Daily Archives: March 16, 2020
நோ பேங்க் – சந்திரமோகன்
இது எஸ் பேங்க். இதை பற்றி அனைவருக்கும் நல்லாவே தெரியும்.
ஆனால் நோ பாங்க்? படியுங்கள்!!
‘நோ பேங்’ என்னவோ தனியார் வங்கிதான், ஆனால் கிண்டி ஏரியாவில் மிகவும் பிரபலம்.
அரசு வங்கி எல்லாம் காற்று வாங்கிக் கொண்டு இருக்கையில் நோ பேங்கில் வேலை செய்பவர்களுக்கு ஏ சி யிலும் வியர்த்து வடியும்.அவ்வளவு வேலை.
ஆலந்தூர் மெட்ரோ ஸ்டேஷனில் உள்ள கூட்டத்தை விட வங்கிக்குள் சற்று கூட்டம் அதிகம் காணப்படும்.
அதுவும் ஐம்பது ரூபாயை கூட ஆன் லைனில் மாற்றும் இந்த நாட்களிலும்.
அதற்கெல்லாம் மொத்த காரணம் அந்த கிளையின் தலைமை மேனேஜர் ராகவனே.
ராகவனிடம் கேட்டால் A.R. ரஹ்மானின் ரசிகரான அவர் ‘எல்லா புகழும் இறைவனுக்கே’ என்பார்.
அவ்வளவு தன்னடக்கம்.
சென்னையை சுற்றிலும் உள்ள பெரும்பாலான தொழிற் சாலைகளில் ‘ எங்கள் வங்கி நோ பேங்’ என்ற போர்டு காணப்படுவதற்கும் அவரே காரணம்.
அனைத்திலும் அவரது உழைப்பும், வாடிக்கையாளர்களிடம் வைத்து இருந்த உறவும் பளிச்சிடும்.
ராகவன் வங்கிக்கு வெளியே பூனை என்றால் வங்கி உள்ளே புலி.
அக்கவுண்டன்ட் ராமானுஜம் ஶ்ரீரங்கம் பெரிய பெருமாளுக்கு பின் பவ்யமான நமஷ்காரம் செய்வது நம் ராகவனுக்கே. அவ்வளவு பயம்
கேஷியர் சங்கரோ, ராகவனின் கேபினை தாண்டும் பொழுது குனிந்துதான் கடப்பார். கன்னத்தில் போட்டுக் கொள்வது மட்டும் இல்லை. அவ்வளவு மரியாதை.
லோன் ஆபிஸர் சுந்தரத்திடம் மட்டும்தான் தனக்கு சிரிக்கவும் தெரியும் என ராகவன் காட்டிக் கொள்வார்.
நடக்கப் போகும் சம்பவங்களில் நாம் அதிகம் சந்திக்கப் போவது ராகவன், சுந்தரம் இருவர் மட்டுமே. மற்றவர்கள் பற்றி நாம் அதிகம் கவலைப் பட வேண்டாம்.
இனி flashback
நான்கு மாதங்களுக்கு முன் நடந்த ஒரு சம்பவம். நீங்கள்தான் சுந்தரம் செய்தது சரியா, தவறா என சொல்ல வேண்டும்.
சுந்தரம் சம்பளம் வாங்கியவுடன் செய்யும் முதல் காரியம் , ஊரில் இருக்கும் பெற்றோர்கள் சிலவிற்கு பணம் அனுப்புவதே. கூடவே சிறுக சிறுக சேர்த்து தன் ஒரே தங்கையின் மணத்தையும் முடிவு செய்து விட்டான்.
திருமணத்திற்கு ஐந்து தினங்களே பாக்கி. தலைமை அலுவலகத்தில் இருந்து அவன் விண்ணப்பித்து இருந்த ஒரு லட்சம் ரூபாய் லோன் இன்னும் சாங்ஷன் ஆகி வர வில்லை.
இரண்டு தினங்களில் ஊருக்கு சென்று மற்ற வேலைகளை பார்க்க வேண்டும். பணம் இல்லாமல் ஊருக்கும் போக முடியாது.
வேலை ஓடாது குளம்பிப் போய் அமர்ந்து இருக்கையில் ராகவனிடம் இருந்து அழைப்பு.
புதிய லோன் புரபோஷல் ஒன்று, இரவு எவ்வளவு நேரம் ஆனாலும் முடிக்க உத்திரவுடன் சுந்தரம் கையில் கொடுக்கப் பட்டது.
ஏதாவது சந்தேகம் என்றால் பயனிர் லிமிடெட் என்ற அந்த கம்பேனியின் ஆடிட்டரிடம் கேட்டுக் கொள்ள சொல்லி பதில் பேச விடாமல் போனை கையில் எடுத்துக் கொண்டார் ராகவன்.
கவனக் குறைவுடன் பார்த்தாலுமே ‘பயனிர்’ கம்பேனி கொடுத்த கணக்கில் சுந்தரம் ஒரு பெரிய தவறை கண்டு பிடித்தான்.
