ஒரு கூழாங்கல்லை ஊதியபடி
அகன்ற பாறையின் உச்சியிலேறி அமர்ந்திருக்கிறேன்.
எங்களூரில் மழை வரக்கூடுமா
இல்லையா என்பதை
இங்கமர்ந்து தான் பூட்டன் மக்களுக்குரைப்பானாம்.
அதன்பின் நான்தான்
அப்பாவத்தை என்
பரம்பரையிலேயே ஏற்றிருக்கிறேன்.
எதற்காக
உனக்காகத்தான்..
இதோ உலகின் முதல் துளி
என் உள்ளங்கையில்
கூலாங்கல்லாய்..
நேற்றைய மழை,
அதற்கு முந்தைய நாள் மழை,
போன வாரத்து மழை,
போன மாதத்து மழை,
போன வருடத்து மழை,
போன நூற்றாண்டு மழை,
ஏசு சிலுவையில் அறையப்பட்ட
அன்று பெய்த மழை,
புத்தனுக்கு முன்பான மழை,
இப்படி அத்தனை மழைகளிலும் இல்லாத ஒன்று இன்று இருக்கக் கூடுமென்றுணர்கிறேன்..
சென்ற கோடைகாலத்து
மைய நாளொன்றில்
நீதான் சொன்னாய்
இந்த மலையில் அந்த மழை
தொடும் நாள் நான் உன்னைக் காதலித்திருப்பேன் என்று..
அன்றும் மழை தான்..
உன்னையும் என்னையும்
மட்டும் நனைத்த கோடை மழை..
அன்று தொட்டு இன்று வரை
நீ வாயில் போட்டு என்
கையில் கொடுத்த கூலாங்கல்லும்
நான் அமர்ந்திருக்கும் பாறாங்கல்லும் தான் துணையெனக்கு..
வானம் ஒரு மசக்கைக்காரியைப் போல் திடுமென சோர்கிறது..
மேகம் ஒரு நிறைமாதக் கர்ப்பிணியாய் இங்கும் அங்கும் கருமை கொண்டலைகிறது..
ஒரு பிரசவக்காரியின் அலறல் சத்தத்தை இடி நினைவு படுத்திச் செல்கிறது.. அந்தோ பனிக்குடம் உடைந்ததைப் போல் மழை கொட்டுகிறது..
சரிந்து விழுந்த சிசுவின் ரத்தமாய் என் கைகளில் மழைத்துளி பிசுபிசுக்கிறது.. பச்சைப் பிள்ளையை துடைத்த துணியாய் மழையோடு சேர்ந்த மண்வாசம் கவுச்சி வீசுகிறது..
முதன்முறையில் சேயின் முகம் பார்த்த தாயின் கண்ணொளியாய் மின்னல் வெட்டிச் செல்கிறது..
நிசப்தம்
பெரு நிசப்தம்
இரைச்சலைக் காட்டிலும் கொடுமை பயக்கும் அகலா நிசப்தம்.
வானில் ஒளியில்லை இடியில்லை கருமேகத்தில் அசைவில்லை மழையில்லை.
இனி எப்படி உனக்கும் எனக்கும் இருந்த உறவை இந்த உலகுக்கு எடுத்துரைப்பேன்..
இனி எப்படிப் புலங்கக்கூடும் நமக்குள் நாம் என்ற சொல்..
உன்னையும் என்னையும் இதே மொட்டைப் பாறையில் கலவிகூடப் பார்த்த மழை
இனி எப்படிச் சொல்லும்
நம் காதலைச் சாட்சி.
கைகளை உயர்த்தி எட்டும் வரைக்கும் நீட்டிப் பார்த்தேன் மழை இல்லை.
காற்றைப் பிழிந்து நுகர்ந்து பார்த்தேன் மழை இல்லை.
மேகம் சிலதை அசைத்துப் பார்த்தேன் மழை இல்லை.
கடலைக் குடித்து துப்பிப் பார்த்தேன் மழை இல்லை.
பூமி மீதும் ஏறிப் பார்த்தேன் மழை இல்லை.
மழை இறந்து போனது.
பிறந்த சிசு தாய் முகம் காணாமல் இறந்து போனதைப் போல்.
தாய் பிறந்த சிசுவைக் காணாமல் இறந்து போனதைப் போல்.
உனக்கும் எனக்கும் இடையில் இருந்த உறவு இறந்து போனதைப் போல்.
நம் காதல் இறந்து போனதைப் போல்.
மழை இறந்து போனது.
நான் மட்டும் மொட்டப் பாறையை கண்ணீரால் நனைக்கிறேன்.
நனைகிறேன்!!
