியாமே..அசல் அடி எப்படி இருக்கும்னு பார்த்திருக்கியா..? எங்க தலைவர் பிரதாப் சந்தருக்கு போட்டியா வரணும்னு நெனப்பா…? அப்படி ஏதாவது இருந்தா அதை அப்படியே மறந்துடு… உன்னோடு, உன் சம்சாரத்தோடு உயிரும் உங்க உடம்புலே இருக்காது. இனி ஏதாவது சினிமாவுக்கு கான்ட்ராக்ட் போட்டே… அவ்வளவுதான் ஜாக்கிரதை..’

‘அண்ணாச்சி.. அப்படியெல்லாம் எனக்கு ஐடியாவேகிடையாது.. உங்க தலைவரைப் பார்த்து நான் பேச முடியுமா’

ஒரு நிமிடம் யோசித்தவன்..,’ஓகே.. சரி.. வா..’ என்றான்.

நான் உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு அவனுடன் புறப்பட்டேன்.

‘ஓ… மிஸ்டர் பாஸ்கர்… எங்கே இப்படி..’ என்றான் பிரதாப்சந்தர், ஒரு கஷ்டப்பட்டு வரவழைத்துக் கொண்ட புன்னகையோடு.

நாலு அடியாட்கள், வீரப்பன் மீசையோடு பாய ரெடியாகநின்று கொண்டிருந்தார்கள்.

‘உங்க ஆள் எல்லாத்தையும் விவரமாக சொன்னார்…’

‘அப்படியா.. என்ன முடிவு பண்ணினீங்க..?’

‘மிஸ்டர் பிரதாப் சந்தர்.. நான் ஒரு நல்ல இன்ஸ்டிடியூஷன்லே நல்ல வேலையிலே இருக்கேன்… எனக்கு இந்த நடிப்புத்தொழிலிலே இருக்கணும்னு அவசியம் இல்லே…’

‘பின்னே எதுக்குங்க உங்களுக்கு இந்த வேலை..? எல்லாத்தையும் கடாசிட்டுப் போக வேண்டியதுதானே..”

‘மிஸ்டர் பிரதாப்.. இங்கே பாருங்க.. எனக்கு ஐம்பது லட்சம்ரூபாய் கடனாயிடுத்து.. வேலையிலே கிடைக்கிற சம்பளத்தை வெச்சுட்டு வாழ்க்கை பூரா அடச்சிட்டிருந்தாலும் கடன் தீரும் என்கிற நம்பிக்கை இல்லே… சினிமாவிலே நடிச்சா நல்ல காசு தருவாங்க… ஒரு நாலஞ்சு படத்துலே நடிச்சு வரபணத்துலே கடனை அடச்சிட்டு ரிடயராய் என் வேலையை ஒழுங்கா பார்த்துட்டு இருந்துடறாகத்தான் என் ப்ளான்..’

‘ஓ.. ஐ ஸீ… ஒண்ணு பண்ணுங்க.. நீங்க நாலஞ்சு படத்துலேஆக்ட் பண்ணினீங்கன்னா நான் இருக்கிற இடம் தெரியாம போயிடுவேன்.. அதனாலே அந்த ஐம்பது லட்சத்தை நான்இப்பவே உங்களுக்குக் கொடுத்துட்டேன்னா…”

ஒரு நிமிடம் யோசித்தேன்.. சுற்றி நின்ற கிங்கரர்களையும்பார்த்தேன்.. இவர்களை எதிர்த்துக்கிட்டு குப்பை கொட்டது ரொம்ப கஷ்டம்.. வரதை அள்ளிக்கிட்டு போறதுதான் புத்திசாலித்தனம்..

‘அப்புறம் என்ன..? கான்ட்ராக்ட்லே ஸைன் பண்ணறதா?எனக்குப் பைத்தியமா என்ன..?

‘ஓகே… ‘ என்றவன் உள்ளே போய் ஒரு ப்ரீஃப் கேஸிலேபணத்தை அள்ளிப் போட்டுக் கொண்டு வந்து என்னிடம் நீட்டினான்.

ஆசையோடு வாங்கினேன்.. வீட்டிற்கு வந்தேன்..

‘காயத்ரி… நமக்கு விடிவு காலம் வந்திடுத்து.. இந்தப் பணத்தை வெச்சு கடனையெல்லாம் அடச்சு நிம்மதியாய் இருக்கலாம்… ஓ… கமான்.. ‘ என்று இரைந்தேன்.

‘என்னாச்சு உங்களுக்கு..? தூக்கத்துலே ஏன் இப்படிக் கத்தறீங்க…?’ என்று காயத்ரி உலுக்கி எழுப்ப, எழுந்து மலங்கமலங்க விழித்தேன்.

கண்ட கனவை அப்படியே கூறினேன்.

‘அடப் பாவமே… வீடு கட்டிய கடனையெல்லாம் எப்படி அடைக்கப் போறோம்னு பேசிட்டிருந்தோமா.. அதை நெனச்சிட்டு அப்படியே படுத்திட்டீங்க போலிருக்கு.. உங்க மனசும் எண்ணங்களும். கற்பனைகளும், கொடி கட்டிப்பறக்க பெரிய நடிகனாயிட்டீங்க… ‘ என்று சொன்னவாறு சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

‘நிழல் நிஜமாகக் கூடாதா..’ என்று பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு அசட்டுச் சிரிப்போடு உட்கார்ந்திருந்தேன்.