அத்தவறை திருத்தினால் அவர்கள் கேட்பதில் பாதி கூட லோனாக தர முடியாது.
கடிதத்தில் விளக்கம் கேட்டு விட்டு லீவ் முடிந்து வந்து பார்த்துக் கொள்ளலாம் என எண்ணி ராகவன் கேபினுக்குள் நுழைந்தான்.
‘“ சார்! கம்பேனி கொடுத்துள்ள கணக்கில் சில தவறுகள் உள்ளன. விளக்கம் கேட்டு கடிதம் எழுதுகிறேன். பதில் வரட்டும் சார். அதற்குள் தங்கை திருமணத்திற்கு ஒரு வாரம் லீவில் சென்று வருகிறேன்” என்றான் சுந்தரம்.
அதற்கு ராகவன், “ என்ன இது சுந்தரம்? நாளை பரபோசல் H O போக வேண்டும். நான் மேலே நாளை அனுப்புவதாக கூறிவிட்டேன். இன்று எவ்வளவு நேரம ஆனாலும் முடித்து விட்டு நாளை ஊருக்கு போங்கள். தேவை என்றால் பயனிர் ஆடிட்டர் ஶ்ரீதரிடம் பேசி பதில் வாங்குங்கள்” என சற்று கடுமையாகவே கூறி விட்டார்.
வேறு வழி இல்லை. ஆடிட்டர் ஶ்ரீதர் நேரில் வந்து explain செய்வதாக கூறி , அவர் வரும் பொழுது இரவு மணி எட்டு. வங்கியில் சுந்தரம் மட்டும் புரபோசலில் தீவிரமாக இருந்தான்.
ஆடிட்டர் ஶ்ரீதர் நேரத்தை வீனாக்காமல் ” சார்! அந்த தவறு தெரிந்து செய்ததுதான்.
விளக்கமே கொடுக்க முடியாது. மேலே கூட தெரியும். நீங்களும் பார்த்த மாதிரி காட்டிக் கொள்ள வேண்டாம்” என கூறியதோடு. அல்லாமல் அவன் கையில் ஒரு பொட்டலத்தை தினித்தார்.
பிரித்து பார்த்த சுந்தரம் பதறி விட்டான். சுளையாக ஒரு லட்சம்.
துவக்கத்தில் கோபம், சந்தர்ப்ப சூழ் நிலையால் யோசனையாக மாறி, முடிவில் பொட்டலம் அவன் பையில் சென்றது.
சமயத்தில் கடவுளாக பார்த்து அனுப்பியது என மனதிற்கு சமாதானம் சொல்லிக் கொண்டான்.
அடுத்த நாள் காலை வங்கி வந்து ராகவனிடம் ‘very good’ ஒன்று வாங்கி தங்கையின் திருமணத்திற்கு சென்று வந்தான்.
நேற்று மாலை வரை, உயிரையே போக்கும் அளவிற்கு பிரச்சனை பூதாகரமாகும் என நினைத்தே பார்க்க வில்லை சுந்தரம்.
(அப்படி என்னவாயிற்று அடுத்து பார்ப்போம்)
அன்று வங்கி வழக்கத்தை விட சற்று பரபரப்பாக இருந்தது.காரணம் ராகவன் அறையில் அமர்ந்து இருந்த Special Audit Team. அவர்கள் H O லிருந்நு வந்து இருந்தார்கள்.
ஊழியர்கள் எல்லோரும் அது வழக்கமாக நடக்கும் ஆடிட் இல்லை என புரிந்து கொண்டார்கள். ஏனெனில் அவர்களுடன் vigilance chief ம் உடன் இருந்தார்.
சுந்தரம், ராகவனுடைய அறைக்கு அழைக்கப் பட்டான்.
“ சுந்தரம்! இவர்கள் ஸ்பெஷல் ஆடிட் டீம். இந்த லிஸ்டில் உள்ள file அனைத்தும் கொடுங்கள்” என்று ராகவன் கூறினார்.
ஐந்தே பெயர்கள் இருந்த அந்த லிஸ்டில் கடைசியாக இருந்த பெயர் ‘ பயனிர் லிமிடெட்’. அதை பார்த்த உடன் சுந்தரத்திற்கு கால்கள் நடுங்குவது போலவும் , தலை சுற்றுவது போலவும் தோன்றியது.
நமக்குதான் ஏனென்று தெரியுமே.
சற்று தடுமாறிப்போன சுந்தரம், கேட்ட பைல்களை அவர்களிடம் சேர்ப்பித்தான்.
அடுத்த இரண்டு மூன்று நாட்கள் நரகம் எப்படி இருக்கும் என்பதை செல்லாமலே உணர்ந்தான் சுந்தரம்.
ஐந்து கம்பேனிகளில் இருந்தும் சம்பந்தப் பட்டவர்கள் வரவழைக்கப் பட்டனர். பயனிரிலிருந்து ஶ்ரீதரன் வந்து இருந்தார். சுந்தரம் அவரை பரிதாபமாக பார்ப்பதை தவிர வேறு ஒன்றும் செய்ய முடிய வில்லை.