என் பையன் கார்த்திக் ‘அம்மா, ப்ரீத்தி, வருண், எனக்கு தஜிகிஸ்தானுக்கு மாற்றலாகி வந்திருக்கிறது’ என்று கூவிக் கொண்டே வந்தான். ‘எதுக்கடா தடிக்கி விழுந்து கொண்டு வருகிறாய்’ என அம்மா வினாவினாள். ‘தடி இல்லைம்மா, தஜிகிஸ்தான் என்று சொன்னேன்’ என்றான். ‘ஆங் அது எங்கே இருக்கு!’ ‘ரஷ்யாம்மா’. ‘இப்ப அங்கே சண்டையாமே! அங்கே ஏன் நீ போகிறாய்’ என்று அப்பாவித்தனமாகக் கேட்டேன் ஆர்மியில் வேலை செய்யும் ஆபிசரிடம். இந்தக் கேள்வியையே பிறகு எல்லோரும் என்னிடம் கேட்டார்கள். கழகஸ்தான், கிர்கிஸ்தான் என்று தெரிந்தவர்களுக்கு இந்த தஜிகிஸ்தான் கொஞ்சம் புதிதாகத்தான் தெரிகிறது. ‘என்னம்மா நீ இப்படி என்னிடம் கேட்கிறாய். மேலும் எத்தனை டெஸ்ட், இன்டர்வியூ, அதற்கப்புறம்தானே வெளிநாட்டு வேலை கிடைத்திருக்கிறது’ என்று என்னை சமாதானப்படுத்தினான். இதற்காக அடிக்கடி டெல்லி சென்று வந்தான். பொங்கல் கழிந்த பின் கிளம்பி விட்டான். நானும், என் மருமகள் ப்ரீத்தி, பேரன் வருண் மூவரும் லீவில் அங்கே சென்றோம். நீங்கள் எத்தனை பேர்கள் அங்கே சென்றிருப்பீர்கள் என்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் நான் பார்த்து மகிழ்ந்த தஜிகிஸ்தானைப் பற்றிச் சொல்லவில்லை என்றால் எனது மனம் சங்கடப்படும், உங்களுடையதும்தான்!
எங்கும் பசுமை: தண்ணீர் பிரச்சனை இல்லாததால் எல்லா இடமும் பசுமையாக இருக்கிறது. நகரத்திற்கு நடுவிலேயும் மரங்களைப் பார்க்கலாம். இது அதிசயமாகவும், சந்தோஷமாகவும் இருக்கிறது. சென்னையில் கிண்டி ராஜ்பவன் அருகில் இப்படி சில மரங்களைப் பார்க்கலாம். அது கூட இப்போது அழிந்து போகின்றன என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. இவ்வளவு செழிப்பான நாடு வேறு ஏதாவது உண்டா என்று தெரியவில்லை!
மனிதர்கள்: இத்தனை சர்க்கரை சாப்பிடுவதால் பற்கள் கெட்டுப் போகலாம். ஆனால் மனிதர்களது உடம்பும், மனசும் மிகவும் மென்மையானது. சிவந்த மென்மைத் தோல், நல்ல உள்ளம். பயமில்லாமல் இரவில் வெளியில் செல்ல முடியும். எந்த நாட்டில் பெண்கள் இரவில் சுதந்திரமாகச் செல்ல முடியுமோ அது தான் நன்நாடு, அது இந்த நாடு. தெரியாதவர்களாக இருந்தாலும் வணக்கம் சொல்லுகிறார்கள். சிரித்த முகத்துடன் கை ஆட்டுவார்கள். இந்திய நாட்டு மக்களை மிகவும் மரியாதையாக நடத்துவார்கள்.
ஹெலன் கிரேக்கக் கடவுள் ஜீயசுக்கும் லீடா என்ற பெண்ணுக்கும் பிறந்தவள்தான் பிரபஞ்ச அழகி ஹெலன். ஜீயஸ் கிட்டத்தட்ட நம் இந்திரன் போல. லீடா வேறொருவர் மனைவி. இருந்தபோதிலும் அவள் மீது ஜீயசுக்கு தீராத காதல் வந்துவிட்டது. ஒரு நாளாவது அவளுடன் சுகித்து இருக்கவேண்டும் என்ற தணியாத ஆசை வந்துவிட்டது. ஆசை வெட்கம் அறியாதல்லவா? ஜீயஸ் ஒரு அண்ணப்பறவையில் வடிவில் சென்று லீடாவிடம் கூடினான். 
வெற்றிகளால் சரித்திரத்தில் இடம் பெற்றவர்கள் சில மன்னர்கள்.
தற்செயலாக யோகா கற்றுக் கொள்ள வகுப்புக்குக் போனபோது, அதில் ஒரு பட்டப்படிப்பு படிக்க சாத்தியக்கூறு இருக்கிறது என்று தெரிந்ததும் ரொம்ப ஆர்வமாக ரெண்டு வருட படிப்புக்குப் பதிவு செய்து முதுகலை பட்டமாக யோகா படிக்க ஆரம்பித்தான் முருகன்.
கம்சன் அஞ்சி நிற்றல்
குவிகம் 