ராகவன்தான் ஆடிட் டீமை வரவழைத்திருப்பார் என சுந்தரம் நினைத்தான். ராகவன் ஒன்றும் அறியாதவர் போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு சாதாரணமாக இருந்தார்.
மூன்றாவது நாள் ஆடிட்டர்கள் கிண்டி இந்தியன் வங்கி செல்கிறார்கள் என கேட்ட பொழுது சுந்தரத்திற்கு கொஞ்ச நஞ்ச சந்தேகமும் போய் target அவன்தான் என தெரிந்து கொண்டான்.
காரணம், தங்கை திருமணம் முடிந்து வந்த பின் லோன் சாங்ஷன் ஆயிருந்தது. முதலில் பணத்தை என்ன செய்வது என தெரியாமல் தவித்தவன், பின்னர் அருகில் இருந்த கிண்டி இந்தியன் வங்கியில் போட்டு வைத்தான்.
அவன் பைத்தியம் பிடித்தவன் போல் ஆனதில் ஆச்சரியம் ஒன்றும் இல்லை. வேலை மட்டும் போனால் பரவாயில்லை. கைது ஆகி பேப்பரில் வந்து ஜெயில் அது, இது, என அவனால் கற்பனை கூட பண்ண முடிய வில்லை.
தற்கொலை செய்து கொள்வதுதான் ஒரே வழி என முடிவு செய்தான். ஆனால் அடுத்த நிமிடம் ஊரில் வயதான பெற்றோர் நினைவிற்கு வந்தார்கள். செய்தி கேட்டால் அவர்களும் உயிரை விட்டு விடுவார்களே என்ற பயம் வந்தது.
இறுதியாக ஒரு முடிவு எடுத்து தன்னை ராகவன் ஒருவரால் மட்டுமே காப்பாற்ற முடியும் என நம்பினான்.
நேராக இந்தியன் வங்கி சென்று தன் கணக்கில் இருந்து ஒரு லட்ச ரூபாய் பணத்தை எடுத்து வைத்துக் கொண்டான்.
அன்று மாலை ஆடிட் டீம் சென்று விட்டது. பெரும்பாலான ஊழியர்களும் சென்று விட்டனர்.
ஒரு லட்சம் ரூபாயை ராகவனிடம் ஒப்படைத்து கண்களில் நீர் வர நடந்த உண்மை அனைத்தையும் கூறினான் சுந்தரம்.
ராகவன் ஒன்றுமே கூறாமல் பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு அனுப்பியது சுந்தரத்திற்கு ஆச்சரியமாகவும், சற்று கவலையாகவும் இருந்தது.
இருந்தாலும் அன்று இரவு நிம்மதியாக தூங்கினான்.
மறு நாள் காலை ஆடிட் டீம் வர வில்லை.
சுந்தரத்திற்கு சற்று நிம்மதி.
ஆனால் Vigilance chief மட்டும் இருந்தார்.
சிறிது நேரத்தில் ஒரு போலீஸ் வண்டி வந்து நின்றதை சுந்தரம் கவனித்தான். அதில் மப்டியில் வந்த இரண்டு போலீஸ் அதிகாரிகள் ராகவன் அறைக்கு சென்றார்கள்.
சுந்தரத்திற்கு சர்வ நாடியும் அடங்கி விட்டது. ராகவனிடம் இருந்து இவ்வளவு பெரிய துரோகத்தை எதிர் பார்க்க வில்லை. அவருக்காக இரவும் பகலும் எவ்வளவு உழைத்து இருப்பான். நன்றி கெட்ட மனிதன் என நினைக்கும் பொழுது, கண்கள் களங்கியது. பெற்றோர் கண்முன் வந்து நின்றனர்.
எல்லாம் முடிந்து விட்டது. ராகவனிடமிருந்து அழைப்புக்காக காத்திருந்தான் சுந்தரம்.
ஆனால் இது என்ன! ராகவனும், Vigilance Chief ம் போலீஸ் அதிகாரிகளுடன் செல்கிறார்கள்.
அவர்கள் சென்ற பின் ‘ ராகவன் லோன் கொடுத்ததில் முறை கேடுகள் செய்து கோடிக்கணக்கில் சொத்து சேர்த்து விட்டாராம். இந்தியன் வங்கியில் அவரது லாக்கரை சீல் வைத்துள்ளார்களாம்.
அனைத்தையும் அவரே ஒப்புக் கொண்டு வாக்கு மூலம் கூட கொடுத்து விட்டாராம். அவரை கைது செய்துள்ளார்களாம்’ என ராகவன் கேபினை பார்த்துக்கொண்டே பயந்த குரலில் பக்கத்தில் இருந்தவர் கிசு கிசுத்தது சுந்தரம் காதுகளில் விழுந்தது.
அவள் வந்தாள்! – தில்லைவேந்தன்
அவள் வந்தாள்!
பரவி நிலவு பால்பொழியப்
பனியும் தண்மைத் தேன்பொழிய,
மரமும் மலையும் மலைத்திருக்க,
மண்ணும், விண்ணும் களைத்திருக்க,
விரவிக் காற்றில் மணம்வீசி
வெள்ளைப் பூக்கள் விரிகின்ற
இரவில் அவளும் நடந்துவந்தாள்
எல்லா அழகும் கடந்துவந்தாள்.
குறிஞ்சி, முல்லை, வயல்மருதம்,
கொஞ்சும் அலையின் நெய்தலென
அறிந்த நான்கு நிலத்திணைகள்
ஆர்ந்த வடிவாய் அவள்வந்தாள்.
இறைஞ்சும் எழிலின் இறைவியென
இயைந்த ஒயிலாய் அவள்வந்தாள்.
முறிந்த நெஞ்சப் புண்ணாற்றும்
மூலி கையாய் அவள்வந்தாள்!
சரித்திரம் பேசுகிறது – யாரோ
ராஜசிம்மன்
‘புத்தன் வந்த திசையிலே போர்’- என்றான் ஒரு கவிஞன். இந்திய சரித்திரத்தின் ஒவ்வொரு ஏட்டிலும் – போர் தனது வாளால் எழுதிய ரத்தக்கறை! சென்ற இதழில் சாளுக்கிய விக்ரமாதித்யனும் பல்லவ பரமேஸ்வரனும் அடித்துக்கொண்டதைப் பார்த்தோம். கி பி 680 ல் இந்த இருவரும் ஒரே வருடத்தில் காலமானர். அதற்குப் பிறகு நடந்ததைப் பார்ப்போம்.
சாளுக்கிய கதை:
விக்ரமாதித்யன் மகன் வினயாதித்யன் கி பி 681 முதல் 696 வரை சாளுக்கிய அரசை ஆண்டான். வினயாதித்யன் மகன் விஜயாதித்யன். வினயாதித்யன் வட இந்தியாவில் ஒரு படையெடுத்து வென்றான். அந்தப் போரில் இளவரசன் விஜயாதித்யன் சாகசங்கள் செய்திருந்ததான். விஜயாதித்யன் கி பி 696 முதல் 733 வரை அரசாண்டான்- 37 வருடம்! அவன் காலம் அமைதிக் காலம். அதனால் நாட்டில் செல்வம் கொழித்தது. ஆலயங்கள் பல எழுப்பினான்.
பல்லவர் கதை:
பரமேஸ்வரன் கி பி 680ல் காலமானான். அவன் மகன் யுவராஜா ராஜசிம்மன் மன்னனானான். இவனும் கி பி 720 வரை அரசை ஆண்டான். நாற்பது வருடம்!
வினயாதித்யன், விஜயாதித்யன் அதே நேரம் சாளுக்கிய நாட்டை ஆண்டனர். இவன் காலமும் பொதுவாக அமைதிக் காலம். ஆலயங்கள் பல எழுப்பினான். அழகிய கைலாசநாதர் ஆலயம் எழுப்பினான். மாமல்லபுரத்தில் கடற்கரைக் கோயில் அமைத்தான். இலக்கியம் வளர்த்தான். மகா கவி தண்டி அவன் அரசவையை அலங்கரித்தார். அவர் ராஜசிம்மனின் ஆசிரியர். பாண்டிய நாடும் அமைதியாக இருந்தது. தென்னிந்தியா ஒரு அமைதிப்பூங்கா ஆயிற்று.
இப்படி அமைதியாயிருந்தால் ‘சரித்திரம் பேசுகிறது’ எழுதுவதற்கு சமாச்சாரம் எங்கே?
‘ஒய் திஸ் கொலவேரி’ – என்று தானே கேட்கிறீர்கள்?
நாம் என்ன செய்வோம்? நமக்கு வேண்டியது சுவாரஸ்யமான கதை.
ராஜசிம்மனும் , விஜயாதித்யனும் பொட்டு வைத்துக்கொண்டு பொங்கல் சாப்பிட்டார்கள் என்று கதை சொன்னால் நீங்கள் அடிக்கவருவீர்கள்!!
அந்த அமைதிக்கு முன் ஒரு சிறு கதை விரிகிறது.. (ஆமாம் போர் தான்!):
வினயாதித்யன், ராஜசிம்மன் இருவரும் ஒரே நேரம் அரசனாகினரல்லவா?
வினயாதித்யன் தந்தை விக்ரமாதித்யன் – தன் தந்தை புலிகேசி அழிக்கப்பட்ட அவமானமும், பரமேஸ்வரனிடம் தான் பெற்ற சில தோல்விகளும் -மனதை அரித்திருந்தது. சாகும் தருணம்: “வினயாதித்யா .. இந்தப் பல்லவனைப் பழி வாங்கினால் தான் என் கட்டை வேகும்” – என்றான்.
சாளுக்கியத்துக்கும் பல்லவத்துக்கும் இடையே இருந்தது கங்க நாடு. வினயாதித்யன் முதலில் கங்கபாடியைத் தாக்கினான். கங்கன் முதலாம் சிவமாறனை தோற்கடித்து பிறகு ராஜசிம்மனை தாக்கினான். போர் கடுமையாக நடந்தது. போரில் ஒரு முடிவும் ஏற்படாமல் முடிந்தது. இரு தரப்பினரும் தங்கள் தங்கள் தலைநகருக்கு திரும்பினார்கள்.
பல்லவ நாட்டில் மழை பெய்யவில்லை. கடுமையான பஞ்சம் தலைவிரித்தாடியது. கஜானா – மூலபண்டாரம் – வற்றியது. பஞ்சத்தால் காஞ்சிபுரம் பொலிவிழந்தது. கவி தண்டி , மற்றும் அரசவை அறிஞர்களும் காஞ்சி விட்டு நாடெங்கும் திரிந்தனர். ராஜசிம்மனும் சில காலம் காஞ்சி நகர் துறந்தான். மூன்று வருடம் பஞ்சம். ராஜசிம்மனும் காஞ்சி வந்தான். ஒரு நாள் புத்த துறவி ஒருவர் காஞ்சிக்கு வந்தார். அவரது பெயர் வச்சிரபோதி.
ராஜசிம்மன்: “துறவியே! மழை வருமாறு தாங்கள் இறைவனை வேண்டுங்கள். மற்ற சமயக் குறவர்களும் தங்கள் இறைவனை வேண்டுங்கள்”. வேண்டுதல் பலனளித்தது.
வானம் கண்ணீர் விட்டது. பல்லவ நாடு மகிழ்ந்தது. ஒரு வருடத்தில் நாடு செழிப்பானது. ராஜசிம்மன் உடனே கைலாசநாதர் ஆலயம் கட்ட ஆரம்பித்தான். சில வருடம் கழிந்தது. கைலாசநாதர் ஆலயம் கட்டப்பட்டு முடிந்தது.
ராஜசிம்மன் அரசகுருமார்களை சந்தித்து கும்பாபிஷேகம் செய்ய நாள் குறித்தான். பூசலார் என்ற நாயன்மார் – திருநின்றவூரில் -தானும் சிவனுக்கு ஒரு ஆலயம் எழுப்ப வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டார். அது முடியாமல் போகவே – தனது மனத்திலேயே ஆலயம் கட்டி – அதற்குக் கும்பாபிஷேகம் செய்ய நாள் குறித்தார். ராஜசிம்மன் குறித்த அதே நாள்! ராஜசிம்மன் கனவில் சிவன் தோன்றி “பூசலார் கட்டிய கோவிலில் அன்று எழுந்தருளுவோம். உனது கும்பாபிஷேகம் செய்ய வேறு நாள் பார்த்துக்கொள்” என்று கூறி மறைந்தார்.
ராஜசிம்மன் திருநின்றவூர் சென்று பூசலாரை சந்தித்து “ஐயா! உங்கள் கோவில் எங்குள்ளது? அதைக் காட்டுங்கள்” -என்றார். பூசலார் திகைத்தார். தமது வரலாற்றை மன்னனிடம் கூறினார். ராஜசிம்மன் தனது கனவைப் பற்றிப் பூசலாரிடம் சொன்னார்.
அகக்கோவில் கட்டிய அன்பருக்கு வணக்கம் செலுத்தி மீண்டான்! (நன்றி: பெரியபுராணம் எழுதிய சேக்கிழார்).
சில வருடங்களுக்கு அமைதி நிலவியது. ஆனால் நீறு பூத்த நெருப்புப்போல பகை (யுத்தங்கள் தான் வேறென்ன) அடுத்த தலைமுறையில் தொடரும். ஆவலுடன் காத்திருக்கும் வாசக நண்பர்களே.. விரைவில் சந்திப்போம்.
அம்மா கை உணவு (25) – சதுர்புஜன்
நம் வீடுகளில் அன்றாடமோ அல்லது விசேஷ நாட்களிலோ தயாரிக்கும் உணவு வகைகளை வரிசைப்படுத்தி அவற்றின் மகிமைகளை வியந்து எளிய தமிழில் பாடப்படும் கவிதைப் பாடல்கள் இவை. இது ஒரு அறுசுவைத் தொடர். ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு கவிதைப் பாடலை வாசகர்களுக்கு வழங்கி மகிழ்கிறேன்.
- கொழுக்கட்டை மஹாத்மியம் – மார்ச் 2018
- இட்லி மகிமை – ஏப்ரல் 2018
- தோசை ஒரு தொடர்கதை – மே 2018
- அடைந்திடு சீசேம் – ஜூன் 2018
- ரசமாயம் – ஜூலை 2018
- போளி புராணம் – ஆகஸ்ட் 2018
- அன்னை கைமணக் குறள்கள் – செப்டம்பர் 2௦18
- கலந்த சாதக் கவிதை – அக்டோபர் 2018
- கூட்டுக்களி கொண்டாட்டம் – நவம்பர் 2018
- சேவை செய்வோம் – டிசம்பர் 2018
- பஜ்ஜி பஜனை – ஜனவரி 2019
- பருப்புசிலி பாசுரம் – பிப்ரவரி 2019
- வெண்பொங்கல் வேண்டுதல் – மார்ச் 2019
- பாயசப் பாமாலை – ஏப்ரல் 2019
- ஊறுகாய் உற்சாகம் – மே 2019
- பூரி ப்ரேயர் – ஜூன் 2019
- இனிக்கும் வரிகள் – ஜூலை 2019
- வடை வருது ! வடை வருது ! – ஆகஸ்ட் 2019
- வதக்கல் வாழ்த்து -செப்டம்பர் 2019
- சுண்டலோ சுண்டல் ! அக்டோபர் 2019
- அவியல் அகவல் நவம்பர் 2019
- சாம்பார் சக்தி டிசம்பர் 2019
- உப்புமா உண்மைகள் ஜனவரி 2020
- சீடை, தட்டை, முறுக்கு பிப்ரவரி 2020
- துவையல் பெருமை !
துவையல் எனில் எனக்கென்றும் கொண்டாட்டம்தான் –
தஞ்சாவூர்க்காரன் நல்ல சுவையறிந்தவனாம் !
கரணம் தப்பினாலே மரணம்தானே !
நல்ல துவையல் செய்வதுவும் வித்தை தானே !
ஏனோ தானோ என்றெல்லாம் செய்தால் வராது –
போடுவதை போட்டால்தான் துவையல் சுவைக்கும் !
அளவு விகிதம் அத்தனையும் அத்துப்படி ஆனா –
துவையல் சுவை நாவினிலே நற்றமிழாகும் !
உப்பு மிளகாய் புளியை வைத்து எவரும் அரைக்கலாம் –
அத்தனையும் ஒற்றுமையாய் சேர்ந்து வரணுமே !
துவையல் கலையை கற்றுவிட்டால் சமையல் ராணிதான் –
மற்றதெலாம் தானே வரும் எளிதில் கூடுமே !
தேங்காய்த் துவையல் துவையல்களின் தலைவனாகுமே !
அதிலுள்ள தங்க ருசி தரணியில் இல்லை !
பருப்புத் துவையல் பந்து பந்தாய் உண்போம் நாமே !
மிளகு ரசம் கூட வேண்டும் முடிவில்லாமலே !
வெங்காயத் துவையல் வாசம் – வாயிலே ஊறும் !
விழுங்கத் தோணும் சுடச் சுட சாதம் சேரும் !
கத்திரியை நன்கு சுட்டால் நாசியைத் தாக்கும் !
துவையலரைத்து வெட்டும் போது இன்னும் கேட்கும் !
செரிமானம் சரியாக இஞ்சித் துவையல் !
வாயில் ருசி மீண்டும் வர புதினாத் துவையல் !
சாத்வீகம் கூடும்போது கொத்தமல்லியாம் –
எந்தக் காயின் தோலினையும் துவையலாக்கலாம் !
எந்த ஊரு போனாலும் இதுபோல் இல்லை !
அன்னை செய்த துவையலைப் போல் எதுவும் இல்லை !
எதனைப் போட்டு அரைத்தாலும் இதன் சுவை வருமா ?
அன்னை காட்டும் அன்பைப் போல் எதுவும் வருமா ?
என்ன பிடிக்கும் ? வாட்ஸ் அப்பில் வந்தது
மனதைத் தொடும் கதை.
வாட்ஸ் அப்பில் வந்தது
எழுதியது யார் என்று தெரியவில்லை
யாராயிருந்தாலும் அவர் நம் பாராட்டுக்குறியவர்.
என்ன பிடிக்கும் ?
“அண்ணா, டாக்டர்ஸ் என்னதான் சொல்றாங்க?” ராதுவின் குரலில் பதட்டம்.
” அதேதான்மா. அப்பாவுக்கு ஹார்ட் பம்பிங் ரேட் ரொம்ப குறைச்சலா இருக்கு. ஏற்கெனெவே ரெண்டு சர்ஜரி ஆனதால இப்போ ஒண்ணும் பண்ண முடியாது. முடிஞ்ச அளவு மருந்து கொடுத்தாச்சு. இருக்கற வரைக்கும் அவரை சந்தோஷமா வச்சிக்குங்கன்னுதான் சொல்றாங்க”.
” இப்போ அப்பா எப்படி இருக்கார்?”
“நார்மலா எப்பவும் போலதான் இருக்கார். இந்த நிமிஷம் வரை பைன்”.
” அண்ணா, நான் ஒண்ணு சொல்றேன் கேளு. நான் பசங்களை கூட்டிட்டு இன்னும் ரெண்டு நாள்ல வரேன். நீ ரகு அண்ணாவையும் எல்லோருடனும் வரச்சொல்லு. எல்லாருமா சேர்ந்து அப்பாவோட நாலு நாள் இருக்கலாம். “
” சரிடாம்மா . நான் அவன்கிட்ட பேசறேன்.”
” அம்மாவுக்குத் தெரியுமா?”
” தெரியாது. ஹாஸ்பிடல் போனோம். சரியாகி வந்துட்டார்னுதான் நினைச்சிண்டு இருக்கா”.
” அப்படியே இருக்கட்டும். அம்மாவை கவலைப்படுத்த வேண்டாம்”.
” சரி, நீ டிக்கெட் புக் பண்ணிட்டு சொல்லு. நான் காரை எடுத்துண்டு ஸ்டேஷனுக்கு வரேன்”.
சாப்பிடும்போது அம்மாவிடமும் அப்பாவிடமும் ராதுவும் ரகுவும் வருவதைப் பற்றி சொன்னான் ரவி. அவ்வளவுதான், அம்மாவுக்கு இரண்டு இறக்கை முளைத்த மாதிரி ஆகி விட்டது. அப்பாவின் மலர்ந்த முகம்தான் அவருடைய சந்தோஷத்தின் அறிகுறி.
” எனக்கே ஒரு வாரமா அவா ரெண்டு பேரையும் குழந்தைகள் எல்லாரையும் பார்க்கணும்னு ஒரு நினைப்பு. நல்லதாய் போச்சு. கொஞ்சம் சாமான் எல்லாம் ரெடி பண்ணி வைக்கிறேன். நீ சித்த போய் மெஷின்ல அரைச்சுண்டு வந்துடு. குழந்தைகளுக்கு கொஞ்சம் பட்ஷணம், அப்புறம் கொஞ்சம் கஞ்சி மாவு, சாம்பார் பொடி, புளிக்காய்ச்சல், சேவை மாவு. ரகு பொண்டாட்டிக்கு என் கை முறுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும் …”
” அம்மா,அம்மா… நிறுத்து கொஞ்சம் மூச்சு விடு..எல்லாம் பண்ணலாம். எங்க எல்லாருக்கும் என்ன பிடிக்கும்னு சொல்றியே, அப்பாவுக்கு என்னல்லாம் பிடிக்கும் சொல்லு”.
உங்கப்பாக்கு நான் என்ன பண்ணி குடுத்தாலும் பிடிக்கும்தான்”. கீற்றாய் மின்னி மறைந்த நாணம் கலந்த பெருமை அவள் வைரத்தோடை மங்கச் செய்தது.
” சரி, அப்பாக்கு பிடிச்சதா ரெண்டு ஐட்டம் சொல்லு பார்ப்போம்.”
” நான் தினமும் அவர் இலைல எஸ்ட்ராவா என்ன போடறேன்னு பார்த்து தெரிஞ்சுக்கோடா”. அம்மா சிரித்தபடி எழுந்து சென்றாள்.
ரவிக்கு ஒரு கணம் அம்மாவை நினைத்து கவலையாக இருந்தது. எப்படி தாங்குவாள்?
ராதுவும் ரகுவும் வந்தவுடன் வீடு களை கட்டி விட்டது. அம்மா சமையலறையோடு ஐக்கியம் ஆகி விட்டாள். அப்பாவை சாக்கு வைத்து எல்லோருக்கும் பிடித்தது எல்லாம் அம்மா செய்து தள்ளிக்கொண்டிருந்தாள். அப்பா எல்லோருடனும் சிரித்துப் பேசி மிக மகிழ்ச்சியாக இருந்தார். அப்பாவுக்குப் பிடித்த பழைய பாடல்கள் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தன. ஆளாளுக்கு ஆசையாக அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் புது ஷர்ட்டும் புடவையும் வாங்கினார்கள். வீடு வெகு நாட்கள் கழித்து கூச்சலும் கேலியும் விளையாட்டும் அமர்க்களமுமாய் ஆரவாரப்பட்டது. அப்பாவின் உடல்நிலையைப் பற்றிய கவலை கூட சற்று மறந்து விட்டது. சனிக்கிழமை அன்று வெளியில் போவதாகத் திட்டம் போட்டார்கள்.
“எனக்கு எல்லாருடனும் பீச் போகணும்னு ஆசை. அப்படியே வெளியில சாப்பிட்டுட்டு வரலாம். அம்மாவுக்கு ஒரு வேளை ரெஸ்ட்டா இருக்கட்டும்.” அப்பா சொன்னார்.
அன்றைய பொழுது மிக இனிமையாக கழிந்தது. மகிழ்ச்சித் தருணங்கள் எல்லாம் டிஜிட்டல் உதவியுடன் அமரத்துவம் பெற்றன. ஹோட்டலுக்கு சாப்பிடச் சென்றார்கள். ” அப்பா, என்ன சாப்பிடறேள்?”
அப்பாவுக்கு பிடித்தது எல்லாம் பார்த்து பார்த்து ஆர்டர் செய்தார்கள்.
” அம்மா, உனக்கு என்ன வேணும்?”
” எனக்கு சாம்பார் இட்லி வேண்டாம்,காரமா இருக்கு.” ஒரு வாண்டு கத்தியது.
” இதே வேலை..எதையாவது ஆர்டர் பண்ண வேண்டியது, ஒரு வாய் சாப்பிட்டுட்டு வேண்டாங்க வேண்டியது. ” ராது குழந்தையிடம் சிடுசிடுத்தாள்.
” குழந்தையை வையாதே. நான் அதை எடுத்துக்கறேன். அவனுக்கு வேணுங்கிறதை வாங்கிக்கொடேன்” அம்மா .
” உனக்கு வேணும்ங்கிறதை சொல்லும்மா. இவனை விடு”.
” பரவாயில்லை, எனக்கு இட்லி போதும், அவன் கேட்கிறதை ஆர்டர் பண்ணு “.
குழந்தைகள் மிச்சம் மீதி வைத்ததை அம்மாவும் ராதுவும் பகிர்ந்து கொள்ள ஒரு வழியாக டின்னர் முடிந்தது.
திரும்ப வரும்போது அப்பா மிக நெகிழ்ச்சியாக இருந்தது தெரிந்தது.
இரவு தூங்குமுன் அம்மாவிடம் சொன்னார்.
” ரொம்ப நாள் கழிச்சு குழந்தைகள் எல்லோரோடும் இருக்கறது ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு. ஒவ்வொண்ணும் பார்த்து பார்த்து செய்யறதுகள். எத்தனை பேருக்கு இது வாய்க்கும்?”
” நீங்க சொல்றது சரிதான்”. அம்மா ஆமோதித்தாள்.
” ஆனா எனக்கு ஒரு சந்தேகம். எப்பவும் அப்பா, இதை சாப்பிடக்கூடாது, அதை சாப்பிடக்கூடாது, உடம்புக்கு ஆகாதுன்னு சொல்ற பசங்க இப்ப என்ன ஒரு ரெஸ்ட்ரிக்க்ஷனும் இல்லாம ஓவர் உபசாரம் பண்றதுகளேன்னுதான்.”
” ஒரு ரெண்டு நாள் எல்லாரும் சேர்ந்து இருக்கறதுனாலதான் இதெல்லாம். அப்புறம் நானே உங்க ரெகுலர் டயட்டுக்கு மாத்திடுவேன்”. அம்மா சிரித்தாள்.
“அதானே பார்த்தேன், சரி , தூங்கலாம். டயர்டா இருக்கு, நாளை காலம்பற மெல்ல எழுந்துக்கோ. லீவு நாள்தானே”.
” பார்க்கலாம். அதுவாவே சீக்கிரம் எப்பவும் போல முழிப்பு வந்துடும்.”
ஆனால் மறுநாள் காலை அம்மாவுக்கு சீக்கிரம் முழிப்பு வரவில்லை. எல்லோரும் எழுப்பியும் அவள் முழித்துக் கொள்ளவே இல்லை.
வீடு உறைந்து போனது. யாருக்கும் அம்மாவின் இழப்பை ஜீரணிக்க முடியவில்லை. அப்பா அப்பான்னு அம்மாவை கவனிக்காம விட்டிட்டோமோ, ஒரு நாள் கூட ஒரு வலின்னு கூட சொன்னது இல்லையே என்று புலம்பி மருகினார்கள். அதிர்ச்சியிலும்,துக்கத்திலும் பத்து நாட்கள் போனது தெரியவில்லை.
” அம்மாவுக்கு என்ன பிடிக்கும்னு சொன்னால் சமையல்ல சேர்த்துடலாம்”.சமையல் மாமி ராதுவிடம் கேட்டார்.
“அம்மாவுக்கு என்ன பிடிக்கும்?…ரகு அண்ணா நீ சொல்லேன், அம்மாவுக்கு என்ன பிடிக்கும்? நான் இங்கே வரும்போதெல்லாம் அம்மா எனக்கு பிடிச்சதை செய்வா. அவளுக்கு என்ன பிடிக்கும்னு இப்போ ஒன்னும் தோணலியே..”
” அம்மாவுக்கு என்ன பிடிக்கும் ? ஒவ்வொருத்தருக்கும் என்ன பிடிக்கும்னு பார்த்து பார்த்து செய்வாளே தவிர, அவளுக்குப் பிடிச்சதை கவனிக்கலையே, ரவி, நீ சொல்லு, அம்மாக்கு என்னல்லாம் பிடிக்கும் ?”
” ம்ம்..எப்பவும் எல்லாருக்கும் போட்டுட்டு அம்மா தனியாத்தான் சாப்பிடுவா..எனக்கு இது பிடிக்கும்னு எதுவும் அவ பண்ணினதா தெரியலையே..கடவுளே, என்ன இது..அம்மாக்கு என்ன பிடிக்கும் …”
” அப்பா, அம்மாவுக்கு என்ன பிடிக்கும்?”
” அம்மாவுக்கு… அம்மாவுக்கு என்ன பிடிக்கும்”?
*
குவிகம் இல்லம